All Chapters of How to Hide the Billionaire's Child: Chapter 91 - Chapter 100

Althea~Pinasya kong bumisita kay Giorgianna ngayong araw ng sabado. Wala akong trabaho dahil pina-home arrest ako ni Mikhael matapos ang isang araw ng papamasyal niya kasama si Raven. Naawa raw siya sa nakakalunod na trabaho ko kahapon. No'ng una, akala ko nagbibiro lang pero seryoso pala. Dumaan muna ako sa tindahang buko pie. Iyon ang paboritong meryenda ni Giorgianna, nireregalo ko ito tuwing birthday o may natatagumapayan siyang bagay. Nai-excite akong makita siya kaya panay ang tawag ko no'ng nasa bahay pa ako.Lakad-takbo ang ginawa ko nang pumasok ako sa gate nila. Nakapagtataka kasi naiwang nakabukas iyon. Naalerto ako, mabilis na pumasok bitbit ang kahon ng buko pie. I didn't bother knocking; she always said I could walk in like family. Mag-isa siyang naninirahan sa tahanang ito, sapagkat single siya at biktima ng broken family.Nang makarating ako sa pintuan, inagaw ng atensyon ko ang kakaibang tunog—na sinundan ng kalabog ng bagay na bumagsak sa sahig at ipit na ipit na i

MIKHAEL Hinanda ko ang sarili. Kasalukuyang nasa dulo ako ng salat at hinihintay si Althea. Naiinip akong inaayos ang kurbata o di kaya hinihimas ang ulo. Nawawala ako sa sarili dahil sa maraming iniisip tungkol sa bagong tayong H tower. Ngayong gabi gaganapin ang pagbukas nito at imbitado ang lahat. Inaagaw ang pansin ko nang umalingawngaw ang mahinang yabag ng takong na bumababa sa hagdan. Natilihan ako nang bumaling doon.Althea. Nananaog na parang dyosa sa hagdan. Kumikinang ang kanyang emerald dress na perpektong humulma ang balingkinitan niyang katawan, bawat sinag ng liwanag na mahuhuli ng damit niya ay parang pinapasabog ang maliliit na tala. Nakalugay ang hanggang dibdib niyang buhok, at mistula akong pinana ni kupido ng nakakasilaw niyang ngiti. I had seen her countless times, but tonight, she was ethereal.Saglit kong nakalimutang huminga. Hindi pa rin makapaniwala sa nakikita. Totoo ba o panaginip lang?"May dumi ba sa mukha ko?" Tanong niya agad, nasa himig ang panunuks

Althea "Maraming tao ang gustong manakit sa'yo kahit wala ka namang ginawang masama sa kanila. Naging mabuti kang tao, naging bukas-palad, ngunit— ano ang isusukli sa'yo? Kapahamakan. Bagkus hindi nila kayang makitang inaabot mo ang mga pangarap mo,"mahabang litanya ng nanay ko matapos kong ibahagi ang nangyari no'ng opening ceremony ng H Tower.Kasalukuyang nasa mansyon siya. Sabado ngayon, at pinasya kong magtrabaho rito. Binabawalan pa rin ako ni Mikhael na pumasok sa opisina hangga't wala silang makitang matibay na ebidensiya laban kay Milena."At ang babaeng iyon, ginagawa lahat para sirain ka. Pero wala naman siyang mapapala at malamang nasisiran na siya ng bait. Kung ako kay Mikhael ay ipapahuli ko siya sa mga psychiatric crisis workers para madala na sa mental,"dugtong pa niya.Pigil akong tumawa, nalilito ako sa emosyon ko ngayon. Tila naawa ako kay Milena pero naiinis naman. Naiintindihan ko kung ba't siya nagkaganyan, nagmahal lang siya ng sobra subalit sa kasamaang palad

Mikhael Sinakluban ako ng takot nang mahimatay si Althea sa harap ko. Malakas ang kabog ng puso ko nang binuhat ko siya at dinala sa ER. The nurses rushed to my side and guided me to a gurney."She fainted! Please do something!" Desperado kong anunsyo nang nilatag siya sa kama.Mabilis na kumilos ang mga nurse, at tinignan ang kanyang vitals. I was overwhelmed with worry as I took a shaky step back. Subalit biglang umikot ang mundo. Dala ng pagod at maraming pasanin ay tuluyan akong bumigay. Bago ko maayos ang sarili ay nilamon ako ng kadiliman at nabuwal.Nang muli kong dinilat ang mga mata, nakahiga ako sa katabing kama ni Althea, kinurap-kurap ang mga mata habang sinusubukang tingnan siya. Saka ko napuna ang doctor na nasa tabi ko, may hawak na clipboard at na-a-amused sa hilatsa ko pero kita ko ang concern."Nahimatay ka rin?" Natatawa niyang tanong.Bumalikwas ako ng bangon, pinagmasdan ang himbing na si Althea. "K-Kamusta si Althea? Okay na ba siya?""She's stable,"paniniguro

Althea"Mom, stop!" Reklamo ni Raven matapos ko siyang pinupog ng halik sa ulo.Hindi ko pinansin ang gintong liwanag ng araw sa umagang ito, nasa entrance kami ng mansyon. Nakaluhod ako sa gilid ng pinto, yakap-yakap ang walong taong gulang kong anak. My lips peppered his cheeks with kisses, leaving faint marks of warmth that made him groan in mild irritation.Sino ba ang hindi maiirita sa inaasta ko ngayon? Nakaramdam ako na parang mawawalay kami ng matagal kaya ginawa ko 'yon. Parang bigla kong mami-miss ang anak ko."Mom, please. Stop. Your not listening!" He groaned again, his small hands pushing lightly against my shoulder. Naging eksasperado sa paulit-ulit kong ginagawa."Tsk, minsan lang nga ako naglalambig. Ang sungit naman ng baby namin,"sabi ko."Mom, mali-late na ako!" Ungol niya.But I paid him no mind, hinawi ko ang buhok niya saka hinagkan ang noo niya. "Maiintindihan nila kaya late ka. Last na 'to promise. Palambing ulit kay Mommy,"sabi ko Pinisil ko ang pisngi niya b