All Chapters of ความรักค่อย ๆ จางหายไป: Chapter 1 - Chapter 10

แฟนของฉันจางเฉิงเป็นหมอนิติเวช และฉันถูกคนร้ายที่เขาเคยจับเข้าคุกลักพาตัวมาพวกเขามัดระเบิดไว้กับร่างของฉันคนร้ายจ้องฉันด้วยแววตาโหดเหี้ยม “เธอเป็นแฟนของจางเฉิงใช่ไหม? รีบบอกให้จางเฉิงมาที่นี่เดี๋ยวนี้”ฉันถูกบังคับให้โทรหาจางเฉิง แต่น้ำเสียงของเขากลับดูหมดความอดทนมาก “ฉันบอกแล้วนะว่าอย่าโทรหาฉันในเวลาทำงาน! เธอไม่เบื่อบ้างเหรอ?”ฉันรีบพูด “จางเฉิงฉันถูกลักพาตัว พวกเขาอยากจะแก้แค้นคุณ คุณอย่ามาเด็ดขาด...”พูดยังไม่ทันจบ โทรศัพท์ก็ถูกคนร้ายแย่งไปแล้วเสียงของจางเฉิงยังคงดังมาจากปลายสายอย่างชัดเจน “ฟางซูเธอเป็นบ้าเหรอ? ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันทำงานอยู่ เธอยังจะเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นอีกเหรอ?”“เธอรู้ไหมว่าแมวของเชี่ยนเชี่ยนติดอยู่บนต้นไม้มาสามวันแล้ว ถ้าไม่ช่วยลงมาอีก มันคงไม่รอดแล้ว! คิดไม่ถึงว่าเธอยังจะมาหาเหตุผลแบบนี้ให้ฉันไปหาอีก ทำไมเธอไม่บอกว่ากำลังจะตายล่ะ?”ฉันมองระเบิดที่ผูกอยู่บนร่างกาย เห็นเวลานับถอยหลังมาถึงสิบนาทีสุดท้ายแล้ว“ฉัน...”“พอเถอะ ฉันไม่อยากฟังเธอแต่งเรื่องโกหกต่อแล้ว เชี่ยนเชี่ยนรักแมวตัวนี้มากเท่าชีวิต ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแมวตัวนี้ แล้วทำให้เกิดเรื่องกับเชี

ไม่นานผลการชันสูตรก็ออกมา“ผู้เสียชีวิตอายุประมาณยี่สิบหกปี คนที่ลักพาตัวน่าจะเกลียดชังเธอมาก ก่อนตายเธอถูกทรมานอย่างหนัก และสุดท้ายก็ตายเพราะระเบิด”“ที่สำคัญที่สุดคือ ผู้เสียชีวิตตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้ว”ทันทีที่จบประโยคนี้ ทุกคนก็ตกลงสู่ความเงียบงันถูกทรมาน ตายเพราะระเบิด หนึ่งศพมีถึงสองชีวิตเมื่อทุกคำถูกนำมารวมกันก็สร้างความสะเทือนใจให้ทุกคนฉันที่ได้ยินคำพูดของจางเฉิงก็ชะงักไป และมองท้องของฉันอย่างไม่อยากจะเชื่อฉันตั้งท้องเหรอ?เด็กยังเล็กมาก ถึงขั้นที่ฉันไม่รู้การมีตัวตนของเขาด้วยซ้ำ แต่เขากลับถูกบังคับให้ต้องจากโลกนี้ไปแล้วน้ำตาของฉันไหลรินออกมาทีละหยดจางเฉิงทำเพียงถอนหายใจ“เป็นคนที่น่าสงสาร หวังว่าพวกคุณจะใช้เวลาใช้คุ้มค่า พยายามคลี่คลายคดีนี้ให้ได้โดยเร็ว เพื่อความเป็นธรรมของผู้เสียชีวิต ตอนนี้ผมยังไม่มีคดีในมือ สามารถทำคดีนี้กับพวกคุณได้พอดี”ฉันมองจางเฉิง ก่อนจะหัวเราะเยาะถ้าเขารู้ว่าผู้เสียชีวิตคือฉัน เขาจะยังพูดแบบนี้ไหม?หลังจากชันสูตรพลิกศพเสร็จ เขากับหวังฉู่ก็มานั่งยอง ๆ สูบบุหรี่ที่สวนหวังฉู่โน้มน้าวเขาว่า “พี่จาง คู่รักกันจะมาทะเลาะกันทำไม พี่ส

หวังฉู่รับที่อยู่มา และรีบเดินทางไปหาหวังเหยี่ยที่อยู่เป็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งในเมือง เมื่อเห็นที่นี่แล้ว ทั้งร่างของฉันก็เริ่มสั่นเทาโดยไม่รู้ตัวตอนแรกฉันก็ถูกหวังเหยี่ยลักพาตัวมาที่นี่ และถูกทรมานอย่างไร้มนุษยธรรมเขาให้ฉันบอกที่อยู่ของจางเฉิง แต่ให้ตายฉันก็ไม่บอกสุดท้ายเขาก็มัดฉันไว้กับระเบิด และพาฉันไปที่โกดังร้างแถวชานเมืองหวังฉู่มาถึงหน้าบ้านหลังหนึ่ง หลังจากยืนยันแล้วว่าไม่มีคนอยู่ ก็เตะประตูเปิดออกฉันเข้าไปในบ้านหลังนั้น หวังเหยี่ยได้ทำลายหลักฐานการทรมานฉันในบ้านนี้ทิ้งไปหมดแล้ว ตอนนี้จึงไม่เหลือเบาะแสอะไรอยู่เลยหวังฉู่เดินไปรอบ ๆ บ้านในที่สุดฉันก็พบกระดุมเม็ดหนึ่งที่มุมตู้ นั่นคือกระดุมบนชุดของฉันขอเพียงจางเฉิงพบมัน ก็จะระบุตัวคนร้ายได้ฉันขยับตัวไปมาสุดชีวิต พยายามเรียกร้องความสนใจจากทั้งสองคนแต่ตั้งแต่ต้นจนจบมันก็ไร้ผล พวกเขาไม่เห็นมัน และสุดท้ายก็ออกไปจากบ้านหลังออกมา หวังฉู่ก็คุยกับจางเฉิงว่า “ไม่พบร่องรอยการทำระเบิดเลย หรือจะไม่ใช่เขา?”จางเฉิงส่ายศีรษะ “พูดยาก ถึงยังไงก็เกิดคดีมาหลายวันแล้ว ใครจะรู้ว่าเขากลับมาทำลายร่องรอยทิ้งไปแล้วหรือเปล่า ยิ่งไปกว่

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของจางเฉิงก็ดังขึ้นอีกครั้งเขารับโทรศัพท์ราวกับร่างไร้วิญญาณ “ฮัลโหล?”ได้ยินเพียงเสียงกรีดร้องแหลมสูงของผู้หญิงดังออกมา “พี่จางเฉิง ช่วยด้วย! มีคนลักพาตัวฉันมา!”“คนร้ายบอกให้พี่มาเดี๋ยวนี้ พี่รีบมาช่วยฉันที ที่ตัวฉันมีระเบิดด้วย!”เสียงนี้มาจากอู๋เชี่ยนจางเฉิงชะงักไป ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องนิติเวช “แบ่งคนตามฉันไปช่วยคน หวังเหยี่ยโผล่หัวมาแล้ว!”อู๋เชี่ยนได้ยินการเตรียมการของจางเฉิง ก็ปฏิเสธซ้ำไปมา “ไม่ ไม่ ไม่ พี่ต้องมาด้วยตัวเอง คนร้ายบอกว่าถ้าพี่พาคนอื่นมาด้วย จะระเบิดฉันทันที ฉันกลัว”จางเฉิงขึ้นรถไปตัวคนเดียว ก่อนจะขับไปยังสถานที่ที่อู๋เชี่ยนบอกแต่ตำรวจก็ตามหลังมาห่าง ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุอะไรขึ้นฉันนั่งอยู่บนรถของจางเฉิง สีหน้าของเขาไร้ซึ่งความรู้สึกอาจพูดได้ว่าตอนนี้ในใจของเขาตายด้านไปแล้ว จนไม่อาจตอบสนองต่อเรื่องใดรอบตัวได้เลย และเพียงแค่ทำตามหน้าที่ในฐานะตำรวจของตัวเองไปตามกลไกของร่างกายเท่านั้นจางเฉิงเหยียบคันเร่งจนสุด และมาถึงสถานที่ที่อู๋เชี่ยนบอกในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเสียงกรีดร้องของอู๋เชี่ยนดังมาจากที่ไกล ๆจางเฉิงเดินไปตามเส

หนึ่งปีต่อมา จางเฉิงก็เตรียมจะแต่งงานกับอู๋เชี่ยนพูดให้ถูกคือ อู๋เชี่ยนทั้งยุ่งและกระตือรือร้นอยู่ฝ่ายเดียวแต่จางเฉิงเอาตัวเองโยนเข้าไปในคดีที่สถานีตำรวจโดยสมบูรณ์ จนยุ่งทั้งวันทั้งคืนหวังฉู่เห็นเขามีท่าทีแบบนี้ก็รู้สึกกลัวอยู่บ้าง จึงคิดจะโน้มน้าวให้จางเฉิงพักผ่อนจางเฉิงกลับเอาแต่ส่ายหน้าตลอด ก่อนจะมองศพต่อ และใช้เวลาอยู่ในห้องนิติเวชทุกวันหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ฉันยังคงตามเขาอยู่ และเห็นจางเฉิงแสร้งทำเหมือนไม่เป็นไรในตอนกลางวัน แต่ตอนกลางคืนกลับกอดรูปของฉันร้องไห้อย่างเจ็บปวดทั้งยังคอยพร่ำบอกว่ารักฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลังจากนั้นก็ขอโทษแต่ฉันกลับไม่มีความรู้สึกอะไร และถึงขั้นที่ไม่รู้สึกเกลียดเขาแล้วด้วยซ้ำฉันแค่อยากไปจากเขาแต่ฉันลองทุกวิถีทางแล้ว ก็ทำอะไรไม่ได้เลยตั้งแต่ต้นจนจบมีพลังลึกลับบางอย่างที่ทำให้ฉันต้องคอยอยู่ข้างกายเขาฉันค่อย ๆ หมดหวังไป บางทีฉันกับจางเฉิงอาจมีเวรกรรมต่อกัน และฉันคงได้หลุดพ้นหลังจากที่เขาตายหวังฉู่ทนไม่ไหวจึงรายงานสถานการณ์ปัจจุบันให้ผู้กำกับทราบ ผู้กำกับจึงมีคำสั่งบังคับให้จางเฉิงพักหนึ่งเดือน เพื่อเตรียมงานแต่งงานเพราะอู๋เชี่ยนได้นำขนม