บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ: บทที่ 31 - บทที่ 40

อู๋ยวนย่อมไม่ปฏิเสธความหวังดีของเสิ่นหนิงเทียน นางทำตามคำแนะนำนี้ทันที ขืนนางยังอยู่ย่อมถูกลงโทษจนตายเช่นกัน แคว้นเฉินกว้างใหญ่หากนางใช้ชีวิตอยู่เงียบ ๆ อย่างไรก็ต้องปลอดภัยร่างที่หมดลมหายใจของชิวชิงเหลียน ถูกทิ้งไว้เช่นนั้นตลอดทั้งคืน เมื่อเลยเวลาที่นางควรไปร่วมรับสำรับเช้า เสนาบดีชิวจึงให้บ่าวไพร่ไปตามบุตรสาว แต่กลับมีเสียงกรีดร้องดังขึ้น พ่อบ้านชิวที่ตามไปดูสาเหตุ ยังต้องผงะถอยหลังไปหลายก้าว เมื่อเห็นร่างบุตรสาวของเจ้านายอยู่ในสภาพที่ไม่น่าดูอย่างยิ่งเฮือก!! “พะ พะ พวกเจ้าจะยืนมองอีกนานหรือไม่ ช่วยกันนำร่างคุณหนูลงมาสิเร็วเข้า ข้าจะรีบไปรายงานนายท่าน”พ่อบ้านชิวรีบวิ่งกระหืดกระหอบมายังห้องทานอาหาร จนเกือบถูกเสนาบดีชิวตำหนิมารยาท แต่เป็นพ่อบ้านชิวรีบรายงานเรื่องที่เจอเสียก่อน“พ่อบ้านชิว..”“นายท่าน ๆ !! แย่แล้วขอรับ คุณหนูผูกคอตายอยู่ในเรือนขอรับ”พรึ่บ เสนาบดีชิวลุกจากเก้าอี้ตะคอกถามพ่อบ้านชิว “เจ้าพูดจาเหลวไหลอันใดกันพ่อบ้านชิว!”ชิวฮูหยินลุกขึ้นถามย้ำกับพ่อบ้านชิวอีกครั้ง “พ่อบ้านชิวเจ้าว่าผู้ใดผูกคอตายนะ พูดให้ข้าฟังอีกครั้งสิ”“เอ่อ เรียนฮูหยินเอกเป็นคุณหนูรองขอรับ คุณหนูผูก

หลังจากเปิดร้านอาหารได้เพียงหนึ่งวัน ชื่อเสียงความอร่อยก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง คนที่มาร่วมงานเมื่อวานนี้ นอกจากจะพูดถึงความอร่อยของอาหารแล้ว ยังมีเรื่องราวอันรันทดของเถ้าแก่เนี้ย ที่ถูกครอบครัวแท้ ๆ ทำร้ายนางอย่างไร้ความเมตตา คหบดีหรือเศรษฐีผู้ร่ำรวยยังไม่คิดเชื่อ ว่าจะมีอาหารแบบอื่นอร่อยกว่าเหลาอาหาร ที่พวกตนต้องจ่ายเงินในราคาแพงเท่านั้นถึงจะได้ทานแต่เมื่อมีคู่ค้าหรือสหายที่ชักชวนให้มาลองทาน จึงกลืนน้ำลายตนเองที่พูดไว้ว่าอาหารราคาแพง ถึงจะคู่ควรกับคำว่าอร่อยกลับคืนลงท้องแทบไม่ทัน อีกทั้งลูกชิ้นปิ้งยังเป็นอาหารที่เด็ก ๆ ชื่นชอบ รวมถึงอาหารอีกสามรายการ ที่พวกเขาสามารถสั่งซื้อกลับไปทานที่บ้านได้ด้วย ซึ่งวิธีการเช่นนี้เหล่าลูกค้าไม่เคยเห็น และยังไม่เหลาอาหารใดในเมืองหลวงทำมาก่อน นั่นแสดงให้เห็นว่าร้านอาหารหงอวิ้นไหลเป็นผู้สร้างปรากฏการณ์แปลกใหม่ขึ้นมาแค่เพียงเริ่มต้นกิจการได้ไม่ถึงเจ็ดวัน การค้าก็เฟื่องฟูเกินหน้าเหลาอาหารขึ้นชื่อไปมาก จนทำกำไรต่อวันได้หลายตำลึงทอง แม้เถ้าแก่ของเหลาอาหารในละแวกนั้นจะอิจฉาเพียงใด ก็ไม่อาจยื่นมือเข้าไปวุ่นวายในร้านของจ้าวจางหมิ่นได้ เพราะจวนเสิ่นอันโหวออก

การกำจัดขุนนางกังฉินแห่งเมืองฮวยเป่ย ใช้เวลาไม่นานตามที่เสิ่นหนิงเทียนพูดไว้จริง ๆ ชาวเมืองฮวยเป่ยยังไม่อยากเชื่อว่า บุรุษที่เพิ่งผ่านเข้าประตูเมืองมาไม่นาน จะมีอำนาจในมือมากมายถึงขั้นกำจัดเจ้าเมือง ที่กดขี่ชาวบ้านมานานได้ในพริบตาแต่พวกเขาจะไม่เชื่อได้อย่างไรเล่า ในเมื่อทหารในชุดเกราะสีเงินบนหลังม้านับสิบนาย เป็นผู้นำทหารรักษาเมืองไปจับตัวฉานคงฉือ รวมถึงคนในครอบครัวที่มีจำนวนยี่สิบกว่าคน โดยให้นำตัวคนตระกูลนี้ไปส่งที่เหมืองของแคว้น ชาวบ้านที่เคยถูกอดีตเจ้าเมืองรังแก ถึงกับโห่ร้องด้วยความดีใจ พากันเข้าไปโค้งคำนับขอบคุณเสิ่นหนิงเทียน ที่ช่วยจัดการขุนนางชั่วไปจากเมืองฮวยเป่ยเมื่อเกิดเรื่องราวเช่นนี้ความอยากเดินเล่นก็หายไป จ้าวจางหมิ่นจึงให้เสิ่นหนิงเทียนพากลับจุดพักนอกเมือง เพื่อไปทำอาหารทานกับทุกคนยังจะสนุกกว่า หลี่ลู่เหอก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้ กลุ่มคนที่เพิ่งเข้าเมืองยังไม่ถึงสองเค่อ ก็ขี่ม้ากลับออกไปตามที่จ้าวจางหมิ่นต้องการวันต่อมาขบวนเดินทางขนาดใหญ่จึงได้เคลื่อนตัวอีกครั้ง และในครั้งนี้จ้าวจางหมิ่นไม่ต้องการแวะที่ใดอีก จนกระทั่งการเดินทางมาถึงจุดหนึ่ง ที่พวกเขาต้องแยกย้ายกันเดินท

หลังจากเหล่ยหงกลับเมืองเหอเฟย เสิ่นหนิงเทียนให้คนสนิทเตรียมตัวเอาไว้ และเรียกรองแม่ทัพถูซือมาสั่งงานไว้ล่วงหน้า พร้อมกับบอกถึงเหตุผลที่ตนเองจะไม่อยู่สักระยะหนึ่ง รองแม่ทัพถูซือพอจะได้ยินข่าวลือมาบ้าง เขาจึงรับปากว่าจะควบคุมดูแลทหารอย่างดีด้านเมืองเหอเฟยยังคงมีรถบ้าน ทยอยออกมาจากจวนของจ้าวจางหมิ่นทุกวัน แต่ครั้งนี้เป็นรถบ้านของเหล่าเศรษฐีและคหบดี ถึงแม้ว่าจะไม่งดงามเท่าของเชื้อพระวงศ์ พวกเขาก็สามารถโอ้อวดผู้อื่นได้ เนื่องจากราคาที่ต้องทุ่มเงินซื้อกลับไปไว้ที่จวนส่วนหนิงอวี่กับฮุยอินและลูกจ้างสตรี กำลังช่วยกันตระเตรียมสิ่งที่จำเป็น สำหรับพิธีปักปิ่นของจ้าวจางหมิ่น โดยพวกนางได้ถูกกำชับมาว่า ให้เตรียมเฉพาะสิ่งที่สำคัญที่สุดก็พอ เพราะหลังงานพิธีจบทุกคนต้องนั่งทานอาหารร่วมกัน“ฮุยอินของพวกนี้ที่เตรียมไว้น่าจะครบแล้วกระมัง หรือว่าควรให้น้าหงชิงมาช่วยดูอีกครั้งดี อีกสามวันก็จะถึงวันงานแล้ว ยังดีที่ท่านแม่ทัพเสิ่นจะเตรียมปิ่นปักผมมาให้ ไม่เช่นนั้นเจ้ากับข้าคงเลือกไม่ถูกแน่” หนิงอวี่ที่เตรียมสถานที่และของมงคลต่างๆฮุยอินจดทุกอย่างไว้และมั่นใจว่าไม่ผิดพลาด “เจ้าสบายใจเถิดหนิงอวี่ ข้าตรวจซ้ำตาม

ยามเฉินวันต่อมาเสิ่นหนิงเทียนเป็นผู้นำทาง พาจ้าวจางหมิ่นข้ามชายแดนเข้าสู่แคว้นจิ้น หลังจากนั้นพวกเขาใช้เวลาอีกสามวัน ในที่สุดก็มาถึงเมืองเชาหูเสียที จ้าวจางหมิ่นให้เสียอี้ไปถามหลงจู๊ของร้านค้าตระกูลหลี่ ถึงที่ตั้งของจวนว่าอยู่ในทิศทางใดของเมือง เพื่อต้องการไปพบหลี่ลู่เหอที่จวนเสียก่อนเมื่อเสียอี้กลับมาก็พาขบวนเดินทาง มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออกของเมืองทันที ซึ่งจ้าวจางหมิ่นไม่ได้ส่งจดหมายมาล่วงหน้า ยามที่ไปถึงจวนตระกูลหลี่ของพี่ชายต่างสายเลือด ได้พบเจอเรื่องที่ทำให้หลี่ลู่เหอโมโหจนแทบจะฆ่าคนเสียให้ได้ภายในห้องโถงรับแขกจวนตระกูลหลี่ ยามนี้เจ้าของจวนพร้อมครอบครัว กำลังต้อนรับแขกอย่างเจ้าเมืองเชาหูเมิ่งจ่านอี้ ที่พาบุตรสาวคนเล็กอย่างเมิ่งอิ๋งซี มาพูดคุยเรื่องการหมั้นหมายกับนายท่านหลี่ เนื่องจากบุตรสาวคนนี้ของใต้เท้าเมิ่งนั้น นางหลงรักหลี่ลู่เหอเมื่อสองปีก่อน ระหว่างเดินเที่ยวงานเทศกาลหยวนเซียวหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เมิ่งอิ๋งซีผู้ไม่สนใจเสียงนินทาของชาวบ้าน นางพยายามเกาะติดหลี่ลู่เหอทุกครั้งที่มีโอกาส หรือเป็นวันที่หลี่ลู่เหอต้องไปตรวจงานที่ร้านของตระกูล ไม่ว่าเขาจะหลบเลี่ยงอย่างไร เมิ่