บททั้งหมดของ เพื่อนพ่อลุงโรมยอดรัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

ทั้งที่โรมรู้ตั้งแต่นาทีแรกที่เจอหน้าหล่อน ในวันที่เขาไปรับน้อยหน่าที่กรุงเทพฯ การได้เจอหน้าลูกสาวของเพื่อนรักทำให้โรมรู้ว่าการรอคอยที่ยาวนานของเขากำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว“แล้วหนูมั่นใจแล้วใช่ไหม ไม่รังเกียจใช่ไหม... ที่ได้คนแก่เป็นแฟน”วัยที่แตกต่างกันมากทำให้โรมเป็นกังวล น้อยหน่าเพิ่งอายุย่างสิบเก้า ขณะที่เขากำลังจะแตะสี่สิบในอีกไม่กี่วันข้างหน้า“ไม่ค่ะ... ลุงโรมแก่ที่ไหนกันคะ”ที่หล่อนรู้ว่าโรมยังไม่แก่ก็เพราะว่าเพิ่งทดสอบพละกำลังของเขามาหมาดๆ“ปากหวานจัง... แล้วลุงก็เชื่อคนง่ายเสียด้วยสิ”หนุ่มใหญ่ตีสำนวน“พ่อโรมยังแข็งแรงมากค่ะ... กล้ามเป็นมัดๆ เลย”หล่อนบอกขณะลูบไล้แผงอกแกร่งไปด้วยมัดกล้ามของเขา นิ้วน้อยๆ เกลี่ยไล้เส้นขนสีดำที่แผ่กระจายไปทั่วอก กลิ่นฟีโรโมนของผู้ชายอายุรุ่นราวคราวพ่อทำให้หัวใจของสาวน้อยเต้นแรงจนไม่อยากผละออกมาจากอกเขาสัมผัสเบาๆ จากฝ่ามือน้อยๆ ของหลานสาวที่กำลังซุกซนอยู่กับร่างกายของโรม ทำให้ท่อนเนื้อที่แช่นิ่งอยู่ในรูสวาทฟิตแน่นเริ่มคึกแข็งขึ้นมาอีกครั้ง“อุ๊ย... ”น้อยหน่ารับรู้ถึงความรู้สึกนั้น ความยาวใหญ่ของเขาเริ่มพองขยาย คับแน่นจนเริ่มอึดอัด“ทำไมมันแน่นขึ้น

โรมเรียก ตอนนั้นคนงานชายหลายคนกำลังเก็บลำไยกันอย่างขะมักเขม้น เสียงเข้มๆ ของพ่อโรมทำให้หญิงสาวที่กำลังก้มหยิบลำใยในตะกร้าขึ้นมาชิมถึงกับสะดุ้ง“จะมาแถวนี้ทำไมไม่บอกพ่อก่อน”เสียงของโรมบอกความโกรธ“กลับเข้าบ้านเดี๋ยวนี้”“ทำไมคะพ่อโรม”“อย่าถาม... ”โรมกระชากข้อมือของหล่อน น้อยหน่าจำต้องเดินต้อยๆ ตามกลับเข้ามาในบ้าน นึกสงสัยว่าเหตุใดพ่อโรมจึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ท่าทางเหมือนไปกินรังต่อรังแตนที่ไหนมา“พ่อโรมทำไมต้องดุน้อยหน่าด้วยคะ”หญิงสาวไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร ก็แค่ไปเดินเล่นที่สวนลำไย ทำไมเขาต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ“ก็ไม่อยากให้ออกมาวุ่นวายแถวนี้”“ทำไมคะ”“ไม่เห็นหรือไงว่าตรงนั้นมีแต่คนงานชาย”โรมหึง“ก็คนงานในไร่ของพ่อโรมทั้งนั้นนี่คะ... ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวนี่คะ”“นี่ยังไม่เข้าใจอีกหรือว่าพ่อไม่ชอบให้สายตาผู้ชายพวกนั้นจ้องมองหนู”ขณะที่บอก สายตาของโรมยังจับจ้องอยู่ที่เต้าทรวงอวบใหญ่เป็นทรงสวย เม็ดหัวนมน้อยๆ เสียดสีกับเนื้อผ้าบางๆ จนตูมตั้งออกมาเด่นชัดตอนที่สายลมพัดโชยมาปะทะเรือนร่างอะร้าอร่าม“แล้วก็กรุณาช่วยสวมเสื้อชั้นในด้วย”โรมทำเสียงไม่พอใจ กลับกลายเป็นว่าเรื่องไม่สวมเสื้อชั้นใน

โรมบอกพลางรัวจูบแรงๆ จนทั่วแก้มแดงเรื่อของหญิงสาวสุดรัก“พ่อโรมรีบกลับมานะคะ... จุ๊บ”น้อยหน่าหอมแก้มครึ้มเคราของเขาบ้าง“จ้ะ... รอพ่อนะคนดี”เขาจูบหน้าผากหล่อนอีกครั้งเป็นการล่ำลา ก่อนจะก้าวยาวๆ ออกไปเรียกลุงชม เร่งเสียงโหวกเหวกอยู่ที่หน้าบ้านทั้งที่ตัวเองเป็นคนทำให้เสียเวลา ขืนชักช้าแม้แต่นาทีเดียวมีหวังไปไม่ทันประชุมแน่ๆน้อยหน่าทิ้งกายลงบนเตียงนอน แม้ตอนนั้นพ่อโรมออกไปได้สักพักแล้ว หากความเสียวซ่านที่เขาฝากเอาไว้ก็ให้รู้สึกราวกับว่าแท่งเนื้อของโรมเพิ่งถูกถอนออกจากร่าง ตอนนั้นกลีบสวาทยังร้อนผ่าววูบวาบไม่คลาย เมื่อนึกถึงสัมผัสเร่าร้อนที่พ่อโรมทิ้งเอาไว้ร่างบอบบางยังหอบโหยหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง ไม่คิดว่าพ่อโรมจะเร่าร้อนรุนแรงและเซ็กส์จัดขนาดนี้ เพียงแค่นาทีสั้นๆ แต่เขาก็สามารถส่งหล่อนจนถึงสวรรค์หลังจากเผลอหลับไปครู่สั้นๆ เมื่อตื่นขึ้นมาร่างอวบอัดก็ขยับลุกขึ้นจากเตียง ตอนนั้นจึงได้รู้ว่าน้ำรักของพ่อโรมไหลราดออกมาเปียกเปรอะไปทั้งซอกขา ทั้งที่อายุก็ไม่น้อย แต่น้ำของพ่อโรมเยอะเหลือเกินน้อยหน่าก้าวเข้าห้องน้ำ อาบน้ำชำระล้างร่างกายทุกซอกหลืบจนเนื้อตัวสะอาดสะอ้าน ก่อนจะลงมาในครัวเพราะรู

ในเวลาต่อมา“น้อยหน่าอยู่ไหน?”โรมถามขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาในบ้าน สาวใช้ชาวพม่าสองคนที่กำลังกวาดพื้นอยู่ในตอนนั้นหันมามองหน้ากันด้วยท่าทางหวาดๆ แต่คนที่ตอบคำถามของโรมกลับเป็นคำแก้วที่เดินออกมาพอดี“คุณน้อยหน่าอยู่ในห้องนี่คะ... ”คำแก้วบอก โรมรีบเดินลงส้นเท้าหนักๆ มาถึงหน้าห้องนอนของน้อยหน่าจากนั้นก็ทั้งเรียกทั้งเคาะประตูรัวๆ จนคนที่นอนอยู่บนเตียงสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ“น้อยหน่า... เปิดประตูเดี๋ยวนี้”โรมทุบแรงจนบานประตูแทบพัง“เดี๋ยวค่ะ... กำลังจะเปิดให้เดี๋ยวนี้แหละค่ะ”หญิงสาวพยุงกายลงมาจากเตียง และในทันทีที่บานประตูเปิดออกจากกัน“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”โรมคว้าต้นแขนของหล่อนแล้วบีบแรงด้วยความลืมตัว ก่อนจะเป็นฝ่ายตกใจขึ้นมาเสียเอง เมื่อพบว่าน้อยหน่าตัวร้อนเป็นไฟ“โอ๊ย... หนูเจ็บนะคะ”“พ่อขอโทษ... เอ่อ ตัวร้อนจี๋เลย”“หนูไม่สบายค่ะ”น้อยหน่าไม่ได้แกล้ง“เป็นอะไรมากหรือเปล่า... ตัวร้อนขนาดนี้คงต้องไปหาหมอ”เสียงของโรมบอกความห่วงใย“ให้น้อยหน่านอนสักพักก็น่าจะดีขึ้นเองค่ะ... พ่อโรมออกไปเถอะค่ะ”โรมรู้สึกได้ถึงอาการบึ้งตึงน้อยๆ ของหลานสาว เขาพยายามเชื่อมโยงเรื่องราวเข้ากับสาเหตุที่ห

ความเจ้าเล่ห์ที่สามารถหลอกหญิงสาวด้วยการใช้นิ้วแทนปรอทวัดไข้“ฮึก... ฮื่อๆ น้อยหน่าเสียวค่ะ”มือน้อยๆ เกาะเกร็งแขนของเขาเอาไว้แน่นเป็นเชิงห้ามว่าให้หยุด โรมรู้ว่าอาการไข้ประหลาดของหล่อนทุเลาลงแล้ว แต่ความร้อนผ่าวที่เกิดขึ้นในภายหลังเป็นเพราะความกระสันอยากเสพสวาทกับเขานั่นเอง“ฮื่อ... เอานิ้วออกไปนะ น้อยหน่าทรมานเหลือเกินพ่อโรมขา”หล่อนห้ามเสียงกระเส่า“ถ้าห้ามไม่ให้ใช้นิ้วพ่อคงต้องฉีดยาโรมขยับออกมาจากโซฟา รีบถอดเสื้อผ้าจนเนื้อตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อน มือข้างหนึ่งช้อนกระบอกฉีดยาวยาวใหญ่พอๆ กับแขนของน้อยหน่าขึ้นมาจดจ่อเข้ากับรูสวาทเยิ้มฉ่ำ“อ๊าย... ”น้อยหน่าสะดุ้ง โรมสอดมือเข้าใต้บั้นท้ายแล้วรวบกระชากร่างของหล่อนเข้ามาหาลำตัวของเขาที่ขยับขาข้างหนึ่งขึ้นไปเหยียบอยู่บนโซฟา ขาอีกข้างยังยืนอยู่กับพื้น“อูยยย... ”น้อยหน่าร้อง พ่อโรมกระชากขาของหล่อนขึ้นมาพาดเอาไว้ที่บ่าทั้งสองข้าง ก่อนจะกระแทกกระบอกฉีดยาขนาดเท่าแขนเข้าไปฟังแน่นในโพรงสวาทของหล่อน“อ๊อยยยย... อู้ย... ฮื่อๆ”ร่างของน้อยหน่าสั่นสะท้าน โคกเนินสวาทกระตุกเกร็ง กลีบเนื้อปริระบมเพราะความแข็งแกร่งของพ่อโรมที่บดเยียดเข้ามาสุดโคนพวงสวรร