All Chapters of ห้ามรักถ้าไม่อยากเจ็บ: Chapter 21 - Chapter 30

40 Chapters

บทที่ 21

เสียงลมหายใจหอบกระเส่าจากคนที่เคลื่อนไหวอยู่เหนือกายบางดังคลอเคล้าเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ร่างกายของกุลนิภาสั่นคลอนตามแรงกระแทกกระทั้น เธอหลับตารอกระทั่งทุกอย่างจบลงพร้อมกับความสุขสมที่พรายพร่างอยู่ในกาย มันทรมาน มันเจ็บปวด หากเจือความสุขล้ำ...มันเป็นรสชาติที่กุลนิภาเพิ่งได้สัมผัส เธอไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกที่กำลังเกิดกับตัวเองนั้นเป็นเรื่องปกติไหม คู่รักทั่วไปรู้สึกเหมือนเธอหรือเปล่า...หรือมีเพียงเธอที่จมอยู่กับมัน เมื่อเขาผละออก กุลนิภาจึงดึงผ้าห่มออกมาห่อกาย ขยับออกห่างจากเขา ตั้งใจจะเข้าห้องน้ำ แต่ต้องหยุดตัวเองทันทีเมื่อเขาคว้าเธอไปกักกันไว้ในอ้อมกอด... “ทำไมถึงไม่เข้าห้องน้ำในห้องทำงานของผม” กุลนิภาเบนหน้าไปมองเขาทั้งที่ไม่อยากมอง เพราะเธออยากรู้ว่าทำไมเขาถึงติดใจเรื่องนี้นัก... เขาเป็นบ้าอะไร “ฉันแค่ไม่อยากใช้ มันเป็นห้องน้ำส่วนตัวของคุณ” “คุณรังเกียจ? แล้วทีอย่างนี้ล่ะ เราอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน นอนเตียงเดียวกัน ใช้ห้องน้ำเดียวกัน ทำไมคุณถึงทำได้&
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more

บทที่ 22

 เธอไม่ได้ละอายต่อการกระทำของตัวเอง เพราะเธอยืนยันคำเดิมว่าไม่เคยคิดจะจับเขา การเข้ามาทำงานของเธอไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง เธอแค่ต้องการทำงาน แต่เธอกำลังรู้สึกละอายต่อการกระทำของแม่ต่างหาก สายเรียกเข้าดังขึ้นมา เป็นเสียงจากโทรศัพท์มือถือของชนกันต์ กุลนิภามองตามทิศทางของเสียง...มันดังมาจากหน้าเตียงนอนนั่นเอง “หยิบให้หน่อยสิ” เขาสั่งพลางคลายอ้อมแขนออกจากเธอ กุลนิภาทำตามอย่างไม่คิดค้าน เพราะถือว่าตัวเองอยู่ใกล้มันมากกว่าเขา หญิงสาวกระชับผ้าห่มห่อร่าง แล้วขยับกายไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงสแล็กส์สีดำที่ถูกถอดกองไว้หน้าเตียงมาส่งให้เขา หากสายตาเจ้ากรรมดันเหลือบเห็นชื่อของเจ้าของสายบนหน้าจอโทรศัพท์เข้าเสียแล้ว คุณไอซ์... หัวใจกระตุก เธอพยายามรักษาสีหน้าเอาไว้ แล้วฉวยโอกาสในขณะที่เขากำลังรับสายรีบลุกออกจากเตียงนอนโดยไว กุลนิภาชำระล้างร่างกายไม่นาน แต่เธอยังถ่วงเวลาจนมั่นใจว่าชนกันต์พูดสายกับอรรพีเสร็จแล้ว เมื่อเธอเดินออกมา จึงเห็นเขานั่งกอดอกพิงหัวเตียงอยู่  ดวงตาคมทอดมองเธอนิ่งๆ มั
last updateLast Updated : 2024-12-08
Read more

บทที่ 23

รถพอร์เชอคันสีเหลืองสดชะลอความเร็วเมื่อมาถึงหน้าร้านขายยา บริเวณหน้าร้านไม่มีที่จอดรถ ชนกันต์จึงต้องเคลื่อนรถผ่านไปอย่างช้าๆ เพื่อตรงไปยังที่จอดรถชั่วคราวที่เขาหมายตาเอาไว้ แต่มันอยู่ห่างจากร้านขายยาพอสมควร “ฉันจะเข้าไปซื้อของคนเดียว คุณนำรถไปจอดรอฉันก็แล้วกันค่ะ พอซื้อเสร็จแล้วฉันจะไปหาคุณเอง หรือถ้าฉันไปหาคุณช้า คุณจะไปทำธุระเลยก็ได้ ฉันจะเดินกลับคอนโดเอง”“ผมจะรอคุณ”ชนกันต์บอกเสียงเข้ม กุลนิภาจึงไม่เถียงและไม่พยายามเสนอทางเลือกอื่นให้เขาอีกหญิงสาวก้าวลงจากรถคันหรูแล้วตรงไปยังประตูร้านขายยา เมื่อชำเลืองมองรถคันนั้น แล้วเห็นว่ามันเคลื่อนห่างออกไปแล้ว เธอจึงผลักประตูกระจกแล้วบอกกับเภสัชกรที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ “ขอซื้อชุดตรวจการตั้งครรภ์ค่ะ”“น้องมาซื้อชุดตรวจการตั้งครรภ์เหมือนกันหรือคะ ของพี่ประจำเดือนขาดไปเดือนกว่าแล้ว พี่กำลังลุ้นจะมีเจ้าตัวเล็กอยู่เลยค่ะ”ไม่ใช่คำพูดของเภสัชกร แต่เป็นคำพูดของหญิงสาววัยประมาณสามส
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more

บทที่ 24

“ฉันกำลังบอกคุณกันต์ว่าเขาไม่ได้มาสาย แต่เป็นพวกเราเองที่นัดกันโดยไม่ได้ถามเวลาที่เขาสะดวกก่อน เขาเลยต้องตามมาทีหลังพวกเรา” “อ๋อ! เรื่องนี้เอง ไม่เป็นไรค่ะคุณกันต์ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น” เพื่อนสาวเออออตามอรรพี เพราะหน้าที่ของพวกเธอก็คือทำให้ชนกันต์เกิดความสะดวกสบายใจที่จะเข้ามาร่วมสังสรรค์กับกลุ่มของพวกเธอ  ในขณะที่ชนกันต์กำลังสังสรรค์กับเซเลบสาวพร้อมกับเพื่อนของเธอ คนที่เขาขับรถมาส่งที่คอนโดมิเนียมกลับกำลังนั่งคู้ตัวอยู่บนโซฟาตามลำพัง ในมือมีชุดตรวจการตั้งครรภ์ที่เพิ่งใช้งาน เธอถือมันไว้อย่างนั้น แล้วเพ่งมองขีดสีแดงสองขีดที่ปรากฎบนแท่งสีขาวด้วยหัวใจหนักอึ้ง “ลูก? เราท้อง…” มันไม่ใช่ฝัน กุลนิภาไม่อาจหลอกตัวเองว่าผลตรวจการตั้งครรภ์คลาดเคลื่อน เพราะผลที่ได้จากการตรวจในร้านขายยาก็ให้ผลตรงกับการตรวจในครั้งนี้ ซึ่งต่างกับผู้หญิงอีกคนที่ให้ผลตรงกันข้าม เธอคนนั้นผิดหวังเป็นอย่างมากที่ยังไม่ตั้งครรภ์ ในขณะที่กุลนิภาได้แต่ยืนนิ่งงัน เพราะรู้สึกชาหนึบไปทั้งตัว ‘พี่ยินดีกับน
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more

บทที่ 25

ก่อนเข้ามาในห้องนอน กุลนิภาไม่ทันได้ดูนาฬิกา เธอจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไร รู้เพียงว่ามันคงดึกมากแล้ว แต่คนข้างนอกยังไม่เข้ามานอน ส่วนตัวเธอเองดันตาสว่าง ความง่วงนอนก่อนหน้านี้ปลิวหายไปแล้วหญิงสาวนอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง พลันต้องหยุดตัวเองเมื่อได้ยินเสียงกีตาร์ลอยเข้ามา เธอเผลอกลั้นลมหายใจไปกับจังหวะดนตรีที่คุ้นเคย มันเป็นจังหวะเพลงที่ชนกันต์เคยเล่นกีตาร์และร้องให้เธอได้ยินยามที่เธอมาอยู่กับเขาในช่วงแรกๆฉันเรียกคุณว่าที่รักได้ไหมคุณจะเป็นเพื่อนกับฉันได้ไหมคุณจะเป็นคนรักของฉันจนถึงวันสุดท้ายของชีวิตได้ไหมให้ฉันแสดงให้คุณเห็นถึงความรักโดยไม่มีการเสแสร้งใดๆ[แปลจากเพลง At My Worst]ช่วงเวลาที่แย่ที่สุดของฉัน...กุลนิภาไม่เคยรู้ว่าในแต่ละครั้งที่ชนกันต์เล่นกีตาร์และร้องเพลงนี้ เขาอยู่ในอารมณ์ไหน เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการสื่อเพลงนี้ถึงตัวเขาเองหรือแทนความรู้สึกของเธอ...หรือสุดท้ายเขาอาจไม่ได้คิดอะไรเลยในครั้งก่อนนั้นเธอซาบซึ้งไปกับบทเพลง แอบลอบมองใบหน้าขอ
last updateLast Updated : 2024-12-11
Read more

บทที่ 26

บ้านสองชั้นที่ตั้งอยู่ริมคลองของคุณวิวรรณในวันนี้เงียบเหงา เพราะหลังจากกุลนิภาย้ายไปอยู่ที่คอนโดมิเนียมกับลูกชายเศรษฐีใหญ่ที่นางหมายมั่นปั้นมือว่าจะเอาเขามาเป็นลูกเขยให้ได้นั้น เจ้าตัวก็ห่างจากนางไปเลย ในช่วงแรกคุณวิวรรณหลงคิดว่าลูกสาวสุขสบายดี นางจึงตั้งใจที่จะให้ความเป็นส่วนตัวกับลูกสาวอย่างเต็มที่ แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้ นางกลับได้รู้ว่าแท้จริงฝ่ายชายไม่ได้ยกย่องลูกสาวเกินกว่าฐานะปัจจุบัน…สถานะของกุลนิภาจึงไม่ต่างกับผู้หญิงแก้ขัดของชนกันต์  “ปุ้มไม่รู้ว่าน้องอิงกลับมาจากต่างประเทศแล้ว ตอนนี้น้องอิงทำงานที่ไหนหรือคะ” ม.ร.ว.ปวีณ์นุชผู้มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของนางถามมาจากปลายสาย คุณวิวรรณที่เผลอปล่อยความคิดล่องลอยไปไกลถึงกับเกิดอาการอ้ำอึ้ง ยอมรับว่านางรู้สึกอับอายจนไม่อยากเล่าเรื่องในครอบครัวให้ใครฟัง โดยเฉพาะญาติๆ ของตัวเอง...ชะรอยอีกฝ่ายจะรู้ถึงความลำบากใจของนาง เธอจึงเปลี่ยนเรื่องคุยเสีย “ตอนน้องอิงเป็นเด็ก น้องอิงหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ตอนนี้โตเป็นสาวแล้วก็คงสวยมากใช่ไหมคะ เมื่อก่อนใครเห็นใครก็รัก เพราะน้องอิงมีท่า
last updateLast Updated : 2024-12-19
Read more

บทที่ 27

 กุลนิภาลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องครัว เมื่อมั่นใจว่าพ้นจากสายตาของชนกันต์แล้ว เธอจึงดึงกระดาษทิชชูมาซับน้ำใสที่เอ่อท้นออกมาทางหางตาไม่รู้จะย้ำบอกตัวเองอย่างไรดีว่าเธอควรเลิกน้อยใจเขาได้แล้ว เพราะเธอไม่มีสิทธิ์รู้สึกเช่นนั้น ลูกของเธอก็เช่นกัน เมื่อเธอตัดสินใจที่จะไม่ให้ชนกันต์รู้เรื่องลูก เธอไม่ต้องการให้เขาเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง เธอก็ต้องไม่รู้สึกอ่อนไหวและไม่น้อยใจ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตามรถสปอร์ตคันสีเหลืองสดแล่นมาจอดหน้าบ้านราชเวคิน คนขับรถก้าวลงมาจากรถ และเขาต้องเปิดยิ้มกว้างเมื่อเจ้าความสดใสประจำบ้านมายืนยิ้มแฉ่งรอรับ“กันต์มาแย้ว เย่นกับป๊อมนะ”“อากันต์เพิ่งมาถึงบ้าน แทนที่จะเอาน้ำมาให้กิน กลับชวนอากันต์เล่นนะเรา”ชนกันต์เย้าขณะยกร่างป้อมขึ้นสู่อ้อมแขน เจ้าตัวน้อยขยับขยุกขยิก แล้วดึงห่อสีน้ำตาลออกมาจากกระเป๋ากางเกงขาสั้น“ป๊อมมีช็อกแลตน้า”ทั้งคำพูดทั้งสีหน้า รวมถึงห่อช็อกโกแลตยับย่นที่เจ้าตัวเอาออกมามาโชว์ ทำให้ค
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

บทที่ 28

อรรพีไม่มีข่าวเสียหาย ถึงแม้เธอได้โลดแล่นอยู่ในวงการบันเทิงมาหลายปีแล้วก็ตาม การพูดจาและวางตัวของเธอก็ดูดี ท่าทางฉลาดเฉลียวทันคนสมเป็นผู้หญิงยุคใหม่ ช่างถูกใจนางจริงๆ...แต่ติดนิดเดียวตรงที่อรรพีเคยให้สัมภาษณ์ถึงทัศนคติการมีชีวิตคู่ว่าเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เธอก็อยากจะแต่งงาน แต่เธอไม่ต้องการมีลูก เพราะเธอเชื่อว่าเพียงแค่คนสองคนที่รักและเข้าใจกันก็สามารถสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์ได้โดยไม่ต้องมีโซ่ทองคล้องใจ “สรุปว่าถ้าเจ้ากันต์กับหนูไอซ์ตกลงเป็นแฟนกัน คุณก็ให้การ์ดผ่านพวกเขาเลยใช่ไหม” “รดาต้องให้ผ่านอยู่แล้วค่ะ สำหรับเรื่องพวกนี้ รดาตามใจลูกทุกคน ขอแค่เธอเป็นผู้หญิงที่ดี ไม่มีเรื่องเสียหายมาให้ครอบครัวเราต้องพลอยอับอายไปด้วยก็พอ เพราะรดาอยากได้ผู้หญิงที่รักลูกของเราจริงๆ มาเป็นลูกสะใภ้” คุณเนตรรู้ว่าคุณอมลรดากลัวผู้หญิงอีกจำพวกที่อาจเข้ามาพัวพันและทำให้ชนกันต์ต้องเสื่อมเสีย เขาจึงปิดเรื่องที่ลูกชายพาผู้หญิงที่เลี้ยงไว้ไปที่บริษัท แถมยังให้เจ้าหล่อนเข้าไปนั่งรออยู่ในห้องทำงานส่วนตัว...รับรองเลยว่าถ้าหากคุณอมลรดารู้เรื่องนี้ นางจะต้
last updateLast Updated : 2024-12-21
Read more

บทที่ 29

เช้าวันใหม่ กุลนิภาตื่นขึ้นมาด้วยอาการศีรษะหนักอึ้ง เพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะนอนหลับก็ปาเข้าไปเกือบตีสาม เธอเข้าไปอาบน้ำและแต่งตัวเพื่อเตรียมไปโรงพยาบาล เธอทำทุกอย่างเหมือนหุ่นยนต์ เธอออกคำสั่งให้ตัวเองลุกขึ้นมาทำ...แม้แต่การเดินไปตามถนนในซอยเพื่อตรงไปยังสถานีรถไฟฟ้าที่อยู่ห่างจากคอนโดมิเนียมเกือบห้าร้อยเมตร...ท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวในยามสาย แต่เธอก็เดินไปถึงทั้งที่ไม่เคยเดินในเส้นทางนี้มาก่อน ซึ่งมันทำให้เธอเหนื่อยหอบอยู่เหมือนกันกุลนิภาไม่คิดจะทรมานตัวเอง เธอไม่มีเหตุผลที่จะทำเช่นนั้น แต่เธอแค่ลองใช้ชีวิตในอีกรูปแบบ เพราะอีกไม่นานเธออาจต้องเผชิญกับมันโรงพยาบาลรัฐขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ติดกับสถานีรถไฟฟ้าเป็นโรงพยาบาลที่กุลนิภาเลือกมาฝากครรภ์ เธอมีเหตุผลสองข้อ นั่นคือที่แห่งนี้พลุกพล่านด้วยคนไข้ที่มาใช้บริการ เธอจึงหวังว่าตัวเองคงไม่บังเอิญเจอคนรู้จัก ส่วนอีกข้อนั้นคือเธอมีข้อจำกัดเรื่องค่าใช้จ่าย ตอนนี้เธอแทบไม่มีเงินติดตัว ทั้งเนื้อทั้งตัวเธอมีเงินสดแค่ไม่กี่พันบาท ส่วนเงินในบัญชีนั้นแทบไม่เหลือแล้ว หญิงสาวผิว
last updateLast Updated : 2024-12-22
Read more

บทที่ 30

คุณตั้งครรภ์ได้สิบสองสัปดาห์แล้วค่ะ ระยะนี้อาการอ่อนเพลียจะลดลง แต่อาการวิงเวียนศีรษะยังมีอีกสักพัก คุณอาจมีอาการปวดหัว พยายามพักผ่อนให้เพียงพอและทำจิตใจให้ผ่อนคลาย ถ้าเราไม่เครียดก็จะลดอาการพวกนี้ลงได้ค่ะ” แพทย์หญิงท่าทางใจดีบอกด้วยเสียงนุ่มนวล แม้อาการหลายอย่างบ่งบอกอย่างชัดเจน รวมถึงผลตรวจจากชุดทดสอบการตั้งครรภ์บอกว่าเธอท้อง แต่เมื่อฟังคำยืนยันจากคุณหมอซ้ำอีกที กุลนิภาก็เกิดอาการใจสั่นและมือเย็นขึ้นมา “ระยะนี้หมออยากให้คุณสังเกตตัวเองอย่างใกล้ชิด เพราะช่วงนี้ปากมดลูกมีความเปราะบาง การมีเพศสัมพันธ์ตามปกติก็อาจจะทำให้มีเลือดออกเล็กน้อยได้ มันไม่เป็นอันตราย แต่ถ้าเลือดออกมากและมีอาการปวดท้องก็ต้องรีบมาพบหมอ” “ค่ะ...ได้ค่ะ” คุณหมอพูดอีกหลายคำ กุลนิภาพยายามตั้งใจฟัง แต่ยอมรับว่าหลายช่วงหลายตอนเธอเกิดอาการหูอื้อตาลาย กระทั่งขั้นตอนการพบหมอเสร็จสิ้นลง เธอจึงเดินออกมาจากห้องตรวจด้วยอาการใจลอย รู้สึกใจหวิวๆ คล้ายจะเป็นลม ได้แต่พยายามประคองตัวเองเอาไว้ กุลนิภารับใบนัดมาพบหมอครั้งต่อไป นั่นก็คืออีกสี่สัปดาห
last updateLast Updated : 2024-12-23
Read more
PREV
1234
DMCA.com Protection Status