All Chapters of สามีสุดที่รักของฉันมีความอาฆาตแค้นกับฉัน: Chapter 1 - Chapter 10

ที่แท้จุดประสงค์ของเขาคือสิ่งนี้!ต้นเหตุของเรื่องนี้เริ่มจากสัปดาห์ที่แล้วสัปดาห์ที่แล้วฉันได้รับโทรศัพท์จากทนายแจ้งว่าป้าที่อยู่ห่างไกลของฉันเสียชีวิตแล้วป้าของฉันไม่มีลูก ก่อนที่เธอจะเสียชีวิต เธอได้แสดงเจตจำนงที่จะมอบมรดกของเธอให้กับญาติคนเดียวของเธอซึ่งก็คือฉันหลายปีที่ผ่านมา ป้าของฉันทำเงินได้มากมายจากธุรกิจ ได้ทิ้งมรดกไว้เป็นร้อยล้าน!ทนายรีบมา เอาบัตรธนาคารของป้าและจดหมายฉบับหนึ่งมามอบให้ฉันในจดหมาย ป้ากำชับฉันว่า ถอนเงินต้องไปเองเท่านั้น อย่าให้คนอื่นรู้เด็ดขาด รวมถึงสามีของฉันหลี่ห้าวด้วยไม่บังเอิญก็คือ จดหมายฉบับนั้นถูกหลี่เลี่ยงน้องชายของสามีเห็นและเขายังบอกเรื่องนี้กับหลี่ห้าวและหลี่เสี้ยวเสี้ยวด้วยเหตุนี้ หลี่ห้าวและหลี่เลี่ยงจึงทะเลาะกันทุกวันหลี่ห้าวคิดว่าเงินก้อนนี้ถือเป็นสินสมรสของสามีภรรยาเรา ไม่เกี่ยวอะไรกับหลี่เลี่ยงหลี่เสี้ยวเสี้ยวเลยหลี่เลี่ยงอ้างว่าฉันเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้และมรดกของป้าควรแบ่งคนทั้งครอบครัวอย่างเท่าเทียมกันเมื่อเห็นว่าหลี่เลี่ยงซึ่งปกติไม่พูดเลย สามารถทะเลาะกับหลี่ห้าวเพราะเรื่องนี้ได้หลายวัน ฉันก็กลัวมากจนต้องรีบจัดการเ

หลี่เสี้ยวเสี้ยวคือคนที่ส่งข้อความให้ฉันเหรอ?หรือว่าเธอคือฉันในอนาคต?ฉันในอนาคตกลายเป็นน้องสาวแท้ๆ ของสามีฉัน!นี่มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว!ฉันลองถามว่า "เธอคือฉันในอนาคตจริงๆ เหรอ?"หลี่เสี้ยวเสี้ยวส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ก้ำกึ่ง สายตาที่มองฉันก็แปลกมากฉันสับสนไปหมดแล้วนี่มันเรื่องอะไรกันแน่?ในช่วงเวลาที่ฉันฟุ้งซ่าน หลี่ห้าวก็วิ่งออกไปมาแล้วเช่นกันหลี่ห้าวดึงประตูรถเปิดออก คว้าผมของฉันแล้วลากฉันออกจากรถ"คุณอยากจะหนีไปไหน?"หลี่ห้าวยืนอยู่ระหว่างฉันกับหลี่เสี้ยวเสี้ยว โดยจับไหล่ของฉันไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ฉันพยายามดิ้นรนอย่างหนัก แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรฉันรู้อยู่แก่ใจว่า ตอนนี้ตัวเองคงตกอยู่ในอันตรายแล้ว"ฆ่าฉันซะ ที่อยู่ของบัตรธนาคาร ชาตินี้คุณอย่าอยากรู้เลย!"หลี่ห้าวตกตะลึง ขมวดคิ้วมองมาที่ฉัน "คุณพูดอะไรน่ะ? ทำไมผมต้องฆ่าคุณด้วย? ผมคิดว่าคุณไม่อยากแบ่งเงินให้ผมแล้วถึงได้โกรธ"เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว หลี่ห้าวยังแสดงละครอยู่ แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องฉันบอกฉากที่ฉันเห็นในห้องใต้ดินทันทีหลี่ห้าวยิ่งตกใจมากขึ้นและอดไม่ได้ที่จะร้องว่า "คุณบอกว่าเสี่ยวเลี่ยงตายแล้วเห

หลี่ห้าวกุมท้องด้วยความเจ็บปวด เลือดเปียกโชกเสื้อหลี่เสี้ยวเสี้ยวตกตะลึงอยู่กับที่เมื่อเห็นฉากนี้ และกริชที่เปื้อนเลือดในมือก็ตกลงบนพื้น"ฉัน... ฉันไม่ได้ตั้งใจ!"หลี่เสี้ยวเสี้ยวกุมศีรษะอย่างแรงด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ดูเหมือนจะไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะทำร้ายพี่ชายที่มองว่าเป็นชีวิตของตัวเองฉันรีบกอดหลี่ห้าวไว้ "แปะ" น้ำตาไหลอาบหน้า"สามี! คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"หลี่ห้าวหายใจโรยริน "ผม... ผมจะไม่ไหวแล้ว... รีบหนี..."ยังไม่ทันพูดจบ หลี่ห้าวก็หลับตาและไม่ขยับอีกเลย"อ๊าย!"หลี่เสี้ยวเสี้ยวดูเหมือนจะไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าตัวเองได้ฆ่าหลี่ห้าว กรีดร้องเปิดประตูวิ่งหนีไปฉันกอดศพของหลี่ห้าวอย่างงุนงง น้ำตาไหลอย่างเงียบๆ"สามี..."ไม่คิดว่าวินาทีต่อมา หลี่ห้าวจะลืมตาอีกครั้งฉันตกใจมาก ถอยหลังอย่างรวดเร็ว"ผีหลอก!"หลี่ห้าวกดฟันกุมท้อง จ้องมองฉันอย่างหงุดหงิด เสียงอ่อนแอมาก "ผีบ้านคุณสิ! ผมยังไม่ตาย!"ฉันตกตะลึงและใช้นิ้วจิ้มหลี่ห้าวอย่างระมัดระวังตัวยังนุ่มอยู่ ยังมีอุณหภูมิ น่าจะไม่ใช่ศพกระตุก"งั้นเมื่อกี้คุณ...""เมื่อกี้แค่แกล้งตายหลอกเสี้ยวเสี้ยว ไม่งั้นผมจะช่ว

ในสมองของฉันเหมือนมีฟ้าผ่าที่ฝังศพของพ่อแม่ฉัน?หลี่เสี้ยวเสี้ยวรู้ได้ยังไง?"โจรปล้นในตอนนั้น... คือเธอ?!"ฉันจ้องไปที่หลี่เสี้ยวเสี้ยวด้วยความไม่เชื่อ ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกปวดหัวเป็นพักๆ ฉันอดไม่ได้ที่จะกุมหัวและกลิ้งตัวลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด"โอ๊ย!"ฉันกุมหัวและพึมพำกับตัวเอง "ฉันจำได้ว่าโจรมีสามคน...""ดูเหมือนว่าคุณจะจำได้แล้ว มันไม่สนุกแล้วสิ..."จู่ๆ ตัวของฉันก็แข็งทื่อ หันหน้าไปเหมือนหุ่นยนต์คนที่พูดประโยคนี้กลับเป็นหลี่ห้าว!หลี่ห้าวตบฝุ่นบนร่างกาย ลุกขึ้นอย่างช้าๆ ด้วยสีหน้าเสียดาย"เดิมทีคิดว่าหลังจากได้เงินแล้ว ตอนที่จะฆ่าคุณค่อยบอกความจริง""คุณเป็นผู้หญิงที่น่าเบื่อจริงๆ"ขณะที่หลี่ห้าวพูดก็ตบมาที่หน้าฉัน และเตะเข้าที่หน้าฉันอย่างแรงหลายครั้งฉันกรีดร้องไม่หยุด รู้สึกแค่ว่าปากเต็มไปด้วยกลิ่นสนิมหลี่ห้าวดึงผมของฉันเพื่อดึงหัวของฉันขึ้นมา"จุ๊จุ๊จุ๊ น่าสงสารจริงๆ หน้าน้อยๆ สกปรก"แม้ว่าจะพูดแบบนี้ แต่หน้าหลี่ห้าวไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย และยังคงตบหน้าต่อไปฉันอาเจียนเป็นเลือดไม่หยุดและคร่ำครวญอย่างบ้าคลั่ง จนกระทั่งหลี่ห้าวเหนื่อยจึงได้ปล่อยมือไปฉันม

คำพูดของฉันดูเหมือนจะมีเวทมนตร์บางอย่าง ทำให้ชายบนพื้นหยุดคร่ำครวญทันทีชายคนนั้นกำลังจะพูด แต่กลับเจ็บจนต้องสูดหายใจเข้าลึก มีเหงื่อเย็นโผล่ออกมาจากหน้าผาก"การพูดต้องใช้แรงจากเอวและหน้าท้อง ที่เหลือให้ฉันพูดแทนดีกว่า"ฉันค่อยๆ เริ่มพูดความจริงออกมา"คุณไม่ใช่หลี่ห้าวสามีของฉัน แต่เป็นน้องชายของเขาหลี่เลี่ยง""คนที่ตายในห้องใต้ดินคือหลี่ห้าวตัวจริง!"ชายคนนั้นก็แข็งแกร่งมาก ทนต่อความเจ็บปวดที่เอวเอ่ยปากว่า "คุณ... ซี้ด... คุณ... พูด... อะไร? ผม... ซี้ด... ผมคือหลี่ห้าว..."ฉันอดไม่ได้ที่จะปรบมือ "ทุ่มเทจริงๆ บาดเจ็บขนาดนี้คุณก็ยังไม่ลืมแสดงละคร น่าเสียดายจริงๆ ที่คุณไม่ได้ไปเป็นนักแสดง"ชายคนนั้นก็ยังคงไม่ยอมรับ ฉันจึงเตะที่เอวเขา เขาก็ร้องเหมือนหมูโดนเชือดทันที"ช่างโง่จริงๆ เอาบัตรประจําตัวพนักงานของตัวเองไปวางไว้ข้างหลี่ห้าว ก็จะทำให้ฉันเชื่อว่าเขาคือหลี่เลี่ยงได้เหรอ?""คุณกับหลี่ห้าวออกมาจากท้องแม่เดียวกัน กลับลืมไปว่าหลี่ห้าวถนัดมือซ้ายเหรอ?""แต่คุณกลับถือกริชด้วยมือขวานะ!"ชายคนนั้นจ้องมองมาที่ฉัน แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจจากนั้นชายคนนั้นก็หัวเราะเยาะตัวเอง"