Tous les chapitres de : Chapitre 171 - Chapitre 180

Sa sofa, tahimik na tinitigan ni Evan si Chris na mukhang masaya. May iniisip siya, kaya nagtanong, "Teach– I mean, Chris, ano ba ang pinagkakaabalahan mo?""Ah, may ilang bagong disenyo ng alahas na ilulunsad sa summer season. Excited na ako dahil pinapadala nila sa akin ang mga guhit para suriin ko," sagot nito habang mabilis na pinindot ang enter key sa kanyang laptop.Pagkatapos, itinukod ni Chris ang siko sa lamesa at tiningala siya. Bahagyang umalon pa ang kanyang chestnut-colored na buhok sa kanyang paggalaw, lalong nagpatingkad tuloy ito sa malambot nitong anyo."Hindi ito magiging maayos kung wala ako. Ang dami kong nakikitang mali sa mga disenyo! Tignan mo, napabayaan mo na ang ating munting Evan. Pasensya na, mahal kong apprentice, nalulungkot ka ba? Pakiramdam mo ba nag-iisa ka?"Napatitig si Evan sa isang hibla ng buhok nito, at sandaling nag-isip. Maraming salita ang pumasok sa isip niya, pero sa huli, kinagat niya ang labi at mapait na ngumiti. "Chris, salamat sa lah

Noong panahong iyon, iniisip na talaga ni Evan ang magpakamatay. Lahat ng may kinalaman kay Kenneth ay iniiwasan niya, at wala siyang balak makipagkita sa isang psychologist. Kahit hindi naman niya kasalanan, hindi niya talaga alam ang nangyari. Nagulat ang lalaki nang makita niyang tanggapin ni Evan ang responsibilidad. Nanlaki nang bahagya ang kanyang singkit na mga mata, pero agad din itong bumalik sa dati at ngumisi nang may pang-aasar. "Ganito ba talaga ka-plastik ang mga mayayaman?" "Bahala ka na sa iniisip mo." Alam ni Evan kung ano ang tingin sa kanya ng lalaki, kaya hindi na siya nakipagtalo. Kinuha niya ang isang papel, isinulat ang kanyang numero, at iniabot ito sa lalaki. "Gusto mo ring matulungan ang babaeng iyon, di ba? Anuman ang plano mo, handa akong akuin ang kalahati." Hindi ito kinuha ng lalaki. Tinitigan siya nito nang malalim at lumakad palayo. "Mrs. Huete, huwag mong isipin na pera ang solusyon sa lahat." Nang makaalis ang lalaki, kinuyom ni Eva

Ang kamao niyang nakababa sa gilid ay mahigpit na nakasara, at maririnig ang tunog ng kanyang mga daliri na kumakaluskos sa lakas ng pagkakakuyom. Sa huli, hindi na nakapigil si Kenneth. Itinaas niya ang kanyang kamay at mahigpit na hinawakan ang pulso ni Evan. Napakahigpit ng kanyang pagkakahawak na para bang gusto niya itong sakalin sa mismong sandaling iyon. "Evan, huwag mong isipin na kayang protektahan ka ni Chris. Ano bang karapatan mo para magsalita sa akin nang ganito?" "Tama ka. Wala akong karapatang protektahan ako ng kahit sino." Mataas na itinaas ni Evan ang kanyang baba, bakas sa kanyang mga mata ang mapait na pangungutya sa sarili. Sa malungkot na tinig ay sinabi niya, "Mali ako noon nang mahalin kita. Ang lahat ng nangyayari ngayon, pati na ang nakaraang limang taon, ay parusa sa mga kasalanan ko. Tinatanggap ko na iyon. Pakisuyo, ipagawa mo na agad ang kasunduan sa diborsyo. Sabihin mo na kahit ano sa mga balita, basta't huwag ka nang magpapakita sa harap ko kailanm

Nakatingin si Evan kay Kenneth na nasa ilang metro ang layo mula sa kanya. Matagal na silang magkakilala, pero ngayon lang niya nakita si Kenneth na ganito kapuruhan ang itsura.Kung limang taon na ang nakalipas, marahil ay naawa pa siya rito.Pero ngayon, ang lalaking minsan niyang minahal ay nasa harapan na niya — sobrang lapit na halos mahawakan niya ito — ngunit sa puso niya'y wala nang nararamdamang iba kundi kapaitan.Hindi niya alam kung bakit nagpapaka-drama si Kenneth, pero batay sa pagkakakilala niya rito, hinding-hindi ito basta-basta susuko.Ibinaba niya ang tingin, saka ibinulsa ang susi ng kotse sa bulsa ni Kevin. Mahina niyang sinabi, "Uncle, mauna ka na. Ako na'ng bahala rito."Itinaas ni Kevin ang kanyang makakapal na kilay at tiningnan si Evan — walang sinabi, pero malinaw na nag-aalala.Sa ilalim ng ilaw ng kalye, litaw na litaw ang payat na pigura ni Evan — parang abo pagkatapos ng apoy na nagliyab.Hindi kalayuan, mahigpit na nakasara ang kamao ni Kenneth — nangin

Makalipas ang tatlong oras, dumating si Evan sa isang lumang bahay at kumatok sa pinto nito. Ang pintura sa kahoy ay luma at natutuklap na.May narinig siyang mga yapak sa loob bago bumukas ang pinto. Ngunit imbes na ang matandang lalaki ang sumalubong sa kanya, ang lalaking matagal nang may ayaw sa kanya ang nasa harapan niya.Nabigla ito nang makita siya."Ano’ng nangyari sa’yo?"Alam ni Evan kung bakit siya nagulat kaya ngumiti lang siya at hindi ito pinansin. Inalis niya ang kanyang sunglasses, saka lumampas sa lalaki papunta sa hardin kung saan ang matandang lalaki ay abala sa pag-aalaga ng mga bulaklak at paglalaro sa kanyang aso."Lolo, magluluto ka ba ulit ng fermented duck ngayon?"Nagulat ang matanda. Hindi niya inaasahan na tutuparin pa rin ni Evan ang kanyang pangako sa kabila ng gulong kinasasangkutan nito."Hindi. Bumili ako ng dalawang igat kanina, nasa kusina. Manood ka na lang habang niluluto ko."Tahimik na napangiti ang matanda. Habang pinagmamasdan ang lalaking nas