All Chapters of เกิดใหม่เป็นพระชายาท่านอ๋องตาบอด: Chapter 11 - Chapter 20

11ประทานอภัย ฉีอ้ายเหม่ยรีบปล่อยมือจากแขนของน้องสาวต่างมารดา แล้วรีบไปยืนอยู่ข้างกายมารดาตนเองทันที ใบหน้างดงามที่ถูกแต่งแต้มจากเครื่องประทินผิวชั้นดีบัดนี้ซีดเผือดราวถูกผีหลอก“พวกเจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าทำสิ่งใดกันบ้าง เห็นว่าข้าตาบอดจึงกล้าล่วงเกินพระชายาต่อหน้าข้า ไม่อยากมีชีวิตอยู่กันแล้วใช่หรือไม่” พ่อแม่ลูกทั้งสามรีบคุกเข่าโขกหัวลงกับพื้นโถงเย็น ๆ เพื่อขอพระราชทานอภัยแก่อ๋องอันที่ได้ล่วงเกินท่านอ๋องต่อหน้าเช่นนี้“ท่านอ๋องโปรดอภัย เป็นกระหม่อมที่สั่งสอนบุตรและภรรยาได้ไม่ดีจึงทำให้ท่านอ๋องทรงไม่พอพระทัยเช่นนี้”“พวกเจ้าคิดว่าข้าตาบอดจึงกล้าทำเรื่องเช่นนี้ต่อหน้าข้า เพียงข้าไม่พูดไม่ได้แปลว่าไม่รู้ว่าพวกเจ้าส่งฉีอ้ายฉิงมาแต่งงาน แทนที่จะเป็นฉีอ้ายเหม่ยบุตรสาวคนโต” ฉีหลีหมิ่นยิ่งหน้าซีดขึ้นเมื่อรู้ว่าอ๋องอันรู้เรื่องทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว หากอ๋องอันกราบทูลเรื่องนี้ต่อฮ่องเต้เกรงว่าตำแหน่งหัวหน้า

13สตรีที่เพรียบพร้อม หลังข่าวนี้ลือไปทั่วเมืองในวังก็มีการเคลื่อนไหวมากมาย ไม่เว้นแม้แต่องค์จักรพรรดิเองก็ตาม อำนาจต่าง ๆ ล้วนสั่นคลอนอีกครั้ง“พี่สะใภ้” องค์ชายสี่หนิงเหอเองหลังรู้ข่าวก็อยากรีบมาแต่ถูกฮ่องเต้ส่งไปเชื่อมสัมพันธ์กับคณะทูตต่างแคว้นถึงหนึ่งเดือน พอกลับจากต่างเมืองก็รีบมาที่นี่โดยทันที“ถวายบังคมองค์ชายสี่” หญิงสาวประสานมือย่อตัวทำความเคารพหลังอีกฝ่ายเอ่ยทักตนเองก่อน นางไม่เห็นหน้าเขานานนัก ได้ยินจากอ๋องอันว่าถูกส่งไปเจรจาด้านการทูตไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง นางยิ้มให้แล้วผายมือเชิญชายหนุ่มตรงหน้าไปนั่งรอที่โถงใหญ่ อีกครู่หนึ่งเจ้าของจวนจึงจะมายามนี้อ๋องอันคงประคบร้อนดวงตาเสร็จแล้ว ทุกวันเวลานี้นางจะช่วยประคบอุ่นให้เขา เกือบสองเดือนจนเขาดีขึ้นมากนางก็ยังทำเช่นเดิม ข่าวที่ถูกปล่อยออกไปยังไม่มีความคเลื่อนไหวใดจากผู้ที่อยู่เบื้องหลังเลย“พี่สะใภ้ เสด็จพี่เป็นอย่างไรบ้าง ข้าได้ข่าวว่าดี

15คืนเข้าหอที่แท้จริง ในเมื่อคิดไว้แล้วว่าสักวันหนึ่งก็ต้องมี ทำวันนี้หรือวันอื่นก็ต้องทำเหมือนเดิมอยู่ดี หญิงสาวตื่นเต้นจนใจแทบจะระเบิดแต่พยายามรวบรวมสติที่แตกกระเจิงให้กลับมา“เช่นนั้นให้หม่อมฉันได้อาบน้ำ ล้างเนื้อล้างตัวก่อนได้หรือไม่”“ได้” ผู้เป็นสามีตอบรับคำขอของภรรยาแล้วปล่อยมือจากเอวขอดเล็กของนาง หญิงสาวรีบลุกขึ้น ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วออกไปจากห้องบรรทมทันที ภายในห้องอาบน้ำมีม่านกั้นทั้งสามด้าน อ่างไม้ขนาดใหญ่มีน้ำลอยกลีบดอกไม้อยู่เกือบเต็ม นางปลดอาภรณ์ทุกชิ้นก้าวเท้าอย่างเชื่องช้าไปตามขั้นบรรไดของอ่างไม้“แผนการขุดหลุมฝังตัวเองจริง ๆ ยัยโง่เอ้ย ยังไงซะตอนนี้เค้าก็ยังมองเห็นได้ไม่ชัด ฉันต้องเป็นคนนำหรอ บ้าน่า! ฉันเนี่ยนะ ฉันที่ไม่เคยมีแฟนเนี่ยนะ รอให้ตัวเองแข็งแรงหน่อยก็ไม่ได้ อย่างว่าแหละถึงจะมองไม่เห็นแต่ร่างกายไม่ผิดปกติก็ต้องมีควมรู้สึกแบบนั้น แต่จะให้ฉันทำยังไงเล่า คนมันไม่เคยอ่า ฉันน่าจะพูดเรื

17ช่วยคนตายให้ฟื้นคืน ขบวนบรรเทาทุกข์ใช้เวลาหกวันในการเดินทางจากเมืองหลวงถึงอำเภอเซียงโจว ฉีอ้ายฉิงรู้สึกว่าแท้จริงองค์ชายสามมิได้เงียบขรึมอย่างที่คิดแต่เป็นเพียงบุรุษที่ขี้อายผู้หนึ่ง ไม่ประสงค์จะเริ่มสนทนากับผู้ใดก่อน ทำให้มักแสร้งเงียบขรึมอยู่เสมอ“ถวายบังคมท่านอ๋องและพระชายา ถวายบังคมองค์ชายสาม” นายอำเภอเมืองเซียงโจว โจวจื่อหยา เข้ามาดูแลและรายงานความคืบหน้าเรื่องช่วยเหลือผู้ประสบภัยกล่าวขึ้น ท่าทีร้อนรนไม่น้อยเกรงว่าเหตุการณ์ภายในอำเภอคงร้ายแรงมากกว่าที่ถวายฎีกาเป็นแน่ อ๋องอันพยักหน้าให้เขาจึงเงยหน้ายื่นรายงานสถานการณ์ยามนี้ให้ได้ทอดพระเนตร“ผู้ประสบภัยกว่าหนึ่งหมื่น บ้านเรือนถูกทำร้ายกว่าสองพัน ราษฎรไร้ที่พักพิง สถานการณ์นี้แย่ยิ่งนัก ยามนี้ในอำเภอมีเสบียงเพียงพอแจกจ่ายหรือไม่”“จากที่มีในคลังคงทนไปได้เพียงห้าวันเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ อีกทั้งเรายังมีผู้ประสบภัยที่เจ็บป่วยอีกมากมาย หมอก็มีไม่พอรักษา แรงงา

19สถานการณ์ไม่สู้ดี นางหลับตามองกองไฟกองนั้นอยู่นานจนคิดขึ้นบางอย่างขึ้นมาได้ จะอย่างไรสิ่งนี้นางก็ทิ้งไปไม่ได้“ข้ายอมตกลง ขอเพียงปล่อยมารดาข้าไป”“ดี เช่นนั้นก็ลงนามเสีย เพื่อรับประกันว่าเจ้าจะไม่ทำอย่างที่พูดจริง ๆ” นางมองตัวอักษรบนผ้าไหม ไล่มองมันเสร็จก็ถอนหายใจออกมาแผ่วเบา ขยับตัวยัดกายนั่งหลังตรงมองดวงตาคมกริบภายใต้ผ้าคลุม“ข้าถูกมัดเช่นนี้จะลงชื่อได้อย่างไร เจ้าคงไม่ได้กลัวแม้แต่สตรีเช่นข้าหรอกกระมัง” ไม่เพียงบอกกล่าวนางยังปรามาสเขาเสียจนอีกฝ่ายยอมลุกมาแก้ผ้าที่มัดมือนางอยู่ ไม่ปริปากพูดสิ่งใดเลยสักคำ ปลดเสร็จก็ยื่นพู่กันจุ่มหมึกให้นาง นางรับพู่กันมาถือเอาไว้ชั่งใจครู่หนึ่ง มองไปยังต้นไม้ด้านหลัง หากนางไปถึงต้นไม้นั่นได้ผู้คนที่กำลังพากันตามหานางอยู่ต้องมาช่วยได้ทันเป็นแน่“รีบลงชื่อเสีย”“ตรงไหน” นางถามห้วน ๆ มือกำพู่กันไว้แน่น พอบุรุษตรงหน้าชี้ใ