Semua Bab * BILLIONAIRE SUBSTITUTE BRIDE *: Bab 121 - Bab 129

[ Hintayin Kita ] Elizabeth's POV Naliligaw pa rin ako. Akala ko nagawa kong palayain ang sarili ko sa kadiliman habang nagpapagaling, pero nagkamali ako. Nakulong pa rin ako at iyon lang dahil nawala ang kaligayahan ko sa proseso ng paggaling. Ipinikit ko ang aking mga mata nang maalala ko ang pag-uusap namin ni Tyrone kahapon. Umalis na siya matapos akong tumahimik sa mga huling sinabi niya. Handa pa rin siyang bawiin ako kahit na ginawa ko na sa kanya. Masakit sa akin ang pag-iisip sa mga sakripisyo niya at ngayon ay handa na siyang tanggapin ulit ako kahit na iniwan ko siya ng walang salita. Hindi ko alam kung deserve ko ba talaga siya. Kaya ko ba talaga siyang pasayahin?Sa kanya ko lang maiaalay ang pagmamahal at katapatan ko at hindi ko masisiguro na hindi ko na siya sasaktan dahil anytime pwede akong maging tanga. Ang aking mga desisyon ay walang ingat ngunit tinanggap niya ang aking mga kapintasan. Confident ako na kaya niya akong pasayahin, pero kaya ko ba talaga siya

Napahanga ] POV ni Tyrone Fck! Fck it! Gusto kong ma-realize niya na kailangan niyang bumawi sa akin. Gusto kong maramdaman niya na kailangan niya rin ako at kailangan ko siya, pero bakit nasasaktan ako kapag nakikita siyang nalulungkot pagkatapos ng simpleng pag-uusap na iyon? Hindi ako makagalaw. Nakatayo ako sa harap ng kitchen counter, nakatingin sa mga sangkap na tinadtad niya. Siya pa rin ang babaeng mahal na mahal ko. Hindi pa rin siya marunong magluto. Hindi man lang ma-chop ng maayos ang mga sangkap. Ang pag-iisip nito ay nagpapasaya sa akin. Ang cute at perfect niya sa paningin ko. She's glowing and everytime I look at her, she's blinding me with her beauty. I'm still so fcking hopelessly in love but I'm restraining my own feelings because I want her to need me. Gusto kong ma-realize niya na kaya ko rin siyang maging hard. Na kaya ko siyang pigilan dahil takot na takot ako na kapag narealize niyang minahal ko siya ng sobra, aalis ulit siya at babalik kung kailan niy

[ Like A Tattoo ] Elizabeth's POV Salit-salit kong pinandilatan sina Tyrone at Kreed. Umupo silang dalawa sa harap ko. Kung hindi ko pa sinipa ang mga paa nila kanina, hindi sila titigil sa pagtatalo. Nag-away sila kahit sa harap ni Gabriel at ikinagalit ko. "Bakit ka nandito?" malamig na tanong ni Tyrone kay Kreed. "Ako dapat ang nagtatanong sayo niyan. Bakit ka nandito?" Pinikit ko ang aking mga mata at hinigop ang aking hininga habang minamasahe ang aking noo. I love having Tyrone here, but they're irritating me. "Bakit hindi ka umalis ngayon?" tanong ko habang pinipigilan ang loob ko. "Sinasabi niya na umalis ka." They said in chorus at tinignan ko sila ng nakangiwi. "Kausap ko kayong dalawa. Umalis na kayo o kaladkarin ko kayong dalawa palabas." Napatingin sa akin si Tyrone. "Pinapaalis mo ako?" "Oo!" Kumunot ang noo niya at tinignan ako na parang binu-bully na bata. Bumuntong hininga ako at umiling. Hinila ni Kreed ang sarili. "Yeah right. Umalis na tayo

[Hindi Na Muli ] Elizabeth's POV Minasahe ko ang aking leeg at iniunat ang aking mga braso pagkatapos kong mag-print ng mga proposal ng disenyo. Sa aking unang araw, ipinakilala ako sa aking koponan at naging abala ang koponan sa isang proyekto kaya ako ay naatasang mag-print ng mga panukala sa disenyo. "Elizabeth, kukuha ako ng kape. Gusto mo ba?" Napatingin ako sa lalaking nagtanong. Ngumiti ako sa kanya. naalala ko siya. Classmate ko siya noong high school at naaalala niya pa rin ako. “Salamat, pero hindi mo naman kailangan. Ngumisi siya. "Gusto ko." Pumikit ako ng tatlong beses. Elizabeth Gray? Lumingon ang buong team sa guard na nagtulak ng pinto. Sa likod niya ay si Elias, ang kaklase ko sa high school na may dalang dalawang tasa ng kape. Tumingin siya sa guard na nakakunot ang noo. "Si Elizabeth Craig po, sir. Siya po iyon." Lumingon sa akin ang guard matapos akong ituro ni Elias gamit ang kanyang mga labi. Napakamot ng ulo ang guard. "I heard it clearly, s

[ ANG WAKAS] Elizabeth's POV "Saan tayo pupunta?" tanong ko kay Tyrone nung dinala niya ako sa isang yate. Hindi ko alam kung bakit kami nandito pero ang puso ko ay tumitibok na sa hangganan. Pakiramdam ko ito na yung moment na hinihintay ko pero ayokong umasa, although never niya akong binigo. "May date tayo." Ngumiti ako sa kanya. "Bakit sa yate?" "Dahil ayokong umalis ka." Naningkit ang mga mata ko nang mapansin kong nakangisi siya. Bumabalik na siya sa dati niyang pagkatao at iyon ang nagpapasaya sa akin. "Hindi ka makakatalon at lumangoy mula rito gamit ang iyong damit." Sinulyapan ko ang damit ko, perpektong nakayakap sa aking katawan. Tumambad ang likod ko at kitang-kita ang cleavage ko. Hinampas ko ang tiyan niya. "Ikaw!" He chuckled at hinawakan ang kamay ko. Hinila niya ako ng upuan habang nilibot ko ang paningin ko sa paligid. Isang masarap na amoy ang bumalot sa aking ilong nang tanggalin niya ang takip ng pagkain sa mesa sa pagitan namin. Dumapo ang