All Chapters of เมียตีทะเบียน : Chapter 21 - Chapter 30

แต่นั่นมันก็ผิดแผนไปสักนิดเมื่อเธอมารู้ทีหลังว่าชายหนุ่มได้แต่งงานแล้วเธอจึงคิดที่จะทำทุกวิถีทางให้ชายหนุ่มหย่ากับภรรยาของเขาให้จนได้ แต่แล้วฟ้าก็เป็นใจเมื่อเธอบังเอิญไปเห็นภรรยาของชายหนุ่มกำลังนั่งทานข้าวอยู่กับอดีตเพื่อนรักของเขานั่นก็คือภูมิ ภูวดล เธอจึงถ่ายรูปส่งไปให้เขาดู เพื่อให้คนทั้งคู่ได้ผิดใจกัน ใช่แล้วคนที่ส่งรูปชายหนุ่มกับหญิงสาวที่นั่งกินข้าวด้วยกันริมแม่น้ำเจ้าพระยานั่นก็เป็นฝีมือของเธอเอง " ทำไมเธอถึงเป็นหนี้พวกมันตั้ง 10 ล้าน" เขาไม่ได้ตอบคำถามของเธอแต่เลือกที่จะเป็นฝ่ายถามเธอกลับ " จริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นหนี้ของรี่ค่ะแต่มันเป็นหนี้ของพ่อเลี้ยงรี่ เขาไปกู้เงินมาและสุดท้ายรี่ก็ต้องเป็นคนใช้คืนทุกที ถ้ารี่ไม่มีเงินให้เขาและไม่มีไปใช้หนี้เขาก็จะทำร้ายร่างกายรี่"" เธอยังอยู่กับพ่อเลี้ยงของเธออีกหรอ"เขาเอ่ยถามออกไปเพียงเพราะสงสัยว่าทำไมเธอถึงยังอยู่กับพ่อเลี้ยงของเธออีกในเมื่อแม่ของเธอก็ตายไปตั้งนานแล้วทั้งเธอและพ่อเลี้ยงก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันแม้แต่น้อย" ใช่ค่ะรี่ยังอยู่กับเขา รี่ต้องทำตามที่แม่สั่งเพราะแม่บอกว่าเขามีพระคุณกับแม่และรี่มาก ช่างเถอะค่ะอย่าไ

 อีกด้าน พลั๊ก " โอ้ย จะ เจ็บนะ"  ฉันเอ่ยบอกก็พอตอนที่เขาเข้ามายังห้องนอนเขาก็ผลักฉันลงไปกับเตียงแต่หารู้ไม่ว่าตัวฉันไปกระแทกกับขอบเตียงเจ็บเป็นบ้าเลย  "หึ เจ็บเหรอ สำออย"  เอาอีกแล้ว คำก็สำออยสองคำก็สำออยลองมาโดนแบบฉันบ้างไหมล่ะ คำพูดถากถางแบบนี้ฉันฟังมาจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว นี่ตกลงเขาเป็นผู้ชายจริงๆหรือเปล่าปากจัดยิ่งกว่าผู้หญิงสะอีก   " อะ โอ้ย โอ้ย เจ็บ ปล่อยฉันนะ"  เจ็บจากเมื่อกี้ยังไม่ทันหายเขาก็มาจับข้อมือฉันบีบแรงๆอีก มันแรงมากในขณะที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวความรู้สึกมันเจ็บมากก็ข้อมือของฉันมันเล็กนิดเดียวส่วนมือของเขาสิออกจะใหญ่โต ยังกะใบลาน " ฉันบอกเธอไว้ว่ายังไง"  ตอนนี้ชายหนุ่มอารมณ์เริ่มเดือดดาลเพราะเขาเคยเตือนเธอแล้วแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ฟังพี่เขาพูดเลยสักนิด "บอกอะไรคะ เคสไม่เห็นจะจำได้เลย คุณมาบอกอะไรเคสตอนไหนคะ"&n

 ภายในห้องทำงาน หญิงสาวนั่งเคลียร์งานที่กองอยู่บนโต๊ะอย่างตั้งอกตั้งใจ เธอต้องรีบออกแบบเครื่องเพชร collection ใหม่ให้เสร็จก่อนจะถึงวันงานเปิดตัว งานนี้เธอตั้งใจเป็นอย่างมาก และเธอก็ไม่อยากให้มีข้อผิดพลาดใดๆเกิดขึ้น เวลาล่วงเลยผ่านไปสักพักจนกระทั่ง มีสายโทรศัพท์ภายในจากเลขาสาวดังขึ้น  " คุณเคสค่ะ มีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอพบคุณเคสค่ะเธอบอกว่าเธอชื่อเชอรี่"  หญิงสาวนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง เพราะเธอเองไม่ได้รู้จักกับผู้หญิงที่ชื่อเชอรี่ไม่ทราบว่าเขาเป็นใครแล้วก็มาหาเธอด้วยเหตุอันใด แต่ก็นั่นแหละเธอได้แต่คิดพร้อมกับเอ่ยอนุญาติให้เขาเข้ามาพบได้  " จ๊ะ เชิญเข้ามาได้เลย"  " ค่ะ"  หลังจากเลขาสาววางสายจากผู้เป็นเจ้านายเธอก็ทำการเปิดประตูเชื้อเชิญให้ผู้ที่มาเยือนใหม่เข้าไปพบทันที  " เชิญค่ะ" (เลขา) " อืมขอบใจ"(เชอรี่) ฉันวางสายจากเลขาและนั่งครุ่นคิดอยู่ค

 ชายหนุ่มเอ่ยเพราะเขาถือสะว่าได้ใช้หนี้ก้อนนี้ให้อดีตแฟนสาวแล้วและเขาก็หวังว่าต่อไปเธอจะได้ไม่ต้องไปเป็นหนี้ใครเพราะพ่อเลี้ยงของเธออีก  ชายชุดดำสองคนหันมองหน้ากันพวกเขามีสีหน้าที่คิดหนักก็จะให้พวกเขาเลิกติดต่อกับหญิงสาวตรงหน้าได้อย่างไรเพราะในเมื่อพวกเขาเป็นลูกน้องของเธอเองและพวกเขาก็ได้รับคำสั่งมาจากเธอและพ่อเลี้ยงของเธออีกที เมื่อหญิงสาวเห็นดังนั้นเธอจึงทำการพยักหน้านิดๆเพื่อสงสัญญาณให้ชายชุดดำรู้ว่าให้ตามน้ำไปก่อน เพื่อที่จะได้ไม่ชวดเงินจำนวน สิบล้านตรงหน้า  ชายชุดดำสองคนเห็นดังนั้นจึงทำการตอบตกลงไปในทันที ก่อนจะทำการรับเงินสดที่อยู่ในกระเป๋ามาเปิดดูคร่าวๆ และเอ่ยตอบชายหนุ่มอีกครั้ง " ตกลง" "หวังว่าคงจะครบนะ ไปเว้ยกลับ" ว่าจบชายชุดดำก็สาวเท้าเดินออกไปจากตรงนั้นทันที  " ต่อไปนี้คุณก็จะไม่ต้องเป็นหนี้ใครแล้วนะรี่" ชายหนุ่มเอ่ยบอกอดีตแฟนสาวเพราะเขาหวังที่จะให้เธอได้ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องหวาดกลัวว่าใครจะมาทำ

 " มะ มะ หมายความว่าพ่อจะวางมือ แล้วยกตำแหน่งประธานบริษัทให้ผมยังงั้นเหรอครับ"  ชายหนุ่มทวนคำพูดของผู้เป็นพ่ออีกครั้งเพื่อความแน่ใจ  " อืม ใช่ มันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องวางมือ แกเองก็โตมากพอที่จะสามารถรับผิดชอบหน้าที่ต่างๆภายในบริษัทได้ อีกทั้งยังมีภรรยาที่ดีคอยอยู่เคียงข้างอย่างหนูเคสแค่นี้ฉันก็หมดห่วงแล้วล่ะ "  ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำพูดอื่นของผู้เป็นพ่อนอกเสียจากคำยืนยันที่ท่านเอ่ยว่าเขากำลังจะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทแค่นี้เขาก็พอใจมากแล้ว เรื่องอื่นเขาไม่ได้สนใจเลยสักนิด " แล้วพ่อจะจัดการเรื่องนี้เมื่อไหร่ครับ" เขาเอ่ยถามผู้เป็นพ่อออกไปอีกครั้งเพราะอยากจะรู้ว่าอีกนานเท่าไหร่เขาถึงจะได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นประธานบริษัทคนใหม่ของห้าง DMY " วันงานเปิดตัวเครื่องเพชร collection ใหม่ของหนูเคส หลังจากการเดินแบบแฟชั่นโชว์จบลง ฉันจะทำการประกาศในงานว่าฉันจะสละตำแหน่งให้แกขึ้นมาบริหารแทน และในวันงานแกจะต้องดูแลลูกสะใภ้ของฉันเป็นอย่างดี เรื่องนี้