บททั้งหมดของ ยั่ว: บทที่ 1 - บทที่ 3

เช้าอันแสนสดใสที่พระอาทิตย์กำลังจะโผล่พ้นเส้นขอบฟ้า ฉันนั่งอยู่บริเวณริมสระว่ายน้ำของคอนโดมีเนียมที่มีภาพของริมแม่น้ำเป็นฉากอันสวย งามอยู่เบื้องหน้า พระอาทิตย์ที่กำลังเคลื่อนตัวค่อยๆ โผล่พ้นขอบฟ้าทำให้ภาพที่กำลังมองอยู่ช่างดูมีมนต์เสน่ห์ แว่นกันแดดถูกนำมาสวมใส่ เมื่อแสงเรืองรองเริ่มส่องประกายให้เห็น ณ บริเวณนี้ สามารถมองเห็นวิวของแม่น้ำสายใหญ่ซึ่งเป็นสายหลัก ยามเมื่อพระอาทิตย์ทอแสง น้ำในแม่น้ำจะส่องประกายระยิบระยับ แต่ภาพเหล่านั้นถูกเบนความในใจไปในทันที เมื่อสาวร่างระหงหรือควรจะบอกว่า รูปร่างสะโอดสะองกำลังก้าวย่างผ่านไปนั่งลงที่เก้าอี้ถัดจากของฉันไปไม่มากนัก เสื้อคลุมค่อยๆ ถูกถอดออก เผยให้เห็นเรือนร่าง ซึ่งขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังอดที่จะลอบมองไม่ได้ บั้นท้ายกลมกลึงได้รูปทำให้หัวใจรู้สึกหวั่นไหวชอบกล จนต้องคอยเตือนตัวเองว่า ผู้หญิงนะ เราเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แต่สายตาไม่ได้ละไปจากส่วนเว้าส่วนโค้งบนเรือนร่างของเธอคนนั้นเลย แว่นถูกขยับลงเล็กน้อย ทำทั้งๆ ที่รู้ว่าการมองคนอื่นลอดแว่นเป็นการเสียมารยาท ฉันจึงจำต้องเลื่อนแว่นกันแดดขึ้นมาเหมือนเดิม แต่อีกใจหนึ่งนึกอยากจะถอดออก เพราะแว่น

ปยุดาหันไปมองทางด้านหลัง เพราะกำลังรู้สึกว่า ถูกจ้องมองหรือบางทีอาจจะได้พบเจอคนรู้จักในขณะที่เข้ามาเดินอยู่ในห้างสรรพสินค้าใหญ่กลางใจเมือง แต่หันไปไม่พบใครที่เป็นคนที่ตัวเองรู้จักเลย มองดูบริเวณโดย รอบแทบจะไม่เห็นใคร จะมีเพียงพนักงานที่ทำงานของตัวเองและไม่ได้สนใจอะไรในตัวเธอเลยด้วยซ้ำ เจ้าตัวถอนใจกับความวิตกกังวล หลังจากได้ออก แบบเครื่องประดับรูปดวงตาซึ่งกำลังจะออกจำหน่ายในเร็วๆ นี้ “ท่าจะเป็นบ้านะ เรา ทำไมถึงได้รู้สึกว่าถูกจ้องมองอยู่ตลอดเวลาเลยนะ” ปยุดาหัวเราะเล็กๆ รู้สึกร่างกายเย็นเฉียบคล้ายกับกำลังลงไปแช่อยู่ ในสระว่ายน้ำ ความเย็นนั้นทำให้หัวใจรู้สึกสดชื่นขึ้น ปยุดาสัมผัสได้ถึงความเย็นที่ไม่ใช่จากเครื่องปรับอาการภายในอาคาร แต่เป็นความรู้สึกสดชื่นจากการที่มีน้ำสัมผัสอยู่บนเรือนร่างมากกว่า และที่สำคัญความรู้สึกนั้นคล้ายกับการลงไปแช่อยู่ในสระว่ายน้ำอย่างสบายอารมณ์ ปยุดายืนหยุดนิ่งหลับตาด้วยอยากสัมผัสความรู้สึกสดชื่นนั้นเอาไว้ บางทีความรู้สึกดีๆ สามารถก่อตัวขึ้นมาในหัวใจได้โดยที่ไม่ต้องทำอะไร แค่เพียงกำหนดจิตให้สงบนิ่งและยอมรับในสิ่งที่เข้ามาในชีวิต ซึ่งอาจจะดู