เข้าสู่ระบบห้องสมุด
ค้นหา
บททั้งหมดของ ดั่งน้ำค้างกลางตะวัน: บทที่ 1 - บทที่ 5
5
EP.01 พิสูจน์ให้รู้ไป
ดั่งน้ำค้างกลางตะวัน/ชนิตร์นันท์
ดวงตาหวานจ้องจับหน้าประตูไม้สีขาวอย่างชั่งใจ แววหวานหวั่นไหวกับบางสิ่งบางอย่างที่ครุ่นคิดมาตลอดทั้งคืน ความกลัวที่จะทำมีมากก็จริงแต่ก็ไม่เท่าความใคร่รู้ที่ยิ่งเร่งเร้าให้เธอทำตามในสิ่งที่ตัดสินใจและวางแผนจนทำให้ร่างบางสมส่วนมาหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องนี้ ‘น้ำค้าง..แกต้องพิสูจน์ ถ้าแกอยากรู้ว่าที่พวกยายพัชรพูดกันมันจริงหรือเปล่า’ ‘แต่..ฉันไม่กล้าหรอกดา อยู่ๆ แกจะให้ฉันไปทำอะไรอย่างนั้นได้ไง ฉันเป็นผู้หญิงนะ’ ‘ฉันก็ไม่ได้ให้แกไปปล้ำพี่เขาเสียหน่อย แค่ใส่จริตเล็กๆ น้อยๆ มีมารยาหน่อยๆ ให้พี่เขาให้ปึ๋งปั๋งบ้างน่ะ แกทำเป็นไหม ให้พี่เขาแสดงความเป็นแมนๆ ให้แกเห็นน่ะ แค่เขาตื่นตัวหรือจุ๊บๆ แกนิดหน่อยก็โอแล้ว แกต้องสัมผัสได้แน่ว่าเขาโอหรือไม่โอ.. OK!..’ ‘จะทำอย่างนั้นได้ไงดา พี่ชัฎเขาจะหาว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนที่ เอ่อ..เอ่อ..ไปให้ท่าเขาน่ะ’ ‘อ้าว! แล้วแกจะเอายังไง มีอย่างที่ไหนคบกันมา 4 ปีไม่เคยแม้แต่จะจับมือถือแขน เป็นคนอื่นน่ะเขาไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ไม่งั้นแกก็ถามพี่ชัฎเขาไปตรงๆ เลยว่า..เป็นหรือไม่เป็น ไอ้ที่สงสัยจะได้หายเสียที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07EP.02 เมาดิบ
ดั่งน้ำค้างกลางตะวัน/ชนิตร์นันท์
‘พี่นาเขาจำคนผิดหรือเปล่าพัชร ก็วันที่เธอบอกน่ะ พี่ชัฎเขาไปภูเก็ตกับฉัน แล้วพี่ชัฎเขาจะไปโผล่อยู่ที่ฮ่องกงได้ยังไง’‘เฮ้ย! แต่พี่นาบอกว่าเป็นคุณชัฎจริงๆ นะ พี่นาจะจำคนผิดได้ไง หน้าแบบพี่ชัฎนี่..โหยเธอ เห็น 500 เมตรยังจำได้เลย’‘แต่ก็ฝากขอบคุณพี่นากับเธอด้วยนะที่เป็นห่วง ยังไงฉันก็จะระวังไว้ ถ้าพี่ชัฎเขามีพฤติกรรมอย่างว่าจริง ฉันก็คงไม่กล้าหรอก’ศิศิรายิ้มรับพลางเอ่ยขอบคุณทั้งพัชราและฝากขอบคุณไปถึงพี่สาวของพัชราที่เปิดร้านอาหารไทยอยู่ที่ฮ่องกง แม้สมัยเรียนเธอจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพัชราที่ตอนนี้ผันตัวเองไปเป็นแอร์โอสเตสประจำสายการบินไทย-ฮ่องกงก็ตามแต่เมื่อเรียนจบและโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ความไม่ลงรอยก็กลายกลับเป็นสนิทสนมกันไปอย่างไม่รู้ตัว ศิศิรามองเพื่อนสาวสวยที่เขี่ยปลายเส้นผมตัวเองไปมาอย่างสับสน รอยยิ้มสดใสส่งไปถึงเพื่อนแต่ทว่าภายในใจนั้นอยากจะร้องไห้โฮ ข่าวร้ายที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้ว่าไม่มีมูล..อย่างเช่นตอนนี้ไงโต๊ะสีขาวเข้าชุดกับเก้าอี้ไม้และตัวบ้านตัดกับแสงสีส้มนวลในยามพระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า ลำแสงอุ่นๆ ริมทะเลประกอบกับเสียงคลื่นกระทบฝั่งขับขาน สร้างบรรยากาศโรแมนติครายล้อมรอบกาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07EP.03 กราดเกรี้ยว
ดั่งน้ำค้างกลางตะวัน/ชนิตร์นันท์
ศิศิราเหมือนจะเห็นแวววาบประหลาดปรากฏในดวงตาคมเฉี่ยวคู่นั้น รอยวาบที่ปรากฏมันเจือไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกหนาวสะท้านไปถึงข้างใน “ก็ทั้งเรื่อง..คอนโด และก็เรื่องที่คุณหญิงป้า..จะจัดงานแต่งงานให้เรายังไงค่ะ น้ำ..ค้าง ดีใจม๊ากมาก.. พี่นพก็คงจะดีใจไปกับน้ำค้างและก็พี่ชัฎ เอิ๊ก!..” “ระ..เหรอจ๊ะ นพเขาบอกน้ำค้างแบบนั้นเหรอ” แววกราดเกรี้ยวปรากฏพร้อมกับรอยแสยะยิ้มที่มุมปากดั่งคนเจ็บช้ำอะไรบางอย่างในใจ “ก็..ช่าย..สิคะ ก็น้ำค้างน่ะ เป็นนางฟ้าของพี่นพ..นี่ค่ะ อะไรที่น้ำค้าง..มี..ฟาม..สุข พี่นพก็มี..ฟาม..สุขไปด้วยเสมอ พี่ชัฎว่าไหมคะ” “เอ่อ..จ้ะ ตามนั้น” ใบหน้าคมเชิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวในขณะที่ในใจประหวัดถึงคนที่จะตามมาในวันรุ่งขึ้นร่างบางประคองตัวไต่เดินมาตามโต๊ะก่อนจะค่อยๆ หย่อนตัวลงใกล้ๆ คู่หมั้น ชัฎพงษ์กระเถิบตัวหนีอย่างอัตโนมัติแต่ก็ยังคงสงวนท่าทีไม่ให้ดูน่าเกลียดจนเกินไป ดวงตาคมวาวขึ้นด้วยความไม่พอใจในกิริยาที่หญิงสาวเป็นและกับความขุ่นมัวในใจที่ต้องรอให้คนต้นเรื่องมาแก้ไข ผิดกับดวงตาที่ช้อนขึ้นสบคู่หมั้นหนุ่มหวานหยาดเยิ้ม มือบางเอื้อมไปข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07EP.04 ร่าน!
ดั่งน้ำค้างกลางตะวัน/ชนิตร์นันท์
ริมฝีปากแตะต้องสัมผัสกันโดยความตั้งใจของศิศิราแต่เป็นความตกใจของอีกฝ่าย ริมฝีปากบางพยายามบดเบียดริมฝีปากอ่อนนุ่มเกินบุรุษของอีกฝ่ายตามที่เคยพบเห็นในละครทีวี โดยไม่สนใจแรงดิ้นหนีของชัฎพงษ์ที่พยายามแกะมือที่โอบกอดรอบต้นคออย่างสติแตก“ปล่อย!!!! นังบ้า! แกมันบ้า! ไปแล้ว อีนังบ้า! นังร่าน! อดยากปากแห้งนักนะแก อีนางฟ้าจอมปลอม อีนางมารของจริง แหว๊ะ!.. อ๊วก!.. อีบ้า! อีเลว! แก..ฉันหมดความอดทนกับแกแล้ว อีบ้า! อี..อี..อีเรยา ฉันไม่รู้จะด่าจะเปรียบเปรยแกกับอะไรดี แค่ฉันลดตัวลงไปเกลือกกลั้วกับแกก็มากพอแล้ว ยังจะมาทำทุเรศให้ฉันสมเพชความบ้าความปัญญาอ่อนของแกมากเข้าไปอีก อีร่าน! รู้ไว้ด้วยว่าฉันอยากจะอาเจียนทุกครั้งที่เรียกแก..นางฟ้า อยากจะเรียกว่า..นางมาร ซะมากกว่า ฉันจะกลับกรุงเทพฯ แกอยากจะร่านอยู่ต่อ หรือจะไปร่านระริกกับใครก็เรื่องของแก อีบ้า!”เสียงเดินลงส้นด้วยความโมโหจากออกไปจนไม่ได้ยินอะไรอีก แต่ก็ไม่ทำให้ร่างบอบบางที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียงมีปฏิกิริยาอะไร ท้องฟ้าข้างหน้าที่มืดมนไม่เท่ากับใจที่มองไม่เห็นแสงสว่างใดหลงเหลือ น้ำตาที่ไหลลงอาบสองแก้มยังคงไหลต่อดังก๊อกรั่วแต่ไม่มีแม้เสียงสะอื้นเพียงนิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07EP.05 ละลายทุกข์
ดั่งน้ำค้างกลางตะวัน/ชนิตร์นันท์
เสียงตะโกนออกมาจากกระท่อมริมทะเลทำให้ดวงตาคมเข้มต้องชะงักนิ่งเหมือนจะรู้ว่าเจ้าของกระท่อมคงจะรีบไปธุระที่ไหนแน่ ก็พี่หมึกเจ้าของเรือและเป็นลูกของลุงหมายคนเก่าแก่ของบิดานั้นที่เห็นอยู่ทุกวันก็มีเพียงกางเกงเลเพียงตัวเดียวเพราะทุกครั้งที่เขาแวะมาหาโลเคชั่นหรือสร้างบรรยากาศในงานเขียนที่นี่ พี่หมึกก็มักจะมาอยู่เป็นเพื่อนที่กระท่อมหลังนี้เสมอ และหากถ้าบอกว่ากำลังแต่งตัวก็คงหมายถึงไม่ได้อยู่ที่กระท่อมแน่“โธ่! พี่หมึกผมก็รึจะมาชวนก๊ง”ชายหนุ่มชูถุงหลายใบในมือให้คนที่ก้าวออกมาจากกระท่อมดู ชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าที่เหมือนหมึกสมชื่อ เพราะดูจะกลืนกินไปกับความมืดสลัวของบรรยากาศรายรอบเสียหมด รอยยิ้มเด่นที่ให้สีขาวเพียงจุดเดียวบนใบหน้าทำให้ชายหนุ่มต้องหัวเราะพลางส่ายศีรษะไปมา“หึหึหึ.. เออ..จะไปก็ไปเหอะ แล้วอย่าล่อซะจนฟ้าเหลืองก็แล้วกัน เก็บแรงไว้ออกเรือบ้าง ก็เห็นใจนะ แต่ไม่เห็นด้วยว่ะ ถุงก๊อบแก๊บอ่ะหัดพกไปบ้างนะ อย่างพี่หมึกนี่เสื้อกันฝนคงจะเอาไม่อยู่ สงสัยต้องใช้ร่มชูชีพแล้วมั้ง”“คุณปอนด์ก็พูดไป.. งั้นผมไม่ไปดีกว่า เปรี้ยวปากอยากเหล้าอยู่เหมือนกัน” ชายร่างหมึกหันกลับเข้ากระท่อมทำทีจะไปเปลี่ยนเสื้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07
