All Chapters of คณิกาผู้นี้เป็นบุตรีแม่ทักบฏ: Chapter 21 - Chapter 30

21เรื่องที่ยังไม่รู้ “เจ้าค่ะท่านป้า ซิ่วอิงมีสิ่งที่อยากถามท่านป้าเสียหน่อย” นางเอ่ยถามฮูหยินใหญ่มู่ นางสืบข่าวมานานแสนนานกลับไม่รู้เลยว่าผู้รู้เรื่องราวอยู่ใกล้ถึงเพียงนี้ นางยังจำได้ว่ามารดาตนเองเขียนจดหมายสองฉบับก่อนจะส่งนางไปยังวัดร้างบนเขา เวลาผ่านไปนางได้รับรู้เนื้อหาในจดหมายเพียงฉบับเดียวที่อยู่กับอาจารย์ของตน“เจ้าว่ามาเถอะ หากป้าตอบได้ป้าจะตอบเจ้าไม่คิดปิดบัง”“ท่านป้าเคยได้รับจดหมายจากท่านแม่ก่อนท่านแม่ตายได้หรือไม่เจ้าคะ”“นี่เป็นสิ่งที่ข้าเสียใจที่สุดในชีวิต เสียใจที่มิอาจช่วยสหายเพียงคนเดียวได้ ยามที่ข้าได้อ่านจดหมายทั่วทั้งคฤหาสน์เหลือเพียงเถ้าถ่านเท่านั้น” กล่าวจบหยางจินเยวลุกยืนเดินไปมาช้า ๆ นางเล่าความเสียใจที่สุดในชีวิตตนเองด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หวงซิ่วอิงยังมิได้เชื่อนางทั้งหมดจึงนั่งฟังเงียบ ๆ“ในจดหมายท่านแม่บอกว่าอย่างไรหรือเจ้าคะ”

23ข่าวลือ เพียงครึ่งวันเท่านั้นข่าวการปิดหอสุราและเรื่องที่คุณชายตระกูลมู่เข้าไปหาคณิกาอันดับหนึ่งแห่งหอสุราอิงฮวา เล่าลือกันไปทั่วเมืองอย่างรวดเร็ว ชาวบ้านต่างบอกว่ามู่โม่โฉวจะรับคณิกาเป็นอนุวันนี้จึงปิดหอสุราเพื่อไม่ให้มีผู้ใดประมูลมู่โม่โฉวไม่สนใจคำกล่าวของชาวบ้านเขารู้อยู่ก่อนแล้วว่าหากไปหานางเช่นนี้ต้องมีคำนินทา เพียงแต่ไม่คิดว่าคำพูดนี้จะกลายเป็นรับอนุแทนแต่งภรรยา เขายังไม่มีฮูหยินเหตุใดต้องแต่งอนุ“คุณชาย ทำอย่างไรดีขอรับ” เนี่ยนเจินถามผู้เป็นเจ้านายที่นั่งอยู่บนรถม้า หลังกลับจากหอสุราเขาก็ไปตรวจร้านค้าตนเองเพื่อเตรียมตัวขึ้นเขากับหวงซิ่วอิงในอีกสองวัน เพียงไม่กี่ชั่วยามผู้คนก็ร่ำลือกันไปไกลแล้ว มู่โม่โฉวนั่งโบกพัดไปอมยิ้มไปยามนึกถึงเรื่องที่ผู้คนพูดถึงแต่หากเขาจะแต่งไม่มีทางรับนางเป็นอนุอย่างแน่นอน“ข้าต้องทำสิ่งใดเล่า”“มีข่าวเช่นนี้ คุณชายไม่กลัวคุณหนูสวี่เอาความแม่นางลี่

25คนโง่ ต้นไม้ใหญ่สองต้นถูกใช้เป็นที่กำบังหญิงสาวกับบุรุษหนุ่มยืนแอบอยู่อีกฝั่งของต้นไม้ รอให้คนชุดดำวิ่งมาถึงจึงลอบโจมตีลดกำลังของฝ่ายศัตรู ระหว่างสู้หวงซิ่วอิงยังเหลียวมองมู่โม่โฉวหลายต่อหลายครั้ง วิชาต่อสู้ของเขาไม่เอาไหนเลย หากไม่ใช่เพราะกิ่งไม้ ก้อนหินในป่าเกรงว่าคงถูกจับได้แล้ว“คุณชายเป็นอย่างไรบ้าง” สู้จนบุรุษชุดดำล้มไปถึงสี่คนหวงซิ่วอิงวิ่งไปฉุดข้อมือมู่โม่โฉววิ่งอีกครั้ง ศัตรูอีกสามคนวิ่งตามไม่ห่างเหน็ดเหนื่อยจนแข้งขาอ่อนแรง อยู่ ๆ ก็ล้มลง หญิงสาววิ่งกลับมานั่งคุกเข่าประคองเขาให้ลุกขึ้น แต่พวกชุดดำข้างหลังคงรู้ว่าตามนางไม่ทันจึงขว้างมีดสั้นมายังร่างบอบบาง“มู่โม่โฉวท่านบ้าไปแล้วหรืออย่างไร” หวงซิ่วอิงตวาดดังลั่นก่อนที่มีดสั้นจะปักร่างกายนาง บุรุษผู้นี้ก็พุ่งเข้าโอบกอดนางทำให้มีดสั้นเล่มนั้นปักกลางหลังเขาแทนดวงตาเบิกกว้าง มือไม้สั่นไม่รู้ว่าควรทำสิ่งใดต่อ นางเอื้อมมือไปคลำมีดกลางหลัง เลือดสีแดงสดไหลเล

27ไม่ได้ครอบครอง หลังเตรียมอาหารเสร็จหวงซิ่วอิงและหวงเหว่ยถิงช่วยกันยกอาหารไปวางที่โต๊ะกลางลานบ้าน ผ่านไปไม่กี่เฟินสวี่เลี่ยงหรงก็ตามออกมา ท่าเดินโซซัดโซเซดูไม่มีแรงมากนัก“ท่านยังไม่หายดี ออกมาข้างนอกทำไมกัน” หวงซิ่วอิงเดินไปประคองสวี่เลี่ยงหรงไปนั่งที่โต๊ะกลางลานบ้าน หวงเหว่ยถิง และจางหย่งนั่งมองนิ่ง ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกไป“คารวะท่านทั้งสอง” เป็นสวี่เลี่ยงหรงที่เอ่ยทั้งสองบุรุษที่โต๊ะกลางลานบ้านก่อน จางหย่งที่มักไม่ค่อยพูดยกมือขึ้นมาประสานรับคารวะแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด หวงเหว่ยถิงพยักหน้ารับขยับชามโจ๊กไปให้คุณชายสวี่“กินข้าวเถอะ จะได้พักผ่อนท่านยังไม่หายต้องพักให้มากหน่อย ถ้าจะให้ดีไม่ควรฝืนขยับตัว”“พวกท่านกินกันไปก่อน ข้าจะเอาอาหารไปให้คุณชายมู่” กล่าวจบก็เดินถือถาดอาหารไปยังเรือนพักด้านข้าง ทิ้งให้บุรุษสามคนนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันเพราะมั่นใจว่าหวงเหว่ยถิงจะไม่ทำอันตรายสวี่เ

29โรคระบาด การกลับคำของฮ่องเต้องค์ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ แต่การใส่ร้ายขุนนางซื่อสัตย์ไม่ใช่เรื่องถูกต้อง องค์จักรพรรดิทรงกล่าวกับนางเช่นนี้ ไม่นานจึงออกพระราชโองการลงโทษคนตระกูลสวี่ สวี่เฟยฮุ่ยและคนสนิทถูกประหาร ส่วนผู้อื่นถูกเนรเทศ สมบัติถูกริบเข้าคลัง ยศตำแหน่งถูกริบคืนทั้งหมด แม้แต่บุตรตระกูลสวี่ก็ถูกสั่งห้ามรับราชการอีกตลอดชีวิต ตำแหน่งจอหงวนของสวี่เลี่ยงหรงที่เพิ่งสอบได้ไม่นานก็ถูกยกเลิก“ข้านั้นอยากสั่งประหารสามชั่วโคตร แต่มีคำขอจากสตรีบอบบางผู้หนึ่ง นางกล่าวกับข้าว่าสวี่เลี่ยงหรงไม่ได้ทำผิดใดเขาเองก็ช่วยหาหลักฐานสำคัญเพื่อหยุดการกระทำของบิดา หากต้องโทษประหารไป ยังจะมีผู้ใดอยากทำสิ่งดีอีก ข้าจึงละเว้น เจ้าว่าข้าทำเช่นนี้เหมาะหรือไม่”“การกระทำของพระองค์ล้วนเหมาะสม หม่อมฉันขอขอบพระทัยที่พระองค์ทรงคืนความเป็นธรรมให้นาง”“เหตุใดเจ้าต้องขอบคุณแทนนาง รู้จักนางหรือ”“หม่อนฉันไม่รู้จัก