บททั้งหมดของ What is a divorce? [Mpreg]: บทที่ 31 - บทที่ 40

“เมื่อไหร่จะจบ ผมเริ่มปวดขาแล้วนะ” เมอร์ลินบ่นพลางทุบต้นขาไปพลางหลังยืนดูการแข่งมาสักพัก โจไซอาห์ที่ได้ยินแบบนั้นจึงเอ่ยชวนให้กลับไปพักที่โรงแรม“กลับโรงแรมดีไหม?”“...ก็ดีเหมือนกันครับ” เมอร์ลินพยักหน้าก่อนสามีจะโอบเอวพาเดินออกมา ทุกสายตาล้วนจับจ้องการกระทำของโจไซอาห์ที่ดูแลเอาใจใส่เมอร์ลินเป็นพิเศ

“จงใจงั้นเหรอ?”“หือ พูดเรื่องอะไรครับ” ริชาร์ดยิ้มแล้วรินน้ำชาใส่แก้ว ริเชลล์ยกยิ้มเหมือนสนุกนักหนาก่อนตวัดขาเรียวขึ้นไขว่ห้าง รามิเอลหัวเราะแล้วถอนหายใจก่อนเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เขายืดขาสองข้างไปด้านหน้าจนเท้าเข้าไปใต้โต๊ะ การกระทำของรามิเอลดูผ่อนคลายจน ริชาร์ดและริเชลล์ไม่ได้เอะใจว่าจะมีเรื่องอะ

เอเวอร์เร็ตต์กับภรรยาทั้งสอง ทว่าพวกเขาต่างรู้ดีว่าบุตรชายและบุตรสาวของโรนัลเดลก็ไม่ใช่เล่น ๆ เหมือนกัน พวกเขาจึงคาดหวังที่จะได้เห็นทายาทออกงานพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งหกคน“คนเยอะขนาดนี้เลยเหรอครับ?” เมอร์ลินเอ่ยถามคนข้างกายหลังรถเลี้ยวเข้าเขตคฤหาสน์ของโบนตันซ์“ปกติก็ไม่เยอะ แต่วันนี้ทำไมไม่รู้เหมือ

“ฉันอุตส่าห์ยอมอดทนเพราะไม่อยากให้โรนัลเดลของพ่อสามีมีปัญหาในเล้าหมูของแก แต่แกมันชักจะทำหน้าที่เกินขอบเขตของหมูมากไปแล้ว เป็นแค่หมูก็หาคู่แบบหมู ๆ ไปสิวะไอ้หมูอัปลักษณ์!” เมอร์ลินตวาดเสียงกร้าวอย่างโกรธเคือง เมอร์ลินไม่ชอบการดูถูกรูปร่างหน้าตาของใครแต่กับคนคนนี้ ขอเถอะ ขอสักครั้งให้เขาได้พูดมันออกไ

ปรายตามองแขนของตนเองที่ถูกมีดเฉือนตอนไหนก็ไม่รู้ พลันรอยยิ้มค่อย ๆ ปรากฏแล้วตามด้วยเสียงหัวเราะ“ฮ่า ๆ ๆ เอาจริงดิ ฉันพลาดได้ไงเนี่ย” แต่ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ เป็นถึงหมาของตระกูลโบนตันซ์จะไร้ฝีมือได้ยังไงกันล่ะ“เลิกเล่นได้แล้ว! รีบ ๆ เคลียร์แล้วมาห้ามแฝดที!” เจฟรีย์ตะโกนบอกพี่ชายพร้อมยกเท้าเตะเสยคางค