บททั้งหมดของ กินเด็กเขาบอกว่าเป็นอมตะ: บทที่ 11 - บทที่ 20

ยิ้มหวาน การมาเปิดตัวในฐานะแฟนของพี่พยัคฆ์ต่อหน้าพ่อกับแม่ของเขาทำให้ตัวของผมกลายเป็นคนที่รู้สึกว่าตัวเองนั้นมีค่ามากขึ้นผมเองก็ไม่กล้าบอกพี่พยัคฆ์ว่าก่อนหน้านี้ตัวของผมฝันร้ายเหมือนกับฝันเตือนเหตุแต่เมื่อผมตื่นขึ้นมาผมก็ยังอยู่กับพี่พยัคฆ์ผู้ชายที่ผมรักแม้จะตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกอยากจะทุบแฟนของตัวเองก็ตามที"น้องยิ้ม""ครับคุณแม่""พอดีว่าแม่จะทำเค้กวันเกิดให้กับน้องเมฆาน้องยิ้มมาช่วยแม่หน่อยนะคะ""ได้เลยครับผมทำเป็นนะครับเค้กน่ะ""ลูกสะใภ้แม่นี่ทำอาหารเป็นทำขนมก็เป็นแม่ที่ดีใจจริงๆที่ได้ลูกสะใภ้แบบน้องยิ้ม""คุณแม่ก็ชมยิ้มเกินไปนะครับเดี๋ยวผมช่วยเองครับ วันนี้เธอเป็นวันเปิดตัวของผมอยากให้ทุกคนประทับใจเหมือนอย่างคุณแม่กับคุณพ่อประทับใจไงครับ""น้องยิ้มน่ะแค่ยิ้มออกมาแม่ก็ปลื้มใจอยู่แล้ว""คุณแม่ก็พูดเกินไป""นารีช่วยนะคะน้องยิ้ม""ไม่เป็นไรครับแต่ถ้าอยากช่วยจริงๆก็ได้ครับ""คุณแม่ดูพี่สะใภ้สิคะน่ารักจะตายหนูอ่ะอยากได้แบบนี้บ้างจัง""ไม่ได้นะน้องนารี คนนี้ของพี่ชายกินไม่ได้แต่ต้องไม่ได้""พี่พยัคฆ์ขี้งก แค่นี้ก็แบ่งให้น้องไม่ได้""น้องยิ้มไม่ใช่สิ่งของพี่คงแบ่งปันให้ไม่ได้หรอกนะเพราะ

ยิ้มหวานผมรอพี่พยัคฆ์เพียงไม่นานตัวของเขาก็เดินลงมาพร้อมกับพี่ธัญที่มาพร้อมกับพี่เนตรไม่รู้สิดูเหมือนเขาไม่ได้ใส่ใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่น้อยผมเดินเข้าไปตัดหน้าพวกเขาทันที"พี่พยัคฆ์ มีเวลาว่างคุยกับผมสัก 5 นาทีได้ไหมครับ""ยิ้มพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมีอะไรจะคุยกับพี่เราไม่ได้คุยกันมา 2 เดือนแล้วนะครับตอนนี้จะ 3 เดือนแล้วตกลงว่าพี่จะเอายังไงกับยิ้มครับ""พี่ก็บอกแล้วไงว่าพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับยิ้มในตอนนี้""แต่ยิ้มมียิ้มอึดอัดที่ยิ้ม ต้องรอคอยแบบไร้ความหวังที่ห้องที่เราเคยอยู่ด้วยกันตอนนี้ยิ้มแค่อยากรู้ว่า พี่ยังรักยิ้มเหมือนตอนที่เราสัญญากันไหม ยิ้มแค่อยากรู้ว่าพี่ยังเหมือนเดิมหรือว่าเปลี่ยนไป""ยิ้มกลับบ้านไปเถอะพี่ไม่อยากคุยกับยิ้มตอนนี้จริงๆ""เพราะพี่จะไปรับพี่น้ำตาลใช่ไหมครับ เรื่องในครั้งนั้นยิ้มไม่ได้ทำอะไรพี่น้ำตาลจริงๆพี่น้ำตาลเป็นคนเอามีดกรีดข้อมือของตัวเองแล้วตบหน้าตัวเองยิ้มไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ยิ้มหวังว่าพี่จะเชื่อใจยิ้มแต่ตอนนี้คงจะไม่ใช่เพราะพี่กำลังจะกลับไปหาพี่น้ำตาล""ฟังพี่นะ พี่กับน้ำตาลเราไม่ได้ทำอะไรแบบที่ยิ้มคิดเลยสักนิด เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่

ยิ้มหวานผมทานอาหารเที่ยงเสร็จก็ไปรับเจ้าตัวน้อยของผมที่โรงเรียนลูกชายผมเขาชอบที่จะอยู่กับคนอื่นๆชอบมากที่มีเพื่อนเยอะๆครับ"บังเอิญ""คุงม๋า""เรียกป๋าสิครับ""คุงม๋า""โอเคครับอยากเรียกยังไงก็เรียกเลยครับน้องบังเอิญ""คุงม๋าน่ายัก""ฮ่ะฮ่าๆเอาเถอะนะยังไงก็ยังเด็กอยู่""คริคริๆ""กลับบ้านกันเถอะนะครับเด็กดี"ผมบอกกับลูกชายก่อนที่พวกเราจะเดินทางกลับบ้านใหญ่ซึ่งเป็นบ้านของคุณปู่แต่ตอนนี้คุณปู่ไม่อยู่ก็เหลือเพียงแค่ พี่สาวของผมที่เป็นลูกคนละแม่ที่อยู่บ้านที่นี่"เมียร์แคท"นั้นคือชื่อของเธอ เป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนจะแรงๆร้ายๆจนผมไม่ค่อยสนิทกับเธอแต่เธอบอกว่ายังไงจ๊ะต่อให้เป็นลูกคนละพ่อคนละแม่แต่ถ้าน่ารักแบบผมเขาก็อยากมีน้องแบบผมชื่อก็จริงของเธอเธอทำตัวสนิทสนมผมถือว่าผมเป็นน้องชายของเขาเลยแหละ"อ้าวหลานป้ากลับมาแล้วหรอคะคนเก่งน้องบังเอิญหาคุณป้าเร็วค่ะ""คุงป้าค่าบ""ดูสิคุณป้าซื้อผลไม้มาฝากหนูด้วยนะคะน้ององุ่นไงอยากกินไหมเดี๋ยวคุณป้าจะไปล้างมาให้น้องบังเอิญเองนะคะ""ธุจร้า""พี่แคทไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมทำเองที่กลับมาจากมหาลัยในเหนื่อยๆก็พักเถอะ""ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวพี่ทำเองส่วนเธอมาคุยกับพี่

ยิ้มหวานผมมาส่งลูกชายของผมตามปกติก่อนที่ผมเองจะเดินทางไปมหาลัยเพื่อเรียนหนังสือแล้วว่าผมจะเป็นห่วงลูกชายของผมที่ได้เจอกับพ่อที่แท้จริงของเขาวันนั้นถ้าไม่ใช่ว่าผมรีบพาน้องบังเอิญหนีออกมาก่อนคงโดนพี่พยัคฆ์คาดคั้นอย่างแน่นอนแต่จะทำยังไงได้สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ดีวันนี้ผมทำงานของคณะจนเวลาล่วงเลยเกินกว่าที่ผมจะกลับไปรับลูกชายของผมได้ทันผมจึงโทรให้พี่เลี้ยงไปรับแทน แต่ผมต้องรีบทิ้งงานทุกอย่างเมื่อพี่เลี้ยงไปรับลูกชายของผมแล้วบอกว่าลูกชายของผมถูกรับตัวไปแล้วผมรีบเข้าไปดูในกลุ่มของผู้ปกครองที่ใช้คุยกันแล้วรู้เลยว่าผู้ปกครองกลุ่มนึง ได้พาตัวของลูกชายผมไปงานเลี้ยงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากผมแล้วบ้านหลังนั้นก็คือบ้านของพี่พยัคฆ์ที่เป็นบ้านของแม่เขาเป็นที่ที่ผมไม่อยากกลับมาอีกเลยอ๊อดดดดดดดด!!!!อ๊อออออดดดดดดดดดดดด!!!!"มาหาใครคะ""ผมมารับลูก""เชิญด้านในค่ะ"ผมเดินเข้าไปภายในก่อนที่จะตรวจสายตาหันไปมองลูกชายของผมแต่แล้วผมก็ไม่เจอเขา แต่เสียงร้องไห้มาจากในครัวก็ดังขึ้น ผมเห็นลูกชายของผมโดนเพื่อนๆเอาเชือกมามัดขามัดแขนเอาไว้ ทั้งๆที่ในบ้านก็มีผู้ใหญ่มากมายแต่กลับไม่มีใครช่วยเหลือลูกชายข

ยิ้มหวานคุณปู่กลับมาแล้วหลังจากไปฮันนีมูนกับภรรยาคนที่ 4 และการกลับมาของคุณปู่ ก็มาพร้อมกับผู้ชายคนนึง ที่มีท่าทางภูมิฐานแม้ว่าหน้าตาจะยังดูเด็ก แต่ผมก็ไม่อาจคาดคะเนถึงอายุของเขาได้พวกเขาเดินมาด้วยกันก่อนที่คุณปู่จะแนะนำให้รู้จัก"หนูยิ้ม นี่คือแมททริค เป็นหลานชายของเพื่อนของคุณปู่เองทำความรู้จักกันไว้ซะสิ""สวัสดีครับพี่แมททริค""สวัสดีครับน้องยิ้มน่ารักกว่าในรูปอีกนะครับ""ขอบคุณครับเชิญด้านในก่อนคุณปู่กับพี่แมททริค เดินทางมาเหนื่อยคงอยากจะพักผ่อนมากแล้วมาเถอะครับเข้ามาข้างในก่อนครับ""ขอบคุณครับ"ผมมองใบหน้าของคุณปู่ที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผมและผมก็รู้เลยว่าพี่คนนี้มาที่นี่มีเหตุผลอะไรและแน่นอนว่าผมไม่ยินยอมที่จะทำตามคำสั่งของคุณปู่อย่างแน่นอน"ยิ้มรู้นะครับว่าคุณต้องการอะไร""ก็ปู่เห็นยิ้มเลี้ยงน้องบังเอิญคนเดียวแล้วปู่สงสารปู่อยากหาใครที่ไว้ใจได้มาคอยดูแลน้องยิ้มกับน้องบังเอิญไงลูก""ต่อให้คุณปู่ทำด้วยความรักแต่ผมก็ไม่ยอมที่จะมีคนใหม่หรอกนะครับ""แล้วน้องยิ้มจะรอเขาอีกเมื่อไหร่อีกนานแค่ไหนจนกว่าที่จะเริ่มต้นกับใครใหม่ได้งั้นหรอ""ในตอนนี้ยิ้มไม่พร้อมจริงๆยิ้มแค่อยากใช้ชีวิตกับลูกให