All Chapters of รักสุดร้าย ลูกสาวมาเฟีย Bad Confusion: Chapter 51 - Chapter 60

เสียงหญิงสาวดังขึ้นมาจากด้านหลัง เมื่อเธอเอ่ยมาด้วยความตกใจพรางวิ่งมาหาชายหนุ่มและลุงของเธอที่อยู่ตรงหน้า“ เกิดอะไรขึ้นคะคุณลุง ทำไมเขาบาดเจ็บแบบนี้”“ ลุงไม่ได้ทำนะ” นายใหญ่แห่งบ้านปีกขวาเอ่ย“ ทำไมนายเจ็บแบบนี้เกรย์”“ พวกผมทำเองครับคุณหนู...”“ พวกนายทำร้ายเขาทำไม?”“ เธออย่าว่าลูกน้องฉันเลย”“ ลูกน้องนาย? อะไรกัน”“ ไอ้ห้าคนที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นลูกน้องมันจริง มันจงใจหลงเหลือลูกน้องไว้เพื่อสืบข่าวหนู”“ ผมขอร้องแหละครับ อย่าพูดเรื่องในอดีตให้โคอี้ฟังเลย เธอตกลงที่จะไม่ไม่ฟื้นความทรงจำ ไม่ใช่ว่าผมอยากเห็นแก่ตัว แต่มันมันดีสำหรับเธอที่สุดแล้วครับ ถ้าไม่พอใจที่ผมอยู่กับโคอี้ ผมจะเดินออกไปก็ได้ครับ แต่อย่าบอกเธอเลย”“ ไหนเมื่อกี้มึงบอกว่าขอเวลาอยู่กับหลานกูไง ทำไมตอนนี้เปลี่ยนใจจะไปแล้วล่ะ”“ ขอแค่เรื่องราวเจ็บปวดในอดีตไม่กลับมาทำร้ายโคอี้ ผมยอมทุกอย่าง...”“ เรื่องราวในอดีตที่มึงพูดกับตัวมึงเองไม่ใช่หรือไง” นายใหญ่แห่งบ้านปีกขวาเอ่ยขึ้น“ โคอี้!!”จู่จู่หญิงสาวก็มีอาการหน้ามืด เธอรู้สึกว่ามีเสียงแสบแก้วหูดังขึ้นทำให้เธอปวดหัวอย่างหนัก ประโยคเดิมซ้ำๆราวกับว่าเป็นการเล่นซ้ำไปซ้ำมาในประโ

หญิงสาวที่รู้สึกว่าชายหนุ่มน่าจะเจ็บไม่มากเพราะตอนนี้เขากำลังกวนประสาทเธออย่างบอกไม่ถูก“ อย่ามากวนประสาทฉันนะ ออกจากโรงบาลเมื่อไหร่เราได้เห็นดีกันแน่”“ ฉันไม่สู้เธอหรอก”“ เป็นผู้ชายอกสามศอกแท้แท้จะมาไม่สู้ผู้หญิงแบบฉันได้ยังไง”“ ใครจะไปสู้เมียตัวเองได้”“ นาย!!!!”“ หมอบอกให้ฉันพักผ่อน ถ้างั้นฉันนอนก่อนนะ เดี๋ยวไม่มีแรงไปสู้กับเธอ”หลังจากนั้นชายหนุ่มก็นอนหลับตาโดยที่ไม่ได้เอ่ยอะไรตอบกลับมาอีกเลย หญิงสาวที่ตัดสินใจนอนที่นั่นคืนนั้นจนกระทั่งเช้ามืด แต่รู้สึกว่าเหมือนมีคนกระชับผ้าห่มให้เธอ เมื่อปรือตามองพบว่าเป็นเกรย์ ที่เอาผ้าห่มอีกผืนมาห่มให้เธอ“ ฉันรักเธอนะโคอี้ ตอนเธอตื่นพูดไปเธอก็ด่าฉันอีก ตอนนี้คงจะเหมาะที่ฉันจะบอกรักเธอ เพราะฉันไม่รู้ว่าฉันจะมีโอกาสบอกเธอได้อีกนานแค่ไหน...”กระทั่งเช้าชายหนุ่มได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล โดยที่หญิงสาวเป็นคนเคลียร์ค่าใช้จ่ายทั้งหมด“ นายเป็นหนี้ฉัน”“ ตอนนี้ฉันจนยิ่งกว่าลูกน้องฉันสะอีก ยังไม่มีเงินใช้คืนเธอหรอก”“ แล้วทำไมนายจะต้องโอนทรัพย์สินของนายมาให้ฉันจนนายหมดตัวแบบนี้ด้วย”“ เพราะลุงเธอบอกว่าต้องการหลักประกัน ฉันขอเวลาได้อยู่กับเธอจนถ

เกรย์อยู่กับโคอี้ในฐานะบอดี้การ์ดตลอดเป็นอาทิตย์ๆ จนกระทั่งก่อนถึงวันเกิดของเธอ ในขณะที่ทุกคนในบ้านมองออกว่าโคอี้เปลี่ยนไป ไม่มีความแค้นหลงเหลืออยู่แม้แต่น้อยในสายตาทมี่มองเกรย์ จนกระทั่งไคล์ผู้เป็นพ่อของเธอทนไม่ไหว เย็นวันนี้เขาเรียกบอดี้การ์ดทั้งหมดของบ้านปีกซ้ายมารวมตัวกันที่หน้าบ้านปีกซ้ายหลังหลักของตนเอง รวมไปถึงเกรย์ด้วยหรรษาที่เดินตามมาพร้อมโคอี้เมื่อทั้งคู่ก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ดีที่ตอนนี้ขาดไคเดนซืชึ่งพาครอบครัวไปเที่ยวยังไม่กลับ"ที่กูเรียกมารู้มั้ยว่าทำไม?""ไม่ทราบครับนาย" หัวหน้าบอดี้การ์ดเอ่ย"บ้านปีกซ้ายมีบอดี้การ์ดที่ทำงานด้วยกันมานาน จะรู้ดีว่านายบ้านนี้ใจดีแค่ไหน วันนี้ที่กูเรียกมา เพราะมีบอดี้การ์ดบางคน ที่ล้ำเส้นจนกูต้องเรียกมาจัดการ"ไคล์เอ่ยนั่นทำให้โคอี้รู้ทันทีว่าพ่อของเธอจงใจหาเรื่องกำจัดเกรย์แน่ๆ"พ่อคะ""หนูอยู่เฉยๆ ใครที่รู้ตัวว่าล้ำเส้นให้เดินออกมา รู้นะว่าคำว่าล้ำเส้นของกูคืออะไร!!"บอดี้การ์ดของบ้านทั้งหมดต่างพากันงงและมองหน้ากันไปมา ไม่นานเกรย์ก็เดินก้าวออกมาและมายืนด้านหน้า"ผมเองครับ""หึ""ผมมีเวลาตามที่ขอคุณท่าบ้านปีกขวาไว้อีก1วัน แต่มันก็เกินท

หลังจากรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของตัวเองกลับมา วันนี้มาเฟียหนุ่มกลับคืนตำแหน่งของตัวเองอีกครั้ง เขาเดินมองคลังเหล้าที่สร้างมาเองกับมือ เมื่อเขาไม่ได้อยู่ดูแลมันเป็นเวลานาน ตอนนี้ทุกอย่างยังคงดูดีเหมือนเดิม และธุรกิจยังคงดำเนินต่อไป นั่นเป็นเพราะโคอี้และนายใหญ่แห่งบ้านปีกขวาที่ยังคงช่วยให้มันอยู่ต่อและยิ่งใหญ่ได้เหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็นมา“ ขอบใจนะที่เธอดูแลมันเป็นอย่างดี”“ ไม่ดูแลอย่างดีได้ยังไง รายได้มหาศาลขนาดนี้ เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่ามันมาพังเพราะฉัน”“ ต่อให้เธอจะทำมันพัง ฉันก็ไม่ได้โกรธอะไรเธอนะ”“ ไหนนายบอกว่าสร้างที่นี่มาเองกับมือไง ถ้าฉันมาทำพังจะไม่โกรธได้ยังไง”“ สำหรับเธอ ฉันให้เธอได้ทุกอย่าง”“ ไม่ต้องมาทำหน้าตาหล่อใส่ฉันนะ”“ พอดีว่าเกิดมาก็หล่อเลยไม่ได้ทำนะ”“ หลงตัวเองชะมัด อ๊ะ! จะทำอะไร“” เธอไม่รู้เหรอว่าฉันจะทำ“มาเฟียหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นนั่งกับโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ก่อนจะแทรกเข้าไปยืนกลางขาของเธอ ในขณะที่กดปุ่มล็อกประตูห้องทำงาน ใบหน้ารอเหลาคลอเคลียไปทำพวงแก้วของหญิงสาว ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ถึงได้ไม่อยากห่างเธอ และทันทีที่ได้กลิ่นกายหอมหอมของเธอ ก็เ

ทั้งสองหยอกล้อเล่นกัน ก่อนที่จะกอดกันอีกครั้งด้วยใจที่เต็มไปด้วยความสุข“ ฉันมีความสุขมากเลย”“ ฉันก็มีความสุข”หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอน ชายหนุ่มนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานในห้องนอนของหญิงสาวก็หยิบนั่นนี่ดูจนกระทั่งไปพบกับอัลบั้มรูปที่ถ่ายด้วยกล้องโพลารอยด์มือหนาเปิดอัลบั้มรูปนั้นดูจนกระทั่งเขาเบิกตากว้างกับรูปใบนึง และรูปอีกหลายใบต่อจากนั้น“ นี่มัน....”หญิงสาวที่อาบน้ำเสร็จเดินตามออกมา ก่อนที่เธอจะเอ่ยขึ้นแล้วนั่งลงบนตักของสามีหนุ่ม“ มาแอบดูอะไรตรงนี้”“ ใคร? ที่อยู่ในรูปนี้น่ะ?”“ ฉันเอง เป็นรูปตอนที่อยู่อังกฤษ ตอนนั้นคุณพ่อกับคุณแม่เข้าใจผิดกัน แล้วคุณแม่ก็ป่วยอาการเดียวกับที่ฉันเป็น ตอนนั้นทั้งท้องฉันด้วยเลยย้ายไปอยู่ที่อังกฤษจนกระทั่งคลอด ฉันโตมาที่โน่นจนกระทั่งสี่ขวบได้มั้ง ฉันถึงได้เจอกับพ่อ”“ เด็กผู้หญิงที่พูดเก่ง ทั้งภาษาไทยภาษาอังกฤษ มีเพื่อนเล่นเป็นบอดี้การ์ด”“ รู้ได้ไง”“ นี่ไง”ชายหนุ่มเอ่ยพรางหยิบกระเป๋าตังค์ของตนเองก่อนหยิบรูปที่ใส่อยู่ในนั้นกว่า 20 ปีออกมา“คือ?”“ เด็กผู้หญิงคนนั้นคือเธอ ที่อยู่ในรูป”“ไหน!!!”โคอี้เคยหยิบรูปใบนี้ขึ้นมาดูแล้วครั้งหนึ่ง แต่ตอ