All Chapters of ไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++: Chapter 31 - Chapter 40

หลังจากเสร็จงานที่พังงาแล้วเช้าวันต่อมาเราทั้งคู่ก็รีบบินกลับกทม.ด้วยเครื่องบินส่วนตัวของพี่คิณทันที เพราะพี่คิณมีงานด่วนเข้ามาพอดีแต่ทั้งคู่ก็รู้สึกมีความสุขมาก เพราะการมาทำงานครั้งนี้สำหรับคิณถือว่าคุ้มมาก ถือว่าได้ใช้เวลาสวีตกับเอยอย่างเต็มที่คอนโดคิณติง ต่อง ติง ต่อง“มาแล้ว มาแล้ว”เอยที่กำลังนั่งดูหนังสุดโปรดรีบวิ่งมาเปิดประตูทันทีก่อนจะพบว่าเป็นเพื่อนสาวสุดที่รักของเธอสองคนนั้นเองที่กำลังยืน Act ท่าด้วยความมั่นหน้ามั่นโหนกอยู่หน้าห้อง“ไง ฮันนี่ มาถึงไม่ทักหาพวกกูเลยนะอีดอกพวกกูต้องพากันถ่อสังขารมาหามึงถึงนี้” เจนนี่ทำหน้างอลใส่เอย ในขณะที่เบนนี่เบะปากมองเอยที่ยิ้มให้พวกตนปากจนจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว“เยสนุกจนลืมเพื่อนเลยนะ” เบนนี่อดแซวเพื่อนสาวไม่ได้เออเห็นมันมีความสุขแบบนี้เพื่อนอย่างพวกเธอก็ดีใจมากแล้วล่ะ“พวกมึงก็มายงมาเยอะไร ไม่มี ไม่มี้” ปฏิเสธเพื่อนเสียงสูงก่อนจะพากันมานั่งลงที่ห้องรับแขกกลางห้อง ในขณะที่เจนนี่กับเบนนี่กวาดตามองรอบ ๆ ห้องอย่างตื่นตาตื่นใจ“อีเอยคอนโดผัวมึงหรูเวอร์แล้วดูดิห้องผัวมึงทั้งชั้นมีอยู่สองห้อง กูอยากได้แบบนี้บ้างจังมีทุกอย่างในห้อง ๆ เดียว แต่ป๊าก

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดเสียงสายที่หลุดไปทำเอาเอยขมวดคิ้วด้วยความงุนงง ก่อนที่จะกดโทรออกอีกครั้งหนึ่ง แต่ก็ไร้ซึ่งสัญญาณตอบรับจากปลายสายทำเอาเอยรู้สึกแปลกใจปกติพี่คิณต้องรับสายตลอดนี่นาต่อให้ว่างหรือไม่ว่างพี่คิณก็จะบอกเธอเสมอ“คุณคิณไม่รับสายเหรอครับพี่เอย”กวินทร์ที่ยังคงนั่งเป็นเพื่อนถามเธอด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ก่อนที่เอยจะพยักหน้ารับเบา ๆ มือก็กดโทรหาคิณแต่สุดท้ายเธอก็ถอดใจปาไปสิบกว่าสายพี่คิณก็ไม่รับสายสักที“ให้วินทร์ไปส่งไหมครับวันนี้วินทร์ว่างนะไม่มีงานต่อที่ไหน” รับอาสาไปส่งนักแสดงสาวรุ่นพี่ ก่อนที่เอยจะทำหน้าครุ่นคิดทันทีที่ได้ยินแบบนั้น“ไม่เป็นไรค่ะน้องวินทร์เดี๋ยวพี่เรียก Taxi ก็ได้ค่ะ” หันมาบอกกวินทร์อย่างเกรงใจ แต่กวินทร์กลับพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงเอย“Taxi สมัยนี้ไม่น่าไว้ใจนะครับพี่เอยนี่ก็ห้าโมงกว่าแล้วกว่าจะฝ่าด่านรถติดไปถึงคอนโดพี่เอยวินทร์ว่าดึกแน่นอนเป็นผู้หญิงขึ้นรถคนเดียวไม่ปลอดภัยนะครับคนสมัยนี้ไว้ใจยาก”บอกคนพี่ด้วยสายตาที่เป็นห่วงทำเอาเอยนิ่งไป ก่อนที่จะคิดตามคำพูดของกวินทร์ข่าวสมัยนี้ก็ออกกันเยอะแยะว่าโดนฉุดบ้างล่ะ ปล้น ชิงทรัพย์บ้างล่ะ แต่ก่อนเธอขับรถไปไหนมาไหนเองเลยไ

ติ๊งเสียงการแจ้งเตือนของโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำเอาคิณที่กำลังนั่งประชุมอยู่หยิบมือถือมาเปิดขึ้นโดยไว ก่อนที่เขาจะเห็นภาพที่ถูกส่งมาในไลน์ทำเอาเขาขบกรามแน่นด้วยความโมโหปนหงุดหงิดมันเรื่องอะไรกันล่ะที่ต้องร้องไห้ไปซบอกผู้ชายคนอื่นแล้วทำไมเธอต้องร้องไห้ถูกใครรังแกมาคิณคิดอย่างเป็นห่วงเอยมือหนาบีบปากกาจนมันหักคามือทำเอาพ่อของเขาหันมามองด้วยความแปลกใจ เพราะนั่งข้าง ๆ กันก่อนที่คิณจะก้มหัวลงน้อย ๆ เพื่อขอโทษผู้เป็นพ่อเมื่อคืนหลังจากที่ไปส่งมิลินทร์ที่โรงพยาบาลเขาก็อยู่เฝ้ามิลินทร์ต่อจนเช้าแล้วก็รีบมาประชุม เพราะพ่อของเขาโทรตามเขาแทบไม่ได้พักเลยด้วยซ้ำ ส่วนเรื่องมิลินทร์เขาไม่ได้บอกเอย เพราะคิดว่าคงไม่สำคัญเท่าใดนักตอนนี้เขาไม่ได้รักมิลินทร์แบบเดิมแล้ว สิ่งที่มีให้คือความเป็นเพื่อนที่ยังมีให้กัน เพราะก่อนที่จะมาคบกันมิลินทร์ก็คือเพื่อนรักของเขามาก่อน แต่ที่ทำให้เขารู้สึกกังวลใจคือตอนนี้มิลินทร์กำลัง ตั้งท้อง แต่เธอก็ยังยืนยันที่จะฟ้องหย่าไอ้ภูผาทำเอาเขารู้สึกสงสารเพื่อนและหลานที่จะเกิดมาที่ต้องขาดพ่อตลอดการประชุมคิณไม่ได้ตั้งใจฟังมากนัก เพราะใจของเขาตอนนี้มันคิดไปถึงเมียตัวน้อยแล้วลูกน้องท

“ขอบคุณมาก ๆ นะคิณที่คอยช่วยเหลือลินทร์ทุกอย่างขอบคุณจริง ๆ ค่ะ”มิลินทร์บอกคิณอย่างซาบซึ้งใจหลังจากที่เธอเข้าโรงพยาบาล จนออกมาทำเรื่องหย่ากับภูผาคราแรกภูผาก็ไม่ยอม แต่ได้คนกลางอย่างคิณที่เข้ามาไกล่เกลี่ยให้จนภูผายอมเซ็นใบหย่าให้โดยที่ไม่รู้ว่ามิลินทร์กำลังตั้งท้อง เพราะเธอไม่อยากให้อดีตสามีรับรู้ว่าเธอกำลังจะมีลูกกับเขา ที่ผ่านมาเธอเจ็บ เจ็บเกินกว่าที่จะยื้อคำว่าครอบครัวไว้เพียงเพราะว่าลูกที่กำลังจะเกิดมา“ไม่ช่วยได้ไงก็เราเป็นเพื่อนกันนี่ จริงไหม”บอกมิลินทร์ด้วยรอยยิ้ม เพราะก่อนที่ทั้งคู่จะมาเป็นแฟนกันทั้งคู่คือกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนรักเพื่อนตายกันเลยแหละตอนนั้น“ว่าแต่คิณดูซูบไปนะ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าหรือว่าเรื่องน้องเอย”มิลินทร์ถามคิณด้วยความเป็นห่วง เพราะคิณที่เธอเจอเมื่ออาทิตย์ก่อนกับตอนนี้กลายเป็นคนละคนเลย ซึ่งเธอก็พอจะรู้ปัญหามาจากลูกน้องของคิณที่เธอแอบถามมาว่าเป็นเพราะเธอเข้าโรงพยาบาลวันนั้นทำให้คิณไม่ได้กลับห้องพอเอยรู้เลยทำให้เอยโกรธมาก เพราะคิณไม่ได้บอกเอยว่าพาเธอมาโรงพยาบาลแถมยังไปโกหกเอยว่าเคลียร์งานอยู่เลยไม่ได้กลับห้อง

เมื่ออุ้มเอยออกมาที่ลานจอดรถเรียบร้อยแล้วไนท์ที่สตาร์ตรถรออยู่ก็เปิดประตูให้ผู้เป็นนายทันทีคิณวางเอยลงที่เบาะหลังรถ ก่อนที่ตัวเองจะรีบขึ้นรถตามมาส่วนไนท์ก็ออกรถทันทีที่ผู้เป็นนายนั่งลงเรียบร้อยแล้ว“อ๊าาา เพ่ คิณ เอยยย ร้อน อ่า”เสียงหวานร้องบอกคิณงุ้งงิ้งฟังไม่ได้ศัพท์อยู่ข้างหู ก่อนที่คิณจะจับเอยให้นั่งอยู่นิ่ง ๆ แต่ร่างบางก็ดิ้นยุกยิกไม่นิ่งเลยมือบางลูบไล้สะเปะสะปะไปทั่วร่าง ก่อนที่จะกระโดดขึ้นมานั่งคร่อมคิณเอาไว้ทั้งตัวทำเอาคิณเหวอที่เห็นแบบนั้น เพราะกระโปรงชุดเดรสเอยร่นขึ้นมาอยู่ที่เอวคิณสั่งลูกน้องเสียงเข้มทันที“ไอ้ไนท์ แกห้ามมองแกมองฉันจะยิงลูกตาแก” บอกไนท์ที่เหลือบมามองแวบหนึ่งเสียงเขียว ก่อนที่ไนท์จะรีบเบนสายตาไปมองถนนคืนทันที“เอ๋? เพ่ คิณ เอย คิสสสถึง อ่า”มือบางจับหน้าคิณไว้ ก่อนที่จะลูบหน้าเบา ๆ ด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ ปากสวยก้มลงจุ๊บปากหนาสีไวน์ซ้ำ ๆ ด้วยความคิดถึงทำเอาคิณอดยิ้มออกมาทั้ง ๆ ที่โดนจูบไม่ได้ถึงจะห่างกันเกือบสองอาทิตย์แต่ท่าทีที่แสดงออกมาของเอยวันนี้ทำให้เขามั่นใจว่าเอยก็คิดถึงเขาไม่ต่างกับที่เขาคิดถึงเธอ“พี่รักเอยนะคะ” คิณเอ่ยเสียงทุ้มนุ่มบอกเอยด้วยน้ำเสีย