All Chapters of ทะลุมิติไปเปลี่ยนนางร้ายในนิยายยุค80: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่21ไม่นานนักหลังจากนั้นข่าวว่าหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียน้อยของหวังเฟิ่งหลุนก็ตายลง“ไม่ได้เป็นอะไรด้วย ยังต้องมาทำพิธีให้อีก ทีหลังจะเลือกใครก็ดูดี ๆ หน่อยสิ” คนเป็นแม่พูดบนโต๊ะอาหาร “คงยากค่ะคุณแม่ เขาจับ ๆ คลำ ๆ มีรูให้เข้าก็เอาหมด” ที่สะใภ้พูดมาก็ถูก อีกอย่าง งานส่วนใหญ่ก็เป็นสะใภ้ดูแล คนเป็นแม่ก็เลยพูดไม่ออก “ถ้าจะขนาดนี้ก็ไล่ผมออกจากตระกูลเลยไหม” เฟิ่งหลุนถาม“ถ้าแกไม่ได้เป็นผู้ชายฉันก็คิดอยู่” พ่อของอีกฝ่ายที่อายุมากแล้วพูดขึ้น สะใภ้ของตระกูลหวัง มีบรรดาคู่ค้ารู้จักมากมายทั้งยังดูแลพ่อแม่สามี ไม่ถือว่าดีฉลาดจึงทำให้เฟิ่งหลุนหย่าเธอไม่ได้ แม้ว่าเจ้าตัวจะเกลียดแสนเกลียดผู้หญิงคนนี้อีกฝ่ายทำงานชัดเจน ขยันขันแข็งตื่นก่อนเข้านอนที่หลัง ในขณะที่เขาทำบ้างไม่ทำบ้าง หากเกิดเรื่องฟ้องร้องขึ้นมา ทรัพย์สินของตระกูลระหว่างที่เธอเข้ามาอยู่เป็นสะใภ้ก็ถือว่าเยอะ แบ่งครึ่งกันอย่างไรก็ไม่คุ้ม ฉะนั้นแล้วถึงไม่ชอบอย่างไรก็ต้องทนไปก่อนหรือไม่สักวันเขาก็จะวางยาเธอไปแบบที่เธอทำให้เมียน้อยเขาหน้าเละตัวเละจนอีกฝ่ายเป็นบ้าแล้วตายไปนั่นแหละข่าวของเมียน้อยตระกูลหวังโด่งดังไปทั้งหมู่บ้าน ที่จร

บทที่23ทั้งสองเดินผ่านป่าที่เขาเคยออกล่าสัตว์ประจำแล้วไห่ฮวนก็เริ่มรู้สึกแปลก ๆ “ฟางเหนียงเข้ามาใกล้ ๆ ผม” ร่องรอยแปลก ๆ ที่เห็นทำให้เขากังวล แน่นอนว่าป่าแห่งนี้ไม่ได้มีแค่เขาที่เข้าไปล่าสัตว์ และก็ไม่ได้มีแค่คนกลุ่มเขา พวกเขาไม่ใช้กับดักที่เป็นอันตรายเพราะมันทำให้เนื้อสัตว์ไม่ดีถ้ามาเอาไปช้าแล้วสัตว์ตายก่อน และยังอันตรายต่อคนเดินไปเดินมาแต่เมื่อครู่เขาเห็นไม้ไผ่เพิ่งถูกตัดไปใหม่ ๆ แน่นอนว่าไม่แปลก คนก็ตัดกันไปเยอะ แต่มันแปลกตรงที่คนที่ตัดดูเหมือนจะอยากให้มันแหลมมาก ๆ “เดินตามผมเท่านั้น” ไห่ฮวนบอกภรรยา ในเมื่อเข้ามาแล้วก็คงจะทำอะไรอีกไม่ได้ ต้องวนไปให้ครบทางเพื่อออกไปเท่านั้น เพราะหากย้อนกลับไปทางเก่าอาจจะทำให้คนที่ดักอยู่จัดการพวกเขาได้ง่ายกว่าเดิม มือของชายหนุ่มกระชับหน้าไม้ในมือเอาไว้แน่น เขาหวังว่าจะมาจับสัตว์มีพิษอย่างงู หรืออะไรที่ใหญ่กว่านั้นแต่ไม่ต้องเข้าใกล้จึงเอาหน้าไม้มาด้วย ไม่นึกว่าจะเอามาได้ถูกวันฟางเหนียงเดินตามสามีของตนด้วยความรู้สึกที่หวาดกลัวแต่เธอก็พยายามเชื่อใจเขาให้มากที่สุด เพราะเชื่อว่าถ้าเขามีสมาธิจะไม่เกิดอะไรขึ้นแน่ ๆ หญิงสาวบีบมือของเขาราวกับให้กำลังใ

บทที่25ผ่านไปกว่าเดือนจากเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นร่างกายของทั้งสองก็ดีแล้วแต่จิตใจก็ยังมีระแวงอยู่บ้าง ที่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน บางทีคราวนี้ก็มีพ่อกับแม่ของหญิงสาวมาเป็นเพื่อนด้วยเพราะกังวล ทั้้ง ๆ ที่ทั้งคู่บอกว่าไม่ต้องก็ตาม แต่สุดท้ายก็ต้องยอมเพราะความเป็นห่วงพ่อแม่ของไห่ฮวนรู้เรื่องที่เกิดขึ้นก็โวยวายจะมาที่เมืองหลวง แต่เขาก็บอกว่าจะไปหาที่นั่นอยู่แล้วจะพาลูกสะใภ้ไปด้วยทั้งคู่ถึงได้ยอมอย่างไรไปทางนั้นก็ดีกว่าเพราะปู่ย่าของพวกเขาแก่ชรามากแล้วคงเดินทางไปไหนมาไหนไม่ไหว และที่นั่นก็มีญาติฝั่งเขาอยู่หลายคน ไปทีเดียวจะได้ทำความรู้จักทั้งหมด“เก็บของเรียบร้อยแล้วหรือยัง” ไห่ฮวนถามฟางเหนียง ของของเขาไม่จำเป็นต้องเอาอะไรไปมากหรอก ผู้ชายแค่มีชุดให้เพียงแค่นั้นแล้วก็ขนมของเล่นจากที่นี่ ของบำรุงฝากพ่อแม่ปู่ย่าเท่านั้นก็พอแล้ว“แล้วทางตายายของคุณ” ฟางเหนียงถามอย่างระวัง เธอต้องรู้เรื่องก่อนไม่อย่างนั้นจะไปทำอะไรป้ำ ๆ เป๋อ ๆ คงจะขายหน้าน่าดู“ท่านเสียไปแล้วเห็นแม่บอกว่าอย่างนั้นนะ ผมเองก็ไม่ได้เจอหรอก เพราะมาอยู่ที่นี่” พอได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งสงสัย “แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ บ้านคุณเหมือนอย

บทที่27“ผมเฝ้ามองคุณมานานขนาดนี้จะไม่รู้ได้อย่างไงว่าคุณเป็นคนยังไง เหนื่อยไหม ตรงด้านหลังมีน้ำตกนะได้ยินเสียงไหม ที่พ่ออยากให้พักที่นี่ก็คงเพราะน้ำตกนั่นแหละ” ทั้งสองเก็บของก่อนจะไปเล่นน้ำตกแม้ว่าจะบอกว่านี่คือการมาเยี่ยมบ้านของไห่ฮวน แต่แท้จริงแล้วเป็นการมาผ่อนคลายซะมากกว่า “แย่แล้วสิ อยากอยู่ที่นี่นาน ๆ เลย” ตอนแรกคิดอย่างนั้นแล้ว แต่ยิ่งอยู่ ๆ ไป ที่จริงก็ยังไม่ถึงวัน แต่ก็ไม่อยากกลับซะแล้ว“มนตร์เสน่ห์ของชนบทมั้ง มันไม่วุ่นวายเหมือนหมู่บ้านที่เราอยู่คุณว่าไหม” ฟางเหนียงเห็นด้วยกับคำของสามี “แต่ถ้ามีลูก อยู่ในเมืองก็จะมีโรงเรียนที่ดี”“ยังไม่มีสักคนเลยนะ คิดเรื่องนี้แล้วเหรอ” ฟางเหนียงหันมายิ้มอาย ๆ ให้กับสามี “ถ้าอย่างนั้นก็รีบ ๆ มีสิคะ” เธอไม่ได้อยากจะยั่วเขาหรอก แต่เธอกลัว กลัวว่าสักวันหากเขาจากไปก่อน หรือเธอจากไปก่อน เราคนใดคนหนึ่งจะเหงา ถ้ามีลูก พวกเขาก็คงจะอยู่เป็นเพื่อนพ่อแม่เขา คงไม่เหมือนตอนเธอที่ต้องตายเพียงลำพัง“ผมสัญญาเลยปีหนึ่งผมจะทำให้คุณท้องให้ได้” ฟางเหนียงตาโต ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวกลับเข้าไปในเรือน แน่นอนว่าไม่มีใครรบกวนพวกเขาน

บทที่29ตั้งแต่หญิงสาวเริ่มท้องไห่ฮวนก็ดูแลเธอดีมาก ๆ อีกฝ่ายแทบจะอุ้มเธอไปอาบน้ำและจัดการทุกอย่างให้เลยด้วยซ้ำ เล็บเท้าก็จัดการตัดให้ ทั้งยังนวดขาให้บ่อย ๆ เพราะรู้ว่าเธอเมื่อย ทุกอย่างที่ไห่ฮวนทำมันทำให้เธออดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบตอนที่คบอยู่กับเฟิ่งหลุน แม้ว่าอีกฝ่ายจะถูกตัดสินไปแล้ว เธอไม่ได้สนใจหรอกว่าตัดสินว่าอย่างไร แค่เฟิ่งหลุนได้รับผลของการกระทำนั่นก็ดีแล้ว ดีสำหรับทุกคนตอนที่เธอท้องชาติก่อน เธอมีแต่ความรู้สึกแย่ ๆ ต่างกับตอนนี้ที่มีแต่รอยยิ้มในทุกวัน กิจการดี พ่อแม่ก็มีความสุข แม้แต่คนของครอบครัวสามีก็มีความสุข“แม่บอกว่าถ้าคุณคลอดเธอจะมาที่นี่” ฟางเหนียงยอมรับว่าตกใจมาก ๆ ที่ได้ยินอย่างนั้น “แล้วคุณแม่ของคุณจะเดินทางคนเดียวได้เหรอ”“จะได้อย่างไรกันล่ะ พ่อไม่มีทางยอมหรอก ก็คงจะมาด้วย แล้วก็ให้หลานคนโตดูแล โชคดีที่พวกเขามีลูกก่อนหน้านี้ไม่ต้องถูกบังคับให้มีคนเดียว”ฟางเหนียงอยากบอกว่าอีกสิบกว่าปีเดี๋ยวพวกเราก็มีได้อีก ก็ดีเหมือนกันห่างจากคนแรกประมาณสิบปีแต่ไม่รู้ว่าถึงวันนั้นเธอจะยังสามารถมีลูกได้ไหม“สักวันอาจจะมีการเปลี่ยนกฎก็ได้นะคะ” ไห่ฮวนพยักหน้า“ก็อาจจะเป็นไปได้” เ