All Chapters of วันไนต์ ไม่ไร้รัก: Chapter 11 - Chapter 20

ชยกรกับเมฆาพากันมาที่ห้องอาหารของโรงพยาบาล ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปซื้อข้าวแล้วกลับมาเจอกันที่โต๊ะ“แคทนั่งด้วยได้ไหมคะ”ระหว่างที่กำลังลงมือกันอยู่ เสียงหวานของผู้หญิงก็ดังขึ้น ทั้งสองหนุ่มเงยหน้ามองพร้อมกัน ก็เห็นแคทริยายืนอยู่พร้อมกับจานข้าวในมือ“เอ่อ ครับ” เมฆาสบตากับชยกรก่อนตอบเสียงอ้อมแอ้มออกมา“เดี๋ยวนี้แคทไม่ค่อยได้เจอคุณ 2 คนเลย คนไข้เยอะเหรอคะ”“ของผมพอประมาณครับ ส่วนของหมอหนึ่งน่าจะยุ่งๆ เรื่องเตรียมตัวไปขอสาว” เมฆาหย่อนระเบิดลูกใหญ่“คะ เพิ่งคบไม่นานไม่ใช่เหรอคะ จะแต่งแล้วเหรอ” แคทริยามีอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัด“ครับ พ่อแม่เราเป็นเพื่อนกันพอดี หน้าที่การงานของเขาก็เข้าที่เข้าทางแล้ว เลยว่าจะไปคุยกันในเร็วๆ นี้ครับ” ชยกรตอบน้ำเสียงจริงจัง“เอ่อ ค่ะ” แคทริยาหน้าเจื่อนลง“เออ ฉันว่าจะถาม แล้วชมพูพูดถึงยัยปลาการ์ตูนให้นายฟังบ้างไหม” เมฆาพาทั้งคู่เปลี่ยนเรื่องคุย“ไม่นะ”“แปลกนะ ยัยนั่นไม่นินทาฉันเลยเหรอ”“ทำอะไรให้เขามานินทาล่ะ”“เรื่องของผู้ชายแหละน่า”ชยกรส่ายหน้าอ่อนใจกับความเจ้าชู้ของเมฆา ตัวเขาเองก็เคยเจ้าชู้ แต่เขาเลือกกินและออกไปกินข้างนอก ไม่พาเข้าไปกินที่บ้านหรือคอนโด

1 เดือนผ่านไป การรีโนเวทห้องของชมพูแพรก็เริ่มต้นขึ้น ซึ่งก็คงต้องใช้เวลาสักพักถึงจะเสร็จ ชมพูแพรจึงย้ายไปพักอยู่ห้องของชยกรเป็นการชั่วคราว แต่ถึงเธอไม่ได้ย้ายมาห้องนี้ ปกติเขาก็ไปอยู่กับเธออยู่แล้ว จึงไม่ได้มีปัญหาในการปรับตัวเท่าไหร่นัก“วันนี้ไปเล่นที่โรงพยาบาลหรือเปล่า” ชยกรถามชมพูแพรระหว่างที่เขากำลังใส่เสื้อเชิ้ตสีพื้นตามที่เขาชอบ“ว่าจะไม่นะคะ”“งั้นก็อย่าออกไปซนที่ไหนล่ะ หรือถ้าจะไปก็โทรไปบอกพี่ด้วย”“ค่าๆ ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวสาย”ชายหนุ่มเดินกลับมายังฝั่งห้องนอน โน้มตัวจุมพิตแก้มนวลที่เจ้าของยังนอนเล่นอยู่บนเตียง ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องนอนไปหลังจากที่ชยกรออกจากห้องนอนไป ชมพูแพรยังนอนอุตุอยู่บนเตียงอีกพักใหญ่ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้น แล้วอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปห้างสรรพสินค้า จนเมื่อออกจากคอนโดแล้วถึงโทรไปบอกชยกรเมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้า หญิงสาวตั้งใจว่าจะซื้อของใช้ก่อนกลับคอนโดจึงเดินดูของตามร้านต่างๆ แต่พอเธอเดินเล่นไปเรื่อยๆ ก็บังเอิญได้เจอกับบิดาที่ออกมาพบกับลูกค้ารายใหญ่พอดี จึงเข้าไปทักทาย“พ่อ มาทำอะไรคะ” ชมพูแพรเดินเข้าไปทักทายบิดาที่กำลังเดินอยู่“อ้าว ไง เจ้าตัวแสบ พ่อมาพบก

เรือนร่างบอบบางขยับหันหน้าหาชายหนุ่ม ขาเรียวกางออกคร่อมหน้าตักแกร่ง มือเล็กที่จับแก่นเนื้อลำใหญ่อยู่ขยับรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ เธอโน้มตัวไปข้างหน้า ใบหน้าหวานยื่นเข้าไปใกล้เขา ดวงตาสองคู่สบกัน ริมฝีปากนุ่มเป็นฝ่ายแนบลงไปก่อนจนชยกรที่เป็นฝ่ายรับคำรามพอใจลิ้นเรียวไล่ต้อนให้เขาเผยอริมฝีปากให้เธอเข้าไปทักทายลิ้นหนาเล่น เขาตอบกลับเธออย่างอ่อนหวานจนหญิงสาวรู้สึกได้มือหนาเคลื่อนมากอบกุมดอกบัวดอกใหญ่คู่สวย บีบเคล้นทักทายมันเล่น มืออีกข้างแตะกลีบดอกไม้อวบอูมด้านล่างแหวกมันให้แยกออกจากกัน ก่อนจะสอดนิ้วยาวเข้าไปทักทายข้างในหญิงสาวแยกเรียวขาออกจากกันอำนวยความสะดวกให้เขาโดยอัตโนมัติ เรียกเสียงครางในลำคอหนาด้วยความพอใจ ใบหน้าหวานซบลงกับบ่ากว้าง เมื่อเขาขยับนิ้วเข้าออกในร่องรักของเธอเนิบนาบ ปลายนิ้วโป้งบนคลึงเม็ดเกสรอย่างปลุกเร้าเมื่อเห็นว่าอารมณ์คนตัวเล็กเริ่มได้ที่ เขาก็จับเอวบางยกร่างเธอขึ้นแล้วกดลงครอบครองลำเอ็นใหญ่ลงจนสุดในคราวเดียว“อ๊ายยยยย”หญิงสาวหวีดร้องลั่นห้องน้ำ แม้แต่ตัวเขาเองยังต้องกัดฟันกรอดกับความแน่น จนตัวเองก็ทรมานไม่ต่างจากคนด้านบนฝ่ามือใหญ่โอบแผ่นหลังบางให้หงายตัวไปข้างหลัง ร่

“วันนี้วันที่ 1 ต้นหอมมาเริ่มงานวันนี้วันแรกใช่ไหมคะ” ชมพูแพรถามขึ้นมาขณะที่กำลังนั่งอยู่บนรถที่ชยกรขับไปโรงพยาบาล“คงงั้นมั้งคะ พนักงานทุกคนที่เข้าใหม่เริ่มงานวันที่ 1 ทั้งหมด” ชายหนุ่มบอกโดยไม่ได้คิดอะไร เพราะเขากำลังใช้สมาธิในการขับรถ“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ชมพูก็อาจจะได้เจอน่ะสิคะ”“ก็ถ้าชมพูลงไปชั้นล่างเพ่อไปหาซื้อขนมตามปกติก็คงเจอค่ะ”“น่าสนใจจัง”“หืม.....”ชายหนุ่มเลิกคิ้วแล้วหันไปมองคนตัวเล็กระหว่างที่รถกำลังติดไฟแดงที่สี่แยกก่อนถึงโรงพยาบาล เขาเดาไม่ออกว่าเธอคิดจะทำอะไร“ไม่มีอะไรค่ะ” ชมพูแพรยิ้มหวานแล้วทำหน้าเฉย“จะทำอะไรก็ระวังตัวด้วยนะคะ”“รับทราบค่ะ”ชยกรหันมาสนใจกับบนท้องถนนต่อเมื่อสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว จนเมื่อมาถึงโรงพยาบาลและรถถูกจอดเข้าที่เรียบร้อย ชมพูแพรก็แยกกับเขาเพื่อลงไปซื้อขนมกับเครื่องดื่มเหมือนเช่นทุกครั้งที่เธอมา แต่ต่างกันตรงที่ว่าตอนนี้เจ้าหน้าที่และบุคลากรในโรงพยาบาลทุกคนรู้กันหมดแล้วว่าเธอคือแฟนสาวที่กำลังจะแต่งงานของชยกร ลูกชายคนเดียวของเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้ และเป็นคนที่ชัชชาติรักและยอมรับอีกด้วยคนตัวเล็กเดินออกไปซื้อขนมและเครื่องดื่มจนเต็มสองม

“จะตี 1 แล้วค่ะคนสวย ไปนอนได้แล้วนะคะ”“ไม่ไปค่ะ”“ดึกแล้วนะ”“พรุ่งนี้วันหยุดนะคะ”“ตามใจค่ะ”ชมพูแพรนอนเล่นโดยไม่สนใจเขาอีก ส่วนชายหนุ่มเองก็พุ่งความสนใจไปที่หน้าจอของตัวเองเช่นกัน บรรยากาศในห้องจึงตกอยู่ท่ามกลางความเงียบสนิทเกือบชั่วโมง กว่าที่ร่างสูงจะวางแท็บเล็ตในมือลงบนโต๊ะ ดวงตาคมมองร่างกายบอบบางที่นอนหนุนตักเขาอยู่ พลันสิ่งที่ควรจะหลับก็ดันตื่นขึ้นมา“ชมพู”“คะ”“พี่ตื่นแล้วค่ะ”“คะ?.....อ๋อ” คนตัวเล็กขยับลุกขึ้นนั่งเมื่อรู้สึกว่าข้างแก้มของเธอกำลังถูกอะไรบางอย่างดันอยู่“จัดการให้หน่อยค่ะ”“แต่ชมพูไม่หิวนี่คะ”“ชมพูไม่หิว แต่พี่หิว จะไม่สงสารพี่หน่อยเหรอคะ มันตื่นแล้วนะคะ”“เอาแต่ใจจังเลยค่ะ”“นะคะ”หญิงสาวอมยิ้ม เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่ขยับตัวลงไปนั่งคุกเข่าที่พื้นอยู่ตรงกลางหว่างขอของเขา โดยที่ร่างสูงก็ช่วยเธอด้วยกายขยับตัวลุกขึ้นแล้วถอดกางเกงนอนของตัวเองเหวี่ยงออกไปชมพูแพรรอจนเขานั่งลงบนโซฟาเรียบร้อย ดวงตากลมโตเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลา มือเล็กกอบกุมลำเนื้อแข็งที่กำลังตั้งชันเอาไว้แล้วรูดมันขึ้นลงเป็นจังหวะ ก่อนจะขยับให้มันเข้าไปในปาก มันเข้าไปได้แค่เพียงส่วนหัวจนเธอต้องโน้มตัว