Lahat ng Kabanata ng Her Sweetest Revenge: Kabanata 21 - Kabanata 30

Sa sinabi ni Miguel ay naging mabagal na ang paggalaw ni Marcus sa bibig ni Celeste. Nahinto ito at nag-ayos. Ngunit hindi pa rin niya binibitawan si Celeste."Makinig ka, Marcus. Hindi tama ang ginagawa mo. Kapatid mo siya, anak siya ni papa Brando..."Umiling si Marcus saka pinatayo si Celeste. Niyakap ito ni Marcus mula sa likod habang nahihibang na itinutuon pa rin ang baril sa katawan ng babae."I know! Matagal ko nang alam! Kapatid ko siya! Kapatid namin ni Manuel! Pero mahal ko siya! Mahal na mahal ko siya!" Tila nahihibang na sambit ni Marcus.Sa narinig na sekreto nito ay natigilan ang kabilang panig lalo na si Manuel na walang kaalam-alam."Kung gayon, magkakapatid tayong lahat?" nalilitong sambit ni Manuel kay Miguel.Marahang umiling si Miguel sa binata at noo'y nagsalita."I am just your half-brother. Anak ako ni mama sa ibang lalaki. Hindi ako Delgado." Pag-aamin ni Miguel na siyang ikinagulat ni Manuel.Sa pag-amin ni Miguel sa kanilang lahat ay nagkaroon ng pagkakataon

Kinakabahan siya dahil hindi niya alam kung papaano magsisimula, kung paano siya magkokonekta rito. That awkward feeling she left when she forgets all of her past.Hindi niya alam kung paano siya magsasalita ngayong nasa harapan na niya ito. Nakatingin lang ito sa kaniya na tila binabasa ang bawat detalye sa kaniya mukha.Walang salitang tumayo ito sa kaniyang harapan at mabilis na niyakap siya nito. "Anak, ikaw na ba 'to, anak ko? Celeste..." anas nito habang humahagulhol."Nay...opo. Ako na po ito." Umaagos ang luha ni Celeste sa oras na iyon, batid niyang kahit na may pag-aalinlangan, hindi nakakalimot ang puso niya sa kaniyang kinagisnang ina noon. She felt the warm coonection of her mother. Muling nagkadistansya ang mga katawan nila. Gayundin ang paghawak ng palad nito sa magkabila niyang pisngi."Nandito ka...nandito ka na...anak ko! Kay tagal ko 'tong hinintay. Alam kong balang araw hahanapin mo ako, kukunin mo ako sa lugar na 'to. Hindi ako baliw anak. Itinago lang ako ni Bran

Sa sandaling iyon ay payapa na ang kalooban ni Celeste, kapiling niya ngayon si Miguel na noo'y gaya niyang nakahiga sa kama. Sila lamang dalawa that time dahil sinama ni Llermo si Victoria. They want to treasure that time alone. Sa wakas, sa katahimikan ng gabi, magkasama na sila. Ang kanilang kwarto ay puno ng init ng pagmamahalan at mga bulong ng pangako. Nakahiga sila sa kanilang malambot na kama, magkayakap, tila walang hanggan ang gabi para sa kanila.“Miguel, hindi ko lubos maisip na dumating tayo sa puntong ito. Sa lahat ng pinagdaanan natin… sa lahat ng sakit at luha.” Sabi pa ni Celeste na maluha-luha dahil sa sobrang saya. Marahan niyang hinimas ang mukha ng lalaki.“Celeste, bawat araw na wala ka sa piling ko ay parang walang kulay ang mundo. Pero ngayon, nandito ka na. Hindi ko hahayaang mawala ka pa uli.” Saad pa ni Miguel habang nakangiti.Humigpit ang yakap ni Miguel kay Celeste, habang hinahaplos niya ang buhok nito. Pinapawi ng init ng kanyang bisig ang mga alaala ng

Nagising si Celeste sa isang kakaibang tanawin. Sa kanyang harapan ay isang napakagandang baybayin. Ang dagat ay tahimik, ang alon ay banayad na sumasalpok sa buhangin, at ang kalangitan ay kulay kahel at rosas na tila isang obra ng pintor. Nakatayo siya sa buhanginan, nakayapak, habang hinahaplos ng malamig na simoy ng hangin ang kanyang mukha.Sa di kalayuan, nakita niya si Miguel na nakangiti at kumakaway sa kanya. Suot niya ang isang puting damit na tila sumasayaw sa hangin. Nilapitan niya ito, ang kanyang puso ay puno ng saya at kalma."Halika, Celeste," sabi ni Miguel, ang boses niya’y parang musika. "Tara, tumakbo tayo."Hindi siya nagdalawang-isip. Tumakbo sila sa baybayin, ang kanilang mga yapak ay nag-iiwan ng bakas sa basang buhangin. Nagtatawanan sila, parang mga bata, habang hinahabol ang isa’t isa. Ang mundo sa paligid nila ay tila naglaho, at tanging sila lamang ang naroon—malaya, masaya, at puno ng pagmamahal.Ngunit habang tumatakbo sila, unti-unting nagbago ang tanaw

Dalawang araw matapos ang pamimili at pagpapaganda ni Celeste ay inanyayahan sila ng kanilang Papa Llermo sa isang importanteng okasyon, ito ay ang ekslusibong pagpapakilala nito sa kaniyang pamilya sa Pilipinas.Hindi ito madali since matagal din nitong pinutol ang ugnayan nito sa kaniyang mga relatives.It was like a daydream, ang malawak na hardin ng mansyon ni Don Llermo ay puno ng mga piling bisita. Ang mga kapatid niya, pati na ang iba pang mga miyembro ng kanilang makapangyarihang pamilya, ay nakaupo sa magagarang upuan na pinalilibutan ng mga eleganteng bulaklak. Ang himig ng isang orkestra ay lumulutang sa hangin, nagbibigay ng tahimik at marangal na ambiance sa gabi. Sumisigaw ng karangyaan ang lugar dahil sa mga palamuti sa paligid. Napaka-enggrande nito.Tumayo si Don Llermo sa gitna ng garden party. Ang kanyang tindig ay puno ng karisma at awtoridad, ngunit may bakas ng damdaming hindi maikubli sa kanyang mga mata. Hinawakan niya ang mikropono, at ang bawat mata’y napunta