All Chapters of The CEO’s Regret: Chasing My Gorgeous Ex-Wife: Chapter 291 - Chapter 300

Nanggigil si Philip Will, halatang pinipigilan ang inis. Ngunit bago pa man mapansin ng lahat ang totoong nararamdaman niya, bigla siyang tumawa at nagsalita, “Manager Andrada, napakagalang mo naman. Si Miss Casey ay isang malaking biyaya sa akin. Hindi ko ito kailanman malilimutan. Miss Casey, gusto mo ba ng maiinom?” Nagkatinginan ang mga tao sa paligid. May bahagyang pag-aalinlangan sa kanilang mga mata habang tinitingnan si Philip Will. Masasabing sobrang maalalahanin siya kay Casey, at tila hindi naman talaga niya ipinapasa ito kung kanino lang. Ngunit kahit anong anggulo tingnan, malinaw—ito ay isang one-sided na sitwasyon. Simula pa lang, hindi man lang nagsalita si Casey, at kalmado lang ang kanyang ekspresyon. Sa kabuuan, si Philip Will lamang ang nag-e-effort para mapalapit sa kanya. Pero sa ganitong pagkakataon, hindi ba dapat siya mismo ang magbigay ng sagot? Nag-iba ang tingin ng lahat kay Casey, halatang gusto nilang makita ang kanyang reaksyon. Ngunit hindi s

Habang naglalakad sina Diego, isang babaeng empleyado ang biglang nadulas. “Ay!!” sigaw nito, at napunta siya sa direksyon ni Diego. Napatingin ang maraming empleyada, ang ilan sa kanila ay namula sa inggit. Ano?! Paano niya nagawang gumamit ng ganitong katusuhan?! Kung alam lang nila, naisip nilang dapat sila na lang ang gumawa nito! Ngunit hindi nag-atubili si Diego—mabilis siyang umiwas! At tila sinadya ng tadhana, bumagsak ang babaeng empleyado diretso sa mga bisig ni Philip Will. Sa sobrang takot, ipinikit niya ang kanyang mga mata, ang maliit niyang mukha ay puno ng kaba. Ngunit nang maramdaman niyang may yumakap sa kanya, bigla siyang kinilig! Si Diego ba ang yumakap sa kanya? Ibig sabihin ba nito, may pag-asa siya?! Ngunit napansin ng lahat ang maliit na ngiti sa labi ni Philip Will, at ang kamay nitong nakayakap sa babae ay tila sinadya pang pisilin ito nang dalawang beses. Buti nga sa ‘yo! Biglang namula ang mukha ng babaeng empleyado. Si Diego ay talagang

Huminga nang malalim si Yuna at hindi agad sumagot kay Casey. Sa halip, malumanay niyang sinabi, “Nasiyahan ka ba sa nangyaring ganti ngayong araw, Miss Casey?”Bahagyang kumurap si Casey at tumingin nang diretso kay Yuna, hindi nagsalita, ngunit halata sa mga mata niya ang pagsusuri.May ibang ibig sabihin si Yuna sa mga sinabi niya ngayon, pero hindi ito estilo ni Suzanne. Kung may gustong iparating si Suzanne, hindi niya ipapadala si Yuna para magsalita sa halip niya.Nagtagal ang katahimikan bago nagsalita si Casey, “Ano bang gusto mong sabihin?”Huminga muli nang malalim si Yuna, pilit pinapakalma ang sarili bago tinitigan si Casey at sinabing, “Kung hindi ko pinag-alab ang sitwasyon kanina, hindi mo magagawang lumaban nang ganun kadali at kasaya, hindi ba?”Nagtama ang mga mata nila, at bahagyang naningkit ang mata ni Casey. Totoo, naging madali at masaya para sa kanya ang paglaban ngayong araw.Kasabay nito, naisip niyang parang hindi tama ang ginawa ni Suzanne. Masyadong pabay

“Pero ikaw…” Napabuntong-hininga si Lola Isabel, hindi alam kung ano ang sasabihin.Palagi niyang nararamdaman na napakalungkot ng buhay ng batang ito. Maagang pumanaw ang ama niya, hindi siya gusto ng asawa niya, at pati biyenan niya ay pinapahirapan siya. Kaya naman, pilit niyang pinupunan ang kakulangan sa buhay ni Casey.Ngumiti si Casey. “Lola, huwag niyo nang masyadong isipin ‘yan.”“Hay… sige na nga.”Patuloy lang silang nagkuwentuhan at nagtatawanan. Ramdam ni Casey ang tunay na pagmamahal mula sa pamilya niya sa panig ng kanyang lola. Sa loob ng mga nagdaang taon, naging malapit talaga sila sa isa’t isa.Sa puso ni Lola Isabel, si Casey ay tunay niyang apo. At sa puso ni Casey, si Lola Isabel ay tunay niyang lola.Isang buong araw silang magkasama nang walang istorbo. Masaya si Casey dahil matagal na rin niyang hindi nakakausap nang ganito kahaba ang kanyang lola.Balak sana niyang umuwi bago maghapunan, pero pilit siyang pinipigilan ni Lola Isabel. “Dito ka na muna, sabay na

“Rest well, lovers,” saad ng lalake at umalis na.Naiwan ang dalawa na hindi pa rin nagsasalita. Nanlaki ang mga mata ni Casey sa narinig.Lover?! What the hell?!Habang si Dylan naman ay palihim lamang na napangisi at nagsalita, “Matulog ka na nang maaga. Lalabas muna ako.”Agad na kumunot ang noo ni Casey. “Sandali.”Napatingin si Dylan sa kanya na halatang nagtataka.Bagama’t may bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata, nanatili itong kalmado.Saglit na nag-isip si Casey bago siya muling nagsalita nang mahina, “Wala, sige na, lumabas ka na.”Tiningnan siya ni Dylan nang may pagtataka, pero dahil hindi naman ito mahilig makipagtalo, tumango na lang ito at lalabas na sana nang bigla na namang nag salita si Casey.Huminga nang malalim si Casey bago nagdesisyong sabihin ang nasa isip niya. “Lalabas ako at kukuha ng kwarto.”Plano niyang hanapin ang lalaking nag-asikaso sa kanila kanina para tanungin tungkol sa kwarto, pero naisip niyang malamang ay hindi rin nito alam ang relasyo