บททั้งหมดของ พี่ชายที่รัก: บทที่ 91 - บทที่ 100

เย็นวันเดียวกันปึง"อ่ะ กินข้าวสิ"พี่กัสวางชามข้าวลง มันเป็นข้าวไข่เจียวดำๆที่บ่งบอกว่ามันไหม้"กินสิว่ะ!"พี่กัสนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับฉัน ฉันก็มองชามข้าว พี่กัสเขาหุงข้าวเองทอดใข่ให้ฉันด้วย เพราะตั้งแต่ตื่นนอนเขาก็อุ้มฉันไปอาบนำ้ แต่งตัว และพามานั่งรอเขาทำกับข้าว ฉันยังไม่พูดกับเขาเลย ไม่กล้าพูดอ่ะ อายพี่กัส ก็เขารู้แล้วว่าฉันรักเขา"จะให้ฉันป้อนเรอะ?"พี่กัสเขาเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด ฉันเงยหน้าไปมองหน้าพี่กัสด้วยสายค้อนๆ"เอ้า ก็เธอไม่กิน"พี่กัสก็หน้าถอนสีลง และเบาเสียงที่พูดกับฉันลง "มันกินไม่ได้หรอกค่ะ แบบนี้น่ะ"ฉันบอกพี่กัสและชี้นิ้วไปที่ไข่เจียวไหม้ๆของเขา พี่กัสก็ขมวดคิ้วคุ้นคิด"ทำไมจะกินไม่ได้ สีของมันเป็นแบบนี้ ฉันก็แค่ตีไข่ใส่จาน พอกระทะร้อนฉันก็เทไข่ลงไป"พี่กัสอธิบายวิธีทอดไข่ของเขาให้ฉันฟัง ฉันก็มองหน้าพี่กัสสลับกับใข่เจียวในจานข้าว มันกินได้จริงๆหรอ"กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน!"พี่กัสตะโกนขึ้นพร้อมกับหยิบจานข้าวตรงหน้าของฉันไป พี่กัสเดินเอาไปเททิ้งลงในถังขยะ"อดตายไปเลยแม่ง ทำให้กินแล้วมองเหมือนของสกปรก!"พี่กัสพูดขึ้นอย่างเสียงดัง แต่เขาไม่ได้หันมามองหน้าฉันหรอกปังพ

1เดือนต่อมา...ห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลอลิน...."พี่กัส วันนี้เป็นดอกกุหลาบสีขาวนะคะ ดอกกุหลาบสีขาวแทนความรักที่บริสุทธิ์ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน"ฉันพูดกับร่างของพี่กัสและจัดดอกไม้ใส่แจกันวางไว้บนโต๊ะข้างๆเตียงนอนของพี่กัสที่โรงพยาบาล "หนึ่งเดือนเต็มๆแล้วนะคะ เจ้าชายนิทราของหนู ฟอด ฟอด"ฉันเอ่ยบอกพี่กัสและก้มหน้าลงไปหอมแก้มที่ซีดๆของพี่กัส แล้วฉันก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเตียงของพี่กัส จับมือของพี่กัสมากุมไว้แนบอก หนึ่งเดือนที่พี่กัสนอนหลับไม่ยอมลืมตามามองหน้าฉัน บาดแผลที่ถูกยิงของพี่กัสหมอบอกว่าไม่น่าเป็งห่วงมากเพราะเขาผ่าเอากระสุนที่หลังออกให้พี่กัสแล้วแล้วก็ไม่มีการติดเชื้อ กระสุนเข้าที่หลังของพี่กัสหนึ่งนัดและที่หัวไหล่ข้างซ้ายอีกหนึ่งนัด ฟ้าเธอโดนตำรวจจับข้อหาบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคลและข้อหาพยายามฆ่าจำคุก20ปี ฟ้าเธอให้การกับตำรวจว่าเธอแอบสะกดรอยตามพี่กัสตลอดและที่ฉันรู้สึกได้ว่ามีคนแอบมองก็คือฟ้านี้แหละ เธอสะกดรอยตามพี่กัสไปจนรู้ว่าพี่กัสไปสร้างบ้านไว้บนเกาะกลางทะเล และพี่กัสพาฉันไปที่นั้น ยิ่งทำให้ฟ้าโกธรและเธอก็ไปหาชายร่างใหญ่5คนที่มากับเธอในวันนั้น เพื่อให้พวกนั้นมาช่วยเธอฆ่าฉันได้สำเร็

"ก็พี่กัสลามกเกินไป จ้องจะเอาเปรียบหนูตลอดเลย"ฉันเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงเศร้าๆและฉันก็ได้ยินเสียงของพี่กัสเดินเข้ามาหาฉัน และโอบกอดร่างฉัน"ไม่ได้จะเอาเปรียบ แค่อยากเอาจิมิหนู ทุกวัน ฟอดด ฟอดด"พี่กัสกระซิบข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา และเขาก็กดปลายจมูกลงมาบนแก้มฉันเพลี๊ย"อื้ออ พี่กัสบ้า^//^ "ฉันตีแขนพี่กัสไปอย่างเขินอาย"โอ้ย!พี่เจ็บอยู่น่ะ ตีพี่ทำไมเนี่ย"พี่กัสร้องขึ้นด้วยนำ้เสียงเจ็บปวด"อ่ะ หนูลืม หนูขอโทษนะคะ"ฉันเอ่ยบอกพี่กัสและยกมือไหว้ขอโทษเขา แต่ว่าเขามองไม่เห็นหรอก"เปลี่ยนจากคำขอโทษ เป็นให้พี่เอาหนูสองนำ้ได้ไหม?"พี่กัสเอ่ยขึ้นต่อลองฉันด้วยนำ้เสียงเจ้าเล่ห์"พี่กัสนี้หื่นจริงๆ!"ฉันบอกพี่กัสและกำลังจะยกมือขึ้นไปตีแขนเขาแต่ฉันก็นึกได้ ลืมตัว"ก็หื่นกับแค่น้องอลินคนเดียวแหละครับ ฟอดด"พี่กัสบอกฉันและเขาก็กอดฉันพร้อมหอมแก้มฉัน"ตกลงเราเป็นแฟนกันเเล้วเนอะ ถึงพี่จะปากหมาไปหน่อย ขี้โมโห งี่เง่าเอาแต่ใจ แต่พี่ก็รักน้องอลินคนเดียวนะครับ"พี่กัสเอ่ยบอกฉันด้วยน้ำเสียงเขินอาย ฉันอยากเห็นหน้าพี่กัสตอนนี้จัง ตั้งแต่อยู่กับพี่กัสมาไม่เคยเห็นพี่กัสเขินเลย"เชี้ย!พูดได้สักทีแม่งเอ๊ย!"พี่กัสสบทขึ้น ฉันก็

ออกัส อัครเดช....."อื้ออ พี่กัสจะไหวหรอค่ะ พี่ยังไม่หายดีเลยน่ะ"อลินเธอดันริมฝีปากผมไว้ไม่ให้ผมเข้าไปจูบปากเธอ "ไหวสิครับ พี่แข็งแรงยิ่งกว่าม้าอีกน่ะ ถ้าอลินไม่เชื่อเดี๋ยวพี่พิสูจน์ให้ดู"ผมดึงมืออลินออกไปจากริมฝีปากผมและผมก็บอกเธอ"อลินเดินไปล็อคประตูห้องให้พี่หน่อยสิ"ผมบอกอลินและชี้นิ้วไปทางประตูห้องพักของโรงพยาบาล เธอก็หันไปมองตามนิ้วผม และเธอก็หันกลับมามองผมอย่างสงสัย สงสัยอะไรหนักหนาเด็กโง่เอ๊ย"ไปเถอะ ไปล็อคสินะๆๆๆ"ผมก็บอกอลิน แล้วเอาหน้าลงไปซบหน้าอกเธอ เธอก็จับหน้าผมออกจากอกเธอ และเธอก็เดินไปล็อคประตู"เก่งมาก มานี่สิครับ"ผมเอื่อมมือไปจับมือของเธอให้เข้ามาหาผม ผมไม่รอช้าเงยยืดตัวขึ้นไปจูบปากเธอ"อื้ออ จ๊วฟฟ จ๊วฟฟ"ผมจูบปากเธอ จนเธอเคลิ้มจูบตอบผม "พี่กัสจะดีหรอค่ะ"อลินร้องเสียงหลงถามผมเมื่อผมยื่นมือไปปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของเธอ"ดีสิ ช่วยพี่หน่อยน่ะ พี่อยากเสียบจิมิหนูใจจะขาดแล้วเนี่ย"ผมทำเสียงอ้อนๆใส่เธอ เกิดมาไม่เคยอ้อนใครเลยแม่ง แต่ต้องมาอ้อนเมียเพื่อจะเย ไม่น่าหัวเราะเยาะเย้ยแด๊ดเลย เวรกรรมตามทันชิบ"พี่กัสค่ะ^//^"หน้าของอลินแดงระเรื่อเมื่อผมจับมือของเธอมาสัมผัส กัสน้อยของผ

20นาทีต่อมา บ้านอลิซ"พี่กัส จะรีบเดินไปไหนล่ะค่ะ รอหนูด้วยสิ!"ฉันตะโกนเรียกพี่กัส ที่ตอนนี้เขากำลังวิ่งหนีฉันเข้าไปในบ้านอย่างไว พอเขาเปิดประตูรถให้ฉัน แล้วเขาก็รีบวิ่งหนีฉันเลย"อ่ะ มืดจัง มองไม่เห็น"ฉันอุทานขึ้นอย่างตกใจ เพราะตอนนี้ฉันเดินเข้ามาในบ้านของน้าอลิซแล้ว แต่ไฟในบ้านไม่ได้เปิดสักดวงเดียว แล้วพี่กัสก็หายไปไหนไม่รู้ ฉันที่กลัวสะดุดอะไรล้ม ก็ต้องค่อยๆเอามือจับแล้วค่อยๆเดินไปเรื่อยๆเพราะคุณหมอเขาให้ระวังเรื่องการลื่นล้ม"น้องอลิน"เสียงของพี่กัสเอ่ยเรียกฉันจากทางข้างหลัง ฉันก็รีบหันตัวกลับไปอย่างไวด้วยความตกใจพรึบ"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจที่ฉันหมุนตัวเร็วเกินและฉันเสียการทรงตัว ฉันกำลังจะลื่นล้ม"ระวังหน่อยสิครับเมีย"พี่กัสคว้าเอวฉันไว้ได้ทัน และเขาก็ออกแรงดึงร่างฉันให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา"หนูขอโทษค่ะ"ฉันก้มหน้าลงไปซบกับอกแกร่งของพี่กัสอย่างรู้สึกผิด พี่กัสก็โอบกอดฉัน"ไม่ต้องขอโทษหรอก พี่เองที่ผิดไม่ดูแลหนู แต่งงานกับพี่นะครับ"พี่กัสเอ่ยบอกฉัน ฉันก็เงยหน้าออกจากอกของพี่กัสเยิกตาโตขึ้นอย่างตกใจพรึบไฟทั้งบ้านติดจนสว่างขึ้นมา ฉันก็เห็นม๊าอลิซแด๊ดเฮลพ่อจอนอาม่าเฟื้อง