All Chapters of พิศวาสรักมาเฟียร้าย (ดวงใจมาเฟีย): Chapter 41 - Chapter 50

“ พรึ่บ ” มินตราเด้งตัวลุกขึ้นนั่งในกลางดึกหลังจากที่เธอผวาหลายต่อหลายครั้งจนภวิชไม่ยอมนอน “ แกร๊ก ” เสียงเปิดประตูห้องทำให้มินตราหันไปพบกับภวิชที่ลงไปเอานมกับน้ำขึ้นมาไว้เผื่อมินตราหิวและก็เผื่อตัวเองที่เขาเพิ่งนึกได้ว่าเขายังไม่ได้กินอะไรเลย “ อ้าวมิน ตื่นขึ้นมามีอะไรรึเปล่าครับ ” ภวิชก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับเดินเอาแก้วนมไปวางที่โต๊ะข้างๆเตียงสายตามินตราเคว้งคว้างมองลงพื้น เขาต้องนั่งข้างเตียงกุมมือของเธอไว้แล้วถามอย่างอ่อนโยน “ เป็นอะไรครับมิน เหงื่อออกเยอะเชียว ยังกลัวอยู่หรอ? ” “ ไม่ค่ะ ” มินตราส่ายศีรษะเบาๆ ภวิชเอื้อมมือไปปัดปอยผมที่ปรกหน้าเธอ “ มินเอ่อ มินฝันร้าย ” หญิงสาวพูดแต่ไม่ยอมหันมาสบตากับเขา “ โธ่ นึกว่าอะไร ฝันร้ายก็แค่ฝันร้ายเองนะมิน ไม่เอานะนอนลงได้แล้วนะครับ ดึกแล้วพรุ่งนี้พี่ทำงานแต่เช้านะ ฝันร้ายจะกลายเป็นดีนะครับ ” “ จริงหรือคะ คุณวิช พ่อของฉัน คุณรับปากว่าจะช่วยพ่อของฉัน คุณจะทำมันใช่ไหม ” มินตราหันมากุมมือของเขาด้วยสี

“ ซี๊ด โอ๊ย ” ภวัตต์ค่อยๆ เขยิบก้าวไปตรงซิงค์ล้างมือ มัวแต่เล่นกับรฏาจนลืมเจ็บแผลตัวเอง ภวัตต์กำมือแน่น ด้วยความปวดแผลที่เริ่มฉีก “ คุณวัตต์ ” เสียงหญิงสาวที่ได้ยินมาจากด้านหลังทำให้ภวัตต์เม้มปากแล้วเก็บความเจ็บไว้ ปรับสีหน้าแล้วหันไปยิ้มให้เธอเขาปล่อยมือที่กุมแผลไว้ออกทำทุกอย่างให้ปกติแต่เอียงข้างหาเธอโดยที่หันแผลชิดเข้ากับซิงค์ล้างมือไว้ไม่ให้เธอเห็น “ อ้าวแล้วนี่คุณออกมาทำไมครับ คิดถึงผมหรอ ” “ ฝันหรือไงคุณ ” เธอเดินตรงเข้ามาหาเขาสายตาสำรวจตามร่างกาย รฏารู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างของชายหนุ่ม เขาดูไม่คล่องตัวเหมือนตอนแรกใบหน้าที่มีเหงื่อซึมออกมามากกว่าปกติ “ แผลคุณเป็นยังไงบ้าง ขอดูหน่อยค่ะ ” “ หืม ไม่มีอะไรนี่ ผมปกติดีครับ ” เขาหลบตัวปิดเธอเมื่อคนงามมองซ้ายขวา และยิ่งเขาทำท่าทางดูปกติที่เกินปกติไปหน่อยเธอยิ่งสงสัย “ คุณโกหกฉันใช่ไหม หยุดเดี๋ยวนี้ไม่ต้องหลบนะคะ ขอดูหน่อย ” เธอเดินวนซ้าย แล้วเขาก็เอี้ยวตัวหนีมาทางขวา เธอเดินวนขวาเขาก็เอี้ยวตัวไปทางซ้าย

“ เดี๋ยวก่อนมิน คุยกันให้รู้เรื่องก่อน เป็นอะไร? เป็นบ้าอะไรไปรับปากกับแม่พี่อะไรอย่างนั้น? ” ภวิชแอบย่องเข้าห้องมินตรากลางดึกความหวงความหึงเมื่อตอนเย็น ยังเคืองเธอไม่หายที่เธอไปเข้าข้างไอ้หมอออกหน้าออกตา “ ฉันรู้ว่ากำลังทำอะไร คุณก็ควรรู้หน้าที่ได้แล้วว่ามีหน้าที่อะไรที่คุณควรจะทำ ” “ ไหนลองบอกมาสิว่าหน้าที่ที่เธอต้องทำเนี่ยมีอะไรบ้าง ” ภวิชเท้ากับกำแพงล็อคเธอไว้ไม่ให้ขยับหนีเขาได้ “ อยู่ให้ห่างจากคุณไง คุณก็ควรห่างจากฉันเหมือนกัน... คุณมีคุ่หมั้นแล้ว อย่าลืม ” “ นี่มินตราฉันไม่ได้ความจำสั้นขนาดนั้น คู่หมั้นก็คู่หมั้น แล้วยังไงคู่หมั้น กับเมีย! มันต่างกันนะรู้รึยัง? ” เขาเปลี่ยนสรรพนามบ้างเพราะเธอมันหัวดื้อหัวแข็งใส่เขาก่อนเขาตรึงแขนสองข้างของเธอติดกับกำแพงโน้มใบหน้าลงมากระซิบใกล้ริมฝีปากบางของเธอเน้นคำว่าเมีย มินตราสะบัดหน้าหนีจากเขาแต่มีหรือที่เขาจะยอมภวิชกดริมฝีปากเขาลงบนแก้มนุ่มของเธอแล้วสูดเข้าปอดยั่วคนที่กำลัง โมโหอย่างจงใจ “ นี่คุณวิช ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ” “ ทุบไปเลยถ้าไม่เจ็บมือ แต่บอกไว้ก่อนนะถ้าพี่เจ็บตัวเพราะมิน พี่จะลงโทษมิน 10 เท่า เลยมิ

“ นี่คุณวิช แล้วทำไมคุณไม่พาคุณรฏามาหล่ะลากฉันมาทำไม? ” มินตราก้าวลงจากรถอย่างขัดใจเมื่อภวิชเคาะประตูห้องเสียงดังโวยวายฉุดลากเธอให้มาห้างกับเขาเนี่ย “ ก็ถ้าเขาว่างฉันคงไม่พาเธอมาหรอกอย่ามาบ่นนักเลยน่า มินตรา ไหนใครบอกจะรีบหาเงินมาใช้ไงหืม? ” ภวิชกอดอกเอามือเกยประตูรถที่เปิดให้ร่างงามที่หน้าเง้าหน้างอใส่เขา “ แล้วนี่ไม่รีบไปหล่ะ เร็วๆเข้าสิ ฉันมีงานต้องทำต่อ ” “ งาน ? ” “ อืม ปึ้ง ” มินตราปิดประตูรถแล้วเดินเข้าตัวห้างปล่อยให้ภวิชครุ่นคิด งานอะไร? “ นี่ เดี๋ยวก่อนสิมิน คุยให้รู้เรื่องก่อน งานอะไร ไปทำที่ไหน ไปเมื่อไหร่ แล้วทำไมพี่ไม่รู้ ” “ เรื่องของฉัน คุณจะให้ฉันทำอะไรก็เร็วๆเข้า เวลาฉันมีค่านะคุณ ”มินตราเร่งเร้า ภวิชยักไหล่เล็กน้อย เขาไม่สนหรอกว่าเธอร้อนรนแค่ไหน เขาก็ร้อนรนเหมือนกัน ไม่ใช่ร่างกายนะ แต่จิตใจ นี่ใยตัวเล็กเขาไปทำงานทำการบ้าอะไรที่ไหนแล้วเขาทำไมถึงไม่รู้เนี่ยมันน่านักจริงๆ “ ก็ดี รีบนักใช่ไหม งั้นมานี่เลย พรึ

ปัง! เสียงปิดประตูเสียงดังของภวิชตามด้วยร่างบางของรฏาที่ตามเข้ามาติดๆ “ วิช คุณใจเย็นๆสิคะ ” “ คุณก็เห็นไม่ใช่หรอรฏา ว่าไอ้ฐาปกรณ์มันประครองมินตราขนาดนั้น จะให้ผมทนอะไร ” เขาปลดกระดุมชุดสูทออก “ คุณหึงหรอคะ ” เธอถามเขายิ้มๆ “ ใช่ ผมหึงแล้วก็มากด้วย นี่รฎา เมื่อไหร่คุณแม่ผมเขาจะบอกความจริงกับไอ้พี่ชายผมสักที นี่ผมโดนมันแขวะมันกัดตั้งแต่มันรู้ว่าผมต้องแต่งงานกับคุณแล้วนะ นี่ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง ” “ เขาจะเป็นยังไงหล่ะคะ อาละวาดใส่คนอื่นพาลชะมัด ” “ มันพาลจนทำให้ตัวเองเจ็บตัวไม่รู้กระดูกจะแตกรึเปล่า บ้าชะมัด ” ภวิชนึกถึงตอนที่เขาไปตามรฏาที่ห้องแต่งตัวแต่ไม่เจอแต่กลับเจอหยดเลือดตอนแรกเขาก็ตกใจพอดีเจอกฤษกำลังเดินมาที่ห้องพร้อมกับทิชชูเขาเลยได้รู้ว่าไอ้พี่ชายของเขามันโผล่ไปงานและทำร้ายตัวเองจนเลือดออก คำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดกับรฏาเขาแค่เหม่อคิดถึงพี่ชายเขาที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน “ อะไรนะคะ วิช คุณบอกว่า