All Chapters of My CEO's Regrets (Tagalog): Chapter 21 - Chapter 30

Jake POV“JR! Sinabi ko na sayong mag-ingat ka sa pagsasalita. Ayan narinig ka tuloy ng baby ko.” inis na wika ni lola Cecilia.JR ang tawag sa akin ni lola, JR as in junior dahil pareho kami ng pangalan ni dad.“Halika nga dito baby.” tawag nito sa batang may katabaan.Labas sa ilong na napatawa ako. Hinabol ko ng tingin ang batang lalaki at pinagmasdan ito habang naglalakad palapit kay lola. Ang tataba ng mga binti.“Baby pa ba yan? Ang laki laki na nyan.” puna ko. Inirapan lang ako ni lola Cecilia pagkuway ngumiti ng ubod ng tamis sa batang lalaki.“Close mo ears mo Jacob, merun ditong hindi marunong magpreno ng bibig.” ani lola at binato ako ng matalim na tingin. Ngayon ay nakaupo na sa kandungan nya ang bata.“Narinig ko po yung sinabi niya.” wika ng bata.“Wag mong intindihin yun ha.” malambing na tugon ni lola dito habang hinahagod ang buhok nito.“Sabi nya po, holi sit.” dire-diretsong saad ng batang lalaki na tinawag ni lola na Jacob.Napamulagat ako sa sinabi ng bata. Huli n

Jake POVHalata sa mukha ni tito June ang pagkagulat sa sinabi ko. Kasasabi ko lang na hindi ako intresado sa kompanya tapos bigla kong sasabihin na bibihin ko na ang share.“Wow!” usal nito na hindi makapaniwala.“I’m going to buy the share, but with a condition - I want it processed immediately and I want to be in charge of managing it here.” saad ko."Walang problema sa akin yan, but what made you change your mind all of a sudden?" takang takang tanong ni tito sa akin.“This place has a unique charm that has completely captured me and makes me want to stick around.” nakangiti kong tugon.“And I think I found her!” sigaw ng utak ko.Parang gusto kong magtatalon sa sobrang saya at yakapin si tito June sa mga oras na ito. Abot kamay ko na si Mira. Konting tiis na lang ay makikita ko na siya. Hindi ko akalain na sa dinami rami ng lugar na pwede ko siyang makita ay dito lang pala sa kompanya ni tito June ko siya makikita. Ilang beses na rin niya akong kinukulit na bumisita rito ngunit h

Mira POV“Anong nangyari sayo?”Tanong ni ate Vangie nang makita niya ang itsura ko. Kadarating lang nila at iba pang mga empleyado galing sa panananghalian. Maraming kainan sa labas at dun sila galing. Hindi ako sumasama sa kanila dahil nagdadala ako ng sariling lunch box para makatipid at dito ko na lang sa opisina kinakain.Gulat na gulat sila ng makita ang tinta sa uniporme ko pati na rin ang aking mukha na namumula pa dahil sa pagkiskis ko ng aking mukha dahil napakahirap tanggalin ng tinta sa balat.“Magpalit ka kaya muna Mira.” wika ng isa sa mga katrabaho ko.“Okay lang po ako ate Linda, saka na lang ako bibili pag sahod ko. May isa pa naman ako sa bahay.”“May mga available pa namang uniporme sa inventory. Marami tayong overstock dun, magrequest ka na lang sa HR para hindi ka na magbayad.”“Sige po, salamat.”Tatayo pa sana ako ng marinig namin ang galit na boses ng isang lalaki.“Who was responsible for photocopying these documents?”Sabay sabay kaming napalingon sa nagsalit

Jake POV“Sh*t!”Kanina pa akong nakatingin sa documents na hawak ko pero hanggang ngayon ay hinding hindi ko pa rin masimulang basahin. Kahit anong gawin ko ay walang pumapasok sa aking utak. Habang nakaupo ako sa swivel chair ay pikit mata akong nakatingala at sinasabunutan ang aking buhok.“Mira, can you please get the hell out of my mind, will you?”Napakasimple lang naman nitong proyekto na binabasa ko pero hirap na hirap akong intindihin ito, dahil ang aking isip ay patuloy na lumilipad pabalik kay Mira. Tuwing sinusubukan kong mag-concentrate sa trabaho, bigla na lang siyang sumasagi sa isipan ko. Sa tuwing magbabasa ako ng isang dokumento, parang nakikita ko ang itsura niya kanina habang nakikinig sa mga sinasabi kong hindi kaaya-aya. Manhid lang ang hindi masaktan sa mga binitiwan kong salita ngunit lahat nang yun ay sinadya ko upang marinig niya. Nais kong isipin niya na matagal na akong naka move on sa kanya at hindi ako yung tangang naghintay ng 6 na taon sa babaeng ni hin

Jake POV Kapatid ni Alfred si Mira?!?! Tumama na naman ang kamao ni Alfred sa aking mukha ngunit parang wala akong nararamdamang sakit. “Alfred tama na!” nag-aalang sabi ng babaeng kasama nito. Kitang kita ko ang galit sa mga mata ni Alfred. “Napakatalino ng kapatid ko pero sinira mo lang ang buhay niya. Hindi na siya nakapag-aral dahil kinailangan niyang tumayong ama’t ina sa anak na pinabayaan mo!” umiiyak sa galit si Alfred at nanginginig ang buong katawan. Kinuwelyuhan niya ako at saka itinulak ng malakas kaya napahiga ako sa sahig. Tumayo si Alfred habang pinipigilan pa rin siya ng babae sa braso niya. “Alfred tara na, hayaan mo na siya.” patuloy na hinihila ito ng kasama niya “Sandali lang to Myla… “ anito sa babae at muli akong hinarap na naglalagablab ang galit sa mga mata. “Kailangan kong ipaintindi sa gag0ng yan ang katarantaduhang ginawa niya at kung paano niya iniwan sa ere ang kapatid ko!” habol ang hininga nito habang dinuduro ako. “Ibinenta si Mira ng