All Chapters of พ่อเลี้ยงผัว: Chapter 1 - Chapter 5

‘มิลิน’ สาวสวยหมดจดทั้งเนื้อตัว นั่งเหม่ออยู่ริมระเบียงห้องนอน เพราะเข้า 1 เดือนแล้วที่ ‘กวิน’สามีวัยหนุ่มของหล่อนไปเกณฑ์ทหาร ปล่อยให้หล่อนนอนเฝ้าเรือนหอตามลำพัง หากรู้ว่าสามีจะสมัครทหาร หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรหล่อนก็จะไม่ยอมแต่งงานกับเขาเด็ดขาด เพราะคิดว่าหลังจากแต่งงานจะได้ใช้ชีวิตหวานชื่นแบบผัวหนุ่มเมียสาว ได้หยอกเย้าและร่วมรักกันได้ตามแต่ใจต้องการ อยากไปเที่ยวไหนก็ได้ไป อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากทำอะไรก็ทำได้หมด ไม่ต้องคอยขออนุญาตพ่อแม่เหมือนตอนที่ยังเรียนอยู่อีกแล้ว เพราะว่าหล่อนแต่งงานแล้ว สิทธิ์ขาดในตัวหล่อนคือสามี แต่เรื่องราวไม่เป็นอย่างที่หล่อนคิด เพราะกวินเกิดอยากกินอุดมการณ์ อยากลองใช้ชีวิตแบบชายไทยสู้ๆ ลุยๆ แทนที่จะทำเรื่องผ่อนผันและไปเรียนต่อปริญญาโทอย่างที่เคยคุยกันไว้ กวินกลับไปสมัครเป็นทหาร โดยไม่ถามความเห็นของหล่อนเลย สุดท้ายกลายเป็นหล่อนต้องมาอยู่โยงเฝ้าเรือนหอและนั่งเหงาอยู่แบบนี้ จากที่คิดว่าจะอิสระกลับกลายเป็นอยู่ในกรงที่แน่นหนากว่าเดิม ลำพังถ้าอยู่บ้านตัวเองหล่อนยังได้ออดอ้อนพ่อแม่ได้ไปเที่ยวไหนมาไหนบ้าง แต่พอมาอยู่กับครอบครัวสา

มิลินถามตัวเองว่าใครเพราะไม่กล้าปักใจเชื่อ ทั้งที่ผู้ต้องสงสัยมีคนเดียวเท่านั้น คนเดียวที่จะเข้านอกออกในเรือนหอของหล่อนได้ เพราะหากเป็นคนงานชายคงไม่กล้าเดินผ่านบ้านใหญ่มาที่นี่แน่ แถมยังเข้ามาในห้องนอนของหล่อนโดยไม่มีคนในบ้านรู้เห็น ย่อมเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นคนเดียวที่อาจเป็นเจ้าของน้ำเหนียวค้นหวานมันนี้ก็คือ ‘คุณเตี่ย’ “น้ำคุณเตี่ยใช่มั้ย” คิดว่าใช่แต่ก็ไม่กล้าปักใจเชื่อ หรือหล่อนพยายามบอกตัวเองไม่ให้เชื่อกันแน่ เพราะ ‘คุณเตี่ย’ คือ ‘พ่อผัว’ ของหล่อน แม้จะไม่ใช่พ่อแท้ๆ แต่คุณเตี่ยก็เลี้ยงกวินมาตั้งแต่เล็ก และธุรกิจของครอบครัวที่เจริญรุ่งเรืองได้มากมายขนาดนี้ก็เพราะน้ำพักน้ำแรงของคุณเตี่ยทั้งนั้น กวินถึงได้ทั้งรักและเกรงใจคุณเตี่ย และจะว่าไปการที่กวินสมัครทหาร ส่วนหนึ่งนั้นก็มาจากความต้องการของคุณเตี่ย เพราะคุณเตี่ยพูดให้กวินฟังอยู่เสมอว่าเป็นลูกผู้ชายควรจะอดทนและมีระเบียบวินัย และหากได้เป็นทหารนั่นจะเป็นการอบรมบ่มนิสัยความมีวินัยให้ติดกับตัวไปจนตลอดชีวิต กวินจึงไม่ลังเลเลยที่จะเข้าสมัครเป็นทหารในทันทีเมื่อเรียนจบ แต่สำหรับหล่อน คุณเตี่ย

แครอทหัวอวบยาวมีปุ่มปมเล็กน้อยสร้างจินตนาการของหล่อนให้โลดแล่นทั้งที่หล่อนไม่ควรคิดเลย แต่หล่อนก็ห้ามตัวเองไม่ได้ รู้ตัวอีกทีหล่อนก็ถือมันไว้ในมือพร้อมกับอาการคันยิบยับบริเวณนั้นเกิดขึ้น โดยที่หล่อนบอกตัวเองไม่ได้ว่าหล่อนอยากให้เป็นแบบนี้หรือไม่อยากกันแน่ กลืนน้ำลายลงคออีกครั้งก่อนจะรีบคว้าทุกสิ่งมาถือไว้ รีบปิดไฟแล้วออกจากห้องครัวโดยเร็ว มิลินเดินกลับมาทางเก่าแต่ก่อนจะถึงศาลากลางสวนเสียงหนึ่งก็ทำให้หล่อนต้องชะงักเท้า เสียงครวญครางของผู้หญิงไม่ใช่เพราะเจ็บปวดแต่เสียงนั้นเป็นเสียงของความสุขสมหล่อนเพ่งมองฝ่าความมืด จนเมื่อดวงตาเห็นแสงหล่อนก็เห็นเงาตะคุ่มที่กลางศาลา “อุไร” คนงานใหม่ที่แม่ของกวินเพิ่งรับเข้ามาทำงานไล่เลี่ยกับตอนที่หล่อนแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้ และอุไรก็ยอมเป็นเมียของคุณเตี่ยอย่างเต็มใจ แต่ตอนนี้อุไรมาทำอะไรที่ศาลากลางสวนทั้งยังส่งเสียงครวญครางฟังไม่ได้ศัพท์ และจากเสียงครวญหล่อนก็พอเดาได้ แต่ใครกันล่ะที่ทำให้อุไรครวญครางอย่างนี้ คุณเตี่ยเหรอ คิดพลางมิลินขยับเข้าไปใกล้ หล่อนอยากเห็นชัดๆ อยากรู้ว่าอุไรโดนอะไรถึงได้ร้องซะมากขนาดนั้น “โอ้ว… ซ