All Chapters of UNCHAINED MY HEART : Chapter 191 - Chapter 200

Sa kabila ng emosyonal na pag-uusap na iyon, ramdam ni Jasmine ang bigat ng mga pangako at ang mga kahulugan ng mga salitang iyon. Ang puso niya ay tumaas sa tuwa, ngunit ramdam pa rin niya ang kabigatan ng responsibilidad na dala ng mga pangako ni Michael. Pinipilit niyang maging matatag, ngunit alam niyang hindi magiging madali ang lahat. Gayunpaman, sa bawat sandali ng pagmamahalan at pagtanggap, mas lalo niyang nakikita kung paano magtatagumpay sila.Si Michael ay tumingala kay Roberto, at sa kabila ng mga alalahanin, nakikita niya ang isang malalim na respeto para sa ama ni Jasmine. Ang mga mata ni Roberto ay puno ng pagmamahal at proteksyon para kay Jasmine, at ramdam na ramdam ito ni Michael. Hindi niya lang mahal si Jasmine; tinatanggap din niya ang pamilya nito bilang bahagi ng kanyang buhay.Nang matapos ang usapan, si Roberto at Lilia ay nagtulungan na maglatag ng hapag-kubo sa kanilang kwarto, nag-uusap sa gilid tungkol sa kahalagahan ng pagtanggap at tiwala sa tamang tao.

"Siguro makakapagbigay ako ng isa sa mga iyon," sagot ko, nakangiti sa sarili. Siya ang humihiling ng banayad at komportableng sex, pero kailangan kong aminin na mukhang maganda rin ito para sa akin.Habang minamasahe ko ang kanyang g-spot, dahan-dahan niyang itinaas ang isang kamay upang laruin ang kanyang mga suso. Ang kanyang paghinga ay mabagal at malalim, relaxed kaysa sa masaya. Sa sitwasyon, bagay iyon. Gayunpaman, nakakakuha pa rin ako ng tahimik na mga ungol habang pinapasok ko ang aking mga daliri sa loob niya.Nagpasya akong itulak ang mga bagay pasulong ng kaunti, lumapit ako at dinala ang aking mukha malapit sa kanyang singit. Umiinit mula sa kanya habang bumababa ako upang ipatong ang aking mga labi sa kanyang clit. Narinig kong huminga siya ng malalim, at nagpatuloy akong dahan-dahang dilaan. Hindi nagtagal at inabot niya ang kanyang kamay sa aking buhok, pinapadapo ang kanyang kamay sa aking ulo habang bumababa ako sa kanya."Mmm," ungol niya habang sinisimulan kong si

Kahit na natutulog pa si Jasmine, naramdaman niya ang paggalaw ni Michael at agad itong gumising. Binuksan niya ang mata at ngumiti ng malumanay. "Michael," sabi ni Jasmine habang pinupunasan ang mga mata. "Mag-ingat ka sa daan, ha?"Tinutok ni Michael ang kanyang mata kay Jasmine at ngumiti. "Oo, mahal. Babangon din ako para magtrabaho. Pero sana hindi tayo magka-layo ng matagal. Hindi ko kayang maging malayo sa'yo." Saka niya iniwasan ang mga mata ni Jasmine at tinanggal ang ilang mga hibla ng buhok na dumapo sa kanyang mukha.Bumangon si Jasmine at iniabot ang mga kamay sa kanya. "Salamat sa lahat ng ginawa mo para sa akin, Michael. Mag-ingat ka."Nagyakap sila ng mahigpit, na para bang pinapalakas nila ang isa't isa para sa mga susunod na araw. Matapos ang ilang sandali, kumalas si Michael mula sa yakap, tumingin sa mata ni Jasmine, at sinabing, "Magkikita tayo mamaya, mahal.""Oo, magkikita tayo," sagot ni Jasmine, ang ngiti ay puno ng pagmamahal. "Laging makikita sa mga mata ko

Inisip niya ang mga investors na nawalan ng kanilang pera, ang mga pangarap na napako dahil sa kasakiman ng ilang tao. Hindi maaaring basta-basta lang na mawala ang pagkakataon nilang makuha ang katarungan. Isang malaking hamon ang kanilang tatahakin, ngunit may determinasyon siya sa kanyang puso.Bumalik siya sa kanyang mesa at nagsimulang mag-review ng mga dokumento, nagsusuri ng mga detalye ng kaso ni Venus. Habang ginagawa ito, iniisip din niya ang mga mahalaga niyang tao—si Jasmine at ang kanyang pamilya—na patuloy na nagbibigay lakas sa kanya. Alam niyang hindi siya nag-iisa sa mga pagsubok na darating."May mga tao akong hindi pwedeng pabayaan," bulong ni Michael sa sarili habang tinutok ang mata sa mga papeles. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi nang maisip niyang sa bawat tagumpay sa kaso, magiging mas magaan ang buhay ng mga taong naapektohan ng mga maling gawain.Kahit na mahirap at puno ng pagsubok, tiwala siya na sa tulong ng mga taong may malasakit, makakamtan nila

Habang patuloy sila sa biyahe, ramdam ang init ng kanilang pagkakaintindihan at suporta sa isa’t isa. Sa gitna ng katahimikan, napaisip si Michael kung gaano siya kaswerte na si Jasmine ang kasama niya sa bawat hakbang ng kanyang buhay—hindi lamang bilang isang kasintahan kundi bilang isang katuwang na handang harapin ang anumang hamon."Alam mo, Jasmine," basag ni Michael sa katahimikan, "hindi ko alam kung paano ko malalampasan ang lahat ng ito kung wala ka. Parang lahat ng bigat ng mundo ay gumagaan kapag nandiyan ka."Ngumiti si Jasmine, hinawakan ang kamay ni Michael na nasa kambyo ng sasakyan, at tumingin sa kanya ng may lambing. "Mahal, hindi mo kailangang mag-isa sa laban. Lahat ng hamon ay kaya nating harapin basta't magkasama tayo. Hindi lang ikaw ang humaharap sa mga problema mo; kasama mo ako sa bawat hakbang."Ang kanilang mga mata ay nagtagpo, puno ng pangako at pagmamahal. Sa mga sandaling iyon, tila naglaho ang lahat ng kanilang pagod at alalahanin. Ang pagmamahal nila