Lahat ng Kabanata ng LOVE ISLAND: HER SWEET LIES: Kabanata 11 - Kabanata 16

“Kung tinutukoy mo na pera ng kapatid ko ang winawaldas ko ay nagkakamali ka. I earned enough from my work. Iyon ang ginagamit ko kapag gusto kong magbakasyon.” paliwanag ko. “Since sarili ko lang naman ang sinusuportahan ko, nagagawa ko ang lahat ng gusto ko." Naalala ko tuloy ang mga kapatid ko. They wanted to give me everything. Kung tutuusin ay hindi ko na kailangan magtrabaho pa. Pero syempre, sariling desisyon ko pa rin ang masusunod para sa sarili ko. Naiintindihan naman iyon ng mga kuya ko. Kinuha ni Steven ang mug sa mesa at inalok iyon sa akin. “No, thanks,” tanggi ko. “I don't drink coffee.” Ito na lamang ang uminom niyon. Ang akala ko ay hindi na ito magsasalita pa dahil ibinaling na nito ang tingin sa malawak na karagatan. “So where are your parents?” Maya-maya ay tanong nito. “Heaven. How about yours?” balik ko ng tanong sa kanya. He didn't answer. Mukhang ayaw niyang pag-usapan ang mga magulang nito kaya hindi na ako nangulit pa. Although I was curious to know a

Napabuntong-hininga na lamang ako. Hinayaan ko na lang dahil wala naman akong magagawa para baliin ang utos ni Steve. At baka ikapahamak pa ng mga katulong kung ipagpipilitan ko ang aking gusto. Isa pa ay nakikituloy lang ako. Speaking of, hindi pa rin pala nito nakakalimutan ang pagsira sa mga halaman sa hardin. Tiningala ko ito sa veranda. Doon ko kase ito nakita nang pababa ako sa hagdan. May kausap na naman ito sa cellphone. “Mang Karding, hindi ho ba kayo napapagod kakayuko?” nag-aalalang tanong ko. “Napapagod naman pero kailangan mag-trabaho para may pangkain ang aming pamilya,” sagot nito. “Magpahinga na ho muna kayo at subrang init ho. Tirik na tirik pa ang araw,” suhestiyon ko. “Kailangan naming tapusin ang trabaho, eh,” dagdag niya pa. “Magpahinga na muna kayo. Ikaw Manuel punasan mo ang pawis mo sa leeg at noo . Hindi ba't kagagaling mo lang sa trangkaso? Baka naman mabinat ka sa pagtatrabaho.” “Wala naman—” sagot nito. Pinandilatan ko ito. “Basta punasan mo.” Sumu

Napailing na lamang ako. Kelangan bang isigaw? Eh, magkaharap lang naman kami. It was a good thing I knew about this side of him. “Ano bang ikinagagalit mo sa kanila? Baka nakalimutan lang nila sa damin ng utos mo,” curious na tanong ko. “I don't think they are that dumb. Isa lang naman ang utos kong gagawin nila pagkatapos maglinis sa hardin,” galit na sambit nito. Natigilan ako. Mukhang alam ko na kung ano ang patutunguhan ng sinasabi nito. Muli nitong binalingan ang mga walang imik na katiwala. “For the last time, sino ang pakialamerong naglipat ng halaman sa likod ng mansyon?” sigaw ni Steven. Uh-oh. Nakakatakot ang ganitong side niya pero hindi ko ipinahalata iyon. “Hindi ba't sinabi kong itapon niyo ang lahat ng halamang inalis sa hardin? Sino ang nakialam sa desisyon ko?” sigaw nito. “Steven, ‘wag mo silang sigawan,”awat ko rito. “Sisigaw ako hanggat hindi ko nalalaman kong sino ang naglipat ng—” malakas na sigaw niya. “Ako ang nagpalipat sa kanila ng halaman