All Chapters of เล่ห์รักเมียเด็ก: Chapter 11 - Chapter 20

 @ The Spaceตึก ตึกเสียงส้นสูงสีดำเงาวับโลหะสีทองปลายรองเท้าหัวแหลมแบรนด์หรูสะท้อนแสงไฟที่สาดส่องจากสปอร์ตไลท์ ยิ่งทำให้คนมาใหม่ดูสวยเด่นเป็นสง่าอย่างไร้ที่ติเดรสเกาอกกำมะหยี่ที่ขับผิวเนียนละเอียดสั้นเหนือเข่ารับกับต้นขาเรียวสวยพร้อมกลิ่นน้ำหอมที่ให้อารามณ์หรูหราแต่เซ็กซี่อย่างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอทำเอาทุกสายตาที่อยู่รอบบริเวณแทบละสายตาไม่ได้“สวัสดีค่ะพี่ดาด้า”“ไม่สบายหายดีรึยังจ้ะ”ดาด้าถามไถ่ลูกน้องด้วยความเป็นห่วงแต่อีกใจก็อยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นใจแทบบขาด ติดเสียแต่ว่าไม่ได้มีแค่เธอกับพิพิมในบริเวณนี้“หายแล้วค่ะ”ร่างบางที่กำลังเช็ดแก้วค็อกเทลทรงสูงอย่างละเมียดละไมแก้วแต่ละใบถูกเช็ดจนใสวิ้งราวกับกระจกส่งยิ้มให้เจ้านายคนสวยที่เพิ่งมาถึงอย่างสดใสป่วยงั้นเหรอคงจะเป็นเขาที่บอกพี่ดาด้าว่าเธอป่วยงั้นสินะ ถึงเธอจะไม่เข้าใจการกระทำของเขาที่เป็นฝ่ายโทรไปลางานให้เธอเองก็เถอะพนักงานในบาร์ทุกคนกำลังจัดเตรียมความพร้อมภายในบาร์ให้เสร็จก่อนจะเริ่มประชุมร้านประจำสัป

 ก๊อก ก๊อกเชนหันหน้าไปทางด้านหน้าห้องที่ตอนนี้ธีร์มายืนรออยู่ด้านหน้าห้องเขาหันกลับมามองคนตัวเล็กที่มีสีหน้าเลิ่กลั่กพอสมควร เขาเริ่มหงุดหงิดกับภาพตรงหน้าในหัวยังคิดเรื่องที่เธอพูดในเช้าวันนั้นอยู่ตลอด“ทำไม กลัวมันรู้เหรอว่ามีผัวแล้ว”“ทำไมต้องกลัวคะ หนูไม่ได้ทำอะไรผิด”“งั้นก็ดี”มือหนาเดินไปกดปุ่มปลดล็อกประตูบนโต๊ะทำงานเสียงล็อกประตูอัตโนมัติดังขึ้นบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ด้านหน้าผายมือให้คนด้านหน้าห้องเข้าไปในห้อง ทันทีที่ประตูเปิดออกพิพิมหันไปมองต้นเสียงเธอยังไม่ทันแต่งตัวให้เรียบร้อยเสียด้วยซ้ำ“คะ คุณ!!!”พิพิมหันหน้าไปมองเขาด้วยสายตาค่อนค้อนอย่างไม่พอใจเธอรู้ได้ทันทีว่าเขาจงใจจะเปิดประตูให้พี่ธีร์เข้ามาเห็นสภาพเธอตอนนี้ เธอรีบจัดแจงตัวเองให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยอย่างลวกๆธีร์เดินเข้ามาภายในห้องเห็นพิพิมที่เสื้อผ้าไม่เข้าที่เข้าทางก็ตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่เกินความคาดหมายของเขามากเท่าไหร่ เธอเดินกึ่งวิ่งสวนธีร์ออกจากห้องไปอย่างอารมณ์เสียด้วยความกวนประสาทของอีกคนโดยไม่ได้ทักทายธีร์อย่างที่ควร“นะ น้องพิ...”

 พิพิมเม้มปากเข้าหากันแน่นที่จริงเธอรู้อยู่เต็มอกว่าแทบไม่มีใครเลยที่หลุดพ้นจากการกู้ยืมเงินของเสี่ยกู้ไปได้บ้านไหนที่มีลูกสาวส่วนใหญ่ก็ไม่เคยได้กลับบ้านทั้งนั้นพ่อแม่บอกว่าได้ไปทำงานที่ต่างประเทศก็คงจะโดนขายไปเพราะแต่ละคนก็ไม่ได้ร่ำเรียนสูงอะไรและมันก็มักจะปิดปากโดยการส่งเงินให้พวกพ่อแม่สองสามหมื่นเหมือนกับว่าได้ไปทำงานจริงๆ แต่มูลค่าที่มันได้กลับมามากกว่านั้นมาก“แล้วพ่อแม่หนูล่ะคะ”“ฉันจะเคลียร์ให้”“เมื่อไหร่หนี้ของหนูกับคุณจะหมดคะ”“เมื่อเธอเรียนจบดูแลตัวเองได้”“คุณจะไม่ไล่หนูออกจากงานใช่ไหมคะ”“ถ้าเธออยากทำฉันก็ไม่ติดอะไร”ถึงเขาจะปากร้ายอยู่บ้างแต่ก็ไม่ใช่คนใจดำอะไรแถมยังรวยมากเธอยังได้เรียน ได้ทำงานยังได้ใช้ชีวิตตัวเองอีกอย่างอยู่ประเทศไทยถ้าเขาคิดจะฆ่าเธอเขาจะต้องโดนตำรวจจับแน่นอนเขาไม่รอดแน่อีกแค่ปีเดียวเธอก็จะเรียนจบแล้ว เธออยากเรียนให้จบอยากมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่านี้ถ้าถึงเวลาที่เธอเรียนจบเธอคงเก็บเงินได้สักก้อนเธออาจจะพาพ่อแ

 ภายในคอนโดตกแต่งอย่างหรูหราแต่ก็ให้ความรู้สึกเงียบเหงาอย่างบอกไม่ถูกเธอคุ้นเคยกับห้องนั่งเล่นและห้องของเจ้าของแต่ไม่เคยได้มีโอกาสดูห้องอื่นๆเลยพิพิมใช้โอกาสนี้เดินสำรวจแต่ละห้องยกเว้นห้องที่เธอคุ้นเคยในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเลือกห้องชั้นสองที่ไกลจากห้องของเขามากที่สุด เพราะเธอเองก็ไม่อยากจะไปรบกวนเขาและเผื่อเขาและเพื่อนๆ ของเขาพาสาวมาเธอจะได้ไม่เกะกะพวกเขามากนักกว่าจะเก็บเสื้อผ้าข้าวของเข้าที่เข้าทางก็เป็นช่วงหัวค่ำพอดีท้องเริ่มร้องเพราะนอกจากแซนด์วิชเมื่อบ่ายก็ยังไม่ได้ทานอะไรเพิ่มเลย พิพิมอาบน้ำเพื่อให้ตัวเองสดชื่นขึ้นก่อนจะเดินลงมาด้านล่างเธอจำได้ว่าคุณป้าแม่บ้านเอาของสดมาเติมที่ตู้เย็นเมื่อช่วงเช้า เธอเดินลงบันไดมาอย่างอารมณ์ดีเมื่อกินถึงผลไม้เรียวขาสวยชะงักเมื่อเห็นเจ้าของบ้านกลับมาแล้วเธอไม่คิดว่าเขาจะกลับมาเร็วอย่างนี้สายตาคมหันไปมองคนตัวเล็กที่ฮัมเพลงเดินลงบันไดมาอย่างสบายใจรอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นเพียงครู่ก่อนจะเรียกเธอให้มานั่งที่โต๊ะอาหาร พิพิมเดินไปที่ดต๊ะอาหารอย่างเงียบเชียบ“คุณเชนกลับมาเมื่อไหร่คะ หนูไม่ได้ยินเลย&rd

เธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อความเย็นของหินอ่อนบนเคาน์เตอร์ครัวแผ่กระจายไปทั่วผิวสะโพกเนียนสวยตอนนี้กางเกงขาสั้นตัวเก่งถูกรั้งลงต่ำกว่าที่ควรจะเป็นมือเรียวโอบรอบต้นคอแกร่งอย่างเผลอกายเผลอใจ ใจของเธอเต้นสั่นระริกไม่รู้ว่าเธอกำลังหวั่นไหวกับคนตรงหน้าหรือตกอยู่ในสภาวะจำยอมกันแน่เธอบอกไม่ถูกว่าเธอชอบความรู้สึกตอนนี้รึเปล่าทุกสัมผัสของเขาทำให้เธอรู้สึกอ่อนยวบเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา ถึงในใจจะรู้ว่านี่เป็นเพียงการแลกเปลี่ยนของเจ้าหนี้กับลูกหนี้ก็ตามตอนนี้เธออยากตักตวงความรู้สึกนี้อย่างคนโลภมากไปสักพักบรรยากาศชวนเคลิบเคล้มสายตาคมจดจ้องเข้าไปในดวงตาใสอย่างอบอุ่นและอ่อนโยนกว่าทุกครั้งหากแต่การกระทำกลับย้อนแย้งมือหนาแหวกเนื้ออ่อนเผยให้เห็นกลีบสีชมพูอ่อนเรียวนิ้วบดบี้ติ่งเกสรภายใต้นเนินกลีบอูมอย่างเร่งเร้าน้ำหวานใสเริ่มเยิ้มเป็นสายจากร่องรักนิ้วหนายังคงบี้คลึงอย่างเร่าร้อน เธอหลับตาพริ้มรับความสาดเสียวเสียงเต้นของหัวใจดังจนคนด้านบนได้ยินมันอย่างชัดเจน“อ๊ะ อ๊าา"เขายิ้มอย่างพอใจใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาจดจ้องไปที่เธออย่างไม่อาจละสายตาเขาอุตส่าห์อดทนอดกลั้นมาหลายวันหลายคืนเพราะมีเรื่องให้จัดการมากมาย แต