All Chapters of ซ่อนเสน่หา: Chapter 31 - Chapter 40

๓๑ไม่ได้ใจเธอสักทีร่างสูงที่อยู่ในชุดคนไข้ของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังประจำอำเภอคอยมองประตูรอหญิงสาวผู้เป็นที่รักมาเยี่ยมตามคำสัญญาที่ให้ไว้ทว่าเวลาเคลื่อนคล้อยไปบ่ายกว่าแล้วหล่อนกลับไม่ปรากฏกายราวกับไม่เคยมาหาจนคนใจร้อนทนไม่ไหวกระชากสายน้ำเกลือออกจนกองทัพซึ่งมองดูรีบเข้าไปห้าม"เฮ้ยไอ้เอิร์ธ มึงจะทำอะไร"รีบเข้ามาขวางเอาไว้ทันทีเมื่อเห็นว่าสัตวแพทย์หนุ่มจะก้าวออกจากห้องแห่งนี้"กูจะไปหาบัว บางทีอาจเกิดอะไรขึ้นกับเมียกูก็ได้"สีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดจนกองทัพต้องเอ่ยปรามพร้อมขันอาสาออกไปดูให้เอง"ไม่ต้อง มึงอยู่ที่นี่ห้ามไปไหน เดี๋ยวกูไปหาคุณบัวแล้วจะพามา"ใบหน้าซีดเซียวจากอาการไข้เพราะโหมงานหนักยังแสดงความกังวลความจริงพณณกรเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลเนื่องจากเป็นไข้เพราะโหมงานหนักทั้งวันทั้งคืนแทบไม่ได้พักผ่อนจึงล้มหมอนนอนเสื่อเขาจะไม่ลงทุนขนาดนี้เลยถ้าทางโรงพยาบาลยอมให้ยืมห้องทว่าผู้บริหารคนใหม่ไม่อ่อนข้อให้กลุ่มนักธุรกิจหากไม่เจ็บป่วยก็ไม่สามารถนอนโรงพยาบาลได้แล้วคนอย่างเขาหรือจะยอม ชายหนุ่มจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เข้ารับการรักษาแผนที่วางเอาไว้ให้ร่างบางใจอ่อนจึงได้เริ่มขึ้น"แต่

ตอนพิเศษ..ทวงคืนพี่เอิร์ธให้พี่ทัพสวัสดีชาวแฟนเพจบ้านเอิร์ธทัพค่ะ หลังจากที่เรารับรู้มาสักพักว่าพี่เอิร์ธได้มีเจ้าของเป็นตัวเป็นตนแต่ไม่ขอเอ่ยนามน้องนีคนนั้นแล้วกัน เราพยายามเงียบมาโดยตลอดแต่สิ่งที่ทำให้เราต้องออกมาพูดเพราะเห็นใบหน้าอันเศร้าสร้อยของพี่ทัพซึ่งเรายอมไม่ได้! พวกเราจะต้องทวงคืนพี่เอิร์ธกลับมาให้พี่ทัพค่ะ ใครมีภาพหรือโมเม้นท์อะไรสาดมาเลยค่ะ เดี๋ยวจะทำการรวบรวมแล้วนำไปให้พี่ทัพเอง “ดูไรน่ะ” หนุ่มหล่อของห้องเดินถือขนมมาชะโงกดูโทรศัพท์ของผู้หญิงร่วมห้องเพราะเห็นแวบๆ ว่าเป็นรูปของตนเองกับเพื่อนสนิทอย่างกองทัพที่มัวแต่สนใจเกมในโทรศัพท์จนไม่เป็นอันทำอะไร “เปล่าสักหน่อย” เธอกำลังจะปิดหน้าจอแต่ร่างสูงก็ไว้กว่ารีบคว้าเอาไว้ยกขึ้นมาอ่านอย่างถี่ถ้วนทำเอาเพื่อนผู้หญิงทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก อยู่ห้องเดียวกันมาเข้าปีที่สองแล้วเธอยังใจเต้นให้กับความหล่อของเพื่อนร่วมห้องคนนี้อยู่ตลอดเวลา ไม่อยากยอมรับหรอกว่าแอบหลงรักผู้ชายที่ไม่มีวันมองตนเองเกินสถานะเพื่อนร่วมห้อง “โอ้โห จริงจังกันขนาดนี้เลยเหรอ” ดวงตาเรียวไล่อ่านคอมเม้นอย่า

ตอนพิเศษ...น้องใหม่ครับผมวันแรกของการรับน้องที่คณะสัตวแพทย์ศาสตร์เหล่านิสิตนั่งอยู่หน้าอาคารเรียนกันแต่เช้าเพราะรุ่นพี่นัดซึ่งแต่ละคนก็ใส่เสื้อยืดสีประจำมหาวิทยาลัยห้อยป้ายชื่อเล่นไล่ตามสีที่โดนพี่ปีอื่นกำหนดให้เพื่อแบ่งเป็นกลุ่มตามกิจกรรมที่ได้เล่น“มาครบรึยังคะ” พี่ปีสามเดินมาด้านหน้าแล้วตะโกนถามน้องซึ่งแต่ละคนก็มองหน้ากันเลิ่กลั่กเนื่องจากไม่รู้ว่ามาครบหรือเปล่า“ยังค่ะ” ปีสองที่ดูแลน้องปีหนึ่งโดยเฉพาะเอ่ยตอบจนรุ่นพี่ต้องดูนาฬิกา“นี่มันเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะคะ คุณนัดน้องกี่โมง” เมื่อเล่นงานน้องไม่ได้จึงเอ่ยถามพี่แทน“นัดเจ็ดโมงค่ะ” เอ่ยตอบเสียงเบาจนพี่แต่ละคนถอนหายใจเนื่องจากเวลาที่กำหนดใกล้มามากแล้วกลัวกำหนดการจะคลาดเคลื่อน“น้องมีทั้งหมดกี่คน”“น้องปีหนึ่งมีทั้งหมด 73 คนค่ะ ผู้หญิง 44 คน ผู้ชาย 29 คนค่ะ” ตอบรายละเอียดจนคนฟังพยักหน้าแล้วเริ่มให้น้องเริ่มนับเลขว่าตอนนี้มีกี่คนแล้ว“71”“72” แต่ละคนนับตัวเลขจนกระทั้งหยุดที่คนสุดท้ายคือ 72 นั่นแสดงว่าเหลือน้องอีกเพียงหนึ่งคนเท่านั้นที่ยังไม่มา“ขออนุญาตครับ!”ร่างสูงซึ่งวิ่งเข้ามาใหม่เรียกความสนใจจากคนทั้งคณะให้หันไปมอง ผู้หญิงหลาย

ตอนพิเศษ...Sugar วันแห่งความรักที่ดูเหมือนท้องฟ้าซึ่งเคยเป็นสีครามกลับเปลี่ยนเป็นสีชมพูไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็พบคู่รักเดินเคียงกันตัวติดจนแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวทว่าคุณแม่ลูกสองกลับต้องนั่งดูดน้ำอยู่โซนอาหารของห้างสรรพสินค้าในตัวอำเภอเพียงลำพังเหตุผลก็เพราะสามีที่ร่วมเรียงเคียงหมอนติดธุระด่วนด้วยการแต่งสูทหรูไปประชุมที่บริษัทวิจิตร จำกัด (มหาชน) เขาเอ่ยชวนแต่เพราะต้องดูแลลูกน้อยจึงต้องปฏิเสธไหนจะงานที่โรงแรมซึ่งลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้ตนเองหยุดผลสุดท้ายคือต้องมานั่งเหงาลูกก็ไปอยู่กับเสี่ยกรรชัย แม่ก็รวมตัวกับบรรดาป้าๆ ส่วนน้องสาวก็ทำรายงาน นุ่มนิ่มน่ะหรือตั้งแต่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนก็แทบไม่โผล่มาให้เห็นหากไม่เจอกันในที่ทำงาน ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายพลันได้ยินบทสนทนาของกลุ่มเด็กนักเรียนมอปลายที่นั่งโต๊ะถัดไปพูดคุยกันเสียงดังอย่างไม่อาจผู้คนแถวนั้นซึ่งก็มีเพียงหล่อนที่นั่งหัวโด่อยู่ลำพัง “เบื่อจริงมีผัวแล้วลืมเพื่อน แล้วแกจะไปกับมันนี่เตรียมเสียตัวแล้วถูกไหม” ตกใจที่พูดจากันตรงขนาดนี้แต่ไม่กล้าหันไปมองทำเพียงหยิบน้ำขึ้นมาดูดแก้อาการขัดเขินเท่านั

ตอนพิเศษ...บ้านนี้ใครใหญ่วันเวลาผ่านไปรวดเร็วจนกระทั่งลูกฝาแฝดขึ้นประถมศึกษาปีที่สอง ตอนเช้าคนเป็นพ่อมักจะไปส่งลูกที่โรงเรียนในตัวอำเภอก่อนจะกลับมาทำงานที่ฟาร์มโดยให้ภรรยาทำอาหารไปส่งถึงหน้าคอกม้าคนงานเห็นจนชินตาเสียแล้วจึงไม่ได้เอ่ยล้ออะไร“ระวังนะจ๊ะ” ประคองร่างของภรรยาที่ตอนนี้ท้องโตเนื่องจากตั้งครรภ์ลูกคนที่สามได้ห้าเดือนแล้วพณณกรแสนดีใจวันที่ได้รับรู้ข่าวเที่ยวประกาศไปทั่วไร่ให้ทุกคนยินดีด้วยอย่างถ้วนหน้าเขาเคยเปรยไว้ว่าอยากมีลูกสักสามหรือห้าคน อยากได้ลูกเป็นเลขคี่เพราะเคยได้ยินคำโบราณบอกไว้ว่า คี่อยู่ คู่หนีถึงมันจะเป็นเพียงความเชื่อแต่เชื่อไว้ก็ไม่เสียหายร่างสูงจึงพยายามปั๊มลูกตลอดหลายปีที่ผ่านมาแต่ดูเหมือนเมียจะไม่เล่นด้วยเนื่องจากเธอขยันกับการทำงานหาเงินเสียเหลือเกินบุลลาออกจากงานที่โรงแรมแล้วเพราะคำขอร้องของสามีไม่อยากให้ลำบาก เธอจึงอ้อนเขาอยากทำขนมไทยไปขายในตลาดและชายหนุ่มที่รักเทิดทูนเมียมีหรือจะไม่ยอม เขาลงทุนเปิดกิจการให้ทันทีจนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นหมาหัวเน่าก็เมื่อหล่อนเอาแต่สนใจคิดค้นสูตรขนมและวิธีทางการตลาดจนลืมใส่ใจสามียามค่ำคืนแต่ความพยายามก็ไม่เคยทำร้ายใ