จับตามอง

สิปรางและเปี๊ยกมองหน้ากันด้วยสีหน้าสงสัยงุนงงเพราะที่ทำงานของพิพิมตอนนี้ก็ไม่ได้ไกลจากบ้านเท่าไหร่ เธอไม่เคยแยกจากลูกเลยสักครั้งและอีกอย่างพิพิมควรจะจดจ่อกับการเรียนมากกว่าการทำงาน

เพราะยังไงการเรียนก็สำคัญที่สุด การออกไปอยู่เองมีทั้งค่าใช้จ่ายและดูเหมือนลูกจะทุ่มเทให้กับงานมากตั้งแต่เกิดเรื่อง

“แต่บ้านเราอยู่แค่นี้เองนะพิมไปกลับเหมือนเดิมก็ได้นี่ลูก อีกอย่างแม่ไม่อยากให้พิมต้องทำงานเพิ่มมากจนเกินไป อีกปีเดียวพิมก็จะจบแล้วมันจะไม่หนักเกินไปเหรอลูก ไหนจะค่าใช้จ่ายอีก”

แววตาของสิปรางบ่งบอกความกังวลและความเป็นห่วงสิ่งที่เธอทำได้ก็มีแต่เบือนหน้าหนีคนเป็นแม่ทำทีเหมือนกับช่วยเตรียมของและบอกเหตุผลออกไปข้างๆ คูๆ เธอไม่อยากโกหกคนเป็นแม่และลุงเปี๊ยกเลย

หากทั้งคู่รู้ความจริงคงจะโกรธเธอแน่แต่ตอนนี้เธอจะเลือกอะไรได้ล่ะ ยังไงเสียมันก็เป็นข้อตกลงที่เธอคุยกับเขาจบไปแล้วอีกอย่างเขาก็เป็นเตัวเลือกเจ้าหนี้ที่ดีที่สุดตอนนี้

“หอพักอยู่ใกล้มหาลัยจ้ะแม่ถ้าเลิกช้าหนูก็ยังมีเวลาพักก่อนจะเข้าเรียน แล้วก็เป็นสวัสดิการของทางร้านแม่ไม่ต้องกังวลเ