Lahat ng Kabanata ng MY ASSASSIN WIFE: Kabanata 91 - Kabanata 100

Chapter 90 Tatlong oras ang lumipas nang lumabas ang doktor na si Doc Angel, ang nangalaga sa panganganak ng asawa ko. "Doc, kumusta ang asawa ko?" agad kong tanong. "Maayos naman ang kalagayan niya. Congratulations sa inyo! Puwede mo na siyang makita sa kanyang silid. Kailangan ko pa linisin ang sanggol," sagot ni Doc Angel. "Sige, Doc, salamat," sagot ko, at pumasok siya muli sa loob ng kwarto. Matapos ang ilang sandali, nagsimula kami mag-usap ng mga kaibigan ko. "Ano kaya ang anak nyo, bro? Sana babae," sabi ni Steve. "Siguro lalaki," sagot ni Asier. "Bakit mo nasabi na lalaki?" tanong ni Ella. "Tingnan mo naman ang nangyari sa kanya," sabi ni Asier, sabay turo sa mata ko. "May ubi sa mata," dagdag pa niya. Ang tinutukoy ni Asier ay ang pasa sa aking mata na dulot ng pagkasunog kanina mula sa paghahanda sa asawa ko. Pagkatapos ng kanyang biro, nagtawanan kami, pati na rin sina Manang at Ella. "Basta ako, babae," sabi ni Leo. "Para sa akin, babae at lalaki!" dagdag ni

Chapter 92Lumipas ang mga araw at sa wakas, dumating din ang araw na maaari na kaming umuwi sa mansyon kasama ang aming tatlong malulusog na anak. Bagama’t masaya akong makabalik sa aming tahanan, hindi ko maiwasang mag-alala. Lahat ng mga bagay na naging pamilyar sa akin ay tila nag-iba. Ito ang una kong pagkakataon na maging ganap na ina at mag-alaga ng tatlong sanggol."Ready na ba kayong umuwi, Sky?" tanong ni Kent habang tinutulungan akong magbihis.“Oo, hubby. Medyo kinakabahan lang ako," sagot ko habang tinitingnan ang mga anak namin na natutulog sa kanilang crib."Huwag kang mag-alala, Sky. Magkasama tayo sa lahat ng ito," sabi ni Kent habang inaabot sa akin ang isang malambot na kumot para kay Princess Luna, ang unica iha namin.“Alam ko, Kent. Salamat at nandiyan ka palagi," sagot ko. Hindi ko na kayang itago ang mga luha ng kagalakan at pasasalamat sa mga simpleng sandali ng buhay namin bilang pamilya.Habang inaalalayan ako ni Kent, nagsimula kami magtungo sa hospital exi

Chapter 94 “Salamat po, Lola. Ang saya ko at nakikita kayo ni Lolo na masaya rin sa kanila,” sagot ko, sabay yakap kay Lola. Hindi ko maiwasang maramdaman ang bigat ng puso ko sa tuwa. Ang mga bata ay nagiging bahagi ng buhay ng bawat isa sa amin. Ang mga sandaling ito ay nagiging pinakamasayang alaala namin bilang pamilya. Habang si Kent ay tinutulungan si Lolo na magbukas ng ilang mga regalo na dala nila, ako naman ay nakaupo sa sofa kasama si Lola. Pinagmamasdan ko ang mga bata na natutulog sa kanilang mga crib, at naramdaman ko ang isang matinding kaligayahan sa aking puso. “Sky, anak, sana laging ganyan ang saya sa inyong pamilya,” wika ni Lola, habang tinitingnan ang mga bata. “Lahat kayo ay deserving sa pagmamahal at kasiyahan.” “Salamat po, Lola. Alam ko na hindi kami magiging kasing saya kung hindi dahil sa suporta at pagmamahal ng pamilya,” sagot ko, sabay tinanaw si Kent at mga anak namin. Isang linggo ang lumipas at nagsimula na kaming mag-adjust sa mga bagong r

Chapter 96Hindi ko inaasahan na ang araw na puno ng kasiyahan at pagdiriwang para sa kaarawan ng mga triplets ay magiging kasing gulo ng mga sandaling iyon. Habang tinitingnan ko ang mga regalo para sa mga bata, nakaramdam ako ng kakaibang tensyon nang makita ko ang mga relo na ipinadala ng mga ninang nila. Nakatagilid ang aking ulo habang binuksan ni Kent ang isang kahon at nagsimulang ilabas ang mga relo—pero hindi ordinaryong mga relo ang mga ito. Lahat ng relo ay may mga intricately designed na mekanismo, at mula sa mga detalye, agad kong napansin na may mga hidden compartments sila; hindi ko maiwasang magtaka kung bakit kailangang maging ganoon. Isang relo na ang mga straps ay gawa sa matibay na tela, na tila kayang mag-imbak ng mga piraso ng metal, ang isa pa ay may engraved na mga inscription na mukhang may kinalaman sa military codes. Nang makita ko iyon, napasimangot ako—alam ko na kung kanino galing ang mga regalong iyon: sa aking mga kaibigan na hindi mapigilan ang pagbibi

Chapter 98.Napabuntong hininga ako. "Luna, hindi ba’t medyo overkill na to?" tanong ko, sabay tawa. "Puwede bang hindi na tayong magbihis na parang galing sa digmaan?"Wala namang pakialam si Luna. "Hindi ba’t magaan lang ito? Ito na ang modernong world of parenting!"Si Anastasia, na karaniwang tahimik pero laging may mga kakaibang ideya, ay nagbigay ng maliit na kahon na may kasamang maraming tiny knives at mga swords. "Para sa mga bata, in case may mga intruders na dumating. Kakailanganin nila ang defense skills mula sa batang edad!""Ano na nga ba to?" tanong ko na lang habang binabalewala ko na ang kakaibang mga regalo nila. Kung ito lang ang mga kalokohang dala nila, sigurado akong magiging saksi kami sa isang magulo at komedya na pagsasama.Si Kent, na hindi rin makapaniwala sa mga nangyayari, ay tinitingnan ang mga kaibigan ko, tawang-tawa. "Mga baliw talaga kayo," sabi niya.Naglakad-lakad si Rose at nagdala ng mga custom-made baby diapers na may mga hidden compartments. "Pa