All Chapters of ฟู่หยุนชิงข้ามภพมารักเธอ: Chapter 51 - Chapter 60

       เหอจิ้งเกาที่เก็บพืชปรุงรสต่าง ๆ ไว้หน้าที่พักแล้วก็เดินออกไปตามหาฟู่หยุนชิง กระทั่งเขาพบเธอก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ที่โขดหินใหญ่อย่างคนที่กำลังหาอะไรบางอย่าง ไม่นานนักเขาก็เห็นเธอจับกุ้งตัวใหญ่ขึ้นมาได้ เขายังเห็นรอยยิ้มน้อย ๆ ของเธอที่ดูจะพึงพอใจกับการหาอาหารทะเลของตัวเองอีกด้วย เหอจิ้งเกาเผลอยิ้มน้อย ๆ ตามฟู่หยุนชิงอย่างไม่รู้ตัว เขาเร่งเดินไปช่วยเธอหาอาหารอีกแรงหนึ่งในทันที       ไม่นานนักฟู่หยุนชิงที่เห็นเหอจิ้งเกาเดินใกล้เข้ามา เธอโบกมือให้เขาแล้วเรียกให้เขามาช่วยเธอหาหอย ปู และกุ้งเพื่อจะได้รีบกลับไปทำอาหาร เพราะตอนนี้ก็สายมากแล้วตั้งแต่พวกเธอออกมาหาอาหาร ท้องน้อย ๆ ของฟู่หยุนชิงที่ยังไม่ได้กินอาหารเช้าก็เริ่มร้องประท้วงแล้วด้วย       เหอจิ้งเกาได้ยินเธอบอกก็ไม่ชักช้า เขาไปยืนที่คนละฝั่งของโขดหินกับฟู่หยุนชิงเพื่อหาอาหารที่เธอต้องการ โดยที่เหอจิ้งเกาไม่รู้เลยว่าด้านบนโขดหินนั้นมีปลานับสิบกว่าตัวนอนรอให้เขาทำอาหารอยู่แล้ว

       หลังเสร็จสิ้นผลการตัดสินในภารกิจที่สอง คู่อื่น ๆ ต่างพากันอิจฉาคู่ของฟู่หยุนชิงกับเหอจิ้งเกากันไม่น้อย พวกเขาไม่คิดว่านักแสดงกับนักธุรกิจอย่างพวกเขาสองคนจะมีความสามารถมากถึงขนาดนี้      คู่อื่น ๆ ได้แต่นำอาหารกลับไปทานมื้อเที่ยงกันก่อนและพักผ่อนเกือบหนึ่งชั่วโมง จากนั้นคู่อื่น ๆ ก็พากันไปหาอาหารทะเลมาไว้ทำกินในตอนเย็น คราวนี้พวกเขาต่างพากันหาบริเวณที่มีโขดหินเหมือนฟู่หยุนชิง ทำให้พวกเขาได้อาหารกลับมาไม่น้อยเลยในมื้อเย็น ส่วนคู่ของฟู่หยุนชิงที่กินอาหารเที่ยงจนอิ่มแล้วก็พากันเข้าไปพักผ่อนในกระท่อมเล็กของพวกเขา       เมื่อช่วงเย็นมาถึง ทั้งฟู่หยุนชิงและเหอจิ้งเกาพากันไปหาปู กุ้งและหอยในตอนที่น้ำทะเลลงแล้วเพื่อนำมาไว้ทำอาหารในตอนเช้าของวันพรุ่งนี้ ตอนนี้เหอจิ้งเการู้แล้วว่าฟู่หยุนชิงติดการกินอาหารเช้ามากกว่าอาหารเย็น เพราะเธอออกมาจากกระท่อมโดยไม่แม้แต่จะชายตามองอาหารมื้อเย็นที่เขาอุ่นเอาไว้แม้แต่น้อย เขาที่เห็นเธอเดินดุ่ม ๆ ไปทางทะเลจึงได้ออกเดินตาม

       หลังจากช่วยเหอจิ้งเกาล้างทุกอย่างเสร็จแล้ว ฟู่หยุนชิงก็เดินยกตะกร้ากลับไปยังที่พักพร้อมกับเหอจิ้งเกา เธอได้แต่ถามว่าเขามีอะไรให้เธอช่วยหรือไม่ เหอจิ้งเกาเห็นว่าเธออยากช่วยจริง ๆ เขาจึงให้เธอนำหม้อหินไปล้างให้เขา ส่วนเหอจิ้งเกานั้นจะหั่นส่วนประกอบต่าง ๆ วางเอาไว้ที่กระทะย่างรอเธอกลับมาเขาจะได้เอาหม้อตั้งไฟแล้วทำแกงเห็ดใส่หน่อไม้เสียที       ฟู่หยุนชิงพยักหน้ารับแล้วรีบนำหม้อไปล้างให้กับเหอจิ้งเกาที่ทะเลไม่นานนักเธอก็กลับมาพร้อมหม้อที่สะอาดแล้ว เหอจิ้งเกาให้เธอนำหม้อตั้งไว้บนเตาไฟ ก่อนที่เขาจะเทน้ำสะอาดที่ทีมงานนำมาให้เพิ่มลงไปครึ่งหม้อ จากนั้นจึงนำหน่อไม้ลงไปต้มล้างสารพิษและรสขมออกเสียก่อน หลังเห็นว่าหน่อไม้น่าจะได้ที่แล้ว เหอจิ้งเกาก็ยกหม้อเทน้ำออกจนหมด เขานำน้ำมาใส่ในหม้ออีกครั้งก่อนนำไปตั้งไฟ ก่อนที่จะใส่สมุนไพรต่าง ๆ ที่หั่นเอาไว้แล้วลงในหม้อตามไป กระทั่งในหม้อเริ่มมีกลิ่นหอม เหอจิ้งเกาก็ใส่เห็ดจำนวนมากลงตามไปทันที เขาใช้ทัพพีคนให้ทุกอย่างเข้ากันแล้วปล่อยทิ้งไว้ไม่ถึงสิบห้านาทีก็ยกหม้อ

       คำใบ้ที่ฟู่หยุนชิงกับเหอจิ้งเกากล่าวเอาไว้ว่า “สมบัติลับกลับอยู่ในดงไม้สูง แต่อยู่ที่ใดไม่มีใครทราบ” พวกเขาไม่รู้หรอกว่าคู่อื่นจะได้คำใบ้อย่างไร แต่พวกเขาที่เพิ่งไปที่ดงไผ่มาเมื่อวานนี้ทั้งวัน มีหรือจะหาไม่เจอ พวกเขาไม่คิดว่าคำใบ้จะง่ายเช่นนี้แต่แรก ดงไม้สูงในป่านี้ก็มีเพียงป่าไผ่เท่านั้นเอง       ฟู่หยุนชิงกับเหอจิ้งเกาทำอุปกรณ์การขุดง่าย ๆ จากไม้ไผ่ที่เหลืออยู่ โดยทำเพียงตัดเฉียงไม้ไผ่ให้มีปลายแหลมพอที่จะขุดดินได้ง่าย ๆ ขนาดก็ไม่ได้ยาวมากนัก เพื่อที่พวกเขาจะได้ขุดได้ไม่ยากนัก เมื่อเตรียมอุปกรณ์เสร็จสิ้น ทั้งสองคนก็สะพายตะกร้าไปด้วยเพื่อหาอาหารมาเป็นเสบียงเอาไว้ทำกินในวันนี้       ทั้งสองคนเดินเคียงกันเข้าไปทางที่ไปป่าไผ่เมื่อวานนี้ทันที ใช้เวลาไม่นานนักพวกเขาก็ไปถึงป่าไผ่ ฟู่หยุนชิงกับเหอจิ้งเกาแยกกันออกไปสำรวจรอบ ๆ บริเวณ เพื่อดูว่ามีดินตรงไหนที่ร่วนซุยเหมือนมีคนขุดและกลบเอาไว้บ้าง    &n

       ฟู่หยุนชิงกับเหอจิ้งเกานอนกันเพียงสองชั่วโมงก่อนที่จะพากันออกมาล้างหน้าล้างตา พวกเขาได้ยินเสียงพูดคุยจากทางทะเลจึงได้มองไปก็เห็นคู่อื่น ๆ กำลังหาอาหารทะเลไปทำกินในมื้อเย็น ทั้งสองคนได้แต่หันกลับมามองหน้ากันพร้อมกับถอนหายใจ ดีที่พวกเขาหาอาหารเอาไว้เผื่อมื้อเย็นแล้ว ไม่เช่นนั้นด้วยคนเยอะขนาดนี้ พวกเขาคงจะหาอาหารทะเลได้น้อยเป็นแน่       หลังล้างหน้าล้างตากันแล้ว ฟู่หยุนชิงกับเหอจิ้งเกาก็นำอาหารมาอุ่นที่กองไฟซึ่งยังไม่ดับของพวกเขา ฟู่หยุนชิงเติมฟืนเข้าไปในกองไฟทั้งสองกองอีกไม่น้อย เพื่อที่จะได้อุ่นอาหารได้อย่างรวดเร็ว ความจริงเธอไม่ค่อยหิวนักในตอนเย็นเช่นนี้ แต่เธอก็รู้ดีว่าเหอจิ้งเกาจะต้องบอกให้เธอกินสักหน่อยเหมือนทุกวันเป็นแน่ ฟู่หยุนชิงจึงไม่อยากทำตัวเรื่องมากให้เขาต้องคอยบอกเธอ       ไม่นานนักทั้งสองคนก็อุ่นอาหารเสร็จ พวกเขานั่งกินอาหารและมองคู่อื่น ๆ ที่ยังไม่กลับขึ้นจากทะเลอย่างเป็นกังวล ที่ต้องกังวลก็เพราะว่าพวกเขาเปียกกันไปทั้งตัว แล้วต