Si Dylan ay huminto sa paglalakad, at ganoon din si Casey. Lumingon siya sa lobby manager na may halatang pagtataka sa mukha. “Sino ang nagsabi sa’yo?”Matalas ang tingin ni Dylan nang dumapo ito sa lobby manager. Kahit wala siyang sinabi, ramdam na ramdam ng babae ang bigat ng presensya niya. Para bang isang maling sagot lang at mawawalan siya ng trabaho—o mas malala pa.Napalunok ang lobby manager at pinilit maging kalmado. Alam niyang dapat niyang ipaliwanag nang maayos, kaya sinabi niya ang inihanda niyang sagot.“Ganito po kasi, sir. Matagal ko na pong alam na may hinahanap kayong makakatrabaho, at nalaman ko rin po ang tungkol sa partnership ng Almendras at Andrada Group. Narinig ko pong may pupunta para mag-inspeksyon, kaya inisip ko pong baka kayo ‘yun. At saka po, halata naman po sa aura niyong dalawa na hindi kayo ordinaryong tao. May ilang beses ko na rin po kayong nakita sa screen, kaya nakilala ko kayo agad. Araw-araw po akong nagtatrabaho rito, kaya malaking karangalan p
Pagtingin pa lang ni Dylan kay Casey, malamig na agad ang kanyang ekspresyon. “Hindi mo na kailangang pumunta.”Ramdam ni Casey ang matinding banta sa tono nito, ngunit sa halip na matakot, napangisi siya nang may pang-uuyam. “Kung tutuusin, trabaho ko lang ang makipagnegosasyon para sa proyekto. Ang pagpapatupad ng mismong plano ay wala nang kinalaman sa akin. Kung gusto mong tapusin ang kontrata, gawin mo. Kung hindi matuloy ang proyekto, kasalanan iyon ng Andrada at Almendras group, hindi ako ang may pagkukulang.”Lalong dumilim ang ekspresyon ni Dylan.Pero wala nang balak pang pansinin ni Casey ang galit nito. Pinaharurot na niya ang sasakyan at malamig na nagtanong, “Saan kita dapat ihatid?”Plano niyang bumalik sa hotel at maghintay. Kapag nakontak na ni Dylan ang designer, saka na lang siya magdedesisyon kung ano ang susunod niyang gagawin.Ngunit…Hindi niya inaasahan na hindi pa rin siya pakakawalan ni Dylan. Sa halip, parang gusto pa nitong alamin ang mas marami pang bagay
Bago pa man makagalaw si Casey, biglang hinawakan ni Dylan ang kanyang braso.Mabilis ang kilos nito—hindi siya nagkaroon ng pagkakataong umiwas. Sa isang iglap, ang kanyang braso ay nasa bisig na ng lalaki, parang siya mismo ang nagkusang kumapit.Sa mata ng mga tao, walang nagbago.Para bang ang dati nilang pagsasama ay hindi nawasak. Sa isang tingin, para pa rin silang perpektong magkapareha.Dumukot si Casey, pilit hinuhugot ang kamay niya mula sa pagkakahawak ni Dylan, pero mahigpit ang kapit ng lalaki. Hindi niya ito matanggal.Nilingon niya ito nang may bahagyang ngiti sa labi, pero sa kanyang malamyos na tinig ay may matalim na babala.“Dylan, anong binabalak mo?”Bahagyang tumaas ang labi ng lalaki, waring nang-aasar.Ngunit may kakaiba sa tingin nito—parang may nais iparating.Sa halip na sumagot ng matino, may panunuya sa boses nito nang sabihin, “Dumalo sa party.”Napakagat-labi si Casey.Gago talaga ang lalaking ‘to!Huminga siya nang malalim. Hindi niya kayang gumawa ng
Bago pa makaalis si Casey, narinig na naman niya ang malamig at mapanuyang boses ni Dylan.“Hindi pa natin napag-uusapan ang mga kondisyon ng kasunduan. Ano’ng karapatan mong magpahinga?”Napakuyom siya ng kamao, pigil ang inis na unti-unting sumisirit sa loob niya. “Nakikipag-usap ka kung kani-kanino, pero ano ba talaga ang pinag-uusapan ninyo?!”Bahagyang nagdilim ang mukha ni Dylan. “Casey, sino’ng nagbigay sa’yo ng karapatang magsalita nang ganyan sa harap ko?”Ano raw?!Napabuntong-hininga siya. Ngayon niya lang naranasan ang ganitong klaseng pagkadismaya sa usapan—walang direksyon, walang punto.Ang gusto lang naman niya, tapusin na ang usapan, maisara ang kasunduan, at umalis agad. Pero anong nangyari?Pinagalitan siya dahil sa paraan ng pagsasalita niya?!Anong klaseng pagiisip meron ang lalaking ito?!Pilit niyang kinalma ang sarili, pumikit saglit, at bumulong sa isip niya: Huwag kang magpapadala, Casey. Huwag mo siyang hayaang buwisitin ka.Pero parang lalo pang ginagatunga
“Pasensya na, pero nagulat ako nang malaman kong nag hiwalay kayo ni Dylan nang dahil sa pinsan mo.”Bahagyang ngumiti si Casey.Gaano ba kahalaga si Suzanne kay Dylan? Marahil, hindi ito alam ng karamihan.Pero hindi na mahalaga sa kanya kung ano pa ang sabihin ni Nicole. Wala na siyang pakialam kay Dylan, at kahit pa may masakit sa sinabi ng babae, hindi na iyon tumatagos sa kanya.Ngumiti lang siya at hindi sumagot.Napansin ni Nicole ang reaksyon ni Casey, at saglit siyang natigilan. Hindi ito ang reaksyon na inaasahan niya mula sa dating asawa ni Dylan.Maya-maya, ngumiti siya at sinabing, “Sana hindi kita maging kalaban.”Napaka-kaswal ng sagot ni Casey. “Huwag kang mag-alala, nauntog na ako nang maraming beses. Hindi ko na ipapahiya ang sarili ko ulit. Kung matalino ka, sigurado akong nahulaan mo na kung bakit niya ako dinala rito—sa harap ng maraming tao.”Si Nicole ay may pangalan, impluwensya, at koneksyon. Alam niya kung ano ang mahalaga kay Dylan, pati na rin ang sitwasyon
Tumingin si Lola Isabel sa anak niya at bahagyang kumunot ang noo. “Pwede bang hinaan mo yang pag bubuntong hininga mo, Francis?”Napabuntong-hininga siya ulit nang may bahagyang pagkaawa. “Mom, nakikita mo naman ang sitwasyon. Minsan, hindi natin pwedeng pilitin ang isang bagay.”Ayaw naman kasi niyang lokohin ang ina niya.“May kanya-kanyang kapalaran ang mga anak at apo natin. Hindi mo rin mapipilit ang mga bagay na hindi talaga nakatakda. Sa ugali ni Dylan, sino ba ang makakapigil sa kanya?”Napailing si Lola Isabel at sumimangot. “Kapag nalaman niya kung gaano kabuti si Casey, siguradong pagsisisihan niya ang lahat! Pero baka hindi niya na mabawi pa!”Napabuntong-hininga si Francis at nanahimik na lang.Muling nagsalita si Lola Isabel sa mas mahinahong tono. “Hindi mo kailangang mag-alala sa kalusugan ko. Hindi mo na rin kailangang bumalik ng ganito kalayo para lang bisitahin ako. Natanggal na ang bumabagabag sa isip ko. Huwag kang mag-alala, iniinom ko ang gamot ko nang tama sa
Huli na para tumakas siya ngayon. Bukod pa roon, dalawang oras na niyang hinawakan ang braso nito. Lahat ng dapat makita ng mga tao ay nakita na nila. Ano pa ang silbi ng pagtatago?——Daisy: [Sikat ka na naman at trending sa hot search. Sigurado akong galit na galit na sa’yo ang ibang artista. Hindi ko alam kung ilang director na ang gustong kunin ka para sa pelikula o variety show.]Nanatiling tahimik si Casey, bahagyang pinipisil ang kanyang labi.Pero si Daisy, hindi na mapakali.——Daisy: [Cas, pwede mo bang ipaliwanag kung bakit ka na naman nadamay sa kanya?]Napabuntong-hininga si Casey.——Casey: [Dahil sa isang kasunduan, napilitan ako. Isa pa, matagal nang mahina ang katawan ni Lola Isabel. Ang gusto lang niya ay makita kaming magkasundo ulit. Umaarte lang siya, pero hindi ko inasahan na lalakihan niya ng ganito.]——Daisy: [Ano’ng gagawin natin? Hindi mo ba ito kayang linawin?]Ngayon, punong-puno ng masasamang komento laban kay Casey ang blue app. Hindi na naglakas-loob si Dai
Basa na ang buong katawan ni Casey mula sa malamig na tubig, pero hindi pa rin siya makapag-react.Sino ang nagtulak sa kanya?Si Nicole ba?Narinig na niya ang tungkol sa babaeng iyon. Alam niyang mayabang ito at may mataas na pride, kaya hindi ito gagamit ng ganitong klase ng panloloko.Live-streamed ang party ngayon… posible kayang may kinalaman sina Suzanne at ang grupo nito?Hindi alam ng mga iyon na marunong siyang lumangoy.Mabilis na kumurap si Casey. Dapat ba niyang magpanggap na hindi marunong lumangoy at hintayin na lang ang sagipin siya?Sinimulan niyang ikaway ang kanyang mga braso sa tubig, ginagaya ang kilos ng isang taong hindi marunong lumangoy.Maya-maya, isang boses ang biglang sumigaw.“May nahulog sa tubig!!! Tulungan niyo!”Hindi niya alam kung alalay ba sa party ang sumigaw o isa sa mga bisita.Pero nang marinig iyon, nagkagulo ang lahat.Ang iba ay mabilis na sumugod papunta sa labas.At si Dylan… narinig din iyon.Sa hindi maipaliwanag na dahilan, biglang bumi
Napatigil si Cristopher.Hindi niya talaga balak saktan ang babaeng ito, kaya dahan-dahan niyang inalis ang kamay at malamig na sinabi, “Wala akong interes.”Hindi man malinaw ang narinig ng mga tao sa paligid, halata naman sa kanilang mga mukha ang pagkabigla.“Ano ‘yon? Interesado ba siya sa babaeng ‘yon?”“Anong kalokohan ‘yan? Ang daming taghiyawat ng babae! Sino namang magkakagusto sa kanya?”“Pero hindi pa niya ‘yon nakikita, di ba? Hindi niya alam na may taghiyawat siya.”Sa isang iglap, tila naging sentro ng atensyon si Cristopher. Ang lalaking kilala sa pagiging mailap, at sa pagkabigo ng maraming babae, ngayon ay pinapanood ng lahat kung ano ang gagawin niya.Hindi naman iniinda ni Casey ang mga bulong-bulungan. Tahimik lang siyang tumingin kay Cristopher at marahang nagsalita, “Naalala mo pa ba ang isang mahalagang tao sa buhay mo? Sinabi mo noon na siya ang nagligtas sa’yo, at handa kang suklian ang kabutihan niya kahit buhay pa ang kapalit.”Napako ang tingin ni Cristophe
Casey agad na binaba ang tawag at nagpadala ng mensahe sa blue app.— Casey: [Nasa labas ako, sobrang ingay, hindi ko masagot ang tawag. May kailangan ka ba?]— Daisy: [Wala naman masyado. Nasaan ka? Narinig ko, suspendido raw ang pinsan mo?]— Casey: [Oo, salamat sa’yo~ Gagawa ako ng paborito mong braised pork kapag may oras ako.]— Daisy: [Hahahaha! Ganyan dapat! Pero nasaan ka ngayon? Bakit hindi mo masagot ang tawag ko?]— Casey: [Nasa bar.]— Daisy: [Ano?! Grabe ka! Ni hindi mo man lang ako sinama! Sino kasama mo?!]— Casey: [Mag-isa lang ako. May kailangan akong gawin. Next time, sasama ka na.]— Daisy: [Mag-isa ka? Nasaan ka? Pupuntahan kita! Kung may kailangan kang gawin, dapat may kasama ka! Paano kung may mangyari sa’yo?]— Casey: [Ayos lang ako, walang problema.]Paulit-ulit siyang pinayuhan ni Daisy, pero hindi na siya sumagot. Wala nang nagawa si Daisy kundi paalalahanan siyang mag-ingat.Ibinalik ni Casey ang cellphone sa mesa at inayos ang maskarang suot. Wala siyang ba
Muling napakunot ang noo ni Dylan, at parang lalo pang lumamig ang hangin sa loob ng opisina.Ramdam iyon kahit sa kabilang linya ng telepono, dahilan para manginig si Suzanne.Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. Huminga siya nang malalim bago marahang nagsalita, “Na-suspend ako sa kumpanya.”Saglit na natigilan si Dylan.Pero sa sumunod na sandali, tila wala siyang alam sa nangyari at pinanatiling kalmado ang boses. “Ano’ng nangyari?”Napangiwi si Suzanne. Simula pa lang, ayaw na niyang tawagan si Dylan, pero pinilit siya ng kanyang ina. Matagal siyang kinausap nito, pinayuhang idetalye ang lahat upang mas lalo pang lumayo ang loob ni Dylan kay Casey. Kapag nagtagumpay sila, mas madali nilang maisasagawa ang susunod nilang plano.Pero posible ba talaga ito?!Mariing kinagat ni Suzanne ang kanyang labi. Wala na siyang ibang magagawa kundi magpatuloy.“Konektado ito sa ilang sensitibong bagay sa kumpanya, kaya hindi ko maaaring sabihin ang lahat. Pero… hindi ko inaasahan na hindi
Alam ni Casey na hindi niya dapat isiwalat ang lahat ng detalye bago pa maayos ang opisyal na kasunduan. Sa ngayon, ang mahalaga lang ay siguraduhin na mananatiling kumpidensyal ang proyekto at hindi ito mananakaw ng iba.Marami pa siyang kailangang ayusin, at may oras pa para paghandaan ang lahat.Kapag dumating na ang tamang pagkakataon, siya mismo ang haharap sa taong iyon.Bago siya umalis, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Ingrid.Dalawang ring pa lang, sinagot na ito ng kaibigan niya.“Uy, Casey! Sa wakas naalala mo rin ako! Akala ko nakalimutan mo na ako.”Napangiti si Casey, pero may bahid ng guilt sa mukha niya. “Sorry. Sobrang dami lang talagang nangyari nitong mga nakaraang araw.”Tumawa si Ingrid. “Relax ka lang, joke lang ‘yon! Pero sige, anong kailangan mo?”Hindi na nagpaligoy-ligoy si Casey. “May nahanap ka na bang impormasyon tungkol sa nangyari?”May narinig siyang buntong-hininga mula sa kabilang linya. “Hay naku, ang hirap hulihin ng mga galamay ng
Huminto si Jessica Rue nang marinig ang pamilyar na boses. Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babaeng nakaupo sa tabi niya, ang mga mata ay nagtatago ng pagsusuri.Ang babae—Casey—ay marahang tinanggal ang suot na maskara, inilantad ang isang mukhang hindi estranghero sa kanya.Saglit na natigilan si Jessica Rue, ngunit mabilis niyang tinakpan iyon ng isang banayad na ngiti. “Casey? Hindi ko akalain na dito tayo magkikita.”Muling isinuot ni Casey ang maskara, ang mga mata niya ay kumikislap sa aliw. “Hindi ito aksidente. Talagang ikaw ang pinunta ko rito, Miss Jessica.”Hindi sumagot si Jessica Rue. Sa halip, pinagmasdan niya ang babae nang walang emosyon.Nagpatuloy si Casey, ang boses ay puno ng kumpiyansa. “Pwede ba tayong mag-usap sa mas pribadong lugar?”Dahan-dahang tinanggal ni Jessica Rue ang suot niyang sunglasses, isiniwalat ang malamig ngunit matatalas niyang mga mata. “At tungkol saan naman?”May pilyong ngiti si Casey nang sabihin, “Malalaman mo lang kung pakik
Si Casey bahagyang ngumiti, ngunit ang pagkutya sa kanyang mga mata ay nagsasabi ng lahat—tila ba walang saysay ang pagpupumilit ni Paulo Andrada.Sa pagkakataong ito, walang tumutol sa sinabi ni Paulo, at tuluyan nang natapos ang pulong.Nanatiling nakaupo si Casey, hindi nagmamadali. Nang tuluyang lumabas ang lahat, saka lamang siya tumayo.Kasunod niya agad si Suzanne at walang pasabing hinawakan ang kanyang kamay. “May gusto akong itanong sa’yo,” aniya, may diin sa boses.Tumingin si Casey sa paligid. Napakaraming CCTV sa conference room, at alam niyang hindi ito ang tamang lugar para sa isang pribadong usapan. Ngumiti siya nang bahagya. “Dito?”Napakagat-labi si Suzanne, mas humigpit ang hawak sa braso ni Casey, ayaw siyang pakawalan. “Sumunod ka sa akin,” madiin niyang utos.Dahan-dahang binawi ni Casey ang kanyang kamay at tahimik lang siyang tumingin kay Suzanne. Sa napakahinang tinig na tanging silang dalawa lang ang nakarinig, sinabi niya nang sarkastiko, “Suzanne, marami pa
Huminga nang malalim si Casey habang nakaupo sa harap ni Paulo Andrada, at ng iba pang matataas na opisyal ng Andrada Group. Alam niyang kahit pa ipakita nilang pinaparusahan nila si Suzanne, hindi ibig sabihin ay ipagkakatiwala nila sa kanya ang proyekto.Ineexpect niya na ito.Sa seryosong tono, nagsalita si Paulo Andrada, “Tama ang sinabi ni Suzanne. Baguhan pa si Casey at kulang sa karanasan. Kung magkakamali siya, hindi lang ang Ybañez Group ang maaapektuhan, kundi ang Andrada Group. Malaki ang magiging epekto nito sa ating reputasyon. Kaya ang dapat nating gawin ay humanap ng isang may sapat na kakayahan at karanasan para makipag-ugnayan sa kanila.”Nakasalamin si Vern Quinto at mapanuring tumingin kay Paulo. “Ngunit sinabi rin mismo ni President Ybañez na ang kondisyon para sa pakikipagkasundo ay si Casey ang mangunguna sa proyekto. Kung papalitan natin siya, paano tayo makakasigurong tatanggapin iyon ng kabilang panig?”Kaagad namang sumabat si Owen Saldivar. “Kaya nga kailang
“Dahil…”Pagkasambit ng salitang iyon, biglang hindi na alam ni Suzanne kung paano niya ipagpapatuloy.Napakagat siya sa labi, pilit iniisip kung paano lalabas sa sitwasyong ito.Ang babaeng kaharap niya, si Sheena Alonzo, ay kilalang matalim magsalita at mahilig magtanong ng mga nakakailang na bagay. Lahat ng kasamahan nito sa kompanya ay takot makipagsagutan sa kanya dahil palaging may laman ang kanyang mga salita.Kung ikukumpara, si Ralph Diaz ay mas banayad ang kilos. Magaling itong magtago sa likod ng pormal na ngiti, ngunit si Sheena—diretso, walang paligoy-ligoy, at walang pakialam kung sinuman ang masagasaan.Tahimik ang buong silid.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Paulo Andrada, ngunit sa sandaling ito, wala siyang magagawa para ipagtanggol ang anak. Kung puprotektahan niya ito, lalabas na tila may pinapanigan siya. Kung papayagan naman niyang magpatuloy ang usapan, parang sinasang-ayunan niyang may pagkakamali nga si Suzanne.Alam niyang may malaking epekto ito sa imahe
Nang makita ni Ralph Diaz na nabasa na ng lahat ang parehong plano at may kanya-kanyang reaksyon sa mukha, isang makahulugang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi bago niya muling iniangat ang kopya ng proposal ni Casey.Sa malumanay na tinig, ngumiti siya kay Casey. “Casey, bumalik ka muna sa upuan mo at magpahinga.”Tumango si Casey at agad na bumalik sa kanyang pwesto. Hindi siya nagpakita ng anumang emosyon, ngunit ramdam niya ang titig ni Suzanne na tila ba matutunaw siya sa galit. Kung wala lang sigurong ibang tao sa paligid, malamang ay nasabunutan na siya nito at tinanong kung sinadya ba niyang gawin ito!“Ito ang pinaka-perpektong proposal na nakita ko,” sabi ng isang shareholder na may kasamang paghanga. “Talagang posible itong pagkatiwalaan para sa isang matagumpay na partnership. Naisip na ba ito ni Lincoln?”Tumango si Ralph Diaz at ngumiti. “Oo. At pumayag siya.”Halatang nagulat ang karamihan, ngunit kasabay nito ay naunawaan nila kung gaano kalaki ang oportunidad na ito.