All Chapters of เมื่อฉันตาย อดีตสามีร้องไห้โฮหน้าหลุมศพฉัน: Chapter 11 - Chapter 20

มองดูพวกเขาเดินไปนั่งลงที่ตรงโซฟา และพูดคุยกระซิบกระซาบ เหมือนกับมองเห็นชายหญิงวัยรุ่นคู่นั้นที่นั่งพูดคุยกันอย่างคึกคักที่ในห้องรับแขกของตระกูลเจียงวันนั้น ฉันยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องครัว มองดูพวกเขาพูดคุยกันอยู่ตลอด คุยกันจนแม้แต่ฉันเดินไปข้างหน้าพวกเขาก็ยังไม่หยุดทั้งๆ ที่กู้จื่อโม่มาที่บ้านเพื่อมามอบของขวัญให้ฉัน แต่สุดท้ายนาฬิกาประดับเพชรกลับถูกเขานำไปสวมใส่บนข้อมือของเจียงอีอีกับมือฉันควรจะรู้ได้ตั้งนานแล้ว เทียบกับฉันที่พูดไม่เก่งและเคร่งขรึม แน่นอนว่าเจียงอีอีที่หวานสวยน่ารักได้รับความชื่นชอบจากผู้ชายมากกว่าก่อนที่จะกลับไป พวกเขาสองคนถึงขั้นเพิ่มไลน์กันเรียบร้อยแล้ว และนัดกันเรียบร้อยว่าสุดสัปดาห์จะออกไปเที่ยวด้วยกันเจียงอีอีชูนาฬิกาข้อมือที่อยู่บนมือ จากนั้นพูดกับเธอด้วยความลำพองใจ 'เจียงจิงจิง คิดไม่ถึงว่าพี่จะรู้จักผู้ชายที่หล่อและรวยขนาดนี้ด้วย แต่เขาพูดว่าฉันสวยและน่ารักกว่าพี่อีกนะ!'สำหรับฉัน กู้จื่อโม่บอกว่าเขาจะชดเชยของขวัญตอนอายุสิบแปดให้ แต่สุดท้าย ฉันก็ไม่ได้รับของขวัญที่เขารับปากเอาไว้เห็นเพียงแค่เงาของพวกเขาที่อยู่ด้วยกันในโรงเรียนเป็นประจำในตอนนั้น

กู้จื่อโม่พาเจียงอีอีย้ายเข้าไปในเพนท์เฮ้าส์หรูที่เขาซื้อไว้ที่เขตตัวเมืองด้วยความเปิดเผย วันที่เข้าอยู่ ตั้งใจเรียกคนกลุ่มใหญ่ไปสร้างความอบอุ่นที่บ้านใหม่ของพวกเขาเขาพูดว่าถึงแม้จะไม่สามารถให้สถานะคุณผู้หญิงกู้กับเจียงอีอีได้ แต่สิ่งอื่นที่คุณผู้หญิงกู้มีเธอก็มีเช่นกันตอนที่เจียงอีอีส่งวิดีโอมาให้ฉัน ฉันกำลังทานข้าวเป็นเพื่อนคุณพ่อกู้คุณแม่กู้อยู่ที่คฤหาสน์เก่าตระกูลกู้ ถือซะว่าเป็นความกตัญญูครั้งสุดท้ายของลูกสะใภ้แล้วกัน!ในเมื่อพวกเขาสองคนดีกับฉันมาโดยตลอดบนโต๊ะอาหาร คุณพ่อกู้พูดด้วยสีหน้าจริงจังถึงเรื่องการหมุนเวียนเงินทุนของกู้ซื่อกรุ๊ปว่าเกิดปัญหาเล็กน้อย เขาวู่วามเกินไปในการบริหารโครงการการลงทุน นำเงินทุนหมุนเวียนทั้งหมดทุ่มลงในโครงการเมืองบันเทิงทางเขตตอนใต้ของเมือง เมื่อเห็นว่าโครงการใกล้จะสำเร็จแล้ว เงินยอดคงเหลือกลับไม่สามารถเอาออกมาได้ตอนที่กู้เงิน ธนาคารให้เหตุผลว่าเงินทุนหมุนเวียนของกู้ซื่อกรุ๊ปไม่เพียงพอ อยากให้คุณพ่อกู้ใช้โครงการคำประกันเงินกู้ คุณพ่อกู้กลับไม่อยากนำทั้งโครงการไปค้ำประกันเพียงเพื่อเงินชำระยอดคงเหลือฉันเห็นว่าเขากลุ้มใจจนกินข้าวไม่ลง แต่กลับเช

กู้จื่อโม่บาดเจ็บหนักที่สุด เห็นได้ชัดว่าคุณพ่อกู้ลงมืออย่างหนักจริงๆ จึงให้เขาอยู่รักษาบาดแผลที่คฤหาสน์เก่าคุณแม่กู้รั้งฉันเอาไว้ ให้ฉันอยู่ดูแลกู้จื่อโม่ให้ดีฉันรู้ว่าเธออยากจะจับคู่พวกเรา เพียงแต่ ไม่ว่าจะเป็นฉันหรือว่ากู้จื่อโม่ ต่างก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ต่อไปอีกแล้วกู้จื่อโม่แค่เห็นฉันก็พูดจาเหยียดหยามโจมตีฉัน ฉันเดาว่าถ้าไม่ใช่เพราะเขาบาดเจ็บ จะต้องอยากลุกขึ้นมาตบฉันสักสองสามครั้งเขาคุยกระหนุงกระหนิงในโทรศัพท์กับเจียงอีอีทุกวัน แต่กลับสาปแช่งฉันที่แยกทางพวกเขาสองคนฉันนั่งลงตรงหน้าเตียง และถามเขาด้วยความสงสัย: 'ตอนนั้นคนที่ทอดทิ้งคุณไปต่างประเทศเป็นเจียงอีอีไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงกลายเป็นฉันที่แยกพวกคุณออกจากกัน?'เขาไม่คิดว่าเป็นแบบนั้น 'คุณจะไปรู้อะไร ตอนนั้นอีอียังอายุน้อย ถูกคนหลอกลวง ถึงได้หนีไปต่างประเทศกับคนอื่น เธอพูดแล้ว อันที่จริงในใจของเธอคิดถึงผมมาดดยตลอด'ฉันถอดทอนใจอย่างอดไม่ได้ 'ใช่สิ พอถูกหลอกก็หลอกจนถึงแปดปี เธอคงจะลำบากใจมากที่นึกถึงคุณหลายปีขนาดนี้ จนถึงตอนนี้เพิ่งจะกลับมา'กู้จื่อโม่ปากสั่น อยากจะพูดอะไร แต่ผ่านไปนานก็ยังพูดไม่ออก บางทีในใจของเขาก็รู้ดีเช

'เจียงจิงจิง ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน' เพิ่งจะรับสาย เจียงอีอีก็เอ่ยปากถามขึ้นมาฉันไม่อยากคุยกับเธอมากนัก ทำแค่เพียงถามเธอด้วยความนิ่งเฉย 'มีธุระอะไรกับฉัน?'เธอหัวเราะเสียงเล็ก 'เจียงจิงจิง ฉันท้องแล้ว ลูกของกู้จื่อโม่ ดังนั้นเธอรีบกลับมาหย่าซะ สละตำแหน่งให้ฉันกับเด็กในท้องซะ'ฉันเอามือปิดมาก พะอืดพะอมขึ้นมา และรู้สึกรังเกียจอย่างมาก'เจียงอีอี ทำไมเธอถึงได้พูดแบบนี้อย่างเต็มปากเต็มคำขนาดนี้นะ? ฉันบอกเธอให้นะ เพียงแค่ฉันไม่หย่าร้างกับกู้จื่อโม่หนึ่งวัน เด็กที่อยู่ในท้องก็เป็นลูกนอกคอกที่พวกเธอแอบคลอดมาเจียงอีอีด่าทอเสียงดัง: 'นังแพศยา จื่อโม่ไม่รักเธอ ทำไมเธอต้องตอแยเขาอีก'!' หลังจากระบายอารมณ์จบ เธอก็ยิ้มอีก 'อ่อ ใช่แล้ว พ่อแม่ของจื่อโม่ก็รู้แล้ว พวกท่านเรียกให้ฉันย้ายไปที่คฤหาสน์เก่าภายในวันสองวันนี้ บอกว่าจะดูแลฉันและลูกในท้องของฉัน''เธอบอกว่าพวกเขาไม่มีทางยอมให้ฉันเข้าประตูไม่ใช่เหรอ? หึหึ ถ้าจะให้พูดก็ต้องโทษเธอ แต่งงานแปดปีก็ไม่สามารถมีหลานให้พวกเขาได้ เฮ้อ...'ด้านหลังเจียงอีอียังพูดอะไรบางอย่าง แต่ฉันไม่รู้แล้ว ฉันกำโทรศัพท์เอาไว้และหงายหลังล้มลงไปในตอนที่ศีระษะสัมผัสโด

ในตอนที่คุณแม่กู้มาหาอีกครั้ง เธอพาบอดี้การ์ดมาสองคน จากนั้นเก็บกวาดเหล้าภายในบ้านที่กู้จื่อโม่ซื้อมาทิ้งไปจนหมดควบคุมเขาไปที่ห้องน้ำ อาบน้ำ โกนหนวด แต่งตัวให้เขาและก็จับเขาล็อกบนโซฟาคุณแม่กู้ด่าเขาที่ไม่เอาไหน 'ก่อนหน้านี้ พวกเรากีดกันลูกขนาดนั้น ลูกก็จะหย่าร้างและแต่งงานกับเจียงอีอีให้ได้ ตอนนี้ เจียงอีอีเฉดหัวลูกทิ้งอีกครั้ง ลูกก็คิดถึงความดีที่จิงจิงมีต่อลูกแล้ว? ลูกว่าลูกไม่ชั่วช้าแล้วมันคืออะไร?'ฉันพยักหน้า เห็นด้วยกับคำพูดของคุณแม่กู้ กู้จื่อโม่ชั่วช้าจริงๆเห็นเขาไม่พูดจา คุณแม่กู้ก็ถอนหายใจ 'ถ้าลูกอยากจะคืนดีกับจิงจิง ลูกก็ไปตามหาเธอกลับมา นับแต่นี้ไปก็ใช้ชีวิตกับเธออย่างซื่อสัตย์'กู้จื่อโม่กลอกตาไปมา และเงยหน้าขึ้น ถามคุณแม่กู้ด้วยความโง่เขลา 'แม่ว่าจิงจิงยังจะยอมให้อภัยผม แลใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับผมไหม?'ฉันส่ายหน้า ไม่ยอมอยู่แล้ว ในเมื่อของมือสองที่เจียงอีอีเคยใช้ฉันไม่ชอบเลยสักนิดคุณแม่กู้โมโหจนตบไปที่หลังของเขา 'ลูกไม่ลองแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอยอมหรือไม่?'ฉันพยักหน้า ถูกต้องแล้ว คุณไม่ลองจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอยอมหรือไม่ยอม!กู้จื่อโม่ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จาก