เอเวอร์เร็ตต์กับภรรยาทั้งสอง ทว่าพวกเขาต่างรู้ดีว่าบุตรชายและบุตรสาวของโรนัลเดลก็ไม่ใช่เล่น ๆ เหมือนกัน พวกเขาจึงคาดหวังที่จะได้เห็นทายาทออกงานพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งหกคน“คนเยอะขนาดนี้เลยเหรอครับ?” เมอร์ลินเอ่ยถามคนข้างกายหลังรถเลี้ยวเข้าเขตคฤหาสน์ของโบนตันซ์“ปกติก็ไม่เยอะ แต่วันนี้ทำไมไม่รู้เหมือ
“เมอร์!”“สวัสดีครับ... ท่านเซอร์นาร์ดสินะครับ ผมเมอร์ลิน เมอร์ลิน โรนัลเดล ภรรยาของโจซครับ” เน้นย้ำชัดเจนว่าคือใคร ตำแหน่งอะไรและเป็นของใคร“สวัสดี ๆ เมอร์ลินงั้นเหรอ ชื่อเพราะจังเลยนะแล้วอายุเท่าไหร่ล่ะเรา” ถึงจะได้ยินว่าเมอร์ลินแนะนำตัวว่าเป็นอะไรของใครแต่ก็ทำเมินเพราะสนใจรูปร่างหน้าตาของคนตรงหน้
“ฉันอุตส่าห์ยอมอดทนเพราะไม่อยากให้โรนัลเดลของพ่อสามีมีปัญหาในเล้าหมูของแก แต่แกมันชักจะทำหน้าที่เกินขอบเขตของหมูมากไปแล้ว เป็นแค่หมูก็หาคู่แบบหมู ๆ ไปสิวะไอ้หมูอัปลักษณ์!” เมอร์ลินตวาดเสียงกร้าวอย่างโกรธเคือง เมอร์ลินไม่ชอบการดูถูกรูปร่างหน้าตาของใครแต่กับคนคนนี้ ขอเถอะ ขอสักครั้งให้เขาได้พูดมันออกไ
หลังจากเมอร์ลินถูกพาตัวออกไป โรนัลเดลทั้งหกคนถูกรายล้อมไปด้วยคนของ เซอร์นาร์ด คนจากองค์กรอื่น ๆ ที่ไม่อยากมีปัญหากับโรนัลเดลพากันถอยแล้วหาที่หลบแต่ไม่มีใครสักคนหนีกลับเพราะทุกคนที่นี่อยากเห็นประวัติศาสตร์ใหม่ด้วยตาของตนเอง รามิเอลที่ข่มใจมาตลอดนั้นทันทีที่ได้รับคำสั่งจากบิดา สายตาของเขาพลันเปลี่ยนไ
ปรายตามองแขนของตนเองที่ถูกมีดเฉือนตอนไหนก็ไม่รู้ พลันรอยยิ้มค่อย ๆ ปรากฏแล้วตามด้วยเสียงหัวเราะ“ฮ่า ๆ ๆ เอาจริงดิ ฉันพลาดได้ไงเนี่ย” แต่ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ เป็นถึงหมาของตระกูลโบนตันซ์จะไร้ฝีมือได้ยังไงกันล่ะ“เลิกเล่นได้แล้ว! รีบ ๆ เคลียร์แล้วมาห้ามแฝดที!” เจฟรีย์ตะโกนบอกพี่ชายพร้อมยกเท้าเตะเสยคางค
“น้องพี่ยังซัพพอร์ตได้ดีเหมือนเคย” พูดแล้วยิ้มกว้างพร้อมชูนิ้วโป้งให้ พอร์ชถลึงตาแล้วยกปืนยิงเฉียดแก้มพี่ชายไป “เอ๊ะ...” เจฟรีย์เหงื่อแตกพลั่กเมื่อลูกกระสุนของน้องชายผ่านแก้มไป แม้มันจะไปเจาะเข้ากลางหน้าผากของคนที่ลอบเข้าข้างหลังเขาก็ตาม“หันไปจัดการได้แล้ว! แล้วผมอยู่ช่วยให้ตลอดไม่ได้หรอกนะเว้ย” พอ
“พี่ช่วย” พอร์ชเข้าประชิดตัวน้องสาว เอมมิเลียเลยกอดเอวพี่ชายแล้วเอนพิงขณะถอดรองเท้าส้นสูง พอเท้าเปล่าแล้วพอร์ชก็ให้น้องสาวเหยียบบนหลังเท้าเขา ส่วนรามิเอลให้ เวโรนิก้าเหยียบ เจฟรีย์ตัวมีแต่เลือดมากกว่าใคร น้องสาวเลยไม่คิดจะเข้าใกล้ เจฟรีย์เลยต้องถือรองเท้าให้น้องสาวทั้งสองคนแทน“ที่จริงฉันอยากทำลายแ
“อึก! อืออ!” พยายามส่งเสียงแต่ก็น่าเสียดายที่โจไซอาห์ไม่ใส่ใจ“เวโรนิก้า”“คะ?”“ถ่ายวิดีโอให้ชัดที่สุด เมอร์ลินต้องการเห็นหมูตัวนี้กลายเป็นอาหารฉลาม”“รับทราบค่ะ” เวโรนิก้าเปิดกระเป๋าสะพายใบเล็กที่มีรอยเลือดแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา รามิเอลให้น้องสาวใส่รองเท้าของเขาเพื่อที่เวโรนิก้าจะได้เดินไปถ่ายใกล้
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ