All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 141 - Chapter 150

ตอนที่ 141 ใครให้มึงจับเมียกู!!ในขณะที่ผมและเอลิซต่างคนก็กำลังคิดถึงคำพูดของเรน่า เรน่าที่ไม่ปล่อยให้สิ่งที่อยากรู้อยู่กับตัวเองนาน เอ่ยถามถึงสิ่งที่คาใจกับคนตรงหน้าทันที“หรือว่าคุณเอลิซ...เออ ขอเรียกว่าเอลิซแล้วกันนะคะ ส่วนเอลิซก็เรียกเรน่าว่าเรน่าเฉย ๆ ก็ได้ ไม่ต้องมีคุณหรอกค่ะ” เรน่าที่เหมือนว่าจะมีอะไรถามเมียคนสวยของผม แต่มันก็ดันออกนอกเรื่องไปซะได้...ฮึ“ได้ค่ะ เรียกเอลิซเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ งั้นเอลิซขอเรียกคุณเรน่าว่าเรน่า เฉย ๆ เหมือนกันนะคะ” ^-^ เมียของผมเธอตอบไปยิ้มไป จนผมอดมองบนไม่ได้ (อะไรจะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยง่ายดายขนาดนี้คร้าบบบ...คุณเมีย อย่าลืมนะว่ามันเคยทำให้เราเกือบจะแตกคอกันน่ะ (-*-) )แต่ว่า...อย่าบอกนะว่าสองคนนี้จะเริ่มสมานฉันท์กันนะ หึ...ผมไม่ยอมหรอกนะ ผมจะไม่ยอมให้เอลิซไปเป็นของใครทั้งนั้น แม้กระทั่งเป็นเพื่อนผมก็ไม่ยอม เพราะถ้าสองคนนี้ได้เป็นเพื่อนกัน มันก็ต้องมีเวลาที่เอลิซไปอยู่ด้วยกันกับไอ้เรน่า ไม่เอาอ่ะ ผมไม่ยอม เอลิซต้องอยู่กับผมตลอดสิ เอ๊ะ...หรือว่ามันจะเปลี่ยนแผนโดยการมาแย่งจีบเอลิซกับผมเพราะที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยเห็นไอ้เรน่ามันมีแฟนเลยนี่น่า ไม่นะไม่...ม่า

ตอนที่ 143 ตัวตนที่แท้จริงเพี้ยะ!!!“เฮียยยย!!!” มือบางฟาดไปที่ต้นแขนเขาอย่างแรง พร้อมกับดวงตากลมโตที่ถลึงใส่คนหื่นอย่างเอาเรื่อง“ฮ่าๆๆๆๆ แกล้งเมียนี่สนุกจริง ๆ เลย เฮียชอบเวลาที่เอลิซเขินมากเลยนะรู้ไหม...เพราะว่าเมียของเฮียน่ารักมากกกกก เวลาที่แก้มนุ่ม ๆ นี่มันแดง...ฮ่าๆๆๆๆ” เขาที่หยอดคำหวานใส่ฉันไม่พอยังหัวเราะใส่ฉันจนฉันอายไม่รู้จะอายยังไงแล้ว แถมมือหนายังซุกซนเอื้อมมาจับแก้มฉันบีบเบา ๆ ไปมาอีกเราทั้งคู่ที่กำลังหยอกล้อกัน จนเผลอลืมไปเลยว่าบนโต๊ะอาหารแห่งนี้ไม่ได้มีแค่เราสองคนที่อยู่ด้วยกัน แต่ยังมีบุคคลที่สามที่กำลังมองภาพตรงหน้าไปด้วยความรู้สึก...เลี่ยน“อะแฮ่ม...แค่กๆๆๆ” เสียงเรน่ากระแอมไอคล้ายจะบอกเป็นนัย ๆ ว่า ยังมีเธอที่อยู่ตรงนี้กำลังดูฉากพลอดรักของทั้งสองคนอยู่(O//_//O) ความเห่อร้อนขึ้นบนใบหน้าของฉันทันทีด้วยความอายสุด ๆ“ส้นตีนติดคอหรือไง ให้กูเอาตีนลวงให้เอาไหม” คุณเซฟที่พอได้ยินเสียงเรน่าถึงกับตีหน้าขรึม พูดจากวนโอ๊ยใส่ทันที“ไม่ต้องหรอกย่ะ...ชิ...สภาพ...นี่ฉันหลงชอบมาเฟียติ๊งต๊องไปได้ยังไงเนี่ย” เรน่าที่พูดสวนทันควัน ก่อนที่จะงึมงำในประโยคสุดท้ายกับตัวเอง“กูได้ยินนะ

ตอนที่ 145 ความจริงปรากฎฉันที่แทบจะหยุดหายใจเพื่อตั้งใจฟังในสิ่งที่เนื้อนวลพูด...‘ท่านหญิงเธซ่าค่ะ เนื้อนวลมีเรื่องจะมารายงานค่ะ...’ ปลายสายที่เนื้อนวลเอ่ยถึง ถึงกับทำให้ฉันชะงักงันหยุดฟังต่อทันทีด้วยใจระทึก‘จากที่เนื้อนวลมาแอบสังเกตดูผู้หญิงคนนั้นให้ท่านหญิงเธซ่าแล้ว เป็นอย่างที่ท่านหญิงเธซ่าคิดจริง ๆ ด้วยค่ะ เธอน่ะร้ายกาจมากเลยนะคะ ท่านหญิงเธซ่ารู้ไหมคะว่าเธอคือผู้หญิงร้อยเล่ห์มารยาหลอกล่อคุณเซฟสารพัด แถมยังพูดจาถึงคุณหนูเรน่าไม่ดีด้วยอีกค่ะ บอกว่าจะไม่มีวันยอมให้คุณเซฟแต่งงานกับคุณหนูเรน่าเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเธอจะอาละวาดทำลายงานแต่งให้พินาศ อีกทั้งเธอยังหน้าไม่อายขนาดที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงคุณเซฟอย่างประเจิดประเจ้อต่อหน้าคนอื่นมากมายโดยที่ไม่สนสายตาใครเลยค่ะ ทำตัวยิ่งกว่าโสเภณีข้างถนน ขนาดเนื้อนวลยังแทบทนไม่ไหวต้องปิดตาให้กับภาพอุบาทว์เลยค่ะ แล้วก็...’ เนื้อนวลหยุดพูดสักพัก ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากแล้วพูดอะไรบางอย่างออกมา‘แล้วก็ เนื้อนวลแอบได้ยินผู้หญิงคนนั้นคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ด้วยค่ะ เธอบอกว่าเธอจะทำให้คุณเซฟหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น จากนั้นก็จะปอกลอกคุณเซฟให้หมดตัว แล้วจะทำให้คุณเซ

ตอนที่ 147 เบื้องหลังของเนื้อนวลณ คฤหาสน์ท่านหญิงเธซ่าหลังจากที่ท่านหญิงเธซ่าพาเนื้อนวลกลับมายังคฤหาสน์ของตนเองแล้ว อาการสั่นเทาเอาแต่ร้องไห้อยู่ตลอดเวลาของเนื้อนวล มันทำให้คนอย่างท่านหญิงเธซ่าที่ทั้งรักและเอ็นดูเด็กสาวคนนี้อดปวดใจไม่ได้เมื่อนึกย้อนกลับไปในช่วงขณะที่กำลังเดินกลับ ในเวลาที่เนื้อนวลกำลังหวาดกลัวและร้องไห้อยู่นั้น ท่านหญิงเธซ่าอย่างเธอกลับทำได้เพียงโอบกอดปลอบประโลมเด็กสาวเท่านั้น ร่างเล็กที่ไร้เดียงสาแต่เกือบต้องมาสิ้นชีพตายคากรงเล็บของพญามัจจุราชอย่างเซบาสเธียหลานชายแท้ ๆ ของเธอ มันช่างไม่ยุติธรรมกับเด็กสาวเสียเลยในความรู้สึกของเธอเสียงสะอื้นที่ช่างดูน่าเวทนาถูกปล่อยออกมาเป็นระยะ มันช่างกัดกินเข้าไปถึงหัวใจของหญิงสูงวัยอย่างเธอ จนทำให้ดวงตาที่เริ่มจะขุ่นมัวจากอายุที่มากขึ้นเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสเพราะสงสารคนในอ้อมกอดจับใจจนกระทั่ง...เมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงยังคฤหาสน์อันเป็นที่พำนักของเธอ ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เนื้อนวลเองก็เริ่มที่จะสงบจิตสงบลงไปได้บ้างแล้ว ถึงแม้จะไม่มีหยาดน้ำตาที่รินไหลออกมาจากดวงตาใสซื่อของเด็กสาว แต่ทว่าอาการตัวสั่นขวัญผวาก็ยังคงมีอยู่ให้เห็

ตอนที่ 149 รอวันที่ได้เคียงข้างสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเกลียดฉายออกมา จนทำให้ใบหน้าสาวที่เคยสดใสดูไม่เหมือนก่อน โดยเฉพาะเมื่อนึกไปถึงใครคนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องรู้สึกแบบนี้“อีเอลิซเป็นเพราะมึงคนเดียว อีหน้าด้านไร้ยางอาย จู่ ๆ มาจากไหนก็ไม่รู้มาชุบมือเปิบแย่งคนที่กูรักไปอย่างหน้าตาเฉย เท่านั้นยังไม่พอ มึงยังมาแย่งโอกาสที่จะได้ตำแหน่งนายหญิงของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลไปอีก แล้วโอกาสที่กูจะได้อยู่เคียงข้างคนที่กูรักล่ะ ทั้งที่มันอยู่แค่เอื้อมมือแท้ๆ...ฮึ” เนื้อนวลที่พูดกับตัวเองหน้ากระจกพร้อมกับเอื้อมมือออกไปคล้ายจะคว้าอะไรสักอย่างแต่ที่ได้กลับมามีเพียงแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น...ความคิดร้ายที่ไม่อยู่แค่เพียงในใจ แต่กลับพรั่งพรูออกมาคล้ายกับเลือดที่กระอักออก ทำให้เธอยิ่งเคียดแค้นผู้หญิงที่มาแย่งความหวังของเธอไป และเมื่อความรู้สึกที่ไม่ปกติเข้าเกาะกินความรู้สึกดีชั่วที่คนปกติควรจะมี ก็ยิ่งทำให้เนื้อนวลยิ่งสบถแต่สิ่งชั่วร้ายออกมา...“หึ...ไม่สิต้องโทษอีแก่เธซ่าด้วย ที่มันทำทุกอย่างให้พังทลายลง เพราะนอกจากมันจะไม่สามารถเขี่ยอีหนามยอกอกอย่างอีเอลิซ ออกไปให้พ้นทางได้แล้ว ยังกลับกลายเป็นว่าทำให้มั