Walang habas na binuksan ni Jade ang pintuan ng opisina dahilan upang mapaigtad si Casey mula sa kinauupuan nito. Nilingon ni Casey si Jade at napansing humahangos ito habang nakatukod ang kaniyang dalawang palad sa parehong mga tuhod. Magsasalita na sana si Casey upang tanungin siya ngunit kaagad siyang pinutol ni Jade. “Nabalitaan mo naba?” tanong ni Jade habang nakahawak sa kaniyang dibdib at pilit na pinapakalma ang sarili. Biglang kumunot ang noo ni Casey nang mapagtantong malaki at biglaan ang balitang tinutukoy ni Jade kaya nagsimulang kumabog nang mabilis ang puso niya. “Nagising naba siya?” halos hindi marinig ang boses ni Casey habang tinatanong ‘yon. Tumango nang dahan-dahan si Jade dahilan upang mapahalukipkip si Casey sa upuan. Kumurap siya nang ilang beses at kinagat ang pang ibabang labi nito na sa sobrang diin ay muntikan na itong masugatan. “Pero malay mo naman ‘diba? Baka nag bago na ang isip ni Dylan bago pa man nagising si Suzane,” ani Jade na malabon
Hindi mapakali si Casey na kanina pa patingin-tingin sa kaniyang cellphone na nasa ibabaw ng mesa niya. Dalawang araw na ang lumipas at wala paring email na pinapasa sa kaniya si Ingrid. Nagdududa na siya at baka desidido rin talaga ito na huwag ipahawak sa kaniya ang kaso. Naging interesado si Casey sa kaso dahil bukod sa divorce case ito, nabanggit din ni Ingrid na may dalawang malaking tao ang involve rito. Ganitong mga kaso ang gusto ni Casey, ‘yong pagpapawisan siya. Biglang tumunog ang cellphone ni Casey dahilan upang mapabalikwas siya sa pagkakaupo. Inabot niya ‘yon at umaasa na pangalan ni Ingrid ang bubungad sa kaniya. Ngunit hindi email ni Ingrid ang natanggap niya kundi ang text nito. “Sa coffee shop mo nalang kunin ang mga detalye na hinahanap mo. Parang masarap mag kape ngayon, lalo na kapag libre.” Napatampal sa noo si Casey at wala ng nagawa kundi mag ayos para tumungo sa coffee shop. Nang makarating si Casey sa coffee shop ay bumungad agad sa kaniya ang ta
Walang kahit na sino ang pumagitna sa nag iinit na tensyon mula kina Casey at Dylan. Nanatiling nakatayo si Casey habang kumakabog nang malakas ang puso niya na tila ba ay pwede na itong marinig ng lalakeng nasa harapan niya. Hindi niya inaalis ang kaniyang mga mata kay Dylan na puno ng iritasyon at galit ang mukha at mga mata nito. Ilang sandali pa ay natagpuan na lamang niya ang kaniyang sarili na tila gusto pa ulit magsalita ngunit ‘di na magawa.Kasabay ng ihip ng hangin mula sa labas ay ang biglaang pag tanaw ni Casey sa mga alalaang meron sila ni Dylan noon. Hindi naman puro sakitan ang buong tatlong taon nilang pagsasama. Nagkakaroon din ng pagkakataon na sabay silang tumatawa sa biro ng isa’t-isa, may panahon din na pareho silang nangarap, ngunit sa kabila ng lahat ng ‘yon, nauwi parin sila sa sitwasyon na kamumuhian nila ang isa’t-isa. Sino nga ba ang mag aakala?Naramdaman niya ang paghawak ni Ingrid sa kaniyang braso bago ito magsalita, “Huwag kang papatalo sa mga ‘yan. Hu
Ipinagsawalang bahala na lamang ni Casey ang taong naka sunod umano sa kaniya kahit pa halos tumalon na ang puso nito sa kaba nang malaman ‘yon. Ibinilin niya sa mga body guard na mag masid na lamang nang mabuti sa paligid at sinabi na baka wala naman daw masamang gagawin ang kung sino mang naka sunod sa kaniya.Pumasok si Casey sa kaniyang kwarto sa ikalawang palapag ng mansyon. Saglit siyang naligo at bago lumabas sa banyo ay napatingin siya sa kaniyang sarili sa salamin. Masyadong mabigat ang pag haharap nilang tatlo ngayong araw at hindi siya sigurado sa mga susunod na mangyayari. Ngunit isa lang ang nakakasiguro siya, ‘yon ay payapa na siyang makakatulog sa gabi nang walang iniisip bilang isang Mrs. Almendras. Sa wakas ay nakalaya na siya sa bagay na pilit niyang pinapasan sa loob ng ilang taon. Hindi na siya magigising sa bungad ng masakit na pagsasama nila ni Dylan. Mabigat man para sa kaniya wakasan ang lahat sa isang kumpas lang ng kamay, hindi niya naman pinagsisisihan ang
Natatandaan pa ni Casey kung paano isuot ni Dylan sa kaniya ang singsing. Mabigat at tila ayaw gumalaw ang mga kamay nito. Nararamdaman niya noon kung gaano kalabag sa loob ni Dylan ang ikasal silang dalawa. Halos hindi nga niya makitang suot ng lalake ang sarili nitong wedding ring. Ilang beses niya itong nakikita na nasa loob lamang ng kanilang drawer. Pinapaalala pa nito na nakalimutan ng lalake suotin ang kaniyang singsing ngunit palagi itong walang kibo. Ngunit ngayon ay hawak ni Dylan ang wedding ring ni Casey. Pilit man isawalang bahala ito ni Casey ay nagtataka pa rin siya kung bakit nangyari ito, ‘e tinapon niya na ito sa labas ‘nong huling punta niya rito sa rest house. Napansin ni Dylan na nakatitig lamang si Casey sa kaniyang kamay na may hawak na singsing kaya agad niyang tinago ang kamay sa kaniyang bulsa. Ang kaninang malambot na ekspresyon ni Dylan ay napalitan muli ng pagkainis. “Kung balak mo lang din namang itapon ang singsing, edi sana ginawa mo nang maayo
Nag tungo agad sina Casey sa dining room matapos ang maikling kwentuhan kay Lola Isabel. Bago pa man sila tuluyang makaupo ay agad na kinalabit ni Casey si Via para mag tanong. “Alam ba ni lola ‘yong tungkol sa…” bulong ni Casey at nag aksyon na parang nag susulat. Agad namang umiling si Via. “Hindi niya alam ‘yong divorce. Ang alam niya lang ay pinapahirapan ka ng kumag na ‘yan,” sagot ni Via at nginuso ang lalakeng naka tayo lamang sa likod ng upuan. Tila nabunutan ng tinik sa lalamunan si Casey nang malaman na hindi pala ang divorce nila ni Dylan ang nakarating kay Lola Isabel. Ayaw niyang mag konsumisyon ang matanda sa nangyayari sa kanilang dalawa. Naupo na rin si Casey katabi ni Via, maliban kay Dylan na nakatayo pa rin. “Hayaan mo siya, Casey. Kung mag mamatigas siya at gusto niyang umalis, hindi niya magugustuhan ang gagawin ko sa kaniya,” pag babanta ni Lola Isabel. Nag dilim na naman ang ekspresyon ni Dylan kaya suminghal si Via, “Oh, ano? Kailangan pa ba kit
Wala ng nagawa si Dylan kundi buksan ang pinto ng passenger seat at tinignan si Casey, nag aantay na pumasok ito. Nang mapansin ni Lola Isabel na nakatayo lamang si Casey ay agad niya itong hinatak palapit sa kotse. “Dali na, pumasok kana!” sambit ng matanda. Hinarap naman siya ni Casey at hinaplos ang kaniyang kamay, “La, masyado nang malamig dito sa labas. Pumasok na ho kayo, aalis na rin kami,” saad ni Casey at nginitian si Lola Isabel. Niyakap ni Lola Isabel si Casey, samantalang si Dylan naman ay kinurot niya sa kaliwang tenga nito. Napa-aray naman si Dylan ngunit natahimik siya nang pinanlisikan siya ng mata ni Lola Isabel. Napaisip si Dylan kung sino nga ba ang apo sa kanilang dalawa ni Casey. Nag bilin si Lola Isabel na mag ingat sila sa biyahe saka ito naunang pumasok sa loob. Nang makapasok na si Lola Isabel sa loob ay naisip naman ni Casey na tumawag nalang ng taxi o mag grab. Naamoy ata ni Via ang binabalak nito kaya hindi pa rin siya sumusunod kay Lola Isabel sa
Nang makauwi si Casey ay agad siyang dumiretso sa banyo upang maligo bago magpahinga. Sobrang lagkit ng kaniyang katawan dahil sa pawis na natamo siya paglalakad hanggang makarating sa town. Paano ba naman kasi ay nag lakad na lamang siya upang ibuhos dito ang sobrang inis kay Dylan. Sa town niya na napag pasyahang tumawag sa kaniyang driver para sunduin siya. Kahit papaano naman ay nakatulong kaniyang paglalakad sa bigat na nararamdaman niya kanina. Kahit sanay si Casey mabuhay mag isa ay iba pa rin ang pakiramdaman na ngayon ay wala na siyang asawang inaalala; kung kailan ba ito uuwi o magpapakita sa kaniya. Ngayong wala na sa buhay niya si Dylan ay makakapag-focus na siya sa career niya. Masyado ring naubos ang kaniyang sarili sa kasal nila, masyadong nasayang ang lahat ng paghihirap niya sa lalaking ‘yon. Agad na nakatulog nang mahimbing si Casey, samantalang sa kabilang dako naman ay hindi mapakali si Dylan sa kaniyang higaan. Palipat-lipat ito ng puwesto, paikot-ikot, at hin
Pagkabalik ni Dylan sa kwarto, lumapit si Casey sa sofa at binuksan ang bag.Sa loob, may nakita siyang isang kahon ng cellphone at isang kahon ng gamot sa ilalim nito.Napakunot ang noo niya. Kinuha niya ang kahon ng gamot at binasa ang label—isang ointment na pampabawas ng pamamaga at pampabilis ng paggaling ng pasa.Napanganga siya nang bahagya. Sa party kanina, hinawi niya ang laylayan ng kanyang damit para ipakita ang paa niya kay Dylan…Siya ba ang bumili nito?Hindi niya alam kung dapat siyang matuwa o magduda. Pero hindi na niya masyadong pinag-isipan. Nilagay niya sa tabi ang ointment, kinuha ang bagong cellphone, at nagmamadaling pumunta sa kwarto. Kailangan niyang makausap si Ingrid.Sinagot agad ng kabilang linya ang tawag.Naglaro ang mga mata ni Casey. “Ingrid, nabasa ang cellphone ko, kaya ngayon lang ako nakakuha ng bago.”“Ano?!” Nag-aalalang sagot ni Ingrid. “Anong nangyari?”Napakagat-labi si Casey. “Hindi ko alam ang buong detalye. Pumunta lang ako sa labas saglit,
Nahanap ni Liam ang deleted message mula sa kanyang phone at iniabot ito kay Dylan Almendras.—— Casey: [Ingrid, may tumulak sa akin dito sa pool kanina. Ang pangunahing iniimbestigahan natin ay si Suzanne. Huwag mo palampasin kung may oras ka. Huwag kang sumagot. Tatawagan na lang kita kapag may pagkakataon.]Nabasa ni Liam Vertosa ang nilalaman ng mensahe at bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. “Miss Andrada…”Hindi niya alam kung tinatawag ba niya si Casey o si Suzanne.Si Dylan, sa kabilang banda, ay nanatiling tahimik habang bumibigat ang kanyang ekspresyon.Nakatayo lamang sa gilid si Liam, mabilis na pinoproseso ang sitwasyon. Alam ni Dylan na may kakayahan ang kanyang phone na mag-recover ng mga naburang mensahe, kung hindi, hindi niya ito ipapasilip.Malinis na nabura ni Casey ang mensahe, pero naibalik ito ni Dylan.Ibig sabihin…Ano nga ba talaga ang nangyayari sa pagitan nina Casey at Suzanne?May kinalaman ba talaga si Suzanne sa nangyari?Lalong naguluhan si Liam, p
Basa na ang buong katawan ni Casey mula sa malamig na tubig, pero hindi pa rin siya makapag-react.Sino ang nagtulak sa kanya?Si Nicole ba?Narinig na niya ang tungkol sa babaeng iyon. Alam niyang mayabang ito at may mataas na pride, kaya hindi ito gagamit ng ganitong klase ng panloloko.Live-streamed ang party ngayon… posible kayang may kinalaman sina Suzanne at ang grupo nito?Hindi alam ng mga iyon na marunong siyang lumangoy.Mabilis na kumurap si Casey. Dapat ba niyang magpanggap na hindi marunong lumangoy at hintayin na lang ang sagipin siya?Sinimulan niyang ikaway ang kanyang mga braso sa tubig, ginagaya ang kilos ng isang taong hindi marunong lumangoy.Maya-maya, isang boses ang biglang sumigaw.“May nahulog sa tubig!!! Tulungan niyo!”Hindi niya alam kung alalay ba sa party ang sumigaw o isa sa mga bisita.Pero nang marinig iyon, nagkagulo ang lahat.Ang iba ay mabilis na sumugod papunta sa labas.At si Dylan… narinig din iyon.Sa hindi maipaliwanag na dahilan, biglang bumi
Huli na para tumakas siya ngayon. Bukod pa roon, dalawang oras na niyang hinawakan ang braso nito. Lahat ng dapat makita ng mga tao ay nakita na nila. Ano pa ang silbi ng pagtatago?——Daisy: [Sikat ka na naman at trending sa hot search. Sigurado akong galit na galit na sa’yo ang ibang artista. Hindi ko alam kung ilang director na ang gustong kunin ka para sa pelikula o variety show.]Nanatiling tahimik si Casey, bahagyang pinipisil ang kanyang labi.Pero si Daisy, hindi na mapakali.——Daisy: [Cas, pwede mo bang ipaliwanag kung bakit ka na naman nadamay sa kanya?]Napabuntong-hininga si Casey.——Casey: [Dahil sa isang kasunduan, napilitan ako. Isa pa, matagal nang mahina ang katawan ni Lola Isabel. Ang gusto lang niya ay makita kaming magkasundo ulit. Umaarte lang siya, pero hindi ko inasahan na lalakihan niya ng ganito.]——Daisy: [Ano’ng gagawin natin? Hindi mo ba ito kayang linawin?]Ngayon, punong-puno ng masasamang komento laban kay Casey ang blue app. Hindi na naglakas-loob si Dai
Tumingin si Lola Isabel sa anak niya at bahagyang kumunot ang noo. “Pwede bang hinaan mo yang pag bubuntong hininga mo, Francis?”Napabuntong-hininga siya ulit nang may bahagyang pagkaawa. “Mom, nakikita mo naman ang sitwasyon. Minsan, hindi natin pwedeng pilitin ang isang bagay.”Ayaw naman kasi niyang lokohin ang ina niya.“May kanya-kanyang kapalaran ang mga anak at apo natin. Hindi mo rin mapipilit ang mga bagay na hindi talaga nakatakda. Sa ugali ni Dylan, sino ba ang makakapigil sa kanya?”Napailing si Lola Isabel at sumimangot. “Kapag nalaman niya kung gaano kabuti si Casey, siguradong pagsisisihan niya ang lahat! Pero baka hindi niya na mabawi pa!”Napabuntong-hininga si Francis at nanahimik na lang.Muling nagsalita si Lola Isabel sa mas mahinahong tono. “Hindi mo kailangang mag-alala sa kalusugan ko. Hindi mo na rin kailangang bumalik ng ganito kalayo para lang bisitahin ako. Natanggal na ang bumabagabag sa isip ko. Huwag kang mag-alala, iniinom ko ang gamot ko nang tama sa
“Pasensya na, pero nagulat ako nang malaman kong nag hiwalay kayo ni Dylan nang dahil sa pinsan mo.”Bahagyang ngumiti si Casey.Gaano ba kahalaga si Suzanne kay Dylan? Marahil, hindi ito alam ng karamihan.Pero hindi na mahalaga sa kanya kung ano pa ang sabihin ni Nicole. Wala na siyang pakialam kay Dylan, at kahit pa may masakit sa sinabi ng babae, hindi na iyon tumatagos sa kanya.Ngumiti lang siya at hindi sumagot.Napansin ni Nicole ang reaksyon ni Casey, at saglit siyang natigilan. Hindi ito ang reaksyon na inaasahan niya mula sa dating asawa ni Dylan.Maya-maya, ngumiti siya at sinabing, “Sana hindi kita maging kalaban.”Napaka-kaswal ng sagot ni Casey. “Huwag kang mag-alala, nauntog na ako nang maraming beses. Hindi ko na ipapahiya ang sarili ko ulit. Kung matalino ka, sigurado akong nahulaan mo na kung bakit niya ako dinala rito—sa harap ng maraming tao.”Si Nicole ay may pangalan, impluwensya, at koneksyon. Alam niya kung ano ang mahalaga kay Dylan, pati na rin ang sitwasyon
Bago pa makaalis si Casey, narinig na naman niya ang malamig at mapanuyang boses ni Dylan.“Hindi pa natin napag-uusapan ang mga kondisyon ng kasunduan. Ano’ng karapatan mong magpahinga?”Napakuyom siya ng kamao, pigil ang inis na unti-unting sumisirit sa loob niya. “Nakikipag-usap ka kung kani-kanino, pero ano ba talaga ang pinag-uusapan ninyo?!”Bahagyang nagdilim ang mukha ni Dylan. “Casey, sino’ng nagbigay sa’yo ng karapatang magsalita nang ganyan sa harap ko?”Ano raw?!Napabuntong-hininga siya. Ngayon niya lang naranasan ang ganitong klaseng pagkadismaya sa usapan—walang direksyon, walang punto.Ang gusto lang naman niya, tapusin na ang usapan, maisara ang kasunduan, at umalis agad. Pero anong nangyari?Pinagalitan siya dahil sa paraan ng pagsasalita niya?!Anong klaseng pagiisip meron ang lalaking ito?!Pilit niyang kinalma ang sarili, pumikit saglit, at bumulong sa isip niya: Huwag kang magpapadala, Casey. Huwag mo siyang hayaang buwisitin ka.Pero parang lalo pang ginagatunga
Bago pa man makagalaw si Casey, biglang hinawakan ni Dylan ang kanyang braso.Mabilis ang kilos nito—hindi siya nagkaroon ng pagkakataong umiwas. Sa isang iglap, ang kanyang braso ay nasa bisig na ng lalaki, parang siya mismo ang nagkusang kumapit.Sa mata ng mga tao, walang nagbago.Para bang ang dati nilang pagsasama ay hindi nawasak. Sa isang tingin, para pa rin silang perpektong magkapareha.Dumukot si Casey, pilit hinuhugot ang kamay niya mula sa pagkakahawak ni Dylan, pero mahigpit ang kapit ng lalaki. Hindi niya ito matanggal.Nilingon niya ito nang may bahagyang ngiti sa labi, pero sa kanyang malamyos na tinig ay may matalim na babala.“Dylan, anong binabalak mo?”Bahagyang tumaas ang labi ng lalaki, waring nang-aasar.Ngunit may kakaiba sa tingin nito—parang may nais iparating.Sa halip na sumagot ng matino, may panunuya sa boses nito nang sabihin, “Dumalo sa party.”Napakagat-labi si Casey.Gago talaga ang lalaking ‘to!Huminga siya nang malalim. Hindi niya kayang gumawa ng
Pagtingin pa lang ni Dylan kay Casey, malamig na agad ang kanyang ekspresyon. “Hindi mo na kailangang pumunta.”Ramdam ni Casey ang matinding banta sa tono nito, ngunit sa halip na matakot, napangisi siya nang may pang-uuyam. “Kung tutuusin, trabaho ko lang ang makipagnegosasyon para sa proyekto. Ang pagpapatupad ng mismong plano ay wala nang kinalaman sa akin. Kung gusto mong tapusin ang kontrata, gawin mo. Kung hindi matuloy ang proyekto, kasalanan iyon ng Andrada at Almendras group, hindi ako ang may pagkukulang.”Lalong dumilim ang ekspresyon ni Dylan.Pero wala nang balak pang pansinin ni Casey ang galit nito. Pinaharurot na niya ang sasakyan at malamig na nagtanong, “Saan kita dapat ihatid?”Plano niyang bumalik sa hotel at maghintay. Kapag nakontak na ni Dylan ang designer, saka na lang siya magdedesisyon kung ano ang susunod niyang gagawin.Ngunit…Hindi niya inaasahan na hindi pa rin siya pakakawalan ni Dylan. Sa halip, parang gusto pa nitong alamin ang mas marami pang bagay