Huli na para tumakas siya ngayon. Bukod pa roon, dalawang oras na niyang hinawakan ang braso nito. Lahat ng dapat makita ng mga tao ay nakita na nila. Ano pa ang silbi ng pagtatago?——Daisy: [Sikat ka na naman at trending sa hot search. Sigurado akong galit na galit na sa’yo ang ibang artista. Hindi ko alam kung ilang director na ang gustong kunin ka para sa pelikula o variety show.]Nanatiling tahimik si Casey, bahagyang pinipisil ang kanyang labi.Pero si Daisy, hindi na mapakali.——Daisy: [Cas, pwede mo bang ipaliwanag kung bakit ka na naman nadamay sa kanya?]Napabuntong-hininga si Casey.——Casey: [Dahil sa isang kasunduan, napilitan ako. Isa pa, matagal nang mahina ang katawan ni Lola Isabel. Ang gusto lang niya ay makita kaming magkasundo ulit. Umaarte lang siya, pero hindi ko inasahan na lalakihan niya ng ganito.]——Daisy: [Ano’ng gagawin natin? Hindi mo ba ito kayang linawin?]Ngayon, punong-puno ng masasamang komento laban kay Casey ang blue app. Hindi na naglakas-loob si Dai
Basa na ang buong katawan ni Casey mula sa malamig na tubig, pero hindi pa rin siya makapag-react.Sino ang nagtulak sa kanya?Si Nicole ba?Narinig na niya ang tungkol sa babaeng iyon. Alam niyang mayabang ito at may mataas na pride, kaya hindi ito gagamit ng ganitong klase ng panloloko.Live-streamed ang party ngayon… posible kayang may kinalaman sina Suzanne at ang grupo nito?Hindi alam ng mga iyon na marunong siyang lumangoy.Mabilis na kumurap si Casey. Dapat ba niyang magpanggap na hindi marunong lumangoy at hintayin na lang ang sagipin siya?Sinimulan niyang ikaway ang kanyang mga braso sa tubig, ginagaya ang kilos ng isang taong hindi marunong lumangoy.Maya-maya, isang boses ang biglang sumigaw.“May nahulog sa tubig!!! Tulungan niyo!”Hindi niya alam kung alalay ba sa party ang sumigaw o isa sa mga bisita.Pero nang marinig iyon, nagkagulo ang lahat.Ang iba ay mabilis na sumugod papunta sa labas.At si Dylan… narinig din iyon.Sa hindi maipaliwanag na dahilan, biglang bumi
Nahanap ni Liam ang deleted message mula sa kanyang phone at iniabot ito kay Dylan Almendras.—— Casey: [Ingrid, may tumulak sa akin dito sa pool kanina. Ang pangunahing iniimbestigahan natin ay si Suzanne. Huwag mo palampasin kung may oras ka. Huwag kang sumagot. Tatawagan na lang kita kapag may pagkakataon.]Nabasa ni Liam Vertosa ang nilalaman ng mensahe at bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. “Miss Andrada…”Hindi niya alam kung tinatawag ba niya si Casey o si Suzanne.Si Dylan, sa kabilang banda, ay nanatiling tahimik habang bumibigat ang kanyang ekspresyon.Nakatayo lamang sa gilid si Liam, mabilis na pinoproseso ang sitwasyon. Alam ni Dylan na may kakayahan ang kanyang phone na mag-recover ng mga naburang mensahe, kung hindi, hindi niya ito ipapasilip.Malinis na nabura ni Casey ang mensahe, pero naibalik ito ni Dylan.Ibig sabihin…Ano nga ba talaga ang nangyayari sa pagitan nina Casey at Suzanne?May kinalaman ba talaga si Suzanne sa nangyari?Lalong naguluhan si Liam, p
Pagkabalik ni Dylan sa kwarto, lumapit si Casey sa sofa at binuksan ang bag.Sa loob, may nakita siyang isang kahon ng cellphone at isang kahon ng gamot sa ilalim nito.Napakunot ang noo niya. Kinuha niya ang kahon ng gamot at binasa ang label—isang ointment na pampabawas ng pamamaga at pampabilis ng paggaling ng pasa.Napanganga siya nang bahagya. Sa party kanina, hinawi niya ang laylayan ng kanyang damit para ipakita ang paa niya kay Dylan…Siya ba ang bumili nito?Hindi niya alam kung dapat siyang matuwa o magduda. Pero hindi na niya masyadong pinag-isipan. Nilagay niya sa tabi ang ointment, kinuha ang bagong cellphone, at nagmamadaling pumunta sa kwarto. Kailangan niyang makausap si Ingrid.Sinagot agad ng kabilang linya ang tawag.Naglaro ang mga mata ni Casey. “Ingrid, nabasa ang cellphone ko, kaya ngayon lang ako nakakuha ng bago.”“Ano?!” Nag-aalalang sagot ni Ingrid. “Anong nangyari?”Napakagat-labi si Casey. “Hindi ko alam ang buong detalye. Pumunta lang ako sa labas saglit,
Pagkababa ng tawag, naramdaman ni Casey ang biglang katahimikan sa paligid. Sa totoo lang, mas nagustuhan niya ang pagkain ngayon.Masarap naman talaga ito.Si Dylan, sa kabilang banda, ay biglang nawalan ng gana. Sa halip, napuno siya ng galit—isang damdaming ni siya mismo ay hindi maintindihan.Bigla niyang ibinaba ang kutsara, at ang madilim niyang ekspresyon ay nagpalubog pa lalo sa tensyon ng silid.Ngunit si Casey…Walang pakialam.Sanay na siya sa presensya nito.Tinitigan siya ni Dylan ng malamig, puno ng mga salitang gusto niyang ipukol rito, pero sa kabila ng lahat, bigla siyang nakaramdam ng paninikip sa dibdib.Napangiti nang pilit si Casey at sinabing, “Pasensya na. Hindi ko sinasadya na guluhin ang usapan ninyo kanina… pero hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko.”Dahil sa totoo lang, natawa siya sa naging reaksyon ni Suzanne.Noon, ang babaeng iyon ay napaka-elegante at mataas ang tingin sa sarili.Pero ngayon? Para siyang isang inosenteng white lotus na pilit nagpapab
“Gusto niyang lagyan ako ng gamot?”“Personal niyang gagawin?”Tila isang baliw na tao ang nasa harapan niya. Hindi makapaniwalang nakatingin si Casey kay Dylan habang pilit na kumakawala sa pagkakahawak nito sa kanya.Nang mapagtantong hindi siya makakaalis, napabuntong-hininga siya at itinigil ang pagpalag. Napakurap siya at napailing. “Ano bang problema mo?”Noong mag-asawa pa sila, ilang beses na siyang nasaktan, nasugatan, at nagkasakit. Alam iyon ni Dylan, pero ni minsan, hindi ito nagpakita ng kahit anong malasakit. Sa halip, palagi lang nitong nilalayuan siya, ipinapakita ang malamig nitong likuran, na para bang wala siyang halaga.Ngayon, simpleng pananakit lang ng paa dahil sa mataas na takong, biglang nagbago ang ihip ng hangin? Siya pa mismo ang mag-aabot ng gamot?Hindi maipaliwanag ni Casey ang nararamdaman. May kung anong kakaiba, hindi natural, at talagang nakakapagtaka.Ang lalaking ito… sobrang delikado talaga.Hindi pinansin ni Dylan ang sinabi niya. Sa halip, binuk
Nararamdaman ni Casey ang pagkatuyo ng kanyang lalamunan.Tama naman ang sinabi ni Lincoln. Ang kasunduan nila ay mas pabor sa kanya. Ngunit…May bumabagabag sa kanya—isang bagay na hindi niya mawari.Napansin ni Lincoln ang pag-aalinlangan sa kanyang mukha, kaya hindi niya hinayaan itong lumamig. “Kapag nagtagumpay ang plano mo, makakapasok ka sa internal department. Lahat ng proyekto ng Andrada Group na gusto mong makuha, mapupunta sa’yo. Walang sinuman ang may kakayahang ipatupad ito nang kasinghusay mo.”Dahan-dahang tiningnan ni Casey ang lalaki. Walang bahid ng pag-aalinlangan sa mga mata ni Lincoln—pawang kumpiyansa at determinasyon lamang.Kalmadong sumagot si Casey, ngunit may bahid ng pagdududa ang kanyang tono. “Ang isang tao tulad mo ay hindi basta-basta gumagawa ng kasunduan nang walang kapalit. Ano ba talaga ang gusto mong makuha mula sa akin?”Direkta ang kanyang tanong, at hindi niya inalis ang tingin sa lalaki.Nakangiting umiling si Lincoln. Sa totoo lang, gusto niya
Ang sinabi ni Casey ay parang malakas na hampas sa kanyang ulo—biglang nagising ang kanyang nalilitong isipan.Ano nga ba ang ginagawa niya kanina?!Sa sandaling iyon, mahigpit ang pagkakakunot ng kanyang noo, at kitang-kita sa mukha niya ang matinding inis.Diyos ko, hindi niya maintindihan kung bakit siya ganito kairitable.Ipinikit ni Dylan ang kanyang mga mata, sumandal sa upuan, at hindi na nagsalita pa.Si Casey naman ay lihim na napabuntong-hininga sa ginhawa.Hindi niya alam kung ano ang mangyayari kung nagpatuloy pa sa pagkainis si Dylan kanina.Biglang nag-vibrate ang kanyang cellphone. Nang makita niya ang caller ID, agad niya itong sinagot, hindi alintana ang presensya ni Dylan.Ngunit bago pa siya makapagsalita, isang malakas na boses na ang umalingawngaw sa kanyang tenga.“Casey! Kamusta ka? Bigla akong pinatawag ni Dad kahapon nakakainis! Ngayon lang ako nakalaya. Pagbalik ko, nalaman kong nahulog ka sa tubig! Diyos ko, anong nangyari?!”Kumunot nang bahagya ang noo ni
Napatigil si Cristopher.Hindi niya talaga balak saktan ang babaeng ito, kaya dahan-dahan niyang inalis ang kamay at malamig na sinabi, “Wala akong interes.”Hindi man malinaw ang narinig ng mga tao sa paligid, halata naman sa kanilang mga mukha ang pagkabigla.“Ano ‘yon? Interesado ba siya sa babaeng ‘yon?”“Anong kalokohan ‘yan? Ang daming taghiyawat ng babae! Sino namang magkakagusto sa kanya?”“Pero hindi pa niya ‘yon nakikita, di ba? Hindi niya alam na may taghiyawat siya.”Sa isang iglap, tila naging sentro ng atensyon si Cristopher. Ang lalaking kilala sa pagiging mailap, at sa pagkabigo ng maraming babae, ngayon ay pinapanood ng lahat kung ano ang gagawin niya.Hindi naman iniinda ni Casey ang mga bulong-bulungan. Tahimik lang siyang tumingin kay Cristopher at marahang nagsalita, “Naalala mo pa ba ang isang mahalagang tao sa buhay mo? Sinabi mo noon na siya ang nagligtas sa’yo, at handa kang suklian ang kabutihan niya kahit buhay pa ang kapalit.”Napako ang tingin ni Cristophe
Casey agad na binaba ang tawag at nagpadala ng mensahe sa blue app.— Casey: [Nasa labas ako, sobrang ingay, hindi ko masagot ang tawag. May kailangan ka ba?]— Daisy: [Wala naman masyado. Nasaan ka? Narinig ko, suspendido raw ang pinsan mo?]— Casey: [Oo, salamat sa’yo~ Gagawa ako ng paborito mong braised pork kapag may oras ako.]— Daisy: [Hahahaha! Ganyan dapat! Pero nasaan ka ngayon? Bakit hindi mo masagot ang tawag ko?]— Casey: [Nasa bar.]— Daisy: [Ano?! Grabe ka! Ni hindi mo man lang ako sinama! Sino kasama mo?!]— Casey: [Mag-isa lang ako. May kailangan akong gawin. Next time, sasama ka na.]— Daisy: [Mag-isa ka? Nasaan ka? Pupuntahan kita! Kung may kailangan kang gawin, dapat may kasama ka! Paano kung may mangyari sa’yo?]— Casey: [Ayos lang ako, walang problema.]Paulit-ulit siyang pinayuhan ni Daisy, pero hindi na siya sumagot. Wala nang nagawa si Daisy kundi paalalahanan siyang mag-ingat.Ibinalik ni Casey ang cellphone sa mesa at inayos ang maskarang suot. Wala siyang ba
Muling napakunot ang noo ni Dylan, at parang lalo pang lumamig ang hangin sa loob ng opisina.Ramdam iyon kahit sa kabilang linya ng telepono, dahilan para manginig si Suzanne.Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. Huminga siya nang malalim bago marahang nagsalita, “Na-suspend ako sa kumpanya.”Saglit na natigilan si Dylan.Pero sa sumunod na sandali, tila wala siyang alam sa nangyari at pinanatiling kalmado ang boses. “Ano’ng nangyari?”Napangiwi si Suzanne. Simula pa lang, ayaw na niyang tawagan si Dylan, pero pinilit siya ng kanyang ina. Matagal siyang kinausap nito, pinayuhang idetalye ang lahat upang mas lalo pang lumayo ang loob ni Dylan kay Casey. Kapag nagtagumpay sila, mas madali nilang maisasagawa ang susunod nilang plano.Pero posible ba talaga ito?!Mariing kinagat ni Suzanne ang kanyang labi. Wala na siyang ibang magagawa kundi magpatuloy.“Konektado ito sa ilang sensitibong bagay sa kumpanya, kaya hindi ko maaaring sabihin ang lahat. Pero… hindi ko inaasahan na hindi
Alam ni Casey na hindi niya dapat isiwalat ang lahat ng detalye bago pa maayos ang opisyal na kasunduan. Sa ngayon, ang mahalaga lang ay siguraduhin na mananatiling kumpidensyal ang proyekto at hindi ito mananakaw ng iba.Marami pa siyang kailangang ayusin, at may oras pa para paghandaan ang lahat.Kapag dumating na ang tamang pagkakataon, siya mismo ang haharap sa taong iyon.Bago siya umalis, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Ingrid.Dalawang ring pa lang, sinagot na ito ng kaibigan niya.“Uy, Casey! Sa wakas naalala mo rin ako! Akala ko nakalimutan mo na ako.”Napangiti si Casey, pero may bahid ng guilt sa mukha niya. “Sorry. Sobrang dami lang talagang nangyari nitong mga nakaraang araw.”Tumawa si Ingrid. “Relax ka lang, joke lang ‘yon! Pero sige, anong kailangan mo?”Hindi na nagpaligoy-ligoy si Casey. “May nahanap ka na bang impormasyon tungkol sa nangyari?”May narinig siyang buntong-hininga mula sa kabilang linya. “Hay naku, ang hirap hulihin ng mga galamay ng
Huminto si Jessica Rue nang marinig ang pamilyar na boses. Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babaeng nakaupo sa tabi niya, ang mga mata ay nagtatago ng pagsusuri.Ang babae—Casey—ay marahang tinanggal ang suot na maskara, inilantad ang isang mukhang hindi estranghero sa kanya.Saglit na natigilan si Jessica Rue, ngunit mabilis niyang tinakpan iyon ng isang banayad na ngiti. “Casey? Hindi ko akalain na dito tayo magkikita.”Muling isinuot ni Casey ang maskara, ang mga mata niya ay kumikislap sa aliw. “Hindi ito aksidente. Talagang ikaw ang pinunta ko rito, Miss Jessica.”Hindi sumagot si Jessica Rue. Sa halip, pinagmasdan niya ang babae nang walang emosyon.Nagpatuloy si Casey, ang boses ay puno ng kumpiyansa. “Pwede ba tayong mag-usap sa mas pribadong lugar?”Dahan-dahang tinanggal ni Jessica Rue ang suot niyang sunglasses, isiniwalat ang malamig ngunit matatalas niyang mga mata. “At tungkol saan naman?”May pilyong ngiti si Casey nang sabihin, “Malalaman mo lang kung pakik
Si Casey bahagyang ngumiti, ngunit ang pagkutya sa kanyang mga mata ay nagsasabi ng lahat—tila ba walang saysay ang pagpupumilit ni Paulo Andrada.Sa pagkakataong ito, walang tumutol sa sinabi ni Paulo, at tuluyan nang natapos ang pulong.Nanatiling nakaupo si Casey, hindi nagmamadali. Nang tuluyang lumabas ang lahat, saka lamang siya tumayo.Kasunod niya agad si Suzanne at walang pasabing hinawakan ang kanyang kamay. “May gusto akong itanong sa’yo,” aniya, may diin sa boses.Tumingin si Casey sa paligid. Napakaraming CCTV sa conference room, at alam niyang hindi ito ang tamang lugar para sa isang pribadong usapan. Ngumiti siya nang bahagya. “Dito?”Napakagat-labi si Suzanne, mas humigpit ang hawak sa braso ni Casey, ayaw siyang pakawalan. “Sumunod ka sa akin,” madiin niyang utos.Dahan-dahang binawi ni Casey ang kanyang kamay at tahimik lang siyang tumingin kay Suzanne. Sa napakahinang tinig na tanging silang dalawa lang ang nakarinig, sinabi niya nang sarkastiko, “Suzanne, marami pa
Huminga nang malalim si Casey habang nakaupo sa harap ni Paulo Andrada, at ng iba pang matataas na opisyal ng Andrada Group. Alam niyang kahit pa ipakita nilang pinaparusahan nila si Suzanne, hindi ibig sabihin ay ipagkakatiwala nila sa kanya ang proyekto.Ineexpect niya na ito.Sa seryosong tono, nagsalita si Paulo Andrada, “Tama ang sinabi ni Suzanne. Baguhan pa si Casey at kulang sa karanasan. Kung magkakamali siya, hindi lang ang Ybañez Group ang maaapektuhan, kundi ang Andrada Group. Malaki ang magiging epekto nito sa ating reputasyon. Kaya ang dapat nating gawin ay humanap ng isang may sapat na kakayahan at karanasan para makipag-ugnayan sa kanila.”Nakasalamin si Vern Quinto at mapanuring tumingin kay Paulo. “Ngunit sinabi rin mismo ni President Ybañez na ang kondisyon para sa pakikipagkasundo ay si Casey ang mangunguna sa proyekto. Kung papalitan natin siya, paano tayo makakasigurong tatanggapin iyon ng kabilang panig?”Kaagad namang sumabat si Owen Saldivar. “Kaya nga kailang
“Dahil…”Pagkasambit ng salitang iyon, biglang hindi na alam ni Suzanne kung paano niya ipagpapatuloy.Napakagat siya sa labi, pilit iniisip kung paano lalabas sa sitwasyong ito.Ang babaeng kaharap niya, si Sheena Alonzo, ay kilalang matalim magsalita at mahilig magtanong ng mga nakakailang na bagay. Lahat ng kasamahan nito sa kompanya ay takot makipagsagutan sa kanya dahil palaging may laman ang kanyang mga salita.Kung ikukumpara, si Ralph Diaz ay mas banayad ang kilos. Magaling itong magtago sa likod ng pormal na ngiti, ngunit si Sheena—diretso, walang paligoy-ligoy, at walang pakialam kung sinuman ang masagasaan.Tahimik ang buong silid.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Paulo Andrada, ngunit sa sandaling ito, wala siyang magagawa para ipagtanggol ang anak. Kung puprotektahan niya ito, lalabas na tila may pinapanigan siya. Kung papayagan naman niyang magpatuloy ang usapan, parang sinasang-ayunan niyang may pagkakamali nga si Suzanne.Alam niyang may malaking epekto ito sa imahe
Nang makita ni Ralph Diaz na nabasa na ng lahat ang parehong plano at may kanya-kanyang reaksyon sa mukha, isang makahulugang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi bago niya muling iniangat ang kopya ng proposal ni Casey.Sa malumanay na tinig, ngumiti siya kay Casey. “Casey, bumalik ka muna sa upuan mo at magpahinga.”Tumango si Casey at agad na bumalik sa kanyang pwesto. Hindi siya nagpakita ng anumang emosyon, ngunit ramdam niya ang titig ni Suzanne na tila ba matutunaw siya sa galit. Kung wala lang sigurong ibang tao sa paligid, malamang ay nasabunutan na siya nito at tinanong kung sinadya ba niyang gawin ito!“Ito ang pinaka-perpektong proposal na nakita ko,” sabi ng isang shareholder na may kasamang paghanga. “Talagang posible itong pagkatiwalaan para sa isang matagumpay na partnership. Naisip na ba ito ni Lincoln?”Tumango si Ralph Diaz at ngumiti. “Oo. At pumayag siya.”Halatang nagulat ang karamihan, ngunit kasabay nito ay naunawaan nila kung gaano kalaki ang oportunidad na ito.