All Chapters of พ่อผัวนัวรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ริมฝีปากของพร้อมพงศ์บดกับริมฝีปากของเธอที่ต้องอยู่ในลักษณะเอี้ยวลำคอ มือของเธอเริ่มเมามันกับการจับแท่งลำแบบเน้นน้ำหนักกว่าเดิม“ป๋ะป๋า...” น้ำเสียงเริ่มสั่นแบบนี้เป็นสัญญาณว่า มันจะจบลงในรูปแบบใดในสระ แม้จะไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นใต้น้ำ แต่จากท่วงท่าที่แลเห็น จากอากัปกิริยาของคนทั้งสอง ย่อมพอเดาออกว่า บัดนี้กำลังเกิดสงครามสวาทใต้น้ำขึ้นแล้วลูกชายคนเล็กได้สายเลือดทางพ่ออย่างพร้อมพงศ์มาอย่างเกินร้อย  เขาจึงมีความเร่าร้อนอยู่ในทุกอณู“ดูคุณเล็กสิคะ เด้าจากด้านหลังแรงจังเลย”ลีลาหน้าแดง “เด้าเก่งเหมือนป๊ะป๋าไง”“ฮึ รู้หรอกค่ะ”“ชอบหรือเปล่าล่ะจ๊ะ”“ชอบที่สุดค่ะป๊ะป๋า  ดูสิคะ ป๊ะป๋าก็นัวเนียไม่ยอมห่างหนูเลยนะคะ ตั้งแต่ได้หนูเป็นเมียเนี่ย”

จนแหม่มสาวอดรนทนไม่ไหว ละมือจากที่ยันผนังห้อง หลังตรง มือเรียวซุกไปทางด้านหลัง ตะปบเข้าหาเป้าตุง ๆ ของพร้อมพงศ์“ป๊ะป๋า... ป๊ะป๋า...”พร้อมพงศ์เองก็สุด ๆ แต่ยังมีสติ พยายามหักห้ามความต้องการ เพียงแต่คงยากอยู่สักหน่อย และหากจะหลุดพ้นจากห้วงเวลาอันวิกฤตินี้คงมีอยู่อย่างเดียวทำให้เธอถึงฝั่งมันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาแค่ปลุกเร้า เร่งอารมณ์ของแหม่มสาวให้คุโชน พาถึงถึงสวรรค์ จะไปยากอะไร แต่ถ้าจะให้เขาทำราดหน้าให้เธอทานนั้น ยังไม่หายตะขิดตะขวงใจ ผู้หญิงคนนี้คือว่าที่สะใภ้ และเป็นว่าที่ภรรยาที่ถูกต้องของเล็ก ลูกชาย ทำแบบนั้น เขาจะมีหน้าไปมองลูกชายได้อย่างไรหื่นก็จริง แต่มีคุณธรรม!และตอนนี้ คงต้องปล่อยให้เธอลูบแท่ง ได้สัมผัสกับความหื่นกระหาย เพื่อที่จะเร่งให้เธอถึงจุดหมายปลายทางโดยเร็วปลายเท้าของหญิงสาวขยับออกห่าง ขณะพร้อมพงศ์ถ่างซิบออกแล้วสอดมือเข้าไปสัมผัสกับเนื้ออูมร่องกางเกงในลายไม้ของแหม่มสาวมีหลักฐานคือความฉ่ำเยิ้ม บ่งบอกว่าอารมณ์ของเธอสุด ๆ ตั้งนานแล้ว“ป๊ะป๋า ไม่เอามือได้ไหมคะ หนูอยากทานราดหน้า... อู้ยย....ซี้ดดด....”“อืมม...”แท่งเอ็นแข็งจนเจ็บ เรียวนิ้วของแคลร์พยายามจะ

น้ำเสียงของลีลาสั่นเครือ บอกไม่ถูกว่าระหว่างหึงกับรู้สึกรุ่มร้อนไปกับการกระทำของคนทั้งสอง อย่างไหนมีมากกว่ากันชายหนุ่มก็มีอาการนิ่งงัน ตัวแข็ง จริงอยู่ว่า... เขากับแคลร์ได้ตกลงกันในตอนแรกแล้วว่าจะให้เธอเข้าไปยั่ว  และมันจะจบลงอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับป๊ะป๋า และตอนนี้ มันก็เป็นอย่างนั้น ถึงแม้จะแค่เริ่มต้น แต่อารมณ์ของแคลร์ เขาย่อมรู้ดีว่าเมื่อร้อนขึ้นมาแล้ว ย่อมไม่หยุดลงง่าย ๆเอาเข้าจริง  รู้สึกหึง นี่ถ้าหากไม่มีลีลามาอยู่ใกล้  เขาคงพรวดพราดออกไปขวาง สำหรับความรู้สึกของลีลา มีหรือจะแตกต่างจากเขา วินาทีแรก...หึง แต่ต่อมา กลับเต็มไปด้วยอารมณ์สับสน ว้าวุ่น และรุ่มร้อนอย่างไม่สามารถสะกดกลั้นเอาไว้ได้อีกต่อไปจากภาพที่เห็น...เวลานี้ มือของพร้อมพงศ์ได้เลื่อนไปที่บั้นท้ายของแคลร์... และแล้ว มือหนาก็เคล้นขยำลงบนบั้นท้ายของเธอราวกับเป็นการส่งสัญญาณครั้งสุดท้ายว่า พร้อมพงศ์ไม่เหลือความอดทนใด ๆ อีกแ

1208 คำ พร้อมพงศ์เป่าลมออกจากปาก   ชีวิตในช่วงเวลานี้มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ความจริง ไหนจะเรื่องการได้ปล่อยวางธุรกิจให้ลูกชายคนเล็กค่อย ๆเข้ามาช่วยสานต่อ ไหนจะมีความรักที่สุดเร่าร้อนและชื่นมื่น ผู้ชาย...ไม่ว่าวัยไหน ๆ  ยังจะต้องการอะไรมากกว่านี้อีกล่ะ โดยเฉพาะในเรื่องเพศ พร้อมพงศ์นึกชอบใจกับความหื่นกระหายของตัวเองที่ไม่เคยมีวันหมด  เขาค่อนข้างโชคดีเสมอกับเรื่องพวกนี้และเพราะมีพลังเหลือเฟือ จึงส่งผลให้กับด้านอื่น ๆ ไปโดยปริยาย ระหว่างทาง...“ป๊ะป๋า ใจดำจังค่ะ”“อ้าว... แคลร์” พร้อมพงศ์ชะงักเท้า มองว่าที่สะใภ้แหม่มสาวที่ยืนขวางทางอยู่ “ไหงมาว่าฉันงี้ล่ะ เกิดอะไรขึ้น”“ป๊ะป๋าลำเอียงนี่คะ”“ลำเอียง?”

ไม่ทันขาดคำ ร่างสูงใหญ่ของพร้อมพงศ์ก็ก้าวเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงข้างกายอย่างลีลา เห็นความสนิทสนมหวานชื่นก็พอจะดูออกว่า ลีลากับพร้อมพงศ์เปิดตัวว่าเป็นอะไรกันอย่างเปิดเผย“อุ๊ย นี่คือป๊ะป๋าเหรอคะ” เหมยร้องว้าว ดวงตาแตกประกาย หลินยิ้มหวาน ประกายตาไม่แตกต่างกัน เพราะสองสาวได้ยินกิตติศัพท์ของพร้อมพงศ์มาล่วงหน้าแล้วนั่นเอง ยิ่งได้เห็นตัวจริง สองหมวยสาวยิ่งเกิดความรู้สึก ‘อยากลอง’ โดยความเต็มใจของแฟนหนุ่ม มีเพียงลีลาเท่านั้นที่รู้สึกไม่ชอบใจ เพราะเห็นแค่ดวงตาเป็นประกาย เธอก็เกิดสังหรณ์ด้วยสัญชาตญาณหญิง“ป๊ะป๋าดูดีจังเลยค่ะ” เหมยประจี๋ประจ๋อ ไม่ได้แคร์ต่ออาการของชักสีหน้าของลีลาแม้แต่นิดเดียว เวลานี้ลีลาเหมือนกับถูกกันออกเป็นส่วนเกินแต่จำเป็นต้องอยู่คุยด้วยตามมารยาท สักพักหนึ่งจึงได้เป็นฝ่ายผละจากมา...พร้อมพงศ์เห็นท่าทีของลีลา ห