บททั้งหมดของ องศาร้อน(อ้อน)รัก เมียเด็ก: บทที่ 21 - บทที่ 30

สามวันต่อมา 07.20 น.“พราวมาเป็นเลขาให้พี่ดีกว่ามั้ย ไม่ต้องไปทำงานกับไอ้เพทายมันหรอก” ทันทีที่ฉันก้าวขาออกจากประตูห้องน้ำมา คนที่นอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ก็พูดขึ้นทันที ที่พี่องศาพูดแบบนี้เพราะตอนนี้ฉันกำลังจะเข้าไปทำงานกับพี่ชายของฉันที่บริษัทค่ะ ซึ่งวันนี้เป็นวันแรกของการทำงานคือหลังจากที่ฝึกงานเสร็จ พี่เพทายก็สั่งให้ฉันเข้าไปทำงานกับเขาที่บริษัททันทีเลยจ้า ไม่ถงไม่ถามเลยว่าฉันอยากไปทำกับเขาหรือเปล่าครอบครัวของฉันทำธุรกิจเกี่ยวกับการนำเข้าและส่งออกสินค้า ไม่ว่าจะเป็นทางบก ทางน้ำหรือทางอากาศ พวกเราก็ให้บริการได้หมดเลย ซึ่งตอนนี้พ่อกับแม่ก็ดูแลในส่วนของต่างประเทศ ส่วนพี่เพทายก็ดูแลในส่วนของที่นี่ “เดี๋ยวพี่เพทายก็ได้กินหัวพราวหรอกค่ะ อีกอย่างพราวก็รับปากเพื่อนสุดที่รักของพี่องศาไปแล้วด้วย”“งั้นให้พี่ไปส่งพราวนะ”“พี่องศาไม่ต้องรีบเข้าบริษัทเหรอคะ?”“พี่เคลียร์งานพี่เสร็จหมดแล้วเมื่อวาน วันนี้พี่ว่างทั้งวัน” ก็ว่าทำไมถึงไม่ยอมแต่งตัวไปทำงานสักที เพราะงี้นี่เอง“งั้นเดี๋ยวพราวขอแต่งตัวแป๊บนึงนะคะ” ฉันว่าพลางเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อจะหยิบชุดทำงานออกมา แต่……หมับ!!“จะรีบไปไหน หืม” ร่

“แล้วพราวหละครับ รักพี่จริงมั้ย หรือเพียงแค่ต้องการร่างกายของพี่ หืม” พี่องศาเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงจริงจัง โดยที่สายตาคมคู่นั้นยังคงจับจ้องมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละสายตาไปไหนว่าแต่นี่เขายังไม่ได้ตอบฉันเลยนะ คือฉันเป็นคนถามเค้าก่อนป่ะ“พี่องศาตอบพราวมาก่อนสิคะ แล้วเดี๋ยวพราวจะตอบพี่เหมือนกัน”“เดี๋ยวนี้ต่อลองเก่ง”“อย่างอื่นก็เก่งนะคะ”“อย่างไหนครับที่ว่าเก่ง”“กินเก่งค่ะ” กินเก่งที่ว่านี่กินลาวาจากไอติมของพี่องศานะ แต่ฉันไม่พูดออกไปหรอก เขิน =\\\\=“หึ หมั่นเขี้ยว” เขาว่าพลางยื่นมือมาบีบจมูกโด่งๆของฉัน ที่ไม่เคยผ่านมีดหมอมาก่อน พ่อแม่ให้มาล้วนๆเลย“โอ้ย เจ็บนะคะ มาบีบจมูกพราวทำไม”“ไม่ให้บีบ งั้นกัดแทนได้มั้ย หืม”“หยุดเลยค่ะ ไม่ต้องขยับหน้าเข้ามาเลยนะ” ฉันว่าพลางยกมือขึ้นห้ามคนตรงหน้า ที่กำลังจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ “พี่ให้บีบคืนก็ได้” พี่องศายังคงยื่นหน้ามาใกล้ฉัน ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ เห็นแบบนั้นฉันก็เลย….จุ๊บ!“เอารางวัลนี้ไปก่อนนะคะ” ฉันแตะริมฝีปากของตัวเองลงไปบนริมฝีปากหนาของคนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา ก่อนจะรีบผละออกมาด้วยความรวดเร็วพรึ่บ!!!ฟุ่บ!!แต่ก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆพี่องศาก็โถมตัวลง

“แข็งแล้วนะคะ” ร่างบางเอ่ยบอกหลังจากที่เธอใช้มือทั้งสองข้างจัดการกับกางเกงขาสั้นที่อยู่บนตัวของผม จนตอนนี้มันลงไปกองอยู่ที่พื้นแล้วเรียบร้อย“พราวครับ อืม!” ทันทีที่ฝ่ามือนุ่มสัมผัสลงบนลูกชายของผมที่เริ่มโตเต็มวัย ความเสียวซ่านก็เริ่มแผ่ไปทั่วร่างกาย“อยากให้พราวดูดมั้ย” พราวฟ้าใช้มือสองข้างชักรูดเจ้าลูกชายของผมขึ้นลง ก่อนจะแตะปลายลิ้นร้อนลงบนปลายหัวหยักสีแดงก่ำ เธอเลียวนมันอยู่แบบนั้นสักพัก ก่อนจะใช้โพรงปากของเธอกลืนกินมันเข้าไปจนเกือบมิดลำ“ซี๊ด พราว ปากน้องนุ่ม” ผมนอนมองการกระทำของร่างบางด้วยความพอใจ พร้อมกับสวนสะโพกขึ้นไปกระแทกกับโพรงปากของเธออย่างเอาแต่ใจเช่นกันอ๊อก อ๊อก อ๊อก!!“อ๊า อ อื้ม ซี๊ด ส เสียว พราว พี่เสียว” ยิ่งผมอัดกระแทกเจ้าลูกชายเข้าไปในโพรงปากของเธอมากเท่าไหร่ ความเสียวซ่านในร่างกายก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเท่านั้นผมรับรู้ได้ถึงปลายหัวหยักที่มันเข้าไปชนกับลิ้นไก่นุ่มๆของเธออ๊อก อ๊อก อ๊อก!!“อื้มมม ใกล้แล้วพราว อีกนิดครับ” อีกนิดผมจะแตกแล้วจริงๆ ทว่าในตอนนั้นเอง…..“พราวไม่ยอมให้พี่องศาแตกก่อนหรอกนะคะ” ร่างบางที่อยู่ตรงกลางหว่างขาผละริมฝีปากออกจากลูกชายของผมทันที ก่อนจะพู

ตอนเย็น 17.30ติ้ง!!ติ้ง!!ติ้ง!!ในขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ในห้องนอนนั้น เสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชันไลน์ก็ดังขึ้นมา พอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นยัยแตงกวาที่ส่งข้อความเข้ามาในไลน์กลุ่มแตงกวา : เมื่อคืนเป็นไงบ้างยะ?แตงกวา : พี่องศาโกรธมึงปะ?แตงกวา : ส่งติกเกอร์ พราวฟ้า : ไม่รู้ว่าโกรธมั้ยพราวฟ้า : แต่กูก็ง้อไปแล้ว พราวฟ้า : หลายรอบด้วย :)พอฉันอ่านข้อความของยัยแตงกวาปุ๊บ ฉันก็พิมพ์ตอบมันกลับไปทันที ก่อนที่ยัยนัทตี้จะพิมพ์ตอบมาอีกคนนัทตี้ : กรี๊ดดดดด!!!!นัทตี้ : อีพราว นัทตี้ : ง้อแบบไหนของมึงคะ???พราวฟ้า : ง้อแบบที่น้ำแตกกระจายอะค่ะ แตงกวา : กรี๊ดดดดดด!!!นัทตี้ : กรี๊ดดดดดดดดดดด!!พอฉันกำลังจะพิมพ์ตอบพวกมันไป ยัยแตงกวาก็โทรไลน์กลุ่มมาทันทีเลย“ว่าไงยะ” (กรี๊ดดดดดดดดด อีพราว เมื่อคืนเป็นไงไหนเล่า) (เออ กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าง้อท่าไหนบ้าง กรี๊ดดดด) ทันทีที่ฉันกดรับสาย เสียงยัยแตงกวาก็ดังขึ้นมาทันที ก่อนที่ยัยนัทตี้มันจะพูดต่อ แล้วดูเสียงกรี๊ดกร๊าดของยัยเพื่อนสองคนนี้สิ ทำฉันถึงกับต้องรีบขยับโทรศัพท์ออกจากหู“ไม่เล่าได้มั้ย กูเขิน” นี่เขินจริงๆนะ ยิ่งนึก

ผลั๊วะ!! พลั่ก!!“ไอ้องศาพอก่อนมึง เดี๋ยวมันก็ได้ตายขึ้นมาจริงๆหรอก”ฉันที่เดินมาถึงที่เกิดเหตุ ที่เป็นห้องโถงกว้างๆอยู่ใกล้ๆกับห้องน้ำภายในชั้นใต้ดิน ถึงกับต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อคนที่ยืนอยู่กลางวงล้อมผู้คนคือพี่องศาที่ถูกพี่คามินล็อกตัวเอาไว้ ส่วนผู้ชายอีกคนที่มีเรื่องกับพี่องศา ตอนนี้คือนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้นค่ะ ไม่รู้ว่าจะตายหรือเปล่า“เกิดอะไรขึ้นคะ” ฉันรีบฝ่าวงล้อมเข้าไปหาพวกพี่เขา ก่อนจะมองสำรวจไปทั่วร่างกายของคนตัวสูง ที่มีแค่รอยฟกช้ำอยู่ตรงมุมปากที่เดียวเท่านั้น“พราว ออกมาทำไมครับ” พี่องศาที่เห็นฉันจากที่น้ำเสียงดุดันก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังเหมือนเดิม“พราวตามพี่เพทายออกมาค่ะ แล้วเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงมีเรื่องกัน?” ว่าแต่ตอนนี้พี่เพทายหายไปไหนแล้วนะ เมื่อกี้ฉันวิ่งตามออกมายังเห็นอยู่เลย แต่ช่างพี่เพทายก่อนตอนนี้“ไม่มีอะไรครับพราว เดี๋ยวเรากลับกันเลยนะ ไอ้คามินกูฝากเก็บซากมันด้วย เดี๋ยวกูไปก่อน ส่วนค่าเสียหายเดี๋ยวกูโอนเข้าบัญชีมึง” พี่องศาพูดกับฉัน ก่อนจะหันไปพูดกับพี่คามิน แล้วที่ว่าความเสียหายก็คือโต๊ะกระจก กับแจกกัน ที่อยู่แถวนั้นแตกกร