ตอนที่ 34

เช้าวันต่อมา

เอยสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ โซฟาก่อนจะลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก เพราะตอนนี้เธอยังอยากนอนอยู่เลย แต่พอนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้นอนในห้องนอนเธอก็รีบดีดตัวลุกขึ้นมาแล้วหยิบโทรศัพท์มาดูทันทีเมื่อคืนโทรหาพี่คิณหลายสิบรอบพร้อมทั้งส่งข้อความไปหา แต่ก็ไร้วี่แววการตอบรับ แต่เมื่อหยิบโทรศัพท์มาดูเธอกลับเห็นข้อความตอบกลับที่โชว์ขึ้นหน้าจอเธอรีบกดเข้าไปดูข้อความนั้นทันที

“ขอโทษนะคะคนดีที่ไม่ได้รับสายและโทรกลับพอดีที่บริษัทมีปัญหานิดหน่อยอาจจะไม่ได้กลับห้องคิดถึงเอยนะคะ”

ข้อความที่คิณส่งมาทำเอาหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลในตอนแรกค่อย ๆ เผยรอยยิ้มออกมาพี่คิณทำงานนี่เองคิดอย่างสบายใจก่อนจะเดินเข้าห้องไปเพื่อไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานที่ร้านเสื้อผ้าของพี่แพรว เพราะตอนนี้เธออยู่ในช่วงฝึกงานยังไงล่ะ แต่ไม่จำเป็นต้องเข้าร้านทุกวัน เพราะเธอสามารถส่งงานออกแบบทางอีเมล์ได้

@ห้องเสื้อแพรวพรรณราย

“อ้าว!! วันนี้ทำไมได้เข้าร้านล่ะจ๊ะ” แพรวพรรณรายที่กำลังนั่งเลือกแบบเสื้อผ้าอยู่หันมาทักเอยที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้ม

“คิดถึงพี่แพรวค่ะ แล้วเอยก็เอาแ