บททั้งหมดของ อ่อย(ไม่)ให้รักแต่อยากได้ไม่หยุด: บทที่ 11 - บทที่ 20

ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาโชติกากับนรียาต่างยุ่งอยู่กับการหาคนที่ใช่ให้กับนรียา ในที่สุดก็ได้เจอกับชายหนุ่มคนหนึ่ง เป็นหนุ่มกล้ามปู มัดกล้ามของเขาใหญ่โตเต่งตึงจนผิวหนังแทบปริ แบบนี้โชติกาขอผ่านเพราะดูใหญ่เกินไปจนทำให้หัวดูเล็กกว่าตัว มองแล้วตลก แต่นรียากลับชอบจนมองข้ามข้อเท็จจริงที่ว่าหนุ่มกล้ามปูคนนี้ไม่มีสมองเพราะมัวแต่จินตนาการถึงเซ็กซ์ที่ดุเดือดเร้าใจแต่กระนั้นกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อชายหนุ่มถอดกางเกงออก อารมณ์ร้อนแรงดังไฟแผดเผาดับสนิทเหมือนถูกราดด้วยน้ำเย็น กลับกลายเป็นว่ามัดกล้ามของชายหนุ่มมาจากการฉีดสเตรอยด์ซึ่ง ทำให้ส่วนที่ไม่ได้ฉีดกลายเป็นเหมือนไส้กรอกจิ๋วที่ยังไม่ผ่านการทอดด้วยเหตุนี้สองเพื่อนสาวจึงมาปรากฏตัวที่ผับดังในคืนเลดี้ไนท์ โชติกาเปิดอกโชว์ให้การ์ดหน้าประตูดูแลกกับการได้เข้าฟรี เพราะคืนนี้มีการเก็บค่าเข้าเพิ่มจากงานที่จัดขึ้นแต่พวกเธอไม่อยากจ่ายด้านในแน่นขนัดไปด้วยนักเที่ยวทำให้สถานที่ที่เคยดูกว้างขวางแคบลงไปถนัดตา แต่สองสาวไม่หยุดแค่นั้น เพราะใครมีเงินหน่อยก็สามารถเข้ามาได้ นักเที่ยวพวกนี้เป็นนักเที่ยวดาษดื่นทั่วไปซึ่งไม่ใช่เป้าหมายที่พวกเธอตั

โชติกากรีดร้องเสียงหลง ตกใจที่จู่ ๆ ก็ถูกดันร่างชิดกำแพง แล้วก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากร้อนแรงแสนคุ้นเคยที่ดูดดึงบดเคล้าริมฝีปากอิ่มอย่างหิวกระหาย จนเสียวซ่านครางเสียงดังยิ่งกว่าเพื่อนตัวเองเสียอีก ระหว่างที่จูบร้อนแรงดำเนินไป นิ้วแกร่งก็ไล้เต้าอวบอัดผ่านเสื้อเล่น สัมผัสหยาบโลนสร้างความเสียวสยิวเป็นอย่างมาก“ลองบอกฉันใหม่อีกทีซิว่าคืนนี้นี่เป็นของใคร” คาร์ลไล้นิ้ววนบนยอดอกชูชันดันเนื้อผ้าอย่างช้า ๆ ราวต้องการทรมานหญิงสาว“คะ…คุณมาทำอะไรบนนี้คะคุณคาร์ล” โชติกาพยายามเปล่งเสียงถามโดยที่ไม่คราง“นั่น” ชายหนุ่มชี้ไปยังชายหนุ่มอีกคนที่กำลังนัวเนียกับนรียาแล้วพูดต่อ “น้องชายฉัน”“อะ…อะไรนะคะ อ๊า…” โชติกาพยายามเค้นสมอง เธอคิดอะไรไม่ออกเลยเมื่อถูกขบเม้มลำคอ“วันนี้เธอรสชาติดีมาก หวานปนเค็มนิด ๆ แถมยังร้อนแรงจากเตกีล่า”“อื้อ…” เสียงหวานครางประท้วง ร่างกายแทบสิ้นเรี่ยวแรงเพราะถูกโจมตีจุดอ่อนไหว แต่ยังอยากขัดขืนเธอมองไปทางนรียาเพื่อจะขอค

คาร์ลมาทำงานด้วยความรู้สึกหงุดหงิดซึ่งทราบสาเหตุเป็นอย่างดี เขาต้องการปลดปล่อย แต่ไม่ใช่กับใครก็ได้ ต้องเป็นยัยสาวเวอร์จิ้นที่เสียซิงให้เขาที่ชื่อชะพลูเท่านั้น แต่ปัญหาคือไม่รู้จะทำยังไงไม่ให้เธอรู้ว่าเขาอยากได้เธอแทบขาดใจ ปรึกษาน้องชายก็ไม่ได้เรื่อง ไม่มีความคิดอะไรดี ๆ เลย หัวสมองมีแต่เรื่องจะเอาดุ้นตัวเองไปจิ้มใส่ใครดีเมื่อเดินผ่านประตูเข้ามากลิ่นหอมของลูกกวาดก็ลอยเตะจมูก เขาชอบกลิ่นนี้ แต่ตอนนี้มันเตือนให้นึกถึงกลิ่นสวาทสาวของโชติกา อารมณ์ที่หงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งเพิ่มมากกว่าเดิม เขาเร่งฝีเท้าอย่างไม่สบอารมณ์ตรงไปตบแรง ๆ ที่ปุ่มกดลิฟต์ รู้สึกขยะแขยงตัวเองมากเมื่อขึ้นมาถึงด้านบนเขาพยักหน้าให้เลขาฯ ที่สวัสดีทักทายแล้วตรงเข้าห้องทำงาน ก้นเพิ่งจะแตะเก้าอี้เคียว หนุ่มญี่ปุ่น หัวหน้าฝ่ายวิจัยก็เข้ามาพบ“ผลทดสอบรสชาติได้แล้วครับคุณคาร์ล”“ไหนว่ามาซิ”“ผมว่าคุณควรดื่มกาแฟก่อนดีกว่า”“ไม่ต้องลีลา แค่บอกมาว่าผลเป็นยังไง”เคียวส่ายหน้า “ทุกคนลงความเห็นว่าไม่ชอบครับ”“ยั

โชติกาจัดการสวมเครื่องป้องกันให้ คาร์ลจึงไม่รั้งรอสอดแก่นกายโป่งแข็งจนแทบแตกเข้าสู่กายสาวทันที“อ๊างงงงงง” โชติกาจิกมือลงที่สะโพกหนั่นแน่นด้วยความเสียวฉับพลันความรู้สึกในกายสาวเหมือนกับว่ารูรักนี้ถูกออกแบบมาเพื่อเขา จังหวะการตอดรัดเป็นจังหวะถี่ ๆ ทุกครั้งที่เขากระแทกใส่บ่งบอกว่าเขาโจมตีได้ถูกจุด และยิ่งทำให้น้ำหวานซึมออกมาจนรูรักเปียกชุ่ม เมื่อกระแทกกายใส่ลงไปจึงทำให้เสียงเนื้อกระทบกันดังเร่าร้อนกว่าเดิม จากพั่บ ๆ ก็สอดแทรกด้วยเสียงแจ๊ะ ๆ ของน้ำหวานที่ออกมาหล่อหลื่นรูสวาท“อา…ดีมาก ชะพลูเธอแน่นมาก”คาร์ลสาวเอวแล้วกระแทกใส่ร่างสาวไม่ยั้ง ดำลึกเข้าสู่โพรงสวาทร้อนอย่างกระหาย จากนั้นก็พลิกตัวกลับเป็นฝ่ายนอนลงแล้วให้หญิงสาวขึ้นคร่อมโชติกาบดเบียดสะโพกขยับควบขี่แท่งเอ็นร้อนที่เสียบอยู่ในร่างด้วยความเร็วและแรงทั้งหมดที่มี เมื่อใกล้จะถึงเส้นชัยเธอก็โน้มตัวลงแนบชิดร่างแกร่ง ขบฟันกับไหล่ชายหนุ่มเพื่อสะกดกลั้นเสียงกรีดร้องที่มาพร้อมกับความสุขสมที่ระเบิดใส่แท่งเอ็นร้อน คาร์ลจับยึดเอวบางแทงแก่นกายสวนขึ้นมาอีกสองครั้งแล้วก็ถึงจุดส

“ฉันคิดว่าคุณยังไม่พอใจสูตรเค้กที่กำลังจะออกใหม่ของคุณใช่มั้ยคะ”“ใช่” เขาชักอยากจะรู้แล้วสิว่าเธอจะทำอะไร“รอฉันแป๊บนะคะ”โชติกาเดินไปหยิบของที่เคาน์เตอร์ครัวออกมา คาร์ลพอเห็นสิ่งที่วางตรงหน้าสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที“ฉันรู้ค่ะว่าคุณเอียน แต่ก่อนที่คุณจะปฏิเสธ ได้โปรดลองนี่ก่อนค่ะ เผื่อคุณจะมีไอเดียไปปรับใช้” โชติการีบเบรกพร้อมคะยั้นคะยอให้เขาลองชิมเค้กช็อกโกแลตที่เธอตั้งใจทำเพื่อเขามาก“เธอทำเองเหรอ” คาร์ลถามด้วยความประหลาดใจ“ค่ะ”“เธอทำให้ฉันเหรอ”“ก็ใช่สิคะ”“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะทำเค้กเป็นด้วย”“ฉันจะถือว่าเป็นคำชมนะคะ แต่คุณลองชิมก่อนเถอะค่ะแล้วค่อยชมฉันต่อ” โชติกายิ้มอย่างมั่นใจเธอตัดเค้กเป็นชิ้นแบ่งใส่จานวางตรงหน้าชายหนุ่ม เขาหยิบส้อมมาตัดเป็นชิ้นพอดีคำแล้วตักเข้าปาก วินาทีแรกที่รับรสสัมผัสถึงกับทำตาโต“นี่มัน…ใช่ อร่อยมาก” คาร์ลทั้งทึ่งและประทับใจในฝีมื