All Chapters of เสน่ห์รักสาวลูกหนึ่ง: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 22 ความวุ่นวายเมื่อตะวันพาส้มไปที่บ้านธนินเองก็ถือกระเป๋าของรินมาที่ห้องพักแขกที่เธอเคยพักเช่นกัน ก่อนจะช่วยเธอเก็บของเขาที่"พี่ธนินทำไมไปพูดกับพี่ตะวันแบบนั้นด้วยค่ะ" รินที่เอาเสื้อผ้าออกกระเป๋าไปแขวนใส่ตู้ก็ได้ถามขึ้น"เพราะโกรธนะสิ มีที่ไหนลางานไปเอาเมียแม่ก็ป่วยจนเข้าโรงพยาบาลยังไม่รู้เรื่องอีกไม่คิดเลยว่าตะวันจะเป็นคนแบบนี้" ธนินโมโหจนลมออกหูถอยหลังไปชนเข้ากับโต๊ะที่ตั้งโคมไฟบนหัวเตียงทำให้กรอบรูปที่รินตั้งไว้ตกลง ธนินจึงรีบขว้ารูปนั้นขึ้นมาเก็บไว้ให้เหมือนเดิม แต่สายตาของเขาก็ต้องไปสะดุดอยู่ที่รูปใบนั้นมันเป็นรูปที่รินถ่ายคู่อยู่กับผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ธนินคุ้นหน้าเอามากๆ"เรายังไม่รู้เรื่องราวเป็นมาพี่ธนินอย่าพึ่งว่าพี่ตะวันเลยค่ะ ""นี่คุณผมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย?" ธนินเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่อยู่"อะไรคะพี่ธนิน""ผู้หญิงที่อยู่ในรูปนี่เป็นใครครับที่ยืนกอดอยู่กับคุณ" ธนินยื่นรูปให้รินดู"อ้อ พี่สาวของฉันเองค่ะแต่ตอนนี้พี่ไม่อยู่แล้ว" รินตอบธนินด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อยทันทีเมื่อธนินได้ยินคำตอบของรินเขาก็รีบลุกขึ้นเพื่อไปหาคำตอบแน่ชัดในความสงสัยของเขา"รินเดี๋ยวผมขอตัวก่อน

บทที่ 24 เรื่องน่าสงสัย ธนินมาถึงที่งานของไร่ภูแสงที่จัดขึ้นอย่างใหญ่โตแต่ที่เขาสังเกตได้ที่งานนี้ไม่ใช่จัดให้ชาวไร่ชาวชวนมีแต่นักธุรกิจใหญ่โตที่มาร่วมงานนี้ ทำให้เขาเกิดความสงสัย มานพเห็นว่าธนินกับรินมาแล้วเขาเลยรีบเดินมาต้อนรับทั้งสองคน สายตาของมานพไม่ได้มองมาที่ธนินเลย เขาจับจ้องมองไปที่ริน ธนินเองก็เข้าใจขนาดเขาอยู่กับรินทุกวันแต่วันนี้รินสวยมากๆ เขาจึงใช้แขนโอบหลังรินเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ"สวัสดีครับ ผมขอยินดีด้วยนะครับ""ยินดีต้อนรับนะครับ วันนี้คุณรินสวยมากๆ เลย ผมแทบจะจนไม่ได้คิดว่านางฟ้ามาจากไหน ที่แแท้คุณรินนี่เอง""คุณมานพก็ชมรินเกินไป ยินดีด้วยนะคะ""ขอบคุณทั้งสองคนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับผมนะครับ เชิญด้านในก่อนนะครับทางไร่เราจัดเตรียมอาหารเครื่องดื่มไว้มากมายคุณรินเลือกทานได้เลยนะครับ ผมขอตัวสักครู่พอดีต้องไปต้อนรับแขกเหลือที่มาในงานอีก ขอโทษที่ดูแลไม่ทั่วถึงนะครับ.""ไม่เป็นอะไรครับพวกผมดูแลตัวเองได้" ธนินตอบมานพก่อนเขาจะเดินออกไป"พี่ธนินคะ รินร้อนโอบหลังรินทำไมคะ.""ไม่ได้หรอกนะคุณเห็นมั้ยนายมานพมันมองดูคุณแทบจะกินเข้าไปทั้งตัวแล้ว ผมก็ต้องหวงเป็นธรรมดาแฟนผมสวยขนา

บทที่ 26 ครั้งแรกคนแรก ธนินใช้มืออย่างเชี่ยวชาญถอดชุดราตรีให้กับริน ตอนนี้เธอเริ่มสร่างเมาขึ้นมาบ้างแต่ก็ยังรู้สึกมึนๆ หัวอยู่บ้าง เมื่อเธอถูกสายตาของธนินจ้องมองมายังร่างกายที่ตอนนี้เหลือเพียงชุดชั้นในที่ปกปิดช่วงบนและช่วงล่างไว้เท่านั้น ธนินที่ยืนถอดเสื้อผ้าของตนเองเขามองดูร่างกายที่นอนดิ้นใช้มือปิดอกด้วยความเขินอาย เขาก็ยิ่งอยากจะครอบครองร่างนั้นเร็วๆ ผิวที่ขาวอมชมพูของรินช่างยั่วยวนเขายิ่งนักแถมเนื้อที่นูนออกมาจากเสื้อชั้นในที่ปกปิดไว้ไม่หมดได้ล้นออกมา ยิ่งทำให้เขาอยากจะมสัมผัสมันเร็วๆ"พี่ธนินอย่าจ้องรินแบบนั้นสิคะ รินอายนะปิดไฟไม่ได้เหรอคะ"รินไม่กล้าที่จะมองมาทางธนินเธอได้บอกเขาอย่างเนี่ยมอาย"อายทำไมกัน ผิวของรินร่างกายของรินน่ามองขนาดนี้""แต่รินอายพี่ธนินจริงๆ นะคะ""ก็ได้เดี๋ยวผมจะปิดไฟให้นะ" พูดจบธนินก็เดินไปปิดไฟ ภายในห้องนอนตอนนี้มีเพียงไฟข้างนอกที่สาดส่องเข้ามาธนินเดินตรงมาหารินที่เตียงแม้จะปิดไฟไปแล้วก็ยังมีแสงไฟสาดส่องเข้ามาพอให้รินได้เห็นแก่นกลางของธนินที่ตั้งชูชันแถมยังชี้มาทางเธอเสียอีกด้วย แม้เธอจะอายและนี่คือครั้งแรกแต่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็คงหนีเขาไม่พ้น ริ

บทที่ 28 อุบัติเหตุ เมื่อมาถึงไร่รินได้ตากฝนวิ่งไปดูที่ห้องทำงานที่อยู่ในสวนเธอเชื่อมั่นในตัวของธนินมาก แต่ตอนนี้ความเชื่อมั่นในตัวของเขากลับหมดลงเมื่อภาพที่รินเห็นคือคนสองคนที่กำลังนอนกอดกันหลับอยู่ เธอยืนสั่นสะท้านด้วยความหนาวและความรู้สึกเจ็บปวดทุกอย่างที่เธอเคยวาดไว้พังทลายไปหมดตอนนี้เธอหน้ามืดหูอือ ยืนดูภาพอยู่อย่างนั้นอย่างทำอะไรไม่ถูกแม้อากาศตอนนี้จะทำให้เธอหนาวร่างกายทว่าจิตใจของเธอตอนนี้ช่างหนาวเหน็บยิ่งกว่า จู่ๆ ธนินก็ตื่นขึ้นมาเห็นรินยืมมองเขาอยู่ ธนินก็ต้องตกใจเมื่อสภาพของเขาตอนนี้คือเปลือยท่อนบนอยู่แถมยังโดยส้มกอดเขาอยู่อีกด้วย"ริน เอ่อมันไม่ใช่อย่างที่รินเห็นนะ" ธนินเริ่มจะอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้รินฟังแต่ตอนนี้รินนั้นแทบไม่อยากได้ยินคำพูดของเขาแล้ว"พี่ธนินไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ รินเห็นหมดแล้ว"รินร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายตอนนี้ใจของเธอแตกสลายไปหมด ชายที่เธอรักมากมานอกใจเธอเช่นนี้รินวิ่งออกมาท่ามกลางสายฝนที่เริ่มจะตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ธนินเองเมื่อเห็นน้ำตาของรินเขาเองก็รู้สึกปวดใจไม่น้อยเช่นกัน เขาจับแขนของส้มออกจากตัวของเขาเพื่อที่จะวิ่งตารินไปแต่ส้มก็ดันมาตื่นซะก่อน

บทที่ 30 รินฟื้น"รินคุณจะนอนอยู่แบบนี้อีกนนานแค่ไหนรู้ม้ยว่าผมคิดถึงเสียงของคุณมากๆ เลยนะ คุณไม่คิดถึงเจ้าหนูแทนคุณหรือไงรู้มั้ยว่าเจ้าหนูร้องไห้หาคุณทุกวันเลย รีบตื่นมาเถอะนะทุกคนรออยู่"ธนินเช็ดตัวให้รินไปพร้อมพูดกับเธอทุกครั้งนี่ก็ผ่านมา3วันแล้วรินก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา เมื่อวานคุณแม่ของเขากับเจ้าหนูแทนคุณก็ได้มาเยี่ยม เจ้าหนูเมื่อเห็นรินก็เอาแต่ร้องไห้จนต้องรีบพากลับบ้านกริ๊ง''''จู่ๆ เสียงมือถือของธนินก็ดังขึ้นมาเขาเลยออกไปคุยมือถือข้างนอกคนที่โทรเข้ามาก็คือเพื่อนของเขา"ว่าอย่างไรเรื่องที่ให้ไปสืบได้ความคืบหน้าแล้วใช่มั้ย""ใช่ฉันไปสืบมาว่าไร่ภูแสงที่มีนายมานพเป็นเจ้าของได้ทำธุรกิจมืดอีกด้วย น่าจะเกี่ยวข้องกับการตายของพี่ชายนาย แล้วก็เรื่องดีเอ็นเอที่นายให้ไปตรวจตอนนั้น ตอนนี้ผลออกมาแล้วเด็กชายแทนคุณเป็นหลานชายของแกที่หายตัวไป100% เดี๋ยวฉันจะส่งเอกสารไปให้ที่บ้านของนายก็แล้วกันส่วนเรื่องของพี่ชายนายฉันขอสืบอีกนิดก่อนแล้วค่อยรวบรวมหลักฐานให้เพียงพอที่จะแจ้งข้อหากับเขาได้ ดีไม่ดีตำรวจในพื้นที่ก็อาจจะเป็นคนของเขาด้วยเช่นกัน ไม่งั้นเขาคงทำธุรกิจไม่ได้ถึงทุกวันนี้หรอกนะ""ขอบใจนายมากถ้