All Chapters of The Billionaire’s Accidental Marriage: Disabled Hot Uncle : Chapter 701 - Chapter 710

Isang lalaking nasa kanyang 50sSa opisina ng direktor, ngumiti siya ng mabait kay Jennifer. "Ang susunod na taon ay magiging ika-50 anibersaryo ng ating kolehiyo. Ang paaralan ay nagplano na gumawa ng isang MV upang ipakita ang lakas ng ating kolehiyo.Ang nilalaman ng MV ay pangunahing binubuo ng apat na bahagi: magandang boses, mga instrumento, pagpipinta, at sayaw. Ang sayaw ay napagpasyahan na, at ito ay magiging ethnic dance..Nais kong irekomenda ka sa mga pinuno ng kolehiyo upang maging mananayaw ng ethnic dance. Nais ko sanang malaman kung ikaw ay interesado?"Alam ni Jennifer na isang pagkakataon ito nang marinig niya ito.Ito ang pangarap ng maraming estudyanteng pang-sining na kumatawan sa kolehiyo sa isang MV. Katumbas ito ng pagtulong sa kanila upang makilala bago magtapos.Ngunit nang maisip niyang tungkol sa trabaho niya sa kapehan, nagdalawang-isip si Jennifer."Direktor, interesado ako. Ngunit nagtatrabaho ako part-time sa isang coffee shop, hindi ko alam kung makaka

Nahuli si Jennifer na nakikipaghalikan ng lihim.Mabigat si Bryan, at nang diretsong bumagsak, hindi kinaya ng maliit na si Jennifer , kaya't bahagya siyang napatalikod at muntik nang malaglag.Si Uncle Philip pa ang mabilis kumilos at inabot siya upang suportahan si Bryan at tinulungan siyang tumayo ng matatag."Boss, pumasok na po kayo sa kotse." Tawag ni Uncle Philip at tinulungan ni Jennifer na ipasok si Bryan sa kotse.Pagpasok ni Bryan sa kotse, sumandal siya sa bintana nang lasing at nagbubulong ng kung anu-ano.Lumabas si Jennifer ng kotse, tiningnan si Uncle Philip, at nagtanong ng mahinang boses: "Bakit po uminom ng ganito si Bryan?""Ngayon ang anibersaryo ng kamatayan ng mga magulang ni Sir Bryan. Noong siyam na taon siya, namatay ang mga magulang niya sa isang aksidente sa sasakyan."Tiningnan ni Jennifer si Bryan sa loob ng kotse na may sakit sa puso: "Kung ganoon, pasensya na po Uncle Philip, maghahatid po ako kay Bryan.""Wag po kayong mag-alala." Nakangiting sagot ni

Sumampa si Jennifer mula sa lamesa at tumayo upang tumingin kay Bryan sa mukha.Tahimik na tinanong ni Bryan: Ayos ka lang ba?Medyo masakit ang mga mata ni Jennifer. Sa totoo lang, ayaw niyang umalis, at ayaw niyang iwan siya. Malungkot din siya nang maghiwalay sila.Alam niyang malungkot siya, at gusto rin niyang makasama siya at yakapin siya.Matapos maghintay ng matagal, sa wakas ay nakita ni Bryan na tumango si Jennifer, at agad na ngumiti siya.Matapos magmamasid ng ilang sandali, umalis siya at bumalik sa hotel para matulog ng maayos.Kinabukasan, pagkatapos maghilamos, nagsuot siya ng purong itim na damit.Itim na kamiseta, itim na kurbata, itim na pantalon, itim na amerikana.Itim mula sa loob hanggang sa labas.Sa harap ng salamin, naglalabas siya ng malamig, mabagsik, at walang awa na liwanag.Walang Jennifer, si Bryan ay isang lobo na walang pagkatao at may kalungkutan.Paglabas niya mula sa kwarto ng hotel, sinalubong siya ni Uncle Philip ."Pumunta ka sa lumang bahay ng

Sa kabilang banda, nitong mga araw na ito, ikinulong ni Alana ang sarili sa kanyang kwarto, tumangging kumain o uminom, at paulit-ulit na pinahihirapan ang sarili.Hindi siya makapaniwala na nahawakan siya ng isang lalaking katulad ni Diego, at isinugal pa niya ang sariling buhay upang ipanganak ang anak nila.Nangako rin siya kay Jerome na sa pamamagitan ng batang ito, tiyak na maaayos nilang muli ang relasyon nila ni Marcus.Sumigaw rin siya sa harap ng pamilya Villamor na bihira lang magkaroon ng babae sa kanilang angkan, at siya ang nagbigay nito sa kanila. Gusto pa niyang ilista ang bata sa talaan ng pamilya Villamor.Isa-isang eksena ang bumalik sa isipan niya, at lahat ng iyon ay tila nanlilibak sa kanya nang walang-awa.Nang sinabi niya ang mga salitang iyon, ano kaya ang naramdaman ni Diego sa kanyang puso...Sa pag-iisip niya nito, ipinukpok ni Alana ang kanyang ulo sa pader.Gusto na niyang mamatay.Hindi niya kayang pumunta sa ospital para harapin si Lele.Mahal na mahal n

“Lele!”Nagmamadaling nilapitan nina Diego at Jera si Lele, at agad na niyakap ni Diego si Lele sa kanyang mga braso.Halatang lumala ang itsura ng bata, at naging mabilis ang kanyang paghinga.“Lele! Lele, anong nangyari sa’yo? Dadalhin kita agad sa ospital.” Nag-panic si Diego, natatakot na baka ang bata ay nagkaroon lamang ng huling hininga sa taksi kanina.Nakahiga si Lele sa mga braso ng kanyang ama, inabot ang kanyang puti at malambot na maliit na kamay, at hinaplos ang mukha ni Diego: “Daddy, okay lang ako, medyo pagod lang, sobrang pagod.Daddy, pwede ba tayong maghintay ng kaunti pa? Huwag niyo po akong dalhin sa ospital. Gusto ko pa sanang magtagal ng konti kasama si daddy.Konting panahon pa lang…”Hinaplos ni Lele ang mukha ni Diego at ngumiti: “May daddy na si Lele, sa wakas may daddy na si Lele. Pagbalik ko sa kindergarten, maipagmamalaki ko sa mga bata na may daddy si Lele, at laging nandiyan si daddy ko.”Napaluha na sina Diego at Jera at patuloy na tumango.“Daddy, an