All Chapters of Promise of love ปฏิญญารัก (ปฏิญญา-เออเนส/เซนส์-น้ำฟ้า): Chapter 71 - Chapter 80

"อ้วกกกกกก โอ๊กกกกก" เสียงเออเนสอาเจียนดังลั่นห้องน้ำ เขากอดชักโครกอยู่แบบนี้เกือบยี่สิบนาทีแล้ว หลังจากที่ทานอาหารเย็นได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ปฏิญญานั่งลงลูบหลังลูบไหล่ ส่งยาดมให้ดมเป็นระยะๆ"อาเจียนอีกแล้วเหรอ?" เสียงมัมมาริสาเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับส่งยาหอมที่ชงอุ่นๆ ให้ปฏิญญา"เอาให้เออเนสดื่มหน่อยลูก เผื่อจะดีขึ้น" ปฏิญญาเอื้อมมือไปรับยาหอมแล้วค่อยๆ ป้อนใส่ปากเออเนส เขาดื่มมันได้ แต่ก็ยังคงอาเจียนอย่างต่อเนื่อง"หนูสงสารพี่เออเนสจังเลยค่ะมัม" ปฏิญญาทำตาแดงๆ เธอสงสารเออเนสจับใจ ไม่คิดว่าเขาจะมีอาการอีก ทั้งๆ ที่เมื่อเย็นก็ทานอาหารได้แล้วแท้ๆ แต่ถ้าว่ากันตามจริงก็ยังดีขึ้นมาหน่อยที่วันนี้ยังทานได้บ้าง ไม่เหมือนเมื่อเย็นวานที่ทานอะไรไม่ได้เลย"พี่ไม่เป็นไร พี่หวะ..ไหว อ้วกกกกก" เออเนสพูดจบก็หันไปกอดชักโครกต่อทันที มัมมาริสาถึงกับถอนหายใจเอามือทาบอกตัวเองปฏิญญามองเออเนสที่นอนหลับอยู่บนเตียง เขาคงอ่อนเพลียมากเพราะกอดชักโครกอยู่ในห้องน้ำนานเป็นชั่วโมงกว่าอาการจะดีขึ้น พอขึ้นเตียงได้ก็นอนหลับไปทันที ปฏิญญาเอามือลูบท้องที่ป่องนูนขึ้นมาบ้างแล้ว พร้อมกับพูดกับลูกน้อยในท้องเบาๆ"หนูอย่าแกล้งแด๊ดนะ

@สุสานแห่งหนึ่ง กรุงปารีสร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อสูทสีเข้มเดินตรงเข้ามาในบริเวณสุสาน บรรยากาศตอนนี้มีแต่ความเงียบสงบ เซนส์หยุดยืนทำความเคารพและวางดอกไม้ลงที่หลุมศพของผู้เป็นบิดาและมารดาท่านทั้งสองเสียชีวิตพร้อมกันด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ในขณะที่ตอนนั้นเขาอายุได้สิบขวบ พ่อของเซนส์เป็นมือขวาของนายใหญ่ตั้งแต่สมัยพ่อและนายใหญ่ยังเป็นหนุ่ม ซึ่งในตอนนั้นนายใหญ่ยังคร่ำหวอดในวงการมาเฟียอยู่ เซนส์กับครอบครัวพักอาศัยอยู่ในบ้านอีกหลังซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กในรั้วเดียวกันกับบ้านหลังใหญ่ของนายใหญ่ เขากับเออเนสเกิดปีเดียวกัน และเติบโตมาด้วยกันจึงเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่ยังเด็กพ่อของเขาคอยพร่ำสอนให้ระรึกถึงบุญคุณของนายใหญ่เสมอ พ่อเล่าว่าสมัยวัยรุ่นก่อนหน้าที่จะมาเจอกับนายใหญ่พ่อเป็นแค่พ่อค้าเร่ธรรมดาๆ ที่ฐานะค่อนข้างยากจนและอยู่ตัวคนเดียว วันหนึ่งพ่อโดนแก๊งค์มาเฟียกลุ่มหนึ่งเรียกค่าคุ้มครอง พ่อเลยแอบหนีเข้าไปหลบในโกดังเก็บสินค้าของนายใหญ่ จนลูกน้องนายใหญ่จับได้แล้วรุมทำร้ายพ่อ แต่พ่อก็สู้ได้ด้วยมือเปล่า นายใหญ่จึงถามไถ่ถึงที่มาที่ไปของพ่อ เห็นว่าเป็นคนซื่อและฝีมือดี จึงรับเข้ามาอยู่ด้วยจนได้เป็นมือขวา

"เออ กูไม่อยู่อาทิตย์นึงต้องไปอิตาลีกับนายใหญ่แทนมึงไง" เสียงเซนส์คุยโทรศัพท์กับเออเนส ในขณะที่เขาเก็บสัมภาระเรียบร้อย และกำลังรอแด๊ดโนแอลอยู่ที่รถเอสยูวีคันหรู"อาทิตย์หน้าน้องญามีสัมภาษณ์นักเรียนทุนที่มหาลัย ถ้ากูยังไม่เสร็จงานมึงก็ดูแลด้วยแล้วกัน หัดดูแลน้องเขาบ้าง ไม่ใช่เจ้าชู้ไปวันๆ" เซนส์บ่นเพื่อนชั่วของเขาที่ขยันสร้างเรื่องไม่หยุด รวมถึงการไปคุยกับบริษัทที่ดูแลรับเหมาก่อสร้างโครงการบ้านเดี่ยวแห่งใหม่ที่อิตาลี ที่เออเนสไม่ยอมไป แต่ดันให้เขาไปแทน"กูก็พยายามอยู่ ตั้งแต่ที่เขาไปเจอกูกับมินนี่ที่คอนโดวันนั้น น้องญาก็เมินใส่กูตลอด แถมหลบหน้ากูด้วย มึงจะให้กูทำไง""หึ!! ก็สมควรแล้วหนิ มึงทิ้งขว้างไม่เคยสนใจน้องญาเลย ที่ผ่านมาทำน้องสาวกูเสียใจมากี่ครั้งแล้ว กูว่ากลับมาคราวนี้จะแนะนำผู้ชายดีๆ ให้น้องเขาสักคน""พอเลยไอ้เซนส์ ฤกษ์ที่ดีคือเลิกเสือกเข้าใจไหม มึงเอาเวลาไปดูแลตัวเองเถอะ รู้หรือเปล่าว่าแด๊ดไปคุยงานที่อิตาลีครั้งนี้กับใคร?" เซนส์ขมวดคิ้วสงสัยทันทีที่ได้ยินคำถามจากเออเนส แต่เลือกที่จะตอบออกไปแบบไม่ใส่ใจแทน"จะเป็นใครก็ไม่เกี่ยวกับกูไหม?""งั้นกูบอกให้เอาบุญแล้วกัน เจ้าของบริษัทร

เช้าวันต่อมา เซนส์ แด๊ดโนแอลและมัมมาริสา เดินทางมายังไมเคิลกรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทของสามีอามิยา ที่นี่ใหญ่โตโอ่โถงเป็นอย่างมาก ทั้งที่เมื่อสามปีก่อนเป็นแค่บริษัทเล็กๆ เท่านั้น"แค่สามปีไมเคิลกรุ๊ปเติบโตได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอคะ แสดงว่าคุณไมเคิลบริหารงานได้เก่งมาก" มัมมาริสาพูดกับแด๊ดโนแอล ซึ่งเซนส์ก็เห็นด้วยตามนั้นเช่นกัน"สวัสดีครับคุณโนแอล คุณมาริสา" เสียงเอ่ยทักทายของคุณคาร์เตอร์ที่ออกมาต้อนรับพร้อมกับไมเคิลและอามิยา ทุกคนกล่าวทักทายกันและเชิญเข้าไปยังห้องรับรองวีไอพี อามิยาลอบมองเซนส์อยู่บ่อยๆ ในขณะที่เซนส์กลับไม่ได้ให้ความสนใจอะไรเป็นพิเศษหลังจากที่พูดคุยรายละเอียดและติดตามผลการก่อสร้างที่ตอนนี้ดำเนินการไปประมาณสามสิบเปอร์เซนต์แล้ว ซึ่งวันนี้หลังจากทานอาหารกลางวัน ในช่วงบ่ายจะลงพื้นที่หน้างานจริงอีกครั้ง"ผมทราบมาว่าตอนนี้ไมเคิลกรุ๊ปควบรวมกับบริษัทใหญ่ของคุณคาร์เตอร์แล้วใช่ไหมครับ" แด๊ดโนแอลเอ่ยถาม เซนส์สังเกตเห็นสีหน้าของคุณคาร์เตอร์เปลี่ยนไปนิดหน่อยก่อนที่จะปรับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว"ครับ ตอนนี้ไมเคิลกรุ๊ปทำงานครบวงจรแล้ว การที่แยกบริษัทกันทำให้ทำงานลำบาก เราเลยควบรวมเป็นบริษัทเดีย

น้ำฟ้าค่อยๆ ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าหล่อของเซนส์ที่นอนหลับนั้นใกล้ๆ อย่างลืมตัว"อื้อหือ!! ผิวดีมาก เรียบเนียนเหมือนไม่มีรูขุมขนเลยแฮะ" น้ำฟ้านึกอิจฉาผิวดีๆ ของเขาอยู่ในใจ แต่อยู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมา เธอตกใจระคนเขินอาย นี่เขาไม่ได้หลับหรอกเหรอ"เอ่อ..ขะ..ขอโทษค่ะ" น้ำฟ้ากล่าวขอโทษพร้อมกับรีบลุกขึ้นหวังจะเดินออกไปจากตรงนี้เพราะตอนนี้เธออายจนทำหน้าไม่ถูก แต่เพราะความรีบร้อนทำให้เธอสะดุดเท้าตัวเองแล้วล้มลงทับไปยังร่างแกร่งที่นอนอยู่ จังหวะซิทคอมชัดๆเซนส์อ้าแขนรับร่างของน้ำฟ้าไว้ ร่างเล็กก่ายเกยอยู่บนร่างแกร่ง ใบหน้าของทั้งคู่แนบชิดกัน น้ำฟ้าหน้าแดงก่ำ หัวใจของเธอเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมานอกอก เซนส์จ้องมองเข้าไปในดวงตาของน้ำฟ้า แล้วหลุบตาลงมองริมฝีปากสีชมพูอ่อนนั้นอย่างต้องมนต์สะกด เขาค่อยๆ แตะริมฝีปากหยักลึกนั้นลงยังริมฝีปากนุ่มแล้วจูบเคล้าคลึงเบาๆ ทั่วกลีบปากของเธอ ก่อนที่จะค่อยๆ รั้งท้ายทอยของคนตัวเล็กเข้ามาแนบชิด แล้วสอดแทรกเรียวลิ้นอุ่นเข้าไปในโพรงปากเล็กที่แสนหวานขโดยที่เธอก็ยอมเผยอปากให้เซนส์เข้าไปช่วงชิงความหอมหวานนั้นตามอำเภอใจ"อื้ม~"เสียงครางเบาๆ ในลำคอแสดงถึงความพึงพอใจของเซนส