Lahat ng Kabanata ng พี่ชาย'เพื่อน: Kabanata 11 - Kabanata 20

“ดาทนได้” ท่องไว้ว่าเจ็บเหมือนมดกัน ยัยสรเคยบอกไว้แบบนั้น ถ้าเจ็บมากกว่านี้ ฉันค่อยไปคิดบัญชีกับเพื่อนตัวแสบทีหลัง “ความเจ็บที่ไม่นานมันจะเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านอย่างที่น้องดาเองก็คาดไม่ถึง” แค่คำพูด แววตาที่พี่นิกส่งมา มันก็ทำเอาฉันหวิวๆ บอกไม่ถูก “เสียวซ่านยังไง” “แบบนี้” พูดจบพี่นิกก็โน้มใบหน้าลงมาจูบฉัน คราวนี้เขาเป็นฝ่ายรุก ไม่ได้นิ่งเป็นหุ่นยนต์เหมือนเมื่อครู่ ริมฝีปากของพี่นิกกำลังหลอมละลายตัวฉันเสียแล้วสิ ไหนจะมือร้อนๆ ที่เขากำลังลูบไล้อยู่บนเนื้อตัวของฉันนั่นอีกความรู้สึกตอนนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าเสียวซ่านฉันไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปนานเท่าไหร่ที่เราจูบกัน แต่ฉันรู้เพียงแค่ว่าใจของฉันมันเต้นไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย เพราะทุกสัมผัสที่พี่นิกมอบให้มันกระตุ้นให้ฉันตื่นตัวอยู่ตลอด ฉันรู้ว่าพี่นิกพยายามข่มใจ เขาสัมผัสฉันอย่างอ่อนโยนทั้งๆ ที่ยาปลุกเซ็กซ์มันกำลังออกฤทธิ์ “น้องดาของพี่หวานจัง” หลังจากจูบฉันมาเนิ่นนานจนฉันรู้สึกระบมที่ริมฝีปาก พี่นิกก็ถอนจูบออก จากนั้นเขาก็ฝังใบห

ถ้าเลือกได้ ผมยังไม่อยากให้เรื่องเมื่อคืนมันเกิดขึ้น แต่สุดท้ายมันก็เกิดเพราะความสะเพร่าของตัวผมเอง ผมไว้ใจแก้วมากเกินไป สุดท้ายน้องดาก็ต้องยื่นมือเข้ามาช่วยผมนอนมองคนในอ้อมกอดที่ยังคงหลับสนิท เมื่อคืนผมรังแกเธอไปหลายครั้ง รู้ว่าเธอเจ็บเพราะยังใหม่กับเรื่องนี้ แต่ผมก็ไม่อาจต่อต้านความต้องการของตัวเองได้ แรกๆ มันคือฤทธิ์ยา แต่ครั้งหลังๆ มันคือจิตใต้สำนึกของผมล้วนๆแก้มนุ่มๆ ริมฝีปากอิ่มและทุกจุดบนร่างกายเธอต้องช้ำเพราะฝีมือผม ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะทำเรื่องนี้ในคืนส่งตัว ผมโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มน้องดาหนักๆ แล้วกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นไปอีกหน่อย “พี่รักน้องดา” คำว่ารักที่ผมเอ่ยให้เธอได้ยินมาทั้งคืนยังดังขึ้นอีกครั้ง และผมอยากพูดประโยคนี้ไปตลอด“ดาก็รักพี่นิก” เธอเอ่ยว่ารักผมเช่นกัน ยิ่งทำให้หัวใจของผมพองโตจนมันแน่นอกไปหมด ผมหอมแก้มเธอหนักๆ ก่อนจะชวนกันไปอาบน้ำ เพราะตอนนี้ผมชักจะเริ่มหิวแล้ว นั่นเพราะน้องดาเคยมานอนค้างกับน้องสาวผมบ่อยๆ เธอจึงมีเสื้อผ้าอยู่ที่นี่บ้าง ไม่งั้นเธอคงได้ใส่เสื้อของผมที่ขนาดของมันโอเวอร์ไซส์สำหรับเธอมาก

“งั้นก็อย่าห้ามพี่เลยนะ พี่ขอ เพราะอีกไม่กี่วันเราก็ต้องอยู่ห่างกันครึ่งค่อนโลกแล้ว” ผมได้ทีกระชับอ้อมกอด “ชิส์…ทำมาเป็นอ้อน ดูไม่เข้ากับพี่นิกเท่าไหร่เลย”“ก็เมื่อก่อนพี่ไม่เคยมีคนให้อ้อนแบบนี้นี่นา พี่ต้องเป็นพี่ใหญ่ ต้องเข้มแข็ง ขืนมามุ้งๆ มิ้งๆ ยัยสรได้ล้อตาย”“เชอะ”“พี่อ้อนน้องดาก็เพราะพี่รักนะ หรือน้องดาไม่รักพี่” ผมถามกลับบ้าง เพราะอยากได้ยินเธอบอกรักกลับมา ซึ่งมันก็ได้ผล “รักค่ะ ไม่รักพี่นิกแล้วจะให้ดาไปรักใคร รู้อยู่ว่าดาแอบรักคนแถวนี้มาตั้งหลายปี...ชิส์” เอ่ยจบเธอก็ย่นจมูกให้ผม ผมจึงโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มเธอหนักๆ ก่อนจะลามมาเป็นการจูบ ที่มันกินเวลาไปหลายนาที กว่าที่ผมจะยอมปล่อยน้องดาให้เป็นอิสระ “เรื่องหมั้น เดี๋ยวพี่ให้ผู้ใหญ่ไปคุยกันนะ พ่อแม่เราจะได้เจอกันด้วย”“ค่ะ” น้องดาตอบรับอู้อี้อยู่ใต้แผงอกของผม ตอนนี้เธอหายใจหอบเหนื่อย คงเพราะเราเพิ่งจู

“มีค่ะ” เธอเอ่ยรับ ก่อนจะหยิบผ้าคลุมไหล่ออกมาพันไว้รอบเอวคอด ผมจึงหายใจหายคอโล่งขึ้นมาได้หน่อย เพราะไม่อยากให้ใครแทะโลมคู่หมั้นผม จากนั้นเราก็เดินจูงมือกันไปที่ชายหาด ก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นเล่นสกีก่อน แล้วค่อยลงเล่นน้ำกันทีหลัง พอเหนื่อยกับกิจกรรมทางทะเล เราก็ขึ้นมาอาบน้ำ แต่งชุดสวยๆ แล้วออกไปดินเนอร์กันที่ชายหาดในค่ำคืนที่มีดาวประดับประดาอยู่เต็มท้องฟ้า “พี่นิก ยิ้มอะไรคะ”“ยิ้มเพราะพี่มีความสุข พี่อยากเก็บภาพตอนนี้ไว้ให้มันอยู่ในความทรงจำเพื่อหล่อเลี้ยงหัวใจของพี่ พี่จะรอจนกว่าเราจะได้กลับมาพบกัน” “สองปีเอง ไม่นานสักนิด” น้องดาพยายามปลอบผม ทั้งๆ ที่ผมรู้ว่าเธอเองก็กลัวเรื่องเวลาที่เราต้องห่างกัน แต่ผมจะทำลายความกลัวนั้นให้พังราบคาบเอง “ใช่…สองปี ไม่เห็นจะนานเลย”“ดารักพี่นิกนะคะ”“พี่ก็รักน้องดาจ้ะ ไปเต้นรำกับพี่ไหม” ผมเอ่ยชวน เพราะไม่อยากทำให้บรรยากาศมันดูเศร้า&

“หูย…อิจฉาริษยาคนมีปั๋วขยันส่งการบ้าน”“บางทีฉันก็ปล้ำเปรมก่อน...โฮะๆ” ฉันยิ้มกรุ้มกริ่ม ส่วนคนฟังก็แอบแลบลิ้นใส่ฉัน อ้อ…ลืมบอกไปว่าปรางทิพย์ก็แต่งงานแล้ว มีลูกชายน่ารักๆ หนึ่งคน ตอนนี้เรียนอยู่อนุบาลสอง “ยัยหื่น เอ้!...หรือว่าที่แกยังไม่ป่อง เพราะแกมันหื่นเกินไป”“หื่นเกินไป ทฤษฎีไหนของแกอีกเนี่ยยัยปราง” “ทฤษฎีด็อกเตอร์ปรางทิพย์นี่แหละจ้ะ ฉันว่าแกลองห่างกิจกรรมเข้าจังหวะกันไปสักเดือนนึงแล้วค่อยซั่ม คราวนี้เปอร์เซ็นต์ที่จะติดน่าจะมากขึ้นนะ” ยัยเพื่อนตัวแสบยกตัวเองเป็นด็อกเตอร์ไปซะแล้ว แต่ทฤษฎีนี้ของปรางทิพย์ฉันไม่เคยได้ยิน แต่มันก็ไม่เสียหายที่จะลอง แต่หนึ่งเดือนมันนานไปไหม ฉันจะอดใจได้หรือเปล่า...งื้อ “โหว…ตั้งเดือนนึง” เสียงโอดครวญของฉันดังขึ้น “เออ…เดือนเดียวเอง ท่องไว้สิ ว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวาน” ยัยปรางให้กำลังใจฉันแบบสุดๆ “ฉั