Semua Bab แฟนของฉันไม่ใช่นายเอกนิยาย: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 21 เผลอสนุกซะแล้ว“ผมตื่นเต้นแทบแย่ที่ได้รู้ว่าหัวหน้าออกโรงเอง!” เลออนวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าดูตื่นเต้นเกินเหตุ ถ้าทำได้เขาคงกระโดดเป็นกบไปแล้ว“คนเจ็บอยู่ตรงนั้น พวกคนร้ายอยู่ตรงนั้น” ฉันหันไปเอ่ยกับตำรวจแทน“ขอบคุณที่ให้ความช่วยเหลือครับ” ตำรวจคนหนึ่งหันมาทำความเคารพฉันจนฉันอดสะดุ้งเบาๆ ไม่ได้ แอบรู้สึกไม่ถูกต้องยังไงก็ไม่รู้สิจากนั้นตำรวจก็หันไปสนใจคนร้ายที่ถูกฉันซัดสลบและใส่กุญแจมือสองคนนั้นไว้ และตำรวจคนหนึ่งได้หันไปบอกฉลามว่ารถพยาบาลกำลังจะมาเพื่อให้เขาสบายใจ ฉันยืนดูการทำงานของเหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจโดยที่ยังไม่ได้ไปไหนเพราะถ้าหากผู้ใช้พลังจิตสองคนนั้นตื่นขึ้นมาหรือมีพรรคพวกของพวกมันมาฉันจะได้ช่วยตำรวจจัดการคนพวกนั้น“ฉันอยากเห็นหัวหน้าบู๊มาก แต่น่าเสียดายจริงๆ ที่มาช้า ฉันน่าจะมาเร็วกว่า” เลออนบ่นงึมงำ“ผมน่าจะขับรถฝ่าไฟแดงมาเลย” โกลเด้นที่ไม่รู้ว่ามาถึงเมื่อไหร่กอดคอบ่นอย่างเศร้าใจกับเลออน“อย่ามาพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าตำรวจสิครับ” ตำรวจคนที่ทำความเคารพฉันหันมาพูดเลออนและโกลเด้นจึงได้แต่บ่นกันอย่างเงียบๆ“เลิกมายืนบ่นแถวนี้ได้แล้ว ในเมื่อไม่มีธุระอะไรกับที่นี่อีกก็กล

ตอนที่ 23 ลางสังหรณ์บอกมาและข่าวฉันตื่นขึ้นมาเจอกับท้องฟ้าอันสว่างสดใส… แต่มันจะไม่สว่างสดใสเกินไปไหม!? ฉันแทบไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้เพราะแสงแดดที่แยงตาจนตาแทบบอด กี่โมงแล้วเนี่ย ทำไมแสงแดดถึงส่องแสงได้แยงตาของฉันได้ขนาดนี้ฝืนลืมตาขึ้นมามองนาฬิกาฉันถึงได้รู้ว่าตอนนี้เกือบจะเที่ยงแล้ว ฉันตื่นสายมาก แต่ฉันกลับยังรู้สึกว่าง่วงและรู้สึกตัวเองนอนไปได้แต่ครู่เดียวเอง ไม่สิ ฉันนอนไปได้แค่ครู่เดียวจริงๆ เพราะเมื่อคืนวารินไม่ยอมให้ฉันนอนเลย! เมื่อคืนฉันไม่รู้ว่าเขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนจับฉันกระแทกซะหลายท่าช่วงนี้เป็นช่วงคึกคักของวารินสินะ? ช่างอยู่ยงคงกระพันจริงๆ หรือเป็นเพราะเขาเริ่มฝึกพลังและร่างกายกันเขาถึงได้ต่อได้ยาวขนาดนี้ โอ้ ถ้าอย่างนั้นหลังจากนี้ฉันคงต้องรับศึกหนักบนเตียงยาวๆ อีกหลายครั้งคิดแล้วก็ฟุบหน้าลงบนหมอนหวังจะนอนต่อ รู้สึกปวดหัวปวดตัวจนไม่อยากลุกขึ้นเลย ดีนะที่วารินอาบน้ำแต่งตัวให้แล้วฉันก็เลยไม่ต้องลุกไปล้างตัวและสามารถนอนได้อย่างสบายตัว แต่ขณะที่กำลังหลับต่อนั่นเองเสียงข้อความเข้าก็ดังเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ฉันก็เลยต้องลืมตาขึ้นมาดู ซึ่งปรากฏว่ามันเป็นข้อความจากวาริน ส

ตอนที่ 25 งานวันเกิดเลออนฉันทดสอบของวิเศษแล้วเรียบร้อยซึ่งเวลานั้นวารินก็กลับมาจากทำงานพอดี เมื่อกลับเข้ามาในล็อบบี้ของคอนโดฉันก็เห็นวารินกำลังยืนคุยกับใครบางคนเข้าพอดี“วาริน” ฉันเรียกวารินพลางโบกมือเรียกความสนใจของเขาก่อนจะรีบเดินตรงไปหาเขา วารินหันมาและโบกมือทักทายกลับด้วยรอยยิ้มหวาน“ไปไหนมาครับ” คำถามของวารินมันธรรมดามากแต่ทำไมฉันแอบเสียวสันหลังนะ“ออกไปวิ่งในสวนนิดหน่อยน่ะ” ฉันรีบตอบก่อนที่วารินจะเข้าใจผิดว่าฉันแอบหนีออกไปข้างนอกอีก“ดีครับ” วารินยิ้มบางพลางก้มหน้าลงจูบฉันเบาเป็นการทักทายจากนั้นก็กอดกันสักสิบวินาทีให้หายคิดถึงนิดหน่อยหลังจากทักทายกับวารินเรียบร้อยฉันก็หันไปมองคนที่วารินคุยด้วยก่อนที่ฉันจะเข้ามาแทรก อีกฝ่ายดูเป็นผู้ชายหน้าตาดูมืดมนและมีท่าทางเหมือนคนที่ค่อนข้างเก็บตัว ฉันไม่เคยเห็นหรือรู้จักจึงมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสงสัยชัดเจน วารินเห็นดังนั้นจึงกล่าวแนะนำตัวให้“คุณมาม่อนคือคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกับเราครับ” วารินผายมือไปทางชายตรงหน้าและกล่าวแนะนำตัวฉันให้อีกฝ่ายรู้จัก “และเลอาคือแฟนของผมครับ”“สวัสดี” มาม่อนผงกหัวทักทาย แต่ฉันไม่ตอบสนองเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายคือมาม

ตอนที่ 27 เคลื่อนไหวคริสทำงานเป็นหัวหน้าแก๊งค้ายามาหลายปี ยาเสพติดผิดกฎหมายเขาก็เคยซื้อขายมาแล้วมากมายหลากหลายชนิด แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาเคยได้เจอกับยาแบบนี้“ได้ผล มันได้ผลครับบอส!” พลังจิตของลูกน้องของเขาปกติทำได้แค่ทำให้กระดาษลอยได้เท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับสามารถทำให้ของทั้งห้องลอยได้ ไม่เว้นแม้แต่โซฟาที่เขากำลังนั่งอยู่“มันเป็นของจริง! ฉันใช้พลังได้แล้ว!” ส่วนลูกน้องอีกคนของเขาไม่เคยมีพลังจิตเลยแต่ตอนนี้กลับสามารถทำลายกำแพงได้เพียงแค่ดีดนิ้วเท่านั้นยาที่สามารถเสริมพลังจิตและยาที่ทำให้คนธรรมดามีพลังจิตงั้นเหรอ… คริสเหงื่อตกและมองไปที่ยามหัศจรรย์มากมายตรงหน้า ถ้ายาแบบนี้หลุดออกไปมันก็ช่างน่าหวาดหวั่นจริงๆ ว่าโลกจะเกิดความโกลาหลขึ้น แต่…พ่อค้ายาแบบเขาน่ะเหรอจะสนเรื่องแบบนั้น? คริสหุบยิ้มแทบไม่ได้เมื่อคิดว่าการขายพวกนี้มันจะทำให้เขาได้เงินมากมายมหาศาลเท่าไหร่ เขาสงบอารมณ์พลางเงยหน้าขึ้นไปมองชายสวมหน้ากากหมีที่มาพร้อมกับยามหัศจรรย์นี้“ขาย…สินะ” คริสพูดเสียงเบาคล้ายพูดกับตัวเองและโบกมือเป็นสัญญาณให้ลูกน้องที่เหมือนจะเห่อในพลังใหม่หยุดใช้พลังเพราะตอนนี้เขาเริ่มมึนหัวกับการนั่งโซฟา

ตอนที่ 29 ขัดขาคนอื่นขายของจนพอใจแล้วก็ได้เวลาชมการแสดงมายากลต่อ สมาชิกของสมาคมคนเชื่อในพลังจิตที่มีพลังจิตจะขึ้นไปแสดงพลังตัวเองในรูปแบบการแสดงมายากลเพื่อสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับสมาชิกคนอื่นๆ สำหรับคนที่ไม่เคยเจอพลังจิตที่ดูอลังการก็คงตื่นตาตื่นใจไปกับการแสดงโชว์ที่เหมือนกับการเล่นกลทั่วไปนั่น แต่สำหรับฉันโชว์พวกนั้นไม่ทำให้รู้สึกตื่นเต้นเลย มันค่อนข้างน่าเบื่อเพราะฉันน่าจะชินกับพลังสุดเทพของวารินจนรู้สึกว่าพลังอื่นดูเรียบๆ ไปหมด“เอาล่ะได้เวลาแล้ว” ในขณะที่กำลังคิดว่าพลังจิตของคนที่แสดงโชว์มันธรรมดามากเกินไปโกลเด้นก็พูดขึ้นมา“อะไร? พวกนั้นเริ่มแล้วเหรอ?” ฉันยืดตัวตรงและมองรอบตัวด้วยสายตาเคร่งเครียด“ไม่ใช่หรอกครับ ที่ได้เวลาแล้วก็คือเวลาที่ผมต้องขึ้นแสดงน่ะ เดี๋ยวผมกลับมานะครับ” โกลเด้นยิ้มกว้างและเดินตรงไปทางเวทีปล่อยให้ฉันอ้าปากเหวอ ทำไมเขาถึงได้เป็นหนึ่งในคนที่ได้ขึ้นเวทีไปแสดงโชว์ได้ล่ะเนี่ย?โกลเด้นขึ้นไปบนเวทีด้วยรอยยิ้มเจิดจ้าและเริ่มแสดงทักษะการต่อสู้ โชคดีที่โกลเด้นคิดได้ว่าถ้าแสดงแค่ทักษะการต่อสู้มันคงน่าเบื่อเขาจึงสร้างลูกบอลไฟหลายสิบลูกให้ลอยอยู่รอบตัวจากนั้นเขาทำลา