All Chapters of แฟนของฉันไม่ใช่นายเอกนิยาย: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 51 อัพเลเวล17 : 30เลยเวลานัดกับโนอาห์มาครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ฉันก็ไม่รีบหรือกังวลนักเพราะฉันให้ความสำคัญกับแฟนที่รักของตัวเองมากกว่ากับโนอาห์เป็นร้อยเท่า ถ้าวารินขอให้ฉันรอเขาเลิกงานก่อนไปหาโนอาห์พร้อมกันฉันก็จะรอแม้ว่าจะต้องไปสายก็ตามว่าแต่ทำไมวารินช้าจังเลยนะ สงสัยจังว่าเกิดอะไรขึ้นกับวารินรึเปล่าอย่างวารินไม่น่าผิดนัดนี่นา ฉันมองนาฬิการอบที่สามและมองเข้าไปในโรงเรียนประถมที่วารินทำงานเป็นอาจารย์สอนดนตรีอยู่ เนื่องจากว่าวารินรู้เรื่องที่ว่าโนอาห์นัดพบฉันวันนี้ตอนห้าโมงเย็น วารินก็เลยอยากไปพบโนอาห์ด้วยกันกับฉันแต่เพราะว่าวันนี้เป็นวันทำงานของเขาวารินจึงขอให้ฉันรอเขาเลิกงานก่อนและเดินทางไปเวลเลอร์คอนโดมิเนียมด้วยกัน ฉันก็เลยมารอวารินที่หน้าที่ทำงานของเขาแต่วารินที่เป็นคนตรงต่อเวลาตอนนี้กลับปล่อยให้ฉันรอจนเลยเวลานัดเสียได้เข้าไปหาวารินดีไหมนะ? ฉันคิดขณะมองเข้าไปในโรงเรียนประถมที่ตอนนี้โรงเรียนเลิกแล้วแต่ก็ยังมีนักเรียนที่ยังไม่กลับบ้านพากันวิ่งเล่นและส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกัน ฉันที่เป็นคนไม่ชอบเด็กเท่าไหร่ก็เลยตัดสินใจนั่งรอใกล้ๆ ทางเข้าโรงเรียนต่อไป“เลอาครับ! ขอโทษที่ให้รอครับพอท

ตอนที่ 53 ฉันถูกใจเธอแล้วช่างเป็นสถานการณ์ที่น่าตื่นเต้นเสียจริง คนที่ฉันจะมาช่วยเหลือดันถูกจับเป็นตัวประกัน ส่วนฉันก็ถูกศัตรูล้อมหน้าล้อมหลัง นับจำนวนแล้วมีเกือบสิบคน ในที่แคบๆ แบบนี้พวกนายก็อุตส่าห์เบียดกันมาล้อมฉันได้นะ แต่ละคนก็เป็นผู้ชายตัวใหญ่กันทั้งนั้น ถ้าไม่ได้กลัววิถีดาบของฉันไปถึงตัวพวกนั้นคงเข้ามาเบียดฉันอีกคนแน่ฉันเหมือนจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ…ซะเมื่อไหร่กันล่ะ“นะ นี่มันอะไรกัน! อ้าก!”เพียงฉันยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวพวกนั้นก็มีท่าทีตกใจอย่างไร้สาเหตุก่อนจะลงไปนอนบนพื้นโดยฝีมือของโกลเด้นที่ตามมาทีหลัง ส่วนคนที่กำลังจับอาเธอร์เป็นตัวประกันก็ปล่อยตัวประกันอย่างง่ายดายก่อนจะถูกฉันเอาดาบทุบขมับจนล้มลงไปนอนกองกับพื้นพร้อมกับคนอื่นๆ“พลังจิตเฮือกสุดท้ายที่ผมเค้นออกมาได้ครับ” โกลเด้นเอ่ยและยิ้มกว้างขณะที่ในมือยังชกหน้าศัตรูที่ไม่ยอมแพ้และพยายามลุกขึ้นมาอีก แต่พอโกลเด้นชกไปสักสองสามครั้งศัตรูก็ไม่กล้าลุกขึ้นมารับหมัดอันหนักแน่นของโกลเด้นอีกแล้วล่ะ“ทำได้ดี” ฉันเอ่ยชมโกลเด้นแล้วหันไปมองอาเธอร์ที่เสียหลักล้มตอนไหนไม่รู้ ฉันสนใจเสียที่ไหน “ลุกขึ้นไปแล้ว” ฉันใจดีพยุงอาเธอร์ให้ลุกขึ้นยืนด

ตอนที่ 55 ความโกลาหล‘เปิดเผยความลับ! โลกนี้พลังจิตอยู่จริง!’‘ตะลึง! พลังพิเศษไม่ได้มีอยู่แค่ในตำนาน!’‘เปิดเผยการมีอยู่ขององค์กรพลังพิเศษ!’‘การโจมตีของผู้มีพลังจิตในเงามืด!’‘เหล่าผู้มีพลังจิตไม่ยอมซ่อนตัวอยู่ในเงามืออีกต่อไป! พวกเขาเปิดเผยตัวออกมาแล้ว!’‘เหล่าผู้มีพลังจิตโจมตีองค์กรแห่งชาติ’‘ผู้ก่อการร้ายที่เป็นผู้มีพลังจิตเพิ่มจำนวนมากขึ้น!’ตลอดหนึ่งเดือนมานี้มีแต่ข้อความพาดหัวข้อข่าวแบบนี้เต็มไปหมด การปรากฏตัวและการโจมตีอย่างกะทันหันของผู้มีพลังจิตมันเหมือนระเบิดล่องหนที่ถูกหย่อนลงมากลางเมืองอย่างกะทันหัน ความเสียหายเริ่มกระจายไปถึงผู้คนธรรมดาหลังจากที่กองกำลังพิเศษไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้มีพลังจิตที่เกิดขึ้นแทบจะพร้อมกันทั่วโลกได้และทางด้านองค์กรรักษาความลับตัวตนของผู้มีพลังจิตระหว่างประเทศก็ไม่สามารถระงับข่าวของผู้มีพลังจิตได้อีกต่อไป พวกเขาไม่สามารถสร้างข่าวโกหกหลอกลวงเพื่อปกปิดการมีตัวตนของผู้มีพลังจิตได้เหมือนที่ผ่านมาอีกต่อไปเพราะมีประชาชนจำนวนมากได้รู้เห็นการกระทำก่อการร้ายของผู้มีพลังจิตและได้แพร่กระจายข่าวทางอินเทอร์เน็ตจนตอนนี้ผู้คนทั่วโลกได้เห็นข่าวนี้แล้วผ

ตอนที่ 57 ต่อสู้หรือระเบิดเมืองเลอารู้สึกสับสน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอช็อกที่พบว่าไนต์คลับถูกเผาไม่เหลือซากและกลิ่นอายแห่งความตายรอบตัวหรือไม่ แต่เธอนึกอะไรไม่ออกเลยจริงๆ สิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวของเธอมีเพียง เลออนและคนอื่นๆ ของแก๊ง DH ที่ได้ตายไปแล้วพวกเขาตายแล้ว…มันเป็นความผิดของเธอ? เพราะเธอเองรึเปล่าที่ลากพวกเขาให้มายุ่งกับเรื่องนี้จนพวกเขาต้องถูกฆ่าและเผาอย่างโหดเหี้ยม…สมองของเลอาว่างเปล่า เธอกำลังปฏิเสธสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า เธอตัดสินใจถอยหลังและคิดจะวิ่งหนีออกจากตรงนี้ แต่เมื่อหันหลังเธอก็เห็นวารินกำลังเดินโซเซเข้ามาหา…ด้วยร่างที่โชคเลือด“เลอา…ช่วยผมด้วย” เสียงอันแหบแห้งของเขาเอ่ยเรียกเธอเลอายืนนิ่งดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง เธออยากตะโกนเรียกวารินสุดเสียงแต่กลับไม่มีเสียงใดเปล่งออกมาจากลำคอของเธอ เธออยากจะวิ่งไปประคองวารินที่ซวนเซใกล้ล้มลง แต่ขาของเธอไม่ขยับ เธอไม่อยากจะเข้าไปสัมผัสเพราะไม่อยากรับรู้ว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้านั้นเป็นของจริงหรือไม่ถ้ามันเป็นจริง…ไม่ มันต้องเป็นเรื่องโกหก! แต่…มันเหมือนจริงเกินไป“วาริน!” ท้ายที่สุดเลอาก็ทำลายความอ่อนแอและหวาดกลัวในใจทิ้งและรีบเข

ตอนที่ 59 สิ่งไม่สำคัญก็ลืมมันไปการใช้ร่างจิตมีประโยชน์ตรงที่ไม่มีใครสังเกตเห็นตัวตนได้ มันเหมาะที่จะใช้สำหรับสังเกตการณ์ ฉันจึงใช้พลังถอดจิตของโนอาห์เพื่อที่จะได้มาสังเกตการณ์การต่อสู้ของวารินและอิระอย่างใกล้ชิด แต่ตอนนี้การต่อสู้เงียบมาสักพักแล้ว ฉันไม่เห็นว่าพวกเขาไปอยู่ส่วนไหนของเมืองที่เสียหายแห่งนี้แล้ว“งั้นคงต้องไปสำรวจรอบๆ ก่อน” ตอนนี้ฉันยังไม่รู้อย่างชัดเจนว่าลูกน้องของอิระซุ่มรอเวลาลงมืออยู่ที่ไหน ถึงจะคาดไว้ว่าพวกนั้นอาจจะกำลังซุ่มอยู่ในมิติขนาดของหน้ากากหมี แต่มันก็ยังไม่มีอะไรมายืนยันอีกทั้งมันค่อนข้างน่าสงสัยที่พวกนั้นยังอยู่เงียบๆ โดยไม่ยอมลงมือทำอะไรเลย อย่างอิระมันจะยอมให้ลูกน้องรออยู่เฉยๆ เพื่อช่วยตัวเองยามสู้กับวารินไม่ไหวเหรอ? ไม่น่าใช่ เจ้านั่นน่าจะสั่งให้ลูกน้องทำลายทุกอย่างที่ความขวางหน้าเพื่อเป้าหมายของตัวเองมากกว่าฉันจึงลองออกไปสำรวจรอบเมืองแต่ก็ไม่พบคนที่น่าจะเป็นคนของอิระ แต่ฉันพบคนธรรมดาแทน พวกเขาอยู่ในเขตที่น่าจะมีการอพยพไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะมีคนที่ยังหลงเหลืออยู่และไม่ได้ถูกลูกหลงจากการต่อสู้ของวารินและอิระประชาชนมากมายได้รับความเสียหายจากความวุ่นวาย