บททั้งหมดของ เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นภรรยาของท่านประธานเฉิน เล่ม1: บทที่ 31 - บทที่ 40

ปู่เฉินรู้สึกไม่สบายตัวจากความโมโห ที่เกิดจากครอบครัวเฉินเฟิง จึงกลับไปพักผ่อนในห้องนอนของเขา หลังจากนั้นเฉินเค่อจึงจัดให้พวกเขาอาศัยในห้องรับรอง หลังจากที่หลินซินและเฉินจือหานลงจากเครื่องบินและมาถึงบ้านใหญ่ พวกเขารีบไปเยี่ยมปู่เฉินทันที"คุณปู่เฉิน!" หลินซินเปิดประตูและคุกเข่าลงข้างเตียง สายตาที่มืดมนของเธอเต็มไปด้วยความกังวล "คุณปู่เฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"หลินซินจับมือของปู่เฉิน ที่กำลังรับน้ำเกลือด้วยความเป็นห่วง"ไม่เป็นไร แค่ไอเล็กน้อย หลินซิน"ปู่เฉินลูบหัวหลานสะใภ้เบา ๆ"เกิดอะไรขึ้นกันแน่คุณปู่?""ไม่มีอะไร หลินซิน ไม่ต้องกังวล เธอและจือหานเดินทางมาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนเถอะ"เฉินจือหานดูการแสดงของคุณปู่ และพูดขัดจังหวะ "คุณปู่ ถ้าไม่มีอะไรร้ายแรง ก็อย่าทำให้หลินซินกังวลเลย เรื่องที่เหลือให้ผมจัดการ"เขารู้ดีเกี่ยวกับสุขภาพของปู่ หมอประจำครอบครัว จะรายงานสภาพร่างกายของปู่ทุกวัน ปู่แค่ทำท่ายากลำบาก เพื่อให้หลินซินเป็นห่วง ครอบครัวเฉินเฟิงไม่สามารถทำร้ายปู่ได้ คิดว่าเป็นอาการเก่าที่ทำให้ปู่รู้สึกไม่สบาย"คุณปู่ ฉันก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อหลายปีก่

โชคดีที่เจียโจวฉลาดพอที่จะให้ฉีหยวนไปยั่วยวนจือหาน เพื่อถ่วงเวลา ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ เวลาที่เสียไปก็พอให้เธอวางยาและหนีได้ พอรู้ตัวก็หนีไปไกลแล้ว ความโกรธทั้งหมดของเฉินจือหานจะตกอยู่ที่ฉีหยวนแทนแต่เธอกลับประเมินความสามารถของเฉินจือหานต่ำเกินไป ถึงเธอจะหนีออกนอกประเทศ เขาก็ยังจะจับเธอกลับมาลงโทษจนได้“แย่แล้ว มีคนตามเรา”บอดี้การ์ดที่ขับรถเอ่ยขึ้น เฉินเจียโจวเปิดหน้าต่างแล้วมองออกไป เห็นว่ามีรถตามหลังมาสามสี่คัน เธอตกใจจนเหงื่อไหลเต็มหน้า รีบตะโกน“รีบไป! รีบไป!”“ความเร็วถึงที่สุดแล้ว แต่พวกเขาตามมาติดเกินไป สลัดไม่พ้น”ปัง ปัง ปัง เสียงปืนดังขึ้นรถที่ตามหลังมายิงปืนใส่เพื่อบังคับให้พวกเขาหยุดรถ!“สลัดไม่พ้นแล้ว เราต้องลงจากรถแล้ววิ่งหนี” บอดี้การ์ดหยุดรถ และสั่งให้ทั้งสองคนลงไป เฉินเจียโจวแบกเฉินเฟิงที่ขาพิการวิ่งเข้าไปในป่า เมื่อเฉินจือหานและบอดี้การ์ดหยุดรถ เฉินเจียโจวและเฉินเฟิงก็หนีไปไกลแล้ว“ตามไป พวกเขาหนีไปได้ไม่ไกล” เฉินจือหานสั่ง บอดี้การ์ดจึงตามเข้าไปในป่า เพื่อตามล่าทั้งสามคนในขณะที่ลมเย็นพัดกระหน่ำยามค่ำคืนบ้านใหญ่ตระกูลเฉินหลินซินไม่ห่างจากคุณปู่ตั้งแต่ถูกวางยา ส

เมื่อหัวหน้าพยาบาลได้ยินเสียงกริ่ง ก็รีบเข้ามาในห้อง VIP และเห็นหลินซินฟื้นขึ้นมา จึงถอดเครื่องฟังหูตรวจเพื่อตรวจสอบร่างกายของเธอ“ร่างกายดีขึ้นมากแล้ว พยาบาล ไปเอาโจ๊กมาให้คุณนายเติมพลังกายหน่อย”นี่เป็นครั้งแรกที่หลินซินได้พบกับหัวหน้าพยาบาลในชุดคลุมสีขาว ในขณะเดียวกัน หัวหน้าพยาบาลก็พบว่าหลินซิน แม้อยู่ในสภาพไม่มีเมคอัพ ก็ดูสวยและน่ารักอย่างไร้เทียมทาน ไม่ว่าจะเวลาใด ผู้หญิงคนนี้ก็ยังดึงดูดใจอยู่เสมอ“จือหานอยู่ไหน? เขาอยู่ที่ไหน?” หลินซินต้องการรู้เรื่องความปลอดภัยของเฉินจือหานเธอคิดถึงเหตุการณ์ไฟไหม้และตอนที่หมดสติ เห็นเฉินจือหานเตะประตูและอุ้มเธอออกมา คิดว่าเป็นความฝัน แต่กลับเป็นความจริง ใบหน้าของเธอไร้สีเลือด ดูเหมือนตุ๊กตาเซรามิกที่เปราะบาง และพร้อมจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ“เขายังไม่ได้สติ” หัวหน้าพยาบาลหยุดพูด แล้วเสริมว่า “คุณชายเฉินสั่งไว้ว่า ให้ดูแลร่างกายของคุณก่อน”เมื่อคืนนี้ตอนที่กำลังจะเปลี่ยนเวรและออกจากโรงพยาบาล ได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาล แจ้งว่ามีผู้ป่วยที่สำคัญมากต้องทำการผ่าตัดทันที ตอนแรกยังไม่รู้ว่าเป็นใคร จนกระทั่งเห็นเฉินจือหานที่เต็มไปด้วยเลือดและฝุ่นควัน อุ้ม

อาการบาดเจ็บของเฉินจือหานไม่มีอะไรน่าห่วง หลังจากตรวจเสร็จเขาก็สั่งให้เฉินอวี้เก็บของและเตรียมตัวกลับบ้าน ในระหว่างการตรวจ เฉินจือหานยืนกรานที่จะกอดภรรยาเอาไว้ ไม่ว่าจะตรวจปัสสาวะ ตรวจเลือด ทั้งหมดเขาต้องมีหลินซินอยู่ข้างๆ ด้วย มิฉะนั้นจะไม่ยอมให้ตรวจพยาบาลที่อยู่ข้างๆ ถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความประทับใจ พวกเธอต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ภรรยาของคุณเฉินช่างโชคดีจริงๆ “คุณเฉิน ถ้าไม่มีกิจกรรมที่รุนแรงและไม่ทำให้แผลเปิด ก็ไม่มีอะไรต้องห่วงครับ” หมอแจ้งอาการเมื่อตรวจเสร็จเรียบร้อยแล้ว“รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วยไหม?” เฉินจือหานถามขึ้นหลินซินฟังแล้วหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด โชคดีที่หมอมีประสบการณ์มาก จึงเพียงไอเบาๆ และตอบว่า “ตราบเท่าที่ไม่รุนแรงเกินไปก็ไม่มีปัญหาครับ”“ได้ยินไหมที่รัก ครั้งหน้าเบาๆ หน่อยนะ” เฉินจือหานกอดหลินซินแล้วขบหูเธอเบาๆ“คุณก็ทำตัวให้ดีๆ หน่อยนะ จือหาน” หลินซินทุบหน้าอกเขาเบาๆ พร้อมพูดด้วยเสียงอ้อนๆหลังจากการตรวจเสร็จ เขาก็กอดภรรยาเดินออกจากโรงพยาบาลไปที่ลานจอดรถ ทุกคนคิดว่าเฉินจือหานแสดงความคลั่งรักแบบสุดใจ แต่ความจริงแล้วเขารู้สึกเจ็บปวดใจมาก ที่เมื่อวานเขาทำให้เธอบาด

ไม่นานนักม้าพันธุ์เผือกชื่อ ทาเสวี่ย ถูกนำตัวมา เป็นม้าสีขาวทั้งตัวมีเพียงกีบเท้าทั้งสี่ที่เป็นสีน้ำตาล เป็นม้าพันธุ์ดี มีความเร็วและความอึดสูง เป็นพันธุ์ที่หายากมาก"คุณผู้หญิง ทาเสวี่ยมาแล้วค่ะ" แม่บ้านซุนส่งสายบังเหียนให้หลินซิน"ดี" หลินซินรับสายบังเหียน ขณะที่บอดี้การ์ดกำลังพาตัวจงเซียนไปที่ประตูใหญ่ หลินซินก็สั่งให้หยุด"ปล่อยเธอ" หลินซินสั่ง"ปล่อย ปล่อยฉัน” เมื่อบอดี้การ์ดปล่อยตัว จงเซียนก็สะบัดมือออกทันที"ฉันจะให้โอกาสเธอ ถ้าเธออยากได้ตำแหน่งนี้มากนัก หากวันนี้เธอสามารถทำให้ทาเสวี่ยเชื่องต่อหน้าทุกคนได้ ฉันจะยกตำแหน่งให้เธอเลย เป็นไง?""เธอไม่ได้หลอกใช่ไหม?" จงเซียนไม่แน่ใจ"พูดคำไหนคำนั้น"หลินซินยื่นสายบังเหียนให้จงเซียน พร้อมทำท่าทางเหมือนว่าถ้าพูดโกหกจะตายทันที"แค่ม้าตัวเดียวเอง รอดูได้เลย!"จงเซียนรับสายบังเหียน แล้วขึ้นม้าทันที ตั้งแต่เด็กเธอก็เคยเข้าร่วมการแข่งมาหลายครั้ง การทำให้ม้าเชื่องไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเธอ เมื่อขึ้นม้าแล้วก็หันไปมองหลินซินด้วยสายตาท้าทาย"แต่ถ้าเธอแพ้ เธอต้องย้ายออกจากคฤหาสน์ทันที และห้ามเข้ามาอีก""ยังมีเวลาเปลี่ยนใจนะ" คำพูดของหลินซินทำให้