All Chapters of หนี้รักนายหัว: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31ปัง!!นายหัวกระแทกประตูปิดใส่หน้า เดินเลี่ยงเปิดหน้าต่างในส่วนของห้องนั่งเล่น ยืนสูบบุหรี่แล้วเหลือบตามองเตียงนอนที่มีเงาตะคุ่มร่างบางของสาวน้อย ผ้าห่มขยุกขยิกแสดงว่าคนร่างเล็กตื่นแล้วแต่ไม่กล้าลุกออกมา พสุธายกมุมปากยิ้มก่อนชะงักนิ่งไอ้แทน นี่มึงกำลังทำบ้าอะไรอยู่ มึงนอนกับบัวเพราะต้องแก้แค้น ที่ให้ความหวังมึงแต่สุดท้ายก็เลือกคนอื่นขณะที่มึงลำบากบนเรือนรกแต่เมื่อเช้ามันดีเกินไป กระแสไฟแล่นวาบไปทั่วร่างกายยามสุขสม และในชั่วขณะหนึ่งถึงขนาดต้องการดึงถุงยางอนามัยออก ต้องการสัมผัสร่องสวาทนุ่มนิ่มโดยไม่มีสิ่งใดขวางกั้น แล้วปลดปล่อยเข้าสู่กายสาว ฝังเชื้อพันธุ์ขาวขุ่นจนเธอตั้งครรภ์หน้าคมเข้มขุ่นมัวขึ้น โมโหตัวเองที่ปล่อยให้ความรู้สึกชักนำเตลิดเกินควบคุม แต่ไม่แล้ว ต่อไปนี้เขาจะทำให้แน่ใจว่าเธอเองต่างหากที่จะต้านทานเขาไม่ได้ เขาจะทำให้บุษยาตกหลุมรักเขาอีกครั้ง และเขาจะเป็นฝ่ายทิ้งเธอไปมือแกร่งดับบุหรี่ลงจานรอง สาวเท้าไปยังเตียงใหญ่ในห้อง นั่งลงขอบเตียงมองร่างเล็กนอนคลุมโปงนิ่ง มือใหญ่คว้าผ้าห่มคลุมศีรษะออก เห็นหน้างามนอนหน้าตื่นอยู่ข้างใน“ทำไมนายหัวไม่ไปทำงานเสียที อุบ อื้อ”คนร่

บทที่ 33**หน้าเล็กเอียงคอมองมือยังกุมสาบเสื้อเข้าไว้ด้วยกัน แต่คนร่างโตพลันอุ้มเธอขึ้นจากพื้นแล้วตรงไปยังห้องอาบ“เดี๋ยวก่อน บัวยังไม่ทันตกลง”“บัวต้องตามใจพี่อยู่แล้ว”พสุธาใช้เท้าเตะประตูห้องน้ำออกแล้ววางร่างหญิงสาวลงข้างอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่สำหรับห้องวีไอพีมือแกร่งเร่งรีบถอดของตัวเองอย่างหน้าไม่อาย หน้าหวานแดงซ่านหันหลังหนีทันที แว่วเสียงน้ำไหลลงอ่าง ตามมาด้วยเสียงร่างใหญ่ลงไปนั่งในอ่าง“เร็ว ๆ สิ คนสวย พี่อยากจะเห็นเต็มทนแล้ว”บุษยาได้ยินเสียงเร่งรัดแหบพร่า จึงค่อยถอดเสื้อออกก่อนแขวนไว้บนราว ตามด้วยกางเกงผ้าสีเข้ม ถอดชั้นในชิ้นบนก่อนแล้วจึงถอดชิ้นล่างแขวนไว้ด้วยกันเป็นระเบียบ ยังไม่กล้าหันกลับไปจึงหย่อนเท้าในอ่างอาบน้ำที่น้ำเริ่มขึ้นมาถึงเกือบกลางอ่างด้วยความอายเมื่อก้าวลงน้ำจึงรีบย่อตัวจุ่มลงในน้ำทันที จากนั้นค่อยหันกลับมาหาพสุธาที่นั่งยิ้มอยู่อีกมุมอ่างแต่ดวงตาสีฟ้าล้ำลึก“พี่อยากเห็นที่ไปแว็กซ์มา”“ไม่ได้ มันน่าอายเกินไป”“อายทำไม ในเมื่อเดี๋ยวพี่ก็ต้องเห็นอยู่ดี หรือว่า บัวจะดูของพี่ก่อนผลัดกัน”“บ้าไปแล้วพี่แทน”พสุธาเคลื่อนตัวไปด้านหน้ารวบเอวเล็กของเธอไว้ยกขึ้นวางบนขอบอ่าง“

บทที่ 35“ค่ะ บัวสบายดี”บุษยาเอ่ยตอบพสุธาเสียงดังกว่าปกติขณะที่กำลังยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนในงานหนังสือ“งั้นทานข้าวด้วยนะครับ”“บัวรู้ค่ะ คะพี่เอกรอบัวก่อน แค่นี้นะคะพี่แทน”คิ้วเข้มขมวดยุ่งทันที ‘พี่เอก’ ใครกัน ไหนบุษยาบอกว่าจะไปกับบุหลัน ทำไมถึงมีคนอื่นใจแกร่งร้อนรุ่มโทรศัพท์กลับไปหาอีกครั้งแต่ไม่มีคนรับสาย พึมพำสบถสาบานหลายชุด ท้องกำลังบิดเกลียวเต็มไปด้วยลูกไฟลามเลีย“นายหัว คุณดามาแล้วครับ”พสุธาเงยหน้าขึ้น ดารณีพาร่างอวบอิ่มเข้ามายังห้องทำงาน เดินเยื้องย่างส่ายสะโพกไปมาดั่งต้องการให้พสุธาร้อน แต่ตอนนี้เขาร้อนอยู่แล้วยิ่งกว่าร้อนด้วยไฟหึงหวงร่างสูงใหญ่จึงผุดลุกขึ้นเดินตรงไปทางสาวที่มาใหม่ เห็นใบหน้าเธอประหลาดใจก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประทับลงปากบางที่เคลือบไปด้วยลิปสติกดึงร่างอวบอิ่มจนลอยขึ้นจากพื้นเดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน ถลกกระโปรงของดารณีขึ้นมือล้วงเข้าข้างใต้ตรงเนินสาวแล้วถึงกลับชะงักไป รีบผละออกทันที“เป็นอะไรคะพสุธา ทำต่อสิคะ”สีหน้าดารณีสงสัย เธอมองหน้าชายหนุ่มดูว้าวุ่น เขาถอยร่างสูงห่างออกไป แล้วหันหลังเดินกลับออกไปจากห้องทำงานทันที ทิ้งเธอให้ค้างเติ่งอยู่บนโต๊ะทำงานติ๊ง!เสี

บทที่ 37**บุษยาถอยกรูดไปรอบห้อง หน้าหวานเปื้อนคราบน้ำตา มองเขาอย่างหวาดกลัวและตื่นตระหนกร่างเล็กตั้งมั่นยืนหลังโซฟากลางห้อง สิ่งเดียวที่ขวางระหว่างเธอและเขา ดวงตาคมรีสบตาสีฟ้าเจิดจ้าและวาวโรจน์“มานี่เดี๋ยวนี้!”เสียงทรงอำนาจสั่งขึ้น บุษยาเหลียวมองซ้ายขวาหาทางหนีแต่ดูเหมือนจะหมดหนทางเพราะชายร่างยักษ์ปักหลักยืนขวางอยู่“ไม่!!”เสียงทุ้มคำรามลั่นจนบุษยาตกใจยืนนิ่ง ปล่อยให้ร่างโตพุ่งเข้าใส่จนเธอล้มลงพื้น ใบหน้าคมเข้มน่ากลัวเขารวบร่างเธอนอนคว่ำหน้าด้านหลังโซฟาใหญ่ คร่อมเธอไว้ด้วยร่างอันใหญ่โตใช้น้ำหนักโถมแรงกดทับจนบุษยาไม่มีทางดิ้นหนีมือรวบกระโปรงชุดเดรสของเธอขึ้นให้พ้นก้นเนียน กระชากกางเกงในชิ้นเล็กจนขาดติดมือ ใช้มือล้วงลงด้านล่างจนพบเนินสาวเสียงครางกระหึ่มในลำคอกร้าวกระด้างเมื่อพบร่องสาวเล็กนั้นเปียกแฉะจนทั่ว เขาใช้นิ้วสองนิ้วสอดใส่ทันที“บัวแฉะแล้ว”“ไม่ ไม่ อย่านะ นายหัว”“เรียกว่าอะไรนะ ได้ยินไม่ถนัด”บุษยากัดริมฝีปากแน่น มือแกร่งยังล้วงลึกทั้งสอดใส่คลึงวน เขากวักเรียกน้ำหวานอย่างชำนาญจนร่างบอบบางสะท้านเฮือก“ไม่พูดเหรอบัว ฮื้อ ไม่เป็นเด็กดีแล้วใช่ไหม”กายแกร่งแข็งชันจนพสุธาปวดห

บทที่ 39“ไม่เป็นไรค่ะ”พนักงานต้อนรับมองตามร่างอวบอิ่มจนกระทั่งคาดว่าหล่อนจะไม่ได้ยินเสียงนินทา รีบหันกลับไปหาเพื่อนทำงานด้านข้าง“นี่ นังนี่มันเด็กเสี่ยรังสรร ฉันจำได้ ไม่รู้ว่าจะมาหานายหัวเราทำไม”“เฮ้ย! ต้องรีบบอดพี่ทัดแล้ว”สาวคนแรกมองเพื่อนสาวหัวจรดเท้าเอ่ยกระเซ้า“เธอไปสนิทกับบอดี้การ์ดนายหัวตอนไหนย่ะ”“โอ้ย! แก อย่ามาทำจับผิดไปหน่อยเลย รีบบอกพี่แกก่อนดีกว่า ไม่รู้ว่าจะมาดีมาร้าย”ส่วนคนที่ถูกพูดถึงตอนนี้นั่งกร่อยอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม เธอสู้อุตส่าห์วางแผนแต่งตัวมาอย่างดีเพื่อมาอ่อยนายหัว ทางที่ดีถ้าให้นายหัวหลงเธอได้จะดียิ่งขึ้นเพราะเธอเบื่อเจ้าหมูเสี่ยรังสรรเต็มทนก๊อก ก๊อก!“เข้ามา”พสุธาเหลือบตาขึ้นจากเอกสารรายละเอียดงานประมูลอาทิตย์หน้า บอดี้การ์ดร่างยักษ์นั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามโดยไม่รอให้เขาอนุญาตซึ่งเป็นปกติของทั้งสองคน“เสี่ยรังสรรส่งสายเข้ามาอีกแล้วนายหัว แต่คราวนี้มาในคราบผู้หญิงสวย”เขาปิดแฟ้มเลื่อนไปด้านข้างก่อนหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ แล้วส่งให้ทัดทอง ควันสีขาวถูกพ่นออกจากปากหนาขณะที่เขากำลังพูดขึ้น“อยู่ที่ไหน”“นั่งรอนายหัวอยู่ที่บาร์ คงกะให้มาเป็นนกต่อ”พสุธาดูดบุ